Het afgelopen jaar zijn een hoop puzzelstukjes op z'n plek gevallen, maar voor mijn gevoel is de puzzel nog niet compleet. Het zorgt voor een wervelstorm in m'n hoofd
Ik ben Pieter, 38 jaar, getrouwd en heb 2 kids. Een jongen van 11, en een meid van 9.
Onze zoon heeft (had) gedragsproblematiek - diagnose ASS - en om hem verder te kunnen helpen was ik me gaan verdiepen in allerlei materie. Waaronder hoogsensitiviteit. Na het lezen van de boeken van Jolijn Hendriks werd voor mij wel duidelijk dat onze zoon hoogsensitief is. En dat heeft hij niet van een vreemde. Namelijk van mij. Er ging veel door mijn hoofd over mijn beslissingen en situaties van de afgelopen jaren. Er vielen veel puzzelstukjes op z'n plek. Inmiddels is de omgang met onze zoon sterk verbeterd; begrip en prikkelmanagement zijn sleutelwoorden. Ooit werd wel eens gezegd dat ik hoogbegaafd zou zijn, maar ik koppelde dat altijd aan hoog-intelligent. Dus, ik herkende mezelf er niet in en liet het links liggen. Ik was aan het zoeken over hoogbegaafdheid voor volwassenen en kwam zo op de site van Rianne en zo hier op het forum.
Even een stukje terug in de tijd. In mijn jeugd, rondom 14 jaar merkte ik al dat ik "anders" was, maar ik kon mijn weg niet echt vinden. Destijds was er Stichting Balans wat zich o.a. bezig hield met AD(H)D. Daar herkende ik het nodige in. Ik ben toen naar een ADHD gespecialiseerd psychiater geweest. Ik heb de diagnose ADD gehad, maar de psychiater twijfelde over de diagnose. Van mijn 19e tot m'n 22e heb ik Ritalin gebruikt, maar ben op eigen initiatief gestopt. Het had best negatieve invloed op mijn opgewektheid en spontaniteit. Vanaf dat moment heb ik een soort muur om me heen opgebouwd. Ik leef vooral in mijn hoofd en niet in mijn hart/lichaam. Vooral veel dromen, en wat minder echt doen. Plannen en lijstjes zijn belangrijk voor me. Houvast, wetende dat het altijd anders loopt dat je denkt.
Ik ben de ICT ingerold en heb verschillende banen gehad. Achteraf bekeken heb ik diverse keren van baan gewisseld als er onvoldoende autonomie in mijn werk was, of dat ik vond dat het management onvoldoende aandacht had voor medewerkers. Destijds wist het niet, maar eigenlijk veranderde ik van baan bij een bore-out of wanneer burn-out verschijnselen op loer lagen. Een aantal keer heb ik rare bokkesprongen gemaakt. Voor mij logisch, maar voor mijn omgeving niet. Het zorgt ook voor onbegrip in het gezin en de familie. Twee jaar terug heb ik een coachingstraject gehad wat mij terug bij mijn gevoel liet komen; een combinatie met haptonomie. Sindsdien ben ik geinteresseerd in hoogsensitiviteit, hoogbegaafdheid, high sensation seeker (HSS/strong-willed), OCPS. Binnen deze gebieden herken ik me in meer of mindere mate.
Vorig jaar heb ik een poging gedaan te gaan ondernemen, maar ben daarbij ook flink tegen mijn persoonlijke beperkingen aangelopen. Daarmee heb ik credits verspeeld in het gezin, en onze financiele situatie flink op de schop gehad. Ik heb nu een baan bij een non-profit organisatie gevonden waar ruimte is voor autonomie, meedenken in beleid, eigenaarschap. Dat past goed bij mij. Jobcrafting, werk zoeken wat bij je drijfveren past, enzo. - ik kijk er vanaf nu meer terughoudend tegenaan. Vooral hier in het noorden van het land is dat helemaal niet zo vanzelfsprekend. Je kunt wel gaan doen wat 100% bij je past, maar altijd heb je te maken met andere organisaties en mensen, waarmee je gaat samenwerken. Waarmee je in situaties kunt belanden die je overprikkelen of frustreren. Daarnaast vind ik het belangrijk dat er een bepaalde vorm van ICT structuur en denkwijze is. Dat ICT integraal bij de bedrijfsvoering hoort; ook qua operationeel en financieel management.
Mijn grote uitdaging is om nu even te gaan berusten in huidige situatie. Wij hebben het goed, ik kan ruimte geven aan mijn vrouw en haar persoonlijke ontwikkeling, haar wensen en verwachtingen van het leven. Tussentijds ga ik kijken hoe ik mijn intense gevoelsleven verder kan voeden. Wat HB betreft : mijn manier van denken ( meestal 10 stappen vooruit en in verbanden met andere belangen ) heeft er nogal eens voor gezorgd dat ik te snel ging voor mijn collega's. En mijn manier van enthousiasmeren en overtuigen zorgt dan juist voor extra weerstand. Een punt waar ik me wel bewust van ben, maar ja ...
Tsja, ik zou nog veel meer kunnen vertellen. Maar, om het om te draaien. Als je vragen hebt, stel ze maar. Een PB'tje is prima.
