Het is iets dat regelmatig bij mij de kop op duikt, en ik vroeg me af of jullie dit herkennen. Ik heb soms het gevoel dat ik niet echt lééf als méns. Ik kan als twintiger behoorlijk succesvol door het professionele leven navigeren door continu mijn situatie te analyseren, mijn interne theorieen over de wereld continu te verfijnen en strategieen uit te denken, maar het doet me soms een gevoel van authenticiteit missen in mijn leven. Ook in de omgang met mensen heb ik niet de natuurlijke flair zoals verpleegsters of stewardessen die gewoonlijk hebben, maar wordt wel beter en beter in sociale intelligentie in de Benjamin-Franklin stijl. Ook liefde komt niet echt van nature, hoewel ik ondertussen redelijk mee ben in techniciteiten van versieren an sich. En uit ervaring weet ik dat als ik alles gewoon 'op het gevoel' zou proberen doen in plaats van denken, er een rommeltje van komt.
Het is niet zo dat ik depressief ben of compleet emotieloos zou zijn, het lijkt me eerder een soort aan naïviteit gekoppelde common sense te zijn die ontbreekt. Dan heb ik bij momenten jaloezie met een hypothetische doorsnee mens die een leven leidt van gewoon naar school gaan omdat iedereen dat doet, voetballen, tienerrelaties die op niets uitdraaien, dorpsfeesten, uiteindelijk settelen, een simpele job om brood op de plank te krijgen en schunnige moppen maken op café en dan politieke analyses maken die niet verder gaan dan 'het is allemaal de schuld van de rijken/de allochtonen/...'.
Vergeleken met het leven van zo'n volksmensen heb ik veel meer het gevoel dat ik het leven bestudeer dan dat ik het leven leef.
Het valt me op dat dit gevoel zo duidelijk opduikt tijdens deze feestdagen, misschien begin ik hier ook gewoon wat heimwee naar mijn eigen kindertijd te krijgen toen het leven nog simpel(er) was. Ik heb dit soort gevoel dan weer minder terwijl ik mezelf kan verliezen in mijn werk (werken kan me op een bepaalde manier nog eerder een soort van verbondenheid met de kosmos brengen, zoals ik me het inbeeld als een middeleeuwse boer zijn akker omploegt).
Ik zou ook niet meteen kunnen benoemen wat ik nu meteen hoop te bereiken met dit bericht. Wat herkenning, ervaring, tips misschien... ik kom ook tot het besef dat de wereld te complex is voor een simpele probleem->oplossing-structuur.