Ten eerste vind ik het heel erg goed dat er een forum, en daarmee openheid is, omtrent hoogbegaafdheid!! Applaus!!
Ten tweede heerst er vaak nogal onduidelijkheid over HB in de maatschappij. Als je je goed kan comformeren dan lijkt het dat je een voorbeelding mens bent en word je vaak beloond door een cijfer, oftewel een oordeel van een systeem wat jouw beoordeelt, terwijl datzelfde systeem bedacht is door een persoon, of groep personen die uiteindelijk naast hun waarde als mens proberen vanuit een kader mensen te omkaderen, waarbij sommige mensen die omkadering cq beperking niet willen of kunnen, maar wel een stuk erkenning nodig hebben en zeker ook spiegeling van soortgenoten om zo tot een stuk zelfvertrouwen te kunnen komen, zeker als de gemoedstoestand tijdelijk word bepaald door een hormoontoestand en men juist extra kwetsbaar is voor invloeden van buitenaf... Tel daarbij Hooggevoeligheid op en men gaat dan spreken van problemen... Ik denk dat de benadrukking van problemen en negatieve cijfers (1 tm 6) juist tegen veel mensen werkt en men natuurlijk beter ervan uit kan gaan van: Ok, hoeveel uitdagingen heb jij nog te gaan om tot de oplossing te komen, want je komt er wel!!!
Ik kom zelf uit een gezin van een hooggevoelige energieke moeder met een vrije manier van uiten en een vader die militairistisch strak is opgevoed en worstelde met zijn omgeving door zijn hoge iq (158), met een onvermogen tot empathie en een lager ontwikkeld eq helaas ( oftewel hij mag meer uitdagingen aangaan als ie dat wilt...)
Ik worstel zelf al vanaf mn puberteit met soortgenoten vinden, daar mn omgeving middelmatigheid van handelen en denken juist stimuleerde en ik dit niet kon en mezelf erg naar daarbij voelde. Dieren en muziek en creativiteit en veel boeken lezen hebben mij op de rails gehouden, maar ik ken ook hooggevoelig zijn en ik doorzie/doorzag onderwijssytemen meteen en hun valkuilen wat mij nooit in dank werd genomen (we houden t bij t oude, tis goed zoals het is, verandering geeft weerstand, of : neeeeeee , dat kan niet, want...blablabla...). Kortom, onderwijssystemen die star en uitgedacht zijn werkte voor mij niet, zelfs op het conservatorium werd ik afgeremd daardoor en kreeg ik weerstand, terwijl er altijd als rode draad mensen zijn geweest die weel verder konden kijken in de vorm als een leraar die HB was en of vooruitstrevend handelde, maar zij waren altijd in de minderheid...
Het stukje intuitie en birds eye view gaven mij wel vele kansen in de muziekwereld en ik was me bewust dat keihard werken naast talent loont, maar ook mensen kon afschrikken die dat niet hadden. Perfectionisme had ik ook erg en faalangst ook, maar daar ik van harmonie (das weer dat zachte hooggevoelige) houd verbloemde ik dat en dat ging ten koste van mezelf vaak. Ik heb meerdere burnouts gehad, niet vanuit zwakte, maar vanuit perfectionisme en te weinig spiegeling van buitenaf met een innerlijke geest die behoefte heeft aan diepzinnigheid, vernieuwingen, maar ook eerlijkheid naar mezelf en grenzen stellen en verantwoordelijkheid nemen voor mezelf om zo te zorgen dat ik mezelf accepteer met mijn mindere kanten en juist te zien hoe waardevol ik ben, juist hoe ik ben. (Een HB-vader projecteert als ie zelf niet goed functioneert zijn tekortkomingen op z,n mooiste spiegel : z,n zoon, daarom is ouderschap ook je eigen ouder-kind-volwassene durven zijn en een zeeeer grote verantwoordelijkheid vanuit het meegeven van vertrouwen en liefde, met het vermogen om afstand van jezelf te kunnen doen en je in te leven in die ander...)
Met mn talenten,gaven, en verbeterpunten/groeipunten : das weer een uitdaging. Verveling ken ik, een gevoel van eenzaamheid wat minder omdat ik scheppingsdrang heb, maar soms ook wel wat betreft soortgenoten. Ook hoef ik mezelf niet meer te bewijzen en heb ik geleerd dat alles relatief is en heb ik diverse jongensdromen doen laten uitkomen en altijd op gevoel dingen ondernomen, waarbij ik de uitkomst al zag en anderen zoiets hadden : Waarom comformeert hij zichzelf nou niet, waar is hij nu mee bezig?? Vraagteken, vraagteken...hahaha.... Tja.. Consessies doen en nooit opgeven en vooral weten dat alles maar een spel is en dat we in Nederland eigenlijk goed zitten op meerdere vlakken en dat materie ook maar relatief is.... (dat weet ik omdat ik veel in het buitenland geweest ben)
Bewustzijn, dingen/stellingen blijven onderzoeken, naar je lijf luisteren, naar je eigen waarheid luisteren en die van anderen meenemen als les en vooral je zelfrespect bewaren bij mensen die niet op dat level zitten nog...
Kortom, wat fijn dat er genoeg HB mensen in de vorm van een duidelijker spiegelbeeld zijn...
Ik wens iedereen de kracht en het zelfrespect en vooral liefde om er op deze aarde het beste van te maken...!!!
Ik hoop dat mn verhaal niet te zwaar was, want ik ken ook minder serieuze kanten, gelukkig maar...
Warme en filosofische groet, Jeroen.
vooral als je in een hokje gevangen word (waar je niet in wilt zitten).
In jezelf geloven is ook erg belangrijk inderdaad, want de kans is klein dat iemand anders het voor je doet. Vooral als je al 'perfect' bent in de ogen van de ander, want dan is het toch zo van "die weet alles al, die kan alles al". Luisteren is belangrijk inderdaad, maar ik zou het soms ook wel fijn vinden als ik het geheel niet kon, want soms komt er toch een lading onzin uit bij de ander..... wat soms ook wel weer een opening bied voor creatief denken en humor. Respecteren dat mensen op andere niveaus denken en handelen zou voor zichzelf moeten spreken inderdaad, helaas is deze 5 eurocent nog niet bij velen gevallen blijkt vaak wel weer. Dit houd ook in voor mijzelf dat er ook mensen onder en boven mijn niveau zitten, en voor jou geld waarschijnlijk hetzelfde.
Ik wens jou ook hetzelfde Jeroen, veel energie, kracht, waardigheid en liefde.
