Hallo, ik ben wHem

[wHem]

Hallo allemaal,

Enkele dagen geleden heb ik eindelijk de stap gezet naar therapie, omdat ik al heel lang worstelde met hoe ik in 's hemelsnaam moet omgaan met de wereld rondom mij. Een wereld die zich in uiterlijkheden en oppervlakkigheid lijkt verloren te hebben.

Ik ben bij de therapeute vertrokken en voelde mij ahw bevrijd: eindelijk iemand die mij/het lijkt te begrijpen. Iemand die echter ook meteen (vrijwel) zeker was dat ik hoogbegaafd en hoogsensitief ben, ook al haat ik die termen eerlijk gezegd. Het eerste omdat het me nog steeds arrogant in de oren klinkt, het andere omdat het precies een hype is vandaag de dag.

Testen als kind wezen op een hoog percentiel, maar het is me eerder een last dan een zegen geweest. Ik moest en zou presteren. Ik moest en zou de eerste van de klas zijn. Het heeft me met een overontwikkelde innerlijke criticus opgezadeld die mij, na zo'n 10 jaar werken, uiteindelijk een burn-out heeft doen krijgen, een kleine twee jaar terug.

Ik ben opnieuw aan het werk, maar toch lijkt nog niet alles in de plooi gevallen - vandaar ook de therapie. Liefst van al zou ik (even) niet willen voelen en denken. Maar dat is niet echt een optie. Laat mij het er dan maar op houden dat ik liefst zou weten om te gaan met wat ik allemaal voel en denk, 24 op 24, 7 op 7.

Het doet me alvast deugd te weten dat ik niet alleen ben met mijn zorgen, o.a. afgaand op dit forum. Hopelijk is er goed nieuws aan het einde van de weg en leer ik mezelf aanvaarden, misschien zelfs graag zien en heb ik vrede met de wereld.

groeten,
wHem

[MrMeozorz]

Hallo allemaal,

Hallo wHem,

Welkom op het forum.

Enkele dagen geleden heb ik eindelijk de stap gezet naar therapie, omdat ik al heel lang worstelde met hoe ik in 's hemelsnaam moet omgaan met de wereld rondom mij. Een wereld die zich in uiterlijkheden en oppervlakkigheid lijkt verloren te hebben.

Ik ben bij de therapeute vertrokken en voelde mij ahw bevrijd: eindelijk iemand die mij/het lijkt te begrijpen. Iemand die echter ook meteen (vrijwel) zeker was dat ik hoogbegaafd en hoogsensitief ben, ook al haat ik die termen eerlijk gezegd. Het eerste omdat het me nog steeds arrogant in de oren klinkt, het andere omdat het precies een hype is vandaag de dag.

Therapie kan een handig hulpmiddel zijn om jezelf beter te begrijpen en ontwikkelen ten opzichte van jezelf en jezelf in de wereld. Fijn dat dat je nu een goede therapeute hebt gevonden. Het is belangrijk om een therapeut(e) te vinden waarmee je een klik hebt, maar ook iemand die rationeel en emotioneel ontwikkeld is en als reflectiebord kan fungeren. Elkaar wederzijds kunnen uitdagen op een constructieve manier. Als stapstenen over de rivier.

De termen hoogbegaafd en hoogsensitief kunnen soms inderdaad arrogant overkomen, het is maar hoe men deze wil interpreteren. Je kan doen alsof het je extra belangrijk bent vanwege deze eigenschappen of accepteren dat je in deze aspecten anders bent dan het gemiddelde. Hoogbegaafdheid en hoge sensitiviteit maken een persoon niet inherent wijzer of ethischer, maar ik acht de kans bij deze groepen wel hoger dan bij het gemiddelde, omdat het voor HB en HSP een betere intuïtie hebben richting empathisch vermogen en rationeel denken. Al speelt persoonlijkheid hier ook een rol in uiteraard en duid ik hier niet op personen met alleen maar een hoog iq. Betreffende het popiejopie gehalte van de termen HB en HSP, ik weet niet hoe jij er over denkt, maar mij interesseert het in ieder geval weinig

Testen als kind wezen op een hoog percentiel, maar het is me eerder een last dan een zegen geweest. Ik moest en zou presteren. Ik moest en zou de eerste van de klas zijn. Het heeft me met een overontwikkelde innerlijke criticus opgezadeld die mij, na zo'n 10 jaar werken, uiteindelijk een burn-out heeft doen krijgen, een kleine twee jaar terug.

Iemand kan inderdaad zijn eigen ergste vijand zijn. Afhankelijk of de ambitie naar (over)presteren intern of extern is, is het makkelijker of moeilijker om dit in iets productiefs om te zetten. Het werk van de perfectionist is nooit klaar, de nukken en zinnen der maatschappij nooit bevredigd. Ja er is een kunst in 'goed genoeg' en tegenover welke standaard dit te meten in het heden ten opzichte van het verleden.

Ik ben opnieuw aan het werk, maar toch lijkt nog niet alles in de plooi gevallen - vandaar ook de therapie. Liefst van al zou ik (even) niet willen voelen en denken. Maar dat is niet echt een optie. Laat mij het er dan maar op houden dat ik liefst zou weten om te gaan met wat ik allemaal voel en denk, 24 op 24, 7 op 7.

Zelfreflectie is dikwijls geen ontspannende activiteit, vooral niet als je je overal van bewust bent, maar ik respecteer dat je naar jezelf durft te kijken. Als meer mensen dit zouden doen, zou de mensheid al een stuk verder ontwikkeld zijn. Wat voor mij hielp was om het gene op te schrijven wat mij dwars zat of simpelweg wat ik ervoer, om hier later in een andere mindset op terug te reflecteren. Wellicht dat bepaalde vormen van meditatie hierbij ook helpen, al kan ik niet met zekerheid zeggen dat een uur naar de muur staren voor ieder is weggelegd

Het doet me alvast deugd te weten dat ik niet alleen ben met mijn zorgen, o.a. afgaand op dit forum. Hopelijk is er goed nieuws aan het einde van de weg en leer ik mezelf aanvaarden, misschien zelfs graag zien en heb ik vrede met de wereld.

Afhangend van hoe fatalistische kijk je hebt op de wereld zou ik zeggen dat er altijd wel onzekerheden zijn in den toekomst. Het pad des levens heeft talloze afslagen, ooit zul je een weg zult vinden die voor jou productief uit pakt. Het begin heb je in ieder geval al gemaakt. In dit opzicht is er niet echt een einde aan de weg Met productief, bedoel ik dus productief voor jou ten opzichte van jezelf. Hierbij eindig ik mijn verhaal en wellicht tot wederziens, wens ik u veel succes in uw queeste.

groeten,
wHem

Groet,
der Miauw Creatuur

[wHem]

Hallo Miauw Creatuur,

Bedankt voor je respons!

bye,
wHem