Eerst even: je hoeft je helemaal niet rot te voelen als je het tijdens een berichtje alleen maar over jezelf hebt. Dat kan in zo'n topic denk ik ook bijna niet anders. omdat je het over jouw ervaringen/gedachten hebt. En dat is alleen maar waardevol
Ik heb vroeger vaak te horen gekregen dat ik te emotioneel of te overdreven reageer op dingen. Ik heb daardoor vaak geprobeerd om de gevoeligheid te verminderen. Ik wilde net zo zijn als de anderen. Ik dacht dat er een in hun mindere mate van gevoeligheid een bepaalde kracht zat. Anderen zijn geneigd om vooral te laten blijken, dat zij zelf niet gevoelig en heel goed tegen een stootje kunnen. Nou ja dat heb ik met mijn levenservaringen meegekregen.
Dat kreeg ik [krijg ik] ook zeer regelmatig te horen. En ik herken je redenering, had zo de mijne kunnen zijn.
Ken je de TED talks van Brene Brown? Over de kracht van kwetsbaarheid? Is wel een beetje Amerikaans, maar niet zo erg dat je er met geen mogelijkheid doorheen kunt kijken [in mijn ogen dan]
Zij legt heel mooi uit wat voor haar de meerwaarde is van het jezelf kwetsbaarder durven opstellen. Het ding is juist dat veel mensen het niet durven. Zo ook ik. Gevoeligheid is vaak voor velen bijna "iets ziekelijks". Maar in de basis is het een heel mooie eigenschap.
Zelf heb ik gemerkt dat de diepstgewortelde vriendschappen/contacten/relaties die ik heb juist zijn met de mensen die hun eigen sensitiviteit erkennen en er in ieder geval laten zijn, zonder het weg te willen werken. Of ze het volledig accepteren durf ik niet te zeggen. Maar doordat ze het er laten zijn vertonen zij heel authentiek en uniek gedrag. Wat hen erg waardevol maakt.
Vind hen namelijk ontzettend sterk overkomen, alsof ze als mens heel erg in hun kracht staan en daardoor alleen nog maar liefde/warmte/positiviteit/geborgenheid en veiligheid uitstralen...
Terwijl ik - als het weer klemt in mijn brein - het probeer te verstoppen en me ontzettend "onnatuurlijk" ga gedragen [waar ik achteraf weer emotioneel om kan worden en de cirkel is rond]. Het is allemaal heel moeilijk.
Ik denk dat ze normaal gesproken inderdaad willen beschermen. Maar krijg het vermoeden dat men mij te veel beschermt. Ik word daar juist onzeker van en vraag mij af waarom zij denken dat ze mij meer moeten beschermen dan anderen. Ik vraag mij dan af of ik daadwerkelijk kwetsbaarder ben. Maar denk dat het te maken heeft met mij gevoeligheid. Ik denk dat de mensen daar iets kwetsbaars in zien.
Ik denk dat iemand die gevoeliger is inderdaad meer bescherming krijgt dan ieder ander. Dat is deels puur biologisch te verklaren. "zwakkeren" [en die indruk wekken gevoeligen bij sommige minder gevoeligen] worden reflexmatig of opgevreten [als het een vijand betreft] of krampachtig beschermd [door de "groep" waar dat individu waardevol voor is] [mijn excuus voor de wetenschappelijke vergelijking - ik kon niets beters bedenken nu]
Ze willen je beschermen omdat ze van je houden - hun reflex is dat jij hier de meeste bescherming nodig hebt om te kunnen floreren - dus beschermen ze je. Te veel bescherming oogt immers minder kwalijk dan te weinig.
Of je ook daadwerkelijk kwetsbaarder bent kun alleen jij inschatten. want dat is in mijn ogen weer zo'n bijna spiritueel intuïtief gebeuren. Als jij je kwetsbaarder voelt ben je het, als jij je loeisterk voelt ben je loeisterk. Neemt niet weg dat het ook hier weer makkelijk gezegd is van mijn kant.
Gevoeligheid oogt kwetsbaar ja, maar zoals ik ergens hierboven al schreef, voor sommige mensen oogt het juist als een soort bere-sterk-zijn.
Die laatsten zijn in mijn ervaring zelf ook ervaren in het gevoelig zijn en daarmee worstelen.
Sommige mensen zullen denken "jee, wat is Peach overgevoelig, zwak zeg" terwijl een ander juist denkt " wat uniek en mooi dat Peach zo gevoelig is - wat is dát vreselijk sterk van d'r" [hier doe ik de aanname dat Peach een vrouw is, sorry als ik verkeerd zit]
Het kromme is dat sommige mensen het eerste tonen en als je na gaat vragen het tweede zeggen. Tja.
Maar er zijn altijd [vaak een klein handjevol] mensen die jou juist om je gevoeligheid en visie heel waardevol vinden. Die mensen koesteren je daarom, en anderen koesteren je gewoon omdat je een geliefde van ze bent.
Met de mensen die juist je gevoeligheid waarderen kun je - als de omstandigheden goed zijn - hele mooie, intieme momenten beleven.
En alle anderen moet je soms gewoon of "loslaten" [ om het netjes te zeggen] of kun je [als het dierbaren zijn] liefdevol uitleggen dat je snapt dat ze beschermen, dat je van ze houdt maar dat je iets meer ruimte wilt.
Bij mij is de reden om gevoel te negeren ook groepsdruk. maar het is een proces, en je komt er wel!