Ik ben Alex.
Mijn leven bestaat uit het intens genieten van zowat alles dat de revue passeert. Zowat alles willen weten achter schijnbare vanzelfsprekendheden.
De reden ook voor het feit dat ik geen modelleerling was, me meer bezig hield met de stof achter en omheen de lesstof dan de lessen zelf.
Ik verveelde me op de basisschool, doubleerde op het voortgezet, wisselde zelfs van school én voelde me dom. Kwam pas werk gerelateerd op de hogeschool tot bloei. Juist omdat daar de abstractie achter de lesboeken telde, onderzocht en benoemd mocht worden.
Mijn carrière is er een van twaalf ambachten en dertien ongelukken. Wat ik als kind wilde worden vond men nutteloos of te hoog gegrepen. Dat wat men me voorhield boeide me nauwelijks. Tot ik ergens laat in de 20 mijn zin door wist te zetten en keuzes maakte, iets ging doen waar ik mijn ziel in kwijt kon. En daarin uit ging blinken.
Of kind of tiener of volwassene. Men vond en vind me vreemd. Net zoals ik de rest vaak maar vreemd vind. Er missen gedeelde noemers, dingen die het delen waard maken. Net alsof je op verschillende treden van een trapje staat, deels in het luchtledige staat te toeteren.
Men vond en vind me bovendien moeilijk, te kritisch, iemand die dingen niet uitgelegd krijgt, iemand die moeite heeft met gezag. Dat terwijl ik mezelf best een open en aardige jongen vind. Het leven krijgt daarmee een constante, wat vertroebelende insteek. Omdat je simpelweg het gevoel hebt deels buiten het leven van jezelf en dat van anderen te staan.
Medio 2013 stapte ik om die redenen in een onderzoekstraject. Men had me eerder al vanwege werk op onderdelen getest en zich verbaasd over de aanwezige capaciteiten waar ik volgens zeggen "zoveel meer" mee zou kunnen. Waar ik dat moest zoeken wist én weet ik niet.
Resumé na heel wat aan gedoe; De diagnose Asperger en een IQ van een end boven de 130.
Nu na vier jaar lijkt de periode van zelfonderzoek, het zoeken naar verklaringen, rouw en wat al niet meer grotendeels voorbij. Wat meer en meer rest is het intens genieten, het alles willen weten. Op mijn eigen manier.
Wellicht kan een forum als dit daaraan wat bijdragen.