Nieuw op het forum, dus ik zal ook wat vertellen over hoe ik hier zo terecht ben gekomen!
Ik heb recent een loopbaancoachingstraject gedaan waarbij de trainer vroeg of ik me wel eens had laten testen op hoogbegaafdheid, omdat hij vermoedde dat ik dat ben. Ik heb me (nog?) niet laten testen, maar zie zo wel wat dingen voorbij komen die voor mij herkenbaar zijn of tegenstellingen verklaren.
Bijv. in mijn studie en bij begin van mijn loopbaan vanuit de sensitieve kant meer waarde hechten aan kwalitatief dan kwantitatief onderzoek, omdat er zoveel in menselijke relaties niet in cijfers te vatten is, maar aan de andere kant data-analyse juist wel weer heel leuk vinden vanuit de "puzzel". Aan de ene kant heel perfectionistisch zijn en alles goed willen doen, aan de andere kant moeite hebben met opstarten als ik niet 100% zeker ben hoe, met name als ik dat in contact met anderen moet oppakken. Snel leren, brede interesse, en creatieve oplossingen kunnen verzinnen (mijn vriend zei: als er 5 oplossingen op tafel liggen, kom jij altijd met oplossing 6 en 7 en dat zijn dan de beste). Moeite met praten over koetjes en kalfjes en met veel prikkels (wat ik op mijn werk vaak merk, ik werk in een omgeving met bijzonder veel drukte en prikkels). Enorm groot rechtvaardigheidsgevoel en intens verdrietig kunnen worden als iets "niet eerlijk" is of iemand lijdt. Gedachten niet stil kunnen zetten. Daarnaast ook vaak het gevoel niet begrepen te worden (zeker ook met woordgrappen) en flink in de vertraging te moeten om de denkstappen uit te leggen, met soms - heel eerlijk gezegd - ook wel wat irritatie dat alles zo traaaaaaag gaat.
Zelf twijfel ik nog of ik me zou willen laten testen of niet. Aan de ene kant denk ik, een label an sich helpt niet; als het herkenbaar is en het helpt me, dan helpt het, en wat maakt het label dan uit. Aan de andere kant ben ik wel nieuwsgierig. Maar dan komt ook weer mijn perfectionistische kant naar boven: als ik de test dan doe, móet ik het ook halen. Dan is het label ineens toch weer belangrijk, of zo? Lastig.
Toevallig vandaag even koffie gaan drinken bij mijn ouders en hierover gehad, over het wel/niet getest zijn als kind; de reactie van mijn moeder was: dat vonden we niet echt nodig, we hadden zo ook wel door dat je erg slim bent... Mijn vader blijkt wel ooit getest te zijn op verzoek van een nieuwe werkgever (?) en die is inderdaad hoogbegaafd - dat heb ik nooit geweten.
Ik hoop door mee te lezen op het forum en misschien eens naar de bijeenkomsten te gaan vooral mezelf iets beter te leren begrijpen en daarmee weer mijn voordeel te kunnen doen met bijv toekomstig werk. Ik ga binnenkort in ieder geval al van een baan met veel regelen, lijstjes, structuur aanbrengen & zelf aanhouden, praten, en vooral veel frustratie (omdat die activiteiten zo ontzettend niet bij mij passen) naar een baan met veel analyseren, vastbijten in de inhoud, complexiteit en doordenken. Hoewel die nieuwe baan nog niet het doel is dat ik mezelf naar aanleiding van de loopbaancoaching gesteld heb, hoop/verwacht ik daar in ieder geval een stuk meer energie uit te halen & over te houden.
Het is per ongeluk toch een aardige lap tekst geworden, sorry daarvoor :$