Nieuw, benieuwd, open, direct, vernieuwend, autodidact

[WMW]

Nou, hier komt een ellenlang verhaal, wat voor gemiddelde mensen in mijn omgeving klinkt als kant en klare onzin.
Waar velen niet doorheen komen, het saai of langdradig vinden. Te zwaar. Niet realistisch (dit woord wordt veel onterecht gebruikt, hier komt een heel artikel over). Gestoord, ja hoor prima, mag jij vinden.
Dat heb ik ook ooit gedacht van mezelf, omdat dat was wat mensen mij vertelden of van mij vonden. Iedereen die anders is, is tenslotte niet helemaal goed. Testen vertelden wat anders, mijn iq is hoog. De hoogte is iets waar ik verder niet over praat aangezien testen flink uiteen lopen, te ver. En veel testen flawed zijn. Naar mijn mening is een IQ test, een test van pure intelligentie, dus je potentieel. Niet wat je doet of hebt geleerd of wat je beheerst. De meesten vereisen toch een zekere basiskennis, als je die toevallig niet beheerst is het jammer dan.

Cijfers op school of kennis over onderwerpen zeggen hier lang niet alles over. Een persoon die allemaal zevens haalt met 2 uurtjes leren voor een tentamen, of een persoon die allemaal negens haalt, en daar keihard voor studeert, als doel om een zo hoog mogelijk punt te halen. Wie is intelligenter? Ik denk de 'luie student'. Wie is slimmer (ofwel verstandiger)? Dat ligt aan je kijk hierop. In deze maatschappij is dat de tweede persoon. Met hoge cijfers op je lijst, heb je een grotere kans op een goede baan. Goed verdienen en zekerheid, prima keuze. Ik heb respect voor deze mensen, ik zou het niet kunnen. En ook niet willen.
Maar wordt je daar gelukkig van? En wat heb je in de praktijk nu werkelijk aan die hogere cijfers? Een slim persoon deelt zijn tijd nuttig in, besteed zoveel tijd als nodig is aan iets. En kan zo veel meer dingen gedaan krijgen. Doet wat hij belangrijk vind, en streeft dat na. Hij heeft zijn eigen doelen, en wil die bereiken. Wat anderen vinden is bijzaak. Dat leidt tot succes, wat dat voor jou ook is.

Ik ben hier nieuw. Ik ben blijkbaar hoogbegaafd, zegt men. Ik zie mezelf niet direct zo. Ik zie mezelf als hoe iemand zou moeten denken.
Niet in de zin van hoe het hoort, maar gewoon efficiënt en geleid door verstand in plaats van emotie.
Ik kan dit heel goed, maar doe dit niet altijd. Ik kan een (dronken) discussie voeren over vanalles en nog wat, emotioneel gebaseerde dingen roepen die ik op dat moment zo voel, maar misschien niet direct achter sta. Emotie en gevoel is namelijk niet echt logisch en rationeel. En dat is waar mensen hun meningen grotendeels op baseren.
Ik zie alles al mijn hele leven zo, kijk voorbij stereotypes, noem iets zoals ik het noem. Zie hoe men zo makkelijk een algemene of populaire mening accepteert omdat iedereen dat vind.

Wat je vind bestaat gedeeltelijk uit wat is, en gedeeltelijk uit wat jij zou willen zien, emoties die niet altijd reëel zijn. Ik heb meningen, die niet enkel gebaseerd zijn op feiten of de waarheid (ook niet de waarheid zoals ik hem zie) maar ook op emotie. Er zijn genoeg dingen, die ik idealiter op een bepaalde manier zou zien, maar waarvan ik ook vind dat het niet zou moeten.
Heb ik het echter over feiten, dan heb ik het graag over dingen die 'not done' zijn. Zonder dat iedereen hier een weldoordachte EIGEN mening over heeft, zelf bedacht en niet gebaseerd op gehoord, gelezen of omdat iedereen dat vind. Kijk naar de Nazi's, waren zij slecht? Dat ligt eraan hoe je het bekijkt. Eigenlijk wel ja, net zoals de Nederlanders, Spanjaarden, Amerikanen (en vooral degenen die het hebben afgepakt en alle Indianen hebben uitgemoord), de Russen, Chinezen etc. Ieder land dat ooit een grootmacht was, is in principe slecht. Oftewel, dit is een onderdeel van de mens.

Vrijwel alle Duitsers steunden de Nazi's. Waarom? Niet omdat zij Joden haatten, en niet omdat zij per se de baas over Frankrijk wilden zijn. Maar omdat ze zich achtergesteld voelden, benadeeld door andere landen, wraakgevoelens hadden, en hoop hadden op eindelijk een beter leven. Ze voelden zich onderdeel van een grote groep, en dat voelt prettig. Waren de nazi's (dan heb ik het dus niet over hitler en een paar hoge heren, maar over alle soldaten, gewone mensen, kinderen, iedereen die 'meedeed'. Overwegend slechte mensen? Nee, absoluut niet. Jouw mening is slechts gevormd door wat ons is geleerd en verteld. Door films, en laat die net door het westen gemaakt zijn. Ik heb eigenlijk niet echt een mening over wie nou goed of slecht was. In principe niemand. De Duitsers waren overtuigd door indoctrinatie en propaganda. We denken nu allemaal dat zei dom waren, maar dat is iedereen. Tegenwoordig worden mensen ook beïnvloed, sommigen zien dat, sommigen niet. En dan heb je nog de idioten die allerlei onzin argumenten aangrijpen, nergens op gebaseerd om van alles te beweren. Die zijn net zo dom als degenen die alles maar slikken. Geloven is sowieso dom. Dat betekent dat je iets voor waar aanneemt zonder eigenlijke reden. Iets zou kunnen, of lijkt erg waarschijnlijk.
Over zo'n omstreden onderwerp is het lastig communiceren met mensen. Al is mijn mening over de Nazi's negatief, dit is ook beïnvloed, en niet objectief.
99% van zowel aanhangers als soldaten, waren ook maar mensen die geloofden dat ze het beter kregen. Zij streden in ieder geval voor henzelf. Allerlei legers helpen de Amerikanen in landen om de verschrikkelijke leiders te verdrijven. Waarom? gewoon omdat zij zo'n nobele mensen zijn, die puur uit eigenbelang hun leven op het spel zetten toch? Mochten ze olie tegenkomen dan is dat mooi meegenomen. Vinden is houden.
Nederlandse soldaten helpen ook mee in dit soort oorlogen, ik ken er toevallig heel veel. Ze geloven dat ze voor het goede doel strijden, wat gedeeltelijk zo is, maar de Amerikanen plunderen alles van waarde. Maarja, het volgende dorp moet je toch bombarderen. Inclusief vrouwen en kinderen. Orders zijn orders, zo gaat dat. Oftewel Befehl ist Befehl!!!! Oh nee, want alleen dan ben je slecht... Hypocriet. Hakenkruizen zijn ook verboden, want dan houden we het speciaal, voelt het extra erg. Jammer voor die hindoes, die zoeken maar een ander teken. En mensen vinden het. Want als je een hakenkruis mooi vind ben je een vuile jodenhater... Over kortzichtig gesproken, dat soort kortzichtige mensen stonden vroeger de mensen naar binnen te duwen.

Ik ben overigens een tegenstander van welke oorlog dan ook, een aanhanger van niemand. Maar waar er 2 vechten hebben er 2 schuld. We hebben trouwens wel een zondebok, want die moeten we hebben. Vinden de mensen leuk, kunnen ze op afgeven. Lekker over 1 kam scheren. Ze kunnen allemaal branden in de hel, die smeerlappen. Allemaal! Goh, zo dachten zij vroeger ook over een bepaalde groep mensen.

Het leuke van dit onderwerp is, dat mensen sowieso niet luisteren. Ze willen vasthouden aan hun overtuiging. Dat is lekker makkelijk.

Ik ben zeer goed in discussiëren of debatteren. Ik vond dit op jongere leeftijd ook al leuk. Ik kan ook een standpunt waar ik persoonlijk niet achter sta, en dat ook feitelijk niet klopt in mijn ogen, perfect, vol overtuiging, passie en enthousiasme verdedigen. Ik bekijk het van 2 kanten, buig alles zo om, ben bereid op alle tegenargumenten. Ik kan een jood vol overtuiging een hitlergroet laten doen zeg maar. Natuurlijk onzin, en ongepast, foei.
Humor is echter dé manier om iets te relativeren. Getuigt van acceptatie dat iets gebeurd is. Iets mag gerust flauw zijn, het is maar hoe je het bedoeld.
Het gaat altijd om de context.

Ik ben geen genie en vind dat ook niet zo. Ik ben bovengemiddeld goed in alles, ik heb geen bijzondere uitschieters zoals wiskunde of taal. Ik ben gewoon overal ongeveer even goed in. Dat wil dus zeggen dat ik zeker niet overal de beste in ben. Absoluut niet. Op ieder specifiek gebied kan ik wel iemand noemen die er beter in is dan mij. Sociaal ben ik niet zo sterk, ik vind het lastig om constant maar gedrag te vertonen dat gewenst is. Zonder de zin ervan in te zien. Ik heb mijn eigen ideeën over wat ikzelf wel of niet vind kunnen.
Ik zal geen geweldig complexe uitvindingen gaan doen. Zou ik het kunnen? Ja. Kan ik het? Nee. Ik heb er geen behoefte aan en/of geen interesse in. Het spreekt me niet aan, anderen kunnen dat dus beter, en de besten in hun vak, zijn nooit echt de beste. Iemand anders is altijd beter, als hij/zij zich daarin verdiept had.
Vanaf dat ik leerde klok kijken en schrijven in groep 2. Uit mezelf, door te imiteren. Door het te zien, imiteren, begrijpen. Ik vond alles interessant, wilde weten hoe alles werkte. Ik vond mezelf niet speciaal of slimmer. Op jonge leeftijd begreep ik dan ook niet dat anderen moeite hadden met de simpelste dingen. Ik observeerde het, zag verschil, ik kan dat beter. Een observatie, geen oordeel. Toegeven dat je ergens goed in bent of beter dan anderen is een soort taboe, want dan wordt je gezien als opschepper en fantast.

Wie ben ik nu, ik ben een jongeman van 25 jaar oud. Waarom ben ik hier? Ik ben iemand die dingen radicaal anders ziet, dingen rationaliseert en bekijkt vanuit een helicopterview, echt objectief ongeacht gevoel of mening. Iemand die zijn eigen emoties, meningen en gevoel kan scheiden van de pure logica. En inziet dat wat hij voelt niet (altijd) logisch is.

Ik ben opgegroeid als eerste van 2 kinderen, met hele normale ouders met een normale baan. Ik heb nooit de nieuwste spelcomputers gehad, maar wel genoeg. Gewoon gemiddeld.
Ik ben altijd heel vrij gelaten, nooit strak gehouden. Ik vond dingen zelf uit, deed domme dingen en leerde daarvan. Eigen schuld, daar leer je van was de boodschap. Ik werd dus niet heel streng opgevoed in wat wel en niet mag, wat wel en niet netjes is. Daar geloofden mijn ouders niet in. Als ik iets deed dat niet kon, kreeg ik ook gewoon straf natuurlijk. Ik gebruikte mijn eigen gevoel en/of instinct van wat wel en niet kon. Vond zelf uit hoe iets wel of niet kon. Mijn handje werd niet constant vastgehouden en begeleid zodat ik toch wel zo zou worden als mijn ouders bedoeld hadden. Ik werd niet beperkt, vroeg alles, wilde altijd weten waarom dan. Ook bij dingen die ik gewoon moest doen, slapen, tanden poetsen, etc. Het werd verklaart, ik begreep het en zag zelf de noodzaak ervan in. Daarom is geen antwoord. De meeste kinderen worden echter heel anders opgevoed, het moet omdat dat moet. Omdat dat zo hoort. Omdat dat netjes is. Oftewel, de ouders kunnen op de verjaardag zeggen hoe goed gemanierd hun kind is. Indoctrinatie op het hoogste niveau, uiteraard onbedoeld.
En ik was geen verwend kind, ik kreeg zeker niet alles wat ik wou, het ging niet, en dat was prima. Daar konden papa en mama niks aan doen. Ik was gewoon tevreden met wat ik had.

Ik mocht altijd vragen, hoefde niet zomaar alles te geloven wat men zei. Dat deed ik ook niet, indien ik de zin ergens niet van in zag deed ik het niet. Met een plausibele reden deed ik het wel. Het moest positief zijn, al was het iets vervelends. Wil je dat voor mij doen? Dat vind ik heel fijn. Ja hoor dat doet ik wel! Doe je dat even, of nog erger jij doet dat of moet dat doen. Vergeet het maar. Wat ik er ook voor kreeg, zo werkt dat niet. Dat had ik geleerd, want dat is gemeen en niet eerlijk. De enige waarbij ik dan nog iets zou doen 'onder dwang' waren mijn ouders. En dan nog met moeite.
Mijn nieuwsgierigheid werd vooral aangemoedigd, ik zocht altijd alles zelf uit. Ik bedacht de vreemdste dingen over wat iets was wat ik niet kende, gebaseerd op mijn beperkte kennis, fantasie en wil om iets uit te vinden. Als ik hoorde wat iets was, verwerkte ik dat, begreep het en vroeg verder.
Wat ik nog weet van vroeger is dat mensen moe van mij werden, zoals nu nog steeds.

Ik was dus moeilijk, zo noemden ze dat dan als je niet als een hondje altijd maar ja en amen zegt en vooral luisteren. Omdat ik niet blind bevelen opvolgde. Want kinderen horen natuurlijk gewoon te luisteren, want zo zijn papa en mama ook opgevoed, en die hebben het ook prima. Want papa heeft een goede baan als manager, daar kun je natuurlijk trots op zijn. Echt gelukkig wordt je er niet van, en echt rijk natuurlijk ook niet. Maar die secretaresse maakt het goed. Mama drinkt teveel, heeft het altijd wel gezellig met de buurman en doet niet veel. Beide zijn niet gelukkig, en houden de schijn op. Want dat is hét perfecte gezinnetje waar iedereen jaloers op is. En wat luistert onze Jan-Willem goed.

Ik zeg zeker niet dat ik de perfecte opvoeding heb gehad, en dat al het andere verkeerd is. Maar als je een kind wilt die leert zijn eigen beslissingen te maken, zal hij minder afhankelijk en dus onafhankelijker kunnen denken. Mijn ouders wilden natuurlijk best dat ik een goede opleiding deed, maar wat dan ook, dat moest ik zelf weten.

De opvoeding heeft natuurlijk veel te maken met hoe een kind zich ontwikkeld, ik zeg niet dat de ene opvoeding beter is dan de andere, maar wel dat je een kind niet dom en gehoorzaam moet maken. Beschermen en niks laten uitzoeken. Gewoon fouten laten maken is goed. En daarvan laten leren. Ik weet zeker dat ik het makkelijker had gehad als mij van jongs af aan geleerd was alles aan te nemen wat mij verteld was zonder reden. Gewoon daarom. Dit is ook de natuur van de meeste mensen. Dan had ik het makkelijker gehad op school, omdat ik deed wat werd verwacht. En waarschijnlijk nooit zo nagedacht als ik deed. En waarschijnlijk veel hogere punten gehaald.

Het lijkt alsof ik een verwend joch was, waarvan mijn ouders het niet boeide wat ik deed. Dat is niet zo, maar zei konden beide beter, en hebben gekozen voor wat ze leuk vonden. En hoefden zich voor niemand te bewijzen.

Zo heb ik ook altijd geleefd, als jongere en later. Ik deed wat ik wou, en was totaal niet losgeslagen of wat dan ook. Ik was netjes, pestte mensen niet. Echter als iemand mij uitdaagde sloeg ik er op los. Dat vond ik terecht. Ik was heel geinteresseerd, en deed dingen omdat ik het wilde. Leraren die erg gebiedend waren daar deed ik niks voor. Ik zag mezelf gelijk aan hen. En wenste als een gelijke behandeld te worden.

Er bestaat geen verschil, jij leraar ik leerling, jij ouder ik jonger. Ik begreep het niet. Vond het onzin, alle mensen zijn toch gelijk.
Ik was overigens erg moeilijk voor hen. Zat regelmatig bij de afdelingsleider vanwege van alles. Was het eens met mezelf, en had gewoon gelijk.
Ik was aangesproken terwijl ik niks deed, ik was namelijk wel vaak degene die altijd afgeleid was en praatte. Zoja, dan hield ik mijn mond.
Mij onterecht beschuldigen is een doodzonde. Eerlijk zijn, heb ik altijd geleerd. Dat is één van de ergste dingen waar men mij van kan beschuldigen, juist omdat ik alles om mij heen zie. Alle leugens. Ik hoefde niks te verbergen en durfde toe te geven wat ik verkeerd had gedaan. Zonder angst voor straf of moeten liegen. Als ik iemand had geslagen, en die ander had het uitgelokt, dan was dat niet goed, maar begrijpelijk. Niet meer doen dus.

Mijn leven is eigenlijk gevuld door mislukkingen, onbegrip, mensen die me zeiden dat ik gek was. Ik voelde dat ik meer kon dan de rest, vrijer was, meer kon denken. Dingen voorstelde die eigenlijk niet goed waren.
Waarschijnlijk heb ik ook een vorm van ADD en Asperger. Voor zover je dat als een nadeel zou kunnen zien.
Ik vertelde mensen wat ik ging doen, wat ik voor ogen had. Niet om op te vallen of op te scheppen, maar gewoon omdat ik het ging doen.
Bewijzen dat ik het kan. Ik zal eens laten zien wat deze jongen kan.
Ik kan alles en doe alles, alles wat ik wil.

Mensen lachten me uit. Ik werd gezien als een narcist en psychopaat, ik had waanideeën en grootheidswaanzin. Ik dacht alleen maar dat ik slim was.
Ik moest gewoon normaal doen, zonder opleiding kan het niks worden.
Ik voelde me inderdaad onoverwinnelijk, niet in de letterlijke zin, maar dat ik de mogelijkheid had te doen wat ik wilde. En dat ik kon wat ik wou. Dat bleek nep, en toch vroeg ik mij af waar de mensen aan de top dan vanaf kwamen.
Als ik er zo bij nadenk, dan klonk ik ontzettend arrogant, maar dat was niet zo bedoeld.
Ik voelde me niet beter dan anderen. Ik wist gewoon dat alles voor mij open lag, als ik het maar wilde. Ik geloofde het niet, ik wist het.

Tja, maar ben eerlijk. Hoe groot is die kans. Hoeveel mensen ken je die dat kunnen? Sorry maar het gaat niet goed met jou, je leeft in een droom. En dat klonk logisch, en dan geloof je dat. Ik heb geleefd, schulden gemaakt, allerlei domme dingen. Het maakte me niet uit. Veel gedronken, geen drugs overigens, dat vond ik niks.

Echter kon ik het niet accepteren. Ik wist dat ik alles ging doen wat ik wou, en dat dat zou lukken, als ik het maar wist en deed.
Ik heb me verder nog veel meer eisen gesteld, waar ik in geloofde. Echter waar ik belachelijk mee werd gemaakt. Als jongen die niks deed dan zuipen, zich niet schoor en zijn haar liet groeien. Het interesseerde me dan ook niet wat anderen dachten. Ik droeg een overall of trainingspak. Zeg maar New kids.

Ik zocht het op, narcisme, psychopathie, manisch, het lijkt zo echt, dat je weet dat je het kunt.
Onmogelijk te bereiken doelen. Je voelt je zo dat je het kunt, je ziet niet dat je het niet kan. Je voelt je belangrijker en beter dan anderen.
Dat laatste was niet waar, iedereen kan dit, maar mensen hebben geen vertrouwen in zichzelf, geen drang om te presteren.

Ik was kapot, depressief, voelde me waardeloos. Het interesseerde me niet meer, ik kon dus blijkbaar toch niks, ik fantaseerde maar wat.
Ik geloofde ineens niet meer in mezelf, en toen viel alles ineens ineen. Ik had geen uitdaging meer, en begon het te geloven. Ja, wat ik wil is inderdaad idioot en hoog gegrepen, denk nu eens na. Blijkbaar ben ik gek, geen ADD, Asperger etc..
Dat was toen.

[WMW]

Vervolg:


En nu:

Ik woon samen met mijn vriendin in een riant vrijstaand huis, wat we zelf gekocht hebben kort geleden.
Niet om te showen, of op te vallen, dat was mijn droom. Met een grote oprit. Veel lichtinval, een echte open haard. wc en badkamer boven apart. Een grote tuin zonder inkijk, en zo nog verder. En per se in dat ene dorpje waar ik woonde, waar altijd maar weinig tekoop staat. Ik moest niet zo'n hoge eisen stellen volgens mijn vriendin, jawel, dat wordt het. Als ik het weet dan gebeurd het. En ja hoor. Een dag later, na weken zoeken zagen we het huis, dat blijkbaar al een jaar tekoop stond. Dit is niet het enige, zowel hiervoor als hierna. Ik bleef me dingen voornemen en voelde het gebeuren. En toevallig gebeurde het altijd. Soms snel, soms duurde het langer. Maar het kwam altijd, ik deed mijn best uiteraard, maar het leek altijd ineens te komen, vanzelf.
Maar niets komt zomaar, alleen omdat je erin gelooft. Omdat je het kunt. Als je maar weet dat het lukt, dan lukt het.
We worden echter geconditioneerd om 'realistisch' te blijven, doe maar normaal dan doe je al gek genoeg.

Ik ben pas weer opnieuw in mezelf gaan geloven na een ernstig ongeluk, overreden door een tractor met volle aanhanger. Bijna alles gebroken, gescheurde lever, klaplong. Het enige wat ik dacht was, valt wel mee. Ik wist dat het erg was, maar besefte, als ik dit overleef kan ik alles. En toen heb ik het gedaan. Het onmogelijke was al gebeurd, vergeleken daarmee is alles peanuts.

Dat ik dit kon had ik al zovaak in mijn leven meegemaakt, omdat ik gepest werd, want ik was anders en raar. Men was jaloers dat ik alles zonder moeite deed en me verveelde en de rest maar zwoegen. De waardering kon ik echter niet accepteren, en het overslaan van groep 4 ook niet, ik wilde gewoon blijven bij mijn klas. Wat ik toen had geleerd was wel, dat men in groepen heel andere dingen zegt dan alleen. Individueel kon ik het met iedereen vinden, alleen in groepsverband was ik altijd de lul. Ik voelde nooit haat of woede hierover. Omdat ik wist dat het niet echt was. Men liep elkaar achterna om niks.
Dit zag ik toen al.

Dat zou niet gebeuren. Jawel, dat zien we wel.
Zij studeert, ik heb een goed lopende zaak. In 3 jaar opgebouwd, van 500 euro startkapitaal op dag 1, naar 6 ton omzet in jaar 3. Ik loop er echter liever niet mee te koop, waar mensen mij kennen dan.
Als men vraagt hoe ik aan dat huis kom is mijn antwoord hard werken, dan zie je de 50 jarige buurman kijken

Ik heb meerdere universitaire studies gedaan, niets gehaald. Niet omdat ik niet kon. 1 vak duurde me te lang, er moesten opdrachten gedaan worden waar ik de zin niet van inzag, en ik plande niet goed. Het ging langzaam. Wat ik in een jaar kreeg had in 1 of 2 maanden gekund. Dat demotiveert. Ik ging werken. Dat leverde wat op.

Ben ik hoogbegaafd? Dat zegt men al mijn hele leven. Is het zo? Ik ben wel veel intelligenter, sneller en denk verder. Ik zie mogelijkheden die anderen niet zien, of beter, niet begrijpen. Ik kan alles wat ik wil. Ik geloof en weet dat iedereen dat kan. Als ik het kan, dan iedereen. Echter zit men zo vast in de 'normale' wereld dat men niet geloofd. Ik ben ook tot alles in staat, als ik dat zou willen. Ik bedoel, gestoorde dingen. Een moreel probleem, zoals aangeleerd heb ik er niet mee. Echter gewoon mijzelf. Ik zie dat niet als normaal. En een totaal nutteloos iets.

Ik moet al mijn hele leven oppassen met wat ik zeg. Ik heb een masker opgezet als het ware. Ik ben wat men wilt zien, afhankelijk van de situatie. Mensen begrijpen je niet, misschien ben ik toch wel gek. Of misschien zo slim dat men het niet kan bevatten, en het voor het gemak voor onzin wegzet. Ook omdat het zo erg afwijkt van hun ideeën. Ik blijf maar doorpraten, maar ben ook erg stil.


En op zoek naar discussies, mentale uitdaging, feedback. Mensen die geen genoegen nemen met feiten zonder enige onderbouwing. Die hun hele leven wilden weten waarom.
Ik moet altijd rekening houden met mensen, omdat men te simpel over dingen denkt.
ben een felle tegenstander van irrationeel kuddegedrag, hou me niet aan fatsoensnormen 'omdat het zo is', hou rekening met mensen indien redelijk,


Simpelweg omdat het voor mij erg moeilijk is om iemand te vinden waarmee ik op gelijke grond kan spreken en discussiëren.
Die kan loslaten of iets goed of slecht is.
Iemand die beseft dat woorden of tekens alleen provocerend, discriminerend, beledigend zijn, omdat domme (daar heb je er dus 1) mensen dat zo op vatten, en het intussen ingeburgerd is. Al zijn het vaak wel perfecte omschrijvingen van iets.
Oftewel, die zich niets aantrekken van het algemene beeld over of iets wel zo kan of niet zo kan, als de intentie erachter maar goed is. Er zijn genoeg feiten te noemen die niet uitgesproken mogen worden.
En hier in het dagelijks leven dus mee moet opletten omdat mensen een verkeerd beeld over je vormen omdat ze iets als beledigend zien een heel bekend en controversieel voorbeeld is, zowel 'fout' als 'goed': neger, zwartjoekel, getint, afrikaan, nigger, nikker, donker persoon, anders gekleurd etc. Is hier iets beledigend aan? Bijvoorbeeld het woord zwartjoekel gebruik ik nooit, ik vind dat negatief klinken, als iemand het gebruikt op een grappige manier, dan kan het juist gepast zijn. Ik gebruik bijvoorbeeld neger, je noemt het beestje bij zijn naam. Ik zou me als neger gehandicapt voelen als er een woord als anders gekleurd voor me werd gebruikt om te voorkomen mensen in hokjes te stoppen en
Die net zoals mij woorden kunnen gebruiken zonder er een waarde aan toe te kennen

En ik zoek ook een plek waar mensen zijn die wel durven te denken, positieve dingen kunnen zien in negatieve dingen. Niet vasthangen in hun eigen denkbeelden of die van de samenleving.
Begrijpen dat het uitspreken van simpele waarheden die over het algemeen als schokkend, asociaal of discriminerend worden gezien niet altijd die bedoeling hebben. Aangeleerd gedrag dat er moeilijk uit te krijgen is.
Niet met de massa meelopen, zonder na te denken.

Ik ben ik, ik heb mijn eigen regels. Een teken van narcisme is het gevoel dat regels niet voor jou gelden, dat gevoel heb ik zeker niet, de regels zijn voor iedereen gelijk. Echter zijn die van mij flexibeler. Dat is niet gek, aangezien elk land zijn eigen regels heeft. Goed of slecht is niet afhankelijk van verboden of niet. Daarmee voel ik mij niet beter, ik ben het alleen niet eens met de normale regels. Ik doe iets wel of niet omdat ik vind dat het wel of niet kan.
Er zijn genoeg mensen die hele gekke dingen willen doen maar het niet doen omdat het niet mag. Dat is de verkeerde redenatie. En gaat ooit fout.

180km/u op een NL snelweg, op de linkerbaan zonder verkeer vind ik niet slecht. Het mag niet, dus doe ik het niet. Maar ik vind het niet verkeerd.
180km/u op een Duitse Autobahn mag gewoon. En vind ik hard zat. Mijn auto kan 250, dat mag daar gewoon. Maar zal ik niet rijden, niet omdat ik dat niet wil, en ik krijg er een kick van. Maar dat vind ik niet kunnen. 180km/u is dan snel genoeg.

Ik ben heel erg benieuwd of en wat voor een reacties ik krijg. Ik denk dat veel mensen ongerecht worden bestempeld als gek of abnormaal, enkel omdat men niet begrepen wordt. Er zijn genoeg mensen die echt niet goed zijn, dat ontken ik niet.
Wat ook grappig vind, is dat iedereen die twijfelt aan de eerlijkheid van de leiders in de wereld, volgens velen niet goed is.

Nee, zij houden de mensen dom, en maar goed ook. Als iedereen ineens dit inzicht zou krijgen zou het fout gaan. Voor mij is het normaal, die extreme drukte in mijn hoofd. Echter vermoeiend. Het is fijn alles zo goed te kunnen doordenken, diepe oplossingen vinden. Dat levert plezier en voldoening op.
Maar gewoon is simpel denken, of niet denken maar gewoon zeggen wat normaal of aangenomen is zonder enige gedachte, vol overtuiging lijkt mij heerlijk.
Dat doe ik ook af en toe, bewust en toch onbewust. Gewoon in een kroeg. Dronken

Wij zijn de pioniers, die de mensheid verder brengen. De minderheid, die voor de meerderheid onbegrijpelijk is of eng. Ivm bepaalde denkbeelden.
Ik kan beslissingen maken zonder emotie of rekening houdend met mensen. Ik kan een beslissing maken, dat voor iedereen beter is, gemiddeld genomen.
Zou ik dat doen? Nee.

Ik zie dat arm en rijk nodig is, het is natuurlijk. Waarom? Yin en Yang, er moet een evenwicht zijn.
Dan gaan we weer even een heel hard en omstreden statement neerzetten. Wat niet zou kunnen. Het ene volk voelde er gewoon meer voor om uit te groeien, beter te worden en progressie te maken. Zij keken vooruit, en hadden visionairs in hun midden. Ergens anders zitten mensen die het wel prima vinden. Relaxt leven, bij je hutje, eenvoudig, ja weinig eten en water. Maar die mensen zijn er nog. En hebben ervoor gekozen die manier van leven te behouden. Waarom moeten wij dan ineens helpen? Heel simpel en hard, wat hebben wij eraan?
En wat zij? Ze zijn zielig omdat ze niet de luxe hebben van ons. Maar we zijn allemaal nog steeds dieren. Mensen zijn niet beter, enkel iets slimmer, en ambitieuzer. Wij zullen onszelf uiteindelijk wel vernietigen met onze uitvindingen, onnodige oorlogen en ruzies.

De mensen die het simpel houden hoeven zich alleen druk te maken om eten en drinken. Wij maken het onnodig moeilijk, niet dat ik zou willen ruilen.
De clue is, succes is een keuze, je wilt of je wilt niet. Als je denkt dat je gedoemd bent te falen dan gebeurd dat ook. Wat denk je zelf?

Het klinkt arrogant, maar je moet echt weten dat het gebeurd, je niet laten beïnvloeden door anderen.

Einstein, Newton, Davinci, Beethoven, Mozart, niet bepaald normale mensen.
En geloof mij, Adolf Hitler staat ook ooit in dit rijtje, als het maar lang genoeg geleden is en men de vooroordelen heeft laten vallen.
Waarom? Hij is ook zo iemand, een zielig persoon die de wilskracht en capaciteit had zoveel mensen achter hem te krijgen. Als je zijn gedachten en daden los ziet van zijn prestaties, en dat bekijkt, dan heeft hij 1 van de meest ongelooflijke dingen ooit gedaan.
Gestoord, niet goed volgens mijn waarden en normen, maar als we kijken naar hoe totalitair onze staat is geworden, is het verschil maar klein.

Durf na te denken, ook over controversiele dingen, juist. Jouw mening is niet belangrijk. Slechts jouw wil.
Ik heb nooit geloofd dat ik het zou kunnen, dat ik gek was. Het heeft jaren geduurd voor ik overtuigd was. Waaronder ik als sociaal 'gehandicapte' als verkoper in een telefoonwinkel. En al na 3 maanden medewerker van de maand, van heel Nederland. Oftewel, meeste sales per maand, itt. uren. En puur uit overtuiging verkocht, niks gepusht.
En ik was een persoon dat niemand op straat kon aanspreken, heb me door het sollicitatiegesprek gebluft. Dat kan ik dan wel goed.
Durfde niet, maar moest. Alsof je in de achtbaan zit en toch niet meer terug kunt. Daar ga je dan.

En nu? Benieuwd naar jullie, een ontzettend langdradig verhaal, ik heb echter ook nog nooit zo vrij tegen iemand kunnen praten uit angst voor oordelen.
Geloof gewoon in jezelf. Ik ben geen psycholoog, maar mocht je vragen hebben en ergens mee zitten, dan stuur een privé bericht. Dat is uiteraard geen probleem.
Denk je, die is niet goed wijs. Think again, wat denken mensen van jou als je echt begint te vertellen en uitleggen.
Als je ECHT probeert uit te leggen wat je denkt in begrijpelijke taal, dat is lastig. Van een 3d idee naar tekst.

Met vriendelijke groet,
WMW

[Ray]

"blablablablabla....blablabla.......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......"

"Hier gaan we last mee krijgen......"


Welkom!

[WMW]

"blablablablabla....blablabla.......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......"

"Hier gaan we last mee krijgen......"


Welkom!

Jazeker Dit is overigens een veel te lang verhaal en een eenmalige uitleg, aangezien ik veel dingen kortaf zeg. Zonder een bedoeling erachter die wel zo wordt opgevat.
Ik moet zeggen dat ik hier ook wel van geniet, van die kortzichtige mensen.
Ik hoorde eens iemand zeggen, iemand zou terug in de tijd moeten reizen om de tweede wereldoorlog te voorkomen. Ik zeg tegen diegene, ik vind het goed dat de tweede wereldoorlog gebeurd is, gemeend. (Ik keur het absoluut niet goed, dat heb ik niet gezegd)
En geniet van de tirade die volgt. Was dit gekomen uit de mond van de gemiddelde woonwagenbewoner was deze reactie volledig terecht.

Maar denk er even goed bij na, als de oorlog niet was gebeurd dan was ik er nooit geweest, want dan hadden mijn opa en oma elkaar niet ontmoet.
En dat geldt voor vrijwel iedereen. Oftewel die persoon wenste iedereen die nu leeft incl. zichzelf dood. Daar kan Hitler nog een puntje aan zuigen.

Zo gaat mijn denkwijze. De personen die mij vroeger uitlachten om mijn ideeën, dromen, en wat ik ging doen. Die doen dat niet meer.
Maar kijken me nu met de nek aan of zijn zelfs bang.
De meest wilde verhalen gaan nu rond, hij dealt drugs, is een huurmoordenaar, wapenhandelaar wat dan ook, want hij is altijd al gek geweest.

Slechts de mensen die mij daadwerkelijk hebben gekend van school, leraren, famile en bekenden zijn niet eens verbaasd met wat ik bereikt heb.

Daaruit blijkt de bekrompenheid van de gewone mens. Dus ja, bereid je maar voor. Als je je gekwetst voelt door mijn uitspraken, dan is dat niet mijn probleem en ga ik je uitdagen door dingen te zeggen die ik niet vind, maar jij van mij verwacht met het beeld dat jij hebt geschapen.
Ik neem je namelijk gewoon niet meer serieus. Je had dit topic maar moeten lezen...

Zo heb ik de mensen waar ik niks mee te maken wil hebben op een eenvoudige manier zelf laten vertrekken.
Het kost dus wel heel veel moeite om mensen die ik wel mag niet af te schrikken. Daardoor ben ik gedurende mijn werkdagen de hele tijd bezig mij te verplaatsen in degene waarmee ik praat. Ik weet vrij snel hoe iemand in elkaar steekt, wat diegene wil horen, op welke manier etc.

Ik zei jaren geleden al, ik kan gedachten lezen, niet in de letterlijke zin van het woord, al gaat het bijna automatisch nu. Ik geloof niet in het paranormale.
Jaja, je bent gewoon niet goed. Laat je eens nakijken.

Enfin. Zo ging dat altijd. Ik heb altijd voor mezelf proberen te bewijzen dat het wel zo was. Of was ik echt gek.
En zo werd ik binnen 3 maanden verkoper van de maand bij mijn nieuwe bijbaan als verkoper in een winkel.
Dat wil dus zeggen, meeste sales van een paar duizend verkopers in Nederland. Men vroeg hoe ik dat deed? Geen idee eigenlijk?
Gewoon.

Ik ben door het constant op mijn tenen lopen, mijzelf niet mogen zijn. En sowieso al altijd druk met vanalles (ADD)
Keihard werken, 70 uur per week, maar gezien worden als luie flikker omdat ik nooit een wekker zet, en rond 11 uur wakker wordt.
Want hardwerkende mensen staan vroeg op, is de algemene denkwijze... (ja en vanaf 17.00 liggen ze op de bank te stinken)
Oftewel, je werkt 10 keer zo hard, en krijgt geen enkele waardering hiervoor.

Dat breekt op, en heb last van een hoge bloeddruk, hartklachten, hyperventilatie etc. Door stress.
Oxazepam voor gekregen, zodat ik gewoon kon werken, alleen als ik op de zaak zit. Verder werk ik thuis.
Echter doosje leeg, maar krijg geen nieuwe, moet maar eens met iemand gaan praten. De huisarts dacht dat er iets anders aan de hand was en vermoedde dat ik manisch was.

En daar begint het hele riedeltje dus weer, die zien me al aankomen, heb je er weer één. En ik begrijp het volkomen, dat zou ik in zijn schoenen ook denken, dat is immers waar hij voor geleerd heeft. Een behandeling voor iets wat ik niet heb, en een onterechte diagnose die niet klopt, en mij zeker gaat hinderen als ik de politiek in ga.

En een wapenvergunning ga halen, voor de sport, niet voor het wapen. Dat vertelde ik de dokter en vond hij helemaal ernstig en onverstandig.
Ik heb genoeg geld, en woon in de buurt van een aantal grote steden. Ken mensen met 'vage' contacten. En als ik iemand zou vermoorden zou ik een ongeregistreerd wapen kopen. Echter, heb ik daar totaal geen behoefte aan. Dat is totaal zinloos.
Maar daarmee kun je moeilijk in je achtertuin op doelen gaan schieten, en dat is nu net de hele bedoeling. Vind ik rustgevend, net als motorrijden en ieder rondje net een iets mooiere bocht, iets snellere tijd etc. Totale concentratie, dat zijn mijn rustmomenten.

Wat ik zoek, zijn mensen zoals mij, waarbij je ECHT op gelijk niveau kunt praten. Die mensen zullen echter net zoals mij er nooit over praten, omdat ze weten wat men gaat zeggen en denken. Of misschien toch echt bang zijn dat men echt gek is.

Ze zijn er, slimmer dan mij sowieso. Met andere doelen en ambities. Of achtergrond. Als zoon van een belangrijke wetenschapper of Bankdirecteur kun je gerust zeggen en denken en weten dat jij dat later ook gaat doen. Daar zullen mensen niet heel raar van opkijken. Arrogant? Ja. Gestoord of waanideeën? Nee, kijk maar naar zijn vader.

De kans is alleen heel klein dat diegene ook echt de capaciteit heeft, dat zijn de echte narcisten, en die glippen overal tussendoor. Of eindigen in de goot nadat papa's geld op is.

[Ray]

ik vind het goed dat de tweede wereldoorlog gebeurd is, gemeend.

Wat vind je er 'goed' aan dan? Welk gegeven rechtvaardigt die oorlog vanuit jouw perceptie?

(Ik keur het absoluut niet goed, dat heb ik niet gezegd)

Je gaf er net je goedkeuring aan door te zeggen dat "het goed is dat het gebeurd is".

[-P-]

Welkom zal ik maar zeggen.

Goedbedoeld advies: Kan me moeilijk voorstellen dat mensen dit incoherente epistel doorworstelen, onderwerpen clusteren en meer to the point schrijven maakt het wat aangenamer om door te lezen...

[Stof52]

Proberen je leven van denken en doen vangen in woorden, toch kort en bondig gedaan!
Het lijkt rommelig en verwarrend te lezen maar de grote lijnen zijn duidelijk.
Welkom bij de " anders-denkenden "

[Cornelis1921]

"blablablablabla....blablabla.......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......blablablablabla....blablabla......"

"Hier gaan we last mee krijgen......"


Welkom!

Op deze manier zeker Ray.

[WMW]

ik vind het goed dat de tweede wereldoorlog gebeurd is, gemeend.

Wat vind je er 'goed' aan dan? Welk gegeven rechtvaardigt die oorlog vanuit jouw perceptie?

(Ik keur het absoluut niet goed, dat heb ik niet gezegd)

Je gaf er net je goedkeuring aan door te zeggen dat "het goed is dat het gebeurd is".

Dat is dus het verschil tussen iets vinden en iets vinden.

Ik vind het goed dat dat is gebeurd, omdat als dat niet zo was alles anders was geweest en niemand die nu bestaat had bestaan. Oftewel, zonder dat had ik nu niet bestaan, en niemand hier.

Ik keur het niet goed, omdat ik oorlog, en het doden van miljoenen mensen altijd slecht vind. Was het niet gebeurd, dan was ik er nu niet.
Echter, indien het niet was gebeurd, en ik nooit had bestaan, dan had ik dit besef niet gehad. En is het dus nooit goed.

Blablabla... Ik moet ook nog wat overhouden voor andere topics natuurlijk.

[WMW]

Welkom zal ik maar zeggen.

Goedbedoeld advies: Kan me moeilijk voorstellen dat mensen dit incoherente epistel doorworstelen, onderwerpen clusteren en meer to the point schrijven maakt het wat aangenamer om door te lezen...

Dat is begrijpelijk, ik probeer veel van me af te schrijven en wil veel kwijt in één keer.
Doordat het nooit goed mogelijk is geweest om mensen te vinden die mij kunnen begrijpen.

Overigens is het eerder niet willen ipv niet kunnen.
Daardoor heb ik me altijd anders voorgedaan dan ik ben, om ertussen te passen.
Ik wilde niet meer speciaal zijn, omdat dat alleen in mijn nadeel werkte, en je er niet bepaald populair door werd.
Ik wilde niet dat mensen te hoge verwachtingen van mij hadden, ik werd gepusht om goed te presteren, want dan ga ik dus tegenwerken en met opzet slecht presteren.

Ik weet precies wat mensen denken, waarom ze dat denken, hoe mensen iets opvatten en waarom mensen dat zo opvatten.
Dit is aangeleerd gedrag, dus per definitie niet normaal.
Wat mensen verwachten te horen, wat mensen willen horen, wat hun reactie is op wat ze horen.

Dit is iets dat mij altijd heeft geïntrigeerd, wat ik heb bestudeerd. Ik observeer graag mensen in de dingen die ze doen, manieren waarop ze bewegen, communiceren. Koppel dat aan wat ik weet en leg nieuwe verbanden. Test deze weer, etc.
Mensen zijn simpelweg erg voorspelbaar, en makkelijk te doorzien. Ik kijk makkelijk door iemands uiterlijk heen.

Ik doe me ook voor als iemand die ik niet ben, met opzet. Ik vervloek mijn emoties omdat die niet logisch zijn en stop deze weg. Gewoon omdat ik dit makkelijker vind en heb geleerd niet mijzelf te zijn. Ik lijk volledig uit eigenbelang te handelen, rij een mooie dure auto om dat beeld te bevestigen.
Ik woon in een groot huis, en verdien veel. Ik wil graag veel geld verdienen omdat werken lastig is voor mij. Omdat ik mijn dromen achterna wil gaan. Wil doen wat ik echt wil. Ik pas niet in een keurslijf. Ik wil dan ook zo snel mogelijk veel geld verdienen zodat ik vroeg kan stoppen.
Ik wil kunnen doen wat ik wil, en daar moet je middelen voor hebben. En ik wil mijn toekomstige kinderen de best mogelijke toekomst geven.

Ik neem mensen in dienst die ik al lang ken, en mij nog niet hebben verstoten. Die ondanks mijn gedrag zich toch goed voelen bij mij en mij vertrouwen.
Laat mijn waardering niet gauw blijken, nooit duidelijk. Maar doe alles voor hen. Indien mogelijk doe ik het. Wil hen bedanken maar kan en durf mijn emoties niet te tonen.

Ik cijfer mezelf al jaren volledig weg, waarom? Omdat ik al jaren overspannen ben, dit is er eerder al eens uitgekomen waarna ik van baan gewisseld ben of wat dan ook en gewoon op dezelfde voet verder ging.
De contante gedachtenstroom, 10 stappen vooruit denken bij alles, altijd beter willen, nooit tevreden zijn dat brengt een enorme last.
Dat heb ik weer weggedrukt door alleen met werk bezig te zijn, om de pijn, vermoeidheid, alles niet te hoeven voelen. Als je net doet of het er niet is, dan is het er niet. Ja, ik denk ook op die manier, net zoals iedereen. Echter zie ik het bij mezelf altijd pas achteraf.

Ik voelde dat ik vakantie nodig had, moest eruit. Op vakantie ging ik pas denken, inzien waar ik mee bezig was en heb wel kunnen rusten.
Toen ik terug kwam zag ik er al tegenop, weer moeten werken, weer die constante hel, 60-80 uur per week, al 7 jaar lang.

Het begon afgelopen weekend met een paniekaanval in de nacht. Geen adem, vluchten, ik moest weg. Pure angst en adrenaline. Daarna angst voor mezelf, verdriet, woede gericht op mezelf, ik dacht dat ik gek werd. Ging na een uur weer naar boven en lag met een bonkend hart van de adrenaline, ogen wijd open te staren naar het plafond. Uren lang.
Op een gegeven moment sliep ik, om 8 uur werd ik benauwd wakker met hartkloppingen, ik moest naar onder, frisse lucht, glas water.
Ik voelde een druk op mijn borst, koud zweet, tintelingen, werd licht in mijn hoofd. Ik dacht dat ik een hartaanval had. riep mijn vriendin, de ambulance kwam, hyperventilatie, bloeddruk extreem hoog. Gaf aan dat het stress was. Die zondag nog naar de huisartsenpost, valium mee.
Ik kon niet meer, maar kon niet opgeven. Het is er niet, klaar.

Zonder verdere toelichting, ik heb 2 dagen met moeite gewerkt. Kreeg niks gedaan. Woensdag zaak dicht. Vandaag weer werken... Ik kon het niet meer. Niks.

En nu zit ik hier met een Burn-out, die ik al jaren vooruit aan het duwen was tot die verdween, wat natuurlijk nooit gebeurd. Omdat ik alles opkrop, niets vertel. Niet mezelf ben en durf te zijn.
Ik wil al jaren mijn verhaal kwijt, maar doe het nooit, uit schaamte, trots of wat dan ook. Ik heb zoveel erin zitten wat eruit wil dat het inderdaad als een rommeltje overkomt.

Ik ga nu pas doen wat ik moet doen. Wat ik voel, en niet wat voor mij de meest logische optie lijkt. Zeggen wat ik denk, doen wat ik leuk vind.
Nee ik stop zeker niet met de zaak, maar stap er zelf even rustig uit en observeer. Ik laat het geen obsessie meer worden en ga dingen uit handen geven.

Waarom schrijf ik dit hier op? Omdat men hier wellicht enigszins begrip heeft voor de manier van denken.
Ik moet gaan accepteren wie ik ben, dat ik anders ben, dat ik niet in deze samenleving pas.

Was ik langer zo doorgegaan, dan was het misschien anders afgelopen...

Dus ja, als je weet dat het gebeurd, dan gebeurd het. Je kunt alles. De vraag is wat je ervoor over hebt.
Intelligent zijn is een zege, te intelligent zijn een vloek.

[Cornelis1921]

Beterschap en sterkte W. Groetjes, Cor.

[WMW]

Druk, druk druk druk druk, maar er zijn wat veranderingen. Of het vorderingen zijn, betwijfel ik zelf.

Ik heb al een aantal maanden ritalin, 55mg verspreid over de dag, en dat al een poos. Wellicht gaat de hoeveelheid wat omhoog (krijg er 10 bij om beter te kunnen slapen, de rebound houdt me uit mijn slaap)

Ritalin, dus...
Heb ik ADHD? Nee.

ADD? Misschien wel, maar dat is nooit echt anders geweest. Feit is dat ik veel meer 'aankan' qua werk, qua minder slapen, qua scheit aan mezelf, ik werk gewoon door, niemand die me tegenhoudt.

Nouja, misschien dus toch wel een combi van. Positief is dat ik niet verplicht iedere 2 weken moeilijk moet doen met die huisartsassistente voor mijn recept (te vroeg krijg ik ze niet, dan vergeet ik ze dus weer te halen, 14 dagen is zo voorbij, en sta je vrijdagavond bij de huisartsenpost voor je medicijnen...) Heb nu gewoon 2 maanden meegekregen, t/m augustus ergens heb ik nog. En volgens mij ben ik (on)bewust al aan het afbouwen want ik wil er eigenlijk wel vanaf. Ik ben best veel afgevallen sinds ik het gebruik (en een bmi van 21 momenteel, das top, maar 95->75kg schrikken mensen van, ik een 3 maanden) Feit is gewoon, dat ik eindelijk mijn eten ook beter op orde heb. Dat was voorheen. vreten alsof er nooit meer een morgen komt als je echt omvalt van de honger (12 uur niet gegeten oid) dat zette enorm aan. Met ritalin, kun je niet anders dan bewust eten. Je moet toch eten, echt veel zin heb je er niet in. Stukken beter voor je.
Ik ben ook niet verder afgevallen (heel even onder de 70kg gezeten, was combi met stress) nu zonder iets te doen weer naar de 75 en stabiel. Ben er best blij mee verder. Dat woog ik tot aan mijn 18e, toen ben ik binnen 3 maanden richting de 100 gegaan..... Dat was ook dankzij medicatie, maar dan oxycontin na een zwaar ongeluk (niks van overgehouden verder)

Feit is, het werkt aardig. Al moet ik zeggen, dat het me wel 'dom en sloom' maakt.
Is het s avonds uitgewerkt, knalt die energie er uit. Al ben ik dan lichamelijk vaak wel moe. Alleen zoals mij gewoon is, merkt niemand dat aan mij, behalve dat ik slecht slaap (al heeeeeeel lang) en ontiegelijk druk praat * en ook typ?!?

Tja, ik kan mezelf nooit van zn leven bijhouden, en ben veel te druk om iets na te lezen, dat voelt als achteruitlopen.

En constant afgeleid ook nog eens. Achja, das dan maar zo. Wat wel ontiegelijk irritant is, is dat mijn hele omgeving er volop tegen is. De ritalin, want slecht en dit en dat. Nja, kijk is ff wat er aan antidepressiva en - psychotica wordt voorgeschreven, daar krijg je echt een blijvende klap van de molen van in veel gevallen. Maar op ritalin staat opiumwet, dus....

W. Senior (grootvader)... goh van wie zou ik het nou toch hebben..... die heeft adhd ja, ritalin kende die wel, sterker nog, had het pas net, wist nog geen hond. Kom daar, en boos, wat ik wel niet had gekregen van de dokter, mezelf verdoven en dom maken.

Nja dan nog, is 'ziek' zijn en ADD hebben, makkelijker dan HB en hooggevoelig (die 2 zijn zeker, jammer de pammer, gaat niet over, is geen ziekte. Maar, ben dr ook wel heel blij mee, zonder had ik mezelf niet kunnen zijn. En ruilen, zou ik niet kunnen. Met niemand niet. Ik ben verdomd blij met de tijd waarin ik nu leef, anders kreeg je er nogeens een 'titel' bij want blauw bloed. Wat je van je af moet schudden. Zeg eens dat je HB bent, ben je een arrogante kwal. Nou, zet daar nog is een titel bij op je paspoort, ben je helemaal de sjaak. Tenminste, in dat boerengat waar ik woon wel.

Menig ander, zou met dat brein van mij volledig doordraaien vermoed ik, ik heb er lang over gedacht. Dus, die kleine last, die pak ik wel. Want t is wel ook ontzettend handig. De kunst, is meer te profiteren van de voordelen, dan dat de nadelen je in de weg zitten. Nog eventjes oefenen dus...

Oh, en ik wil daar mss nog serieus wat mee gaan doen ook nog. Begeleiden van anderen, geloof het of niet, blijk ik vrij goed in te zijn. En anders ben je iig goed afgeleid, kom je toch met geen mogelijkheid tussen, d'n dizze hier

[WMW]

Zelfs ik, ga dus echt die lappen tekst van mijzelf lezen. Dodelijk saai en wat gezegd wordt past meestal ook wel in 3 zinnen. Voor mij dan.

Ik ben langdradig, heb ik mezelf geleerd doordat ik mijn leven lang mijzelf moet uitleggen. Omdat men me niet begrijpt anders (van de hak op de tak?!?)

Achja, het gaat nu weer heel erg goed met me. Niets dommer, niets slimmer, veel wijzer,dat wel.

Ik ben 'toevallig' mensen tegen gekomen die me ontzettend hebben geholpen door mij te accepteren. Zoals ze mij kennen. Voor hen geldt dat ze mij pas leerden kennen toen het heel slecht met me ging.

Het doet me goed, om te horen dat ik er goed uit zie. Ik weeg nu al maanden 78 kilo (1,85 lang). Dat was in 'goede tijden' bijna 100kg, en op mijn slechtste moment ergens vorig jaar 57 kilo.

Zoveel dingen, die mij zoveel goed doen.

Ja ik ben (zeg maar: heb) HB, geen AD(H)D, ook niets anders. Maar in de verste verte niet normaal.

Maar normaal is gemiddeld, dus ja...

Eigenlijk, heb ik best wel wat nuttigs te zeggen/schrijven. Als iemand het zou willen lezen, dan zal ik gewoon eens wat topics openen met teksten van mij,waarmee je kunt doen wat je wilt.

Alleen vind ik dat in dit topic niet passen, dus. Vandaar.

[Eekhoorn]

Welkom terug, WMW!