Onderpresteren

[Bella05]

Hoi Allemaal,

Ik ben nieuwsgierig naar jullie ervaringen mbt het volgende: onderpresteren.

Hoe zijn ze er bij jou achter gekomen dat je HB bent desondanks je onder je kunnen presteert?

Spelen factoren zoals faalangst, stress, desinteresse, demotivatie en ongeïnteresseerdheid hierin ook een rol?

Ik stel deze vraag omdat ik niet het idee heb super slim te zijn; maar de kenmerken van HB zo herkenbaar zijn.

Bella

[-b-]

Niemand kwam erachter, ik concludeerde het zelf. Ik ben een relatieve onderpresteerder met een master of science, een heel setje aan certificaten en een leuke baan in de IT. Toen ik me na 20 jaar schoolse verveling in het werkende leven begaf kreeg ik wat ... bijzondere feedback... en daarna ging het balletje aan het rollen. En dan ga je maar eens graven en op een gegeven moment kom je tot de conclusie dat je hoogbegaafd bent.

[Girafje]

Velen die onderdeel uit maken van de groep "ze" zijn er nog steeds niet "achter gekomen" en het deel wat er wel achter is gekomen kwam dit te weten doordat ik het hen zelf verteld heb. Zelf heb ik het ooit eens laten testen, omdat ik zelf al heel lang het geval had dat dit voor mij van toepassing was. De eerste test bevestigde mijn gevoel, latere testen lieten eenzelfde beeld zien, dus toen was het voor mij duidelijk dat het geen verzinsel of ego-gedachte was. In contact met verschillende andere HB'ers merk ik dat het snelle, het bevlogene, het net even andere denken, het 'vliegen' over verschillende (en vaak ook ogenschijnlijk niet op elkaar aansluitende) sporen, het aan een halve zin en een blik van verstandhouding genoeg hebben, etc. zo vanzelfsprekend gaat, niet aan elkaar uitgelegd hoeft te worden en zo fijn aanvoelt.

De factoren die jij benoemd Bella, spelen zeker een rol. Vooral in het niet-herkennen, het maskeren van je begaafdheid. Voor mij, merk ik, hebben deze factoren o.a. het gevoel dat ik "niet hoorde te zijn zoals ik was" versterkt en mijn neiging me a.h.w. als een kameleon aan te passen, te doen en te praten zoals mijn omgeving van mij leek te verwachten, aangewakkerd. Maar i.p.v. me volledig aan te passen heb ik me op sommige fronten erg teruggetrokken (ik liet weinig van mezelf zien) en op andere fronten ben ik me juist af gaan zetten (me anders kleden, een stevige eigen mening vormen, wat anderen hiervan vonden "boeide me niet"). Het heeft wel een tijd geduurd eer ik door mijn zelf opgebouwde façade heen ging kijken, om te zien dat er nog zoveel meer was dan die twee kanten die ik liet zien naar buiten toe.

Je hoeft je overigens niet te verontschuldige hoor Bella, om deze vraag te stellen. Ik begrijp dat je op zoek bent naar informatie, ervaringen van andere mensen die mogelijk raakvlakken hebben met jouw ervaringen, enz. Ik vind het juist goed dat je dat doet en lekker blijven doen. Anderen doen dat niet voor je en zeker niet op de onderwerpen waar jij je diep van binnen mee bezig houdt. Als je wil kun je ook eens kijken op de websites van Ximension, Hoagies gifted, SENgifted en Stephanie Tolan (erg insightful zijn o.a.: Is it a cheeta?, Impostorsyndrome en wat zij vertelt over dots and spaces). Boeken die misschien van je interesse zijn: The gifted adult (Mary-Elaine Jacobsen), Als je kind (g)een Einstein is (Tessa Kieboom), Ongeleide projectielen op koers (Noks Nauta en Sieuwke Ronner) en Hoogbegaafd, dat zie je zo (Maud Kooijman-van Thiel).

[Mercurious]

bella,


het is naar om te ontdekken, maar je moet er zelf achterkomen dat je hb bent. Het hoogbegaafd zijn, is al nauwelijks te bevatten, laat staan dat niet hb'ers het kunnen begrijpen. Wanneer je er zelf achterkomt dat je hb bent, dan ga je nog vaak genoeg merken dat je eigenlijk niet precies kunt omschrijven wat dat inhoudt.

Probeer vooral kalm te blijven en niet te ver door te schieten in ideeen en gedachten. Maar probeer vooral te herinneren waar je je goed bij voelt!

[Bella05]

Hoi Allemaal,

Mercurious, Girafje en Baranor heel erg fijn dat jullie de moeite hebben genomen om op mijn bericht te reageren.

Baranor, jij benoemt dat je een hoog opleidingsniveau hebt bereikt en daarnaast een heel setje aan certificaten zoals je dat zelf omschrijft.
Ikzelf heb met veel moeite de havo doorlopen en nu met veel moeite probeer ik een HBO diploma te behalen.

Intelligent in de zin van goede schoolprestaties herken ik niet bij mijzelf, maar ik heb mijzelf wel altijd anders gevoeld.
Mijn ideeën sluiten altijd moeilijk aan bij anderen, daardoor sociaal onhandig / onzeker. Enerzijds ben ik enorm gemotiveerd en prestatiegericht, maar leren voor tentamens is een regelrechte ramp. Terwijl ik het oprecht interessant denk te vinden.

Baranor, wil je vertellen wat je bedoelt met de bijzondere feedback die jij hebt ontvangen?

Girafje, een verzinsel of ego-gedachte daar ben ik wel bang voor bij mijzelf. Toch een goede reden voor mijn anders zijn? Sorry ik ben hoogbegaafd, vandaag lukt het even niet. Mijn gedachten zitten al bij duizend andere dingen.. Dus een bevestiging van een IQ test en / of andere kenmerken / manieren waarop ik het kan beredeneren lijkt mij wel fijn. Mocht het zo zijn.. In ieder geval heel erg bedankt voor je verdere informatie. Ik ga daarin eens verder neuzen!

Mercurious, dat hoogbegaafd zijn iets bijzonders is, dat geloof ik zeker. Bedankt voor je tips!


Bella

[-b-]

Hoi Allemaal,

Mercurious, Girafje en Baranor heel erg fijn dat jullie de moeite hebben genomen om op mijn bericht te reageren.

Baranor, jij benoemt dat je een hoog opleidingsniveau hebt bereikt en daarnaast een heel setje aan certificaten zoals je dat zelf omschrijft.
Ikzelf heb met veel moeite de havo doorlopen en nu met veel moeite probeer ik een HBO diploma te behalen.

Intelligent in de zin van goede schoolprestaties herken ik niet bij mijzelf, maar ik heb mijzelf wel altijd anders gevoeld.
Mijn ideeën sluiten altijd moeilijk aan bij anderen, daardoor sociaal onhandig / onzeker. Enerzijds ben ik enorm gemotiveerd en prestatiegericht, maar leren voor tentamens is een regelrechte ramp. Terwijl ik het oprecht interessant denk te vinden.

Baranor, wil je vertellen wat je bedoelt met de bijzondere feedback die jij hebt ontvangen?

Ah, dat leren was bij mij ook een ramp. Ik ben meer het model buitenklasse, voerde geen klap uit op het VWO, bleef zitten in de 5e, leerde dat ik op z' n minst aanwezig moest zijn en slaagde met gemiddeld een 7... ik had een 'pretpakket' met wis-, schei-, natuur- en aardrijkskunde, biologie en nederlands en engels. Allemaal begrijp-vakken behalve AK maar dat had ik allemaal al gelezen in de bibliotheek voordat ik 12 was. Mijn universitaire opleiding was er eentje van 4 uur college, 4 uur practicum en dan 2 uur verslagen schrijven de eerste anderhalf jaar, dag in dag uit, en ook daar deed ik aan een minimalistische strategie... een zes of een zeven met 4 uur werk was goed genoeg dan had ik nog 36 uur over om te gamen. De set aan IT- certificaten die ik heb zijn naar mijn idee bijna allemaal een wassen neus maar voor anderen vaak moeilijk (er zit er ééntje tussen waar ik hard voor heb gewerkt en een uurtje of 60 voor heb gestudeerd).
Feedback:

'Volgens mij ben jij de slimste persoon die ik ooit tegen gekomen ben.'
'Ik leid al tien jaar mensen op tot programmeur maar ik heb nog nooit iemans gezien die het sneller oppikt dan jij.'
'Je bent misschien wel slimmer dan het hele MT (van een hele grote zorgverzemeraar) bij elkaar.'


Tegelijkertijd ben ik koppig en heb ik een enorme perfectionistische drive wanneer ik er wel zin in heb .

[Bella05]

Bedankt voor je reactie Baranor! Desondanks dat je schrijft dat leren voor jou een ramp was, haalde je toch wel super goede resultaten.
Dus dan zou je kunnen concluderen dat het geen nut heeft om al die uren te vullen en alles uitgebreid te bestuderen. En dus de feedback die jij destijds hebt ontvangen zeer passend is.

Uitzonderlijke resultaten is hetgeen dat bij mij ontbreekt. Wellicht komt dat door mijn onzekerheden, perfectionisme en faalangst, maar dat weet ik niet.

Bella

[Mercurious]

Nou zeg, dat heb je goed opgemerkt: tips van mij inderdaad. Heel netjes.

[Girafje]

Girafje, een verzinsel of ego-gedachte daar ben ik wel bang voor bij mijzelf. Toch een goede reden voor mijn anders zijn? Sorry ik ben hoogbegaafd, vandaag lukt het even niet. Mijn gedachten zitten al bij duizend andere dingen.. Dus een bevestiging van een IQ test en / of andere kenmerken / manieren waarop ik het kan beredeneren lijkt mij wel fijn. Mocht het zo zijn.. In ieder geval heel erg bedankt voor je verdere informatie. Ik ga daarin eens verder neuzen!

Bevestiging van een test kan fijn zijn inderdaad. Maar pin je daar niet teveel op vast, want het geeft slechts een indicatie van jou begaafdheid op een bepaald moment in de tijd en van een beperkt aantal 'talenten'. Als je op gaat voor een test en op gaat en het is een mindere dag zeg maar (om wat voor reden ook), dan kan het resultaat tegenvallen. Als jouw begaafdheid meer ligt op gebieden die minder goed testbaar zijn, dan zie je die sterke kanten van jou niet terug in de resultaten van zo'n test. Al zit de kans er ook in dat je ook daarop heel goed scoort natuurlijk. Maar wat ik wil zeggen, is dat de resultaten van zo'n test niet álles zeggen over jouw intelligentie. Ook als je gemiddeld scoort, zegt dat nog steeds niet dat je níét hoogbegaafd bent. Net als resultaten op school niet alles over jouw begaafdheid zeggen, zeggen testresultaten dat ook niet.

Eentje die ik nog vergeten was mee te geven hier: deze HB-dame geeft naast veel info ook gratis masterclasses die je online bij kan wonen. Gewoon op je eigen PC/tablet/smartfoon dus. Als je live meekijkt kun je ook vragen stellen of beantwoorden. Je kan evt. ook achteraf de masterclass terugkijken. In beide gevallen moet je je wel even aanmelden voor de betreffende masterclass. Ik vond het erg fijn om eens mee te maken, veel herkenbare dingen die gedeeld werden o.a. en interessante weetjes waarvan ik dacht: "Hé, dat heb ik ook vaak" e.d.

Het ontdekken dat je mogelijk HB bent is één ding, het te weten komen wat dit voor jou als persoon en voor je omgeving inhoudt een andere en het helemaal gaan begrijpe van hoe de dingen voor jou werken weer een andere. Soms kan het verrassen, soms doet het pijn, het kan je soms verwarren en ook regelmatige een aha-erlebnis opleveren, maar vooral ook dat je niet de enige bent die deze speurtocht doormaakt vond en vind ik persoonlijk fijn om te merken. En zoals alle mensen van elkaar verschillen zo verschillen HB'ers ook van elkaar, minstens net zo veel zo niet nog veel me

W.b. het met moeite je opleiding doorlopen: dat was voor mij ook een struggle en het was vooral ook lastig te zien waardoor dat kwam. Leraren waren al snel geneigd naar mij te wijzen en te zeggen dat ik lui was of "te teren op mijn kennis van vorig jaar" toen ik eens een jaar moest doubleren. Gelukkig was ik zo eigenwijs om zelf te blijven geloven dat ik heus niet dom was, dat had mijn schoolloopbaan nog dramatischer kunnen laten aflopen. Pas jaren later, toen ik weer eens een jaartje studeerde, ben ik het meer op mijn eigen manier gaan doen. Overigens ook met hulp van studeersuggesties en - tips van andere hoogbegaafden en de andere ervaringen die ik door de tijd had opgedaan (ik heb mezelf leren mindmappen bv., mezelf aangeleerd de leerstof op verschillende manier te benaderen, opdat ik ook de voor de hand liggende dingen goed opneem en onder de knie krijg en ik ging allerhande artikelen en informatie met een andere insteek lezen die paste bij het onderwerp van mijn studie).

Je bent goed bezig Bella! Je gaat ongetwijfeld nog veel meer vinden en ontdekken over jezelf en HB-zijn op dit forum. Ook op andere plekken kun je daar over uitwisselen trouwens. Op Facebook zijn verschillende HB-groepen te vinden.

[Bella05]

Girafje, bedankt voor je reactie.

Ik heb altijd gedacht dat je enkel hoogbegaafd kunt zijn als een hoge IQ hebt. Want het is natuurlijk wel makkelijk om te zeggen, ik voel mij anders dus ik ben anders dan de rest en dus hoogbegaafd. Maar helaas bevind ik mij momenteel in een fase waarin ik zoveel moeite lijk te hebben met alles. De behoefte om aan mijzelf te werken is enorm groot. Erover kunnen praten, begrip en daaruit energie kunnen halen om de druk eraf te halen. Ik weet niet of het echt druk is, maar zo voelt het. Bezwaard en ik ben doodmoe.

Maargoed, ik begrijp ook wel dat het eindgetal niet alles zeggend is en hoogbegaafd of niet, het zou fijn zijn als alles wat makkelijker lijkt te gaan. Ook nu moet ik voor een schoolopdracht diverse persoonlijke vragen beantwoorden. Over hoe ik denk te zijn ontwikkeld. Sorry maar ik heb echt geen idee. Ik ben zo erg met mijzelf bezig, ik voel zoveel, ik kan er alleen maar om huilen, wat ik gekscherend vrijwel nooit doe in het bijzijn van anderen, maar natuurlijk wil ik er een briljant verhaal van maken. Dat verhaal dat ik voor mij zie, maar niet onder woorden kan brengen.

Fijn dat jij het leren voor jezelf makkelijker hebt kunnen maken middels studeersuggesties en tips van andere hoogbegaafden.

Bella

[Girafje]

Maar helaas bevind ik mij momenteel in een fase waarin ik zoveel moeite lijk te hebben met alles. De behoefte om aan mijzelf te werken is enorm groot. Erover kunnen praten, begrip en daaruit energie kunnen halen om de druk eraf te halen. Ik weet niet of het echt druk is, maar zo voelt het. Bezwaard en ik ben doodmoe.

Precies dat lees ik in jouw schrijven: je hebt iets nodig en gaat er naar op zoek, bent bezig om voor jezelf te realiseren wat je nodig hebt. En dat doe je in mijn ogen heel goed! Het zal even zoeken zijn ook naar de plaatsen en de personen waar je dat ook in het 'echte leven' (lees: buiten dit forum) kan vinden, bij wie je terecht kan om dit zoeken naar wat voor jou nodig is te kunnen delen. Ik kan me levendig voorstellen dat dit voor jou druk (of wat het ook is) oplevert, dat je je er moe door voelt en bezwaard. Ik hoop dat je het 'bezwaard voelen' stukje bij beetje los zal kunnen laten, want zoeken naar of vragen om wat jij nodig hebt, dat moet m.i. altijd mogen, ik vind het juist heel goed dat je dat doet.

Ook nu moet ik voor een schoolopdracht diverse persoonlijke vragen beantwoorden. Over hoe ik denk te zijn ontwikkeld. Sorry maar ik heb echt geen idee. Ik ben zo erg met mijzelf bezig, ik voel zoveel, ik kan er alleen maar om huilen, wat ik gekscherend vrijwel nooit doe in het bijzijn van anderen, maar natuurlijk wil ik er een briljant verhaal van maken. Dat verhaal dat ik voor mij zie, maar niet onder woorden kan brengen.

Misschien kun je iets hebben aan mijn uitproberen van enige tijd geleden, toen ik ook voor mijn opleiding opdrachten moest maken waarbij ik vanuit mezelf en over mezelf en mijn geleefde en te leven leven moest schrijven. Waar te beginnen? En hoe dan? En met welke woorden? Whaaaa, ik wist het gewoon niet, m'n hoofd leek totaal blanco van binnen, waar was het allemaal verstopt, hoe moest ik daar bij komen als ik het zelf al niet wist?
----
Ik heb voor mezelf toen besloten om elke dag op een vast tijdstip 5 minuten (letterlijk! met kookwekker getimed) op een vel papier steekwoorden op te gaan schrijven (nadat ik een van de gestelde vragen/opdrachten had bekeken), wat er maar in me opkwam. Ik moest het van mezelf opschrijven, ook als ik dacht dat het helemaal nergens op sloeg. Het werden soms woorden en soms kromme incomplete zinnetjes en er kwam langzaam aan iets op papier. Of het nou een kleur was of een voorwerp die in mijn gedachte kwam, een spel wat ik graag speelde, een flard van een herinnering die in me op kwam of een opmerking die iemand op straat maakte waar ik een apart gevoel bij kreeg. Ook mijn gevoel hoorde hierin, als ik tranen voelde opwellen, dan schreef ik "tranen" en "teleurstelling" of "verdriet", als ik het verdorie echt niet meer wist, dan schreef ik op "frustratie" en "het is zo veel" en "woorden ontbreken". Als de buren lawaaiig waren werd het "herrie" en "irritant" en "kan me niet concentreren".
Na een paar dagen heb ik mijn krabbels bij elkaar gepakt om te zien hoe ik daarmee kon werken aan mijn opdracht. Ik moest van mezelf een eerste concept schrijven, een soort kort verhaaltje.
Daarna heb ik er een paar dagen helemaal niet naar gekeken, ben andere dingen gaan doen. Heel expres, bezig met andere vakken en lekker naar buiten om te wandelen of een nieuw recept voor koekjes uit te proberen. Alles om met mijn hoofd niet bij die opdrachten te zijn. Gelukkig had ik wel meestal een schrijfblokje en pen bij me, want toen ik eenmaal onderweg naar huis in de trein uit het raam zat te kijken of zittend op een bankje aan het water of in het park begon er ineens iets in me te borrelen.
Mijn eerste 'product' was niet ideaal en al helemaal niet perfect. Maar ik had wel iets geschreven wat ergens op sloeg, wat enigszins in de richting kwam de bedoelde opdracht. Ik kreeg er in ieder geval een voldoend voor en was er uiteindelijk best tevreden mee. Ik had er immers (eindelijk een keer) echt voor gewerkt en m'n best voor gedaan, op een manier die ik nog niet eerder had gedaan.
----
Voor mij was dit een bijzondere ervaring, vooral het met tevredenheid kunnen terugkijken, ook al was het geen supercijfer. Het was iets wat voor mij niet zo eenvoudig was, terwijl groepsgenoten het zo uit hun mouw leken te schudden. Ik denk dat het belangrijkste leereffect voor mij niet zozeer in de opdracht school, maar in het proces er omheen, waarin ik mezelf aanzette om het eens anders aan te pakken dan anders, mezelf toestond wat aan te klooien, mezelf aanspoorde de activiteit enige tijd te negeren, m'n onbewuste zijn gang liet gaan én er een soort van nieuw resultaat uit kwam. Een proces die me liet zien welke mogelijkheden er óók in mij aanwezig waren en dat er nog veel meer aan mogelijkheden in mij verscholen lagen.

Het gaat jou ook vast wel lukken om je opdracht te maken. Misschien helpt het je op weg als je eerst doet alsof het voor iemand anders is? Of een fictief iemand uit een film of boek?

[-b-]

Bedankt voor je reactie Baranor! Desondanks dat je schrijft dat leren voor jou een ramp was, haalde je toch wel super goede resultaten.
Dus dan zou je kunnen concluderen dat het geen nut heeft om al die uren te vullen en alles uitgebreid te bestuderen. En dus de feedback die jij destijds hebt ontvangen zeer passend is.

Uitzonderlijke resultaten is hetgeen dat bij mij ontbreekt. Wellicht komt dat door mijn onzekerheden, perfectionisme en faalangst, maar dat weet ik niet.

Bella

Zoals ik al zei, onderpresteren kan ook relatief zijn. Mijn resultaten waren het gevolg van een aangeboren intelligentie en wat geluk, niet van hard werk of inzet. Dat laatste is veel belangrijker dan het eerste. Ook waren ze niet uitzonderlijk, ik heb een universitaire opleiding afgerond, that's it. Er lopen legio lui rond die hetzelfde kunnen zeggen.

[Bella05]

Girafje en Baranor, bedankt voor jullie reacties!

Girafje, wat aardig van je om te horen dat ik in jouw ogen heel goed bezig ben met mijzelf. Terwijl het zo gewoon voelt, doe ik het toch maar. Dankjewel dat je mij hiervan bewust hebt gemaakt. Ook wil ik jou bedanken voor je tips en het delen van jouw ervaring van hoe jij destijds die opdracht hebt aangepakt!

Baranor, ik kan mij voorstellen dat het voor jou als gewoon voelt dat je "slechts" een universitaire studie hebt afgerond. Natuurlijk zijn er een boel mensen die dit ook hebben, maar volgens mij nog veel meer mensen die vreselijk jaloers op jou zijn Dus volgens mij mag jij best trots op jezelf zijn en dat je er misschien minder moeite voor gedaan hebt dan anderen, gelukkig maar. Jij hebt waarschijnlijk genoeg moeite met andere dingen die voor anderen ogenschijnlijk heel makkelijk lijken te zijn.

[-b-]

Girafje en Baranor, bedankt voor jullie reacties!

Baranor, ik kan mij voorstellen dat het voor jou als gewoon voelt dat je "slechts" een universitaire studie hebt afgerond. Natuurlijk zijn er een boel mensen die dit ook hebben, maar volgens mij nog veel meer mensen die vreselijk jaloers op jou zijn Dus volgens mij mag jij best trots op jezelf zijn en dat je er misschien minder moeite voor gedaan hebt dan anderen, gelukkig maar. Jij hebt waarschijnlijk genoeg moeite met andere dingen die voor anderen ogenschijnlijk heel makkelijk lijken te zijn.

Dag Bella,

Dingen die voor anderen makkelijk lijken zijn vaak dingen waar ze heel veel op geoefend hebben. Je word geen topsporter zonder jaren training en veel drive, je word geen portretschilder zonder jaren oefening, je word geen programmeur zonder jaren door code heen te spitten. Kunde ontwikkel je door doen. Het concept "talent" blijkt achteraf vaak oefenen, oefenen, oefenen te zijn waarbij je het leuk moet vinden en/of een enorme drive moet hebben om ervoor te kunnen gaan. Ik behaal vaak goede prestaties met weinig inzet. Ze lijken voor anderen bijzonder, maar voor mij stellen ze niet veel voor, en dat is heel dubbel want dan krijg je complimenten en opmerkingen zoals "je mag er trots op zijn" terwijl je in werkelijkheid er niet veel voor deed. Ik snap dat het anderen moeite kost, maar dat is op mij op zo'n moment niet van toepassing, en toebedeelde lof is niet op zijn plaats. Mensen die op de toppen van hun kunnen presteren en daar keihard voor werken, die verdienen lof. Krijg je een MBO af ondanks veel tegenslagen en werkte je keihard om door de stof heen te komen, dan mag je oprecht trots zijn. Jaloers zijn op mensen die de universiteit op hun sloffen af kunnen is dan volkomen hol en zinloos en ondergraaft je eigen prestatie. Net als iemand lof toewuiven voor iets waar ze niet voor gewerkt hebben... de impact daarvan is behoorlijk, zeker bij hoogbegaafde kinderen, het is onderdeel van het recept voor faalangst. Het gaat dus niet om het absolute niveau van de prestatie, maar om het relatieve niveau ten opzichte van wat je eigenlijk zou kunnen doen.

Ik ben wel tevreden met het resultaat verder hoor, vergis je daar niet in. Ik had niet bepaald de lichtste opleiding van het land, het was meer een Darwinistisch principe in mijn tijd, na anderhalf jaar was vijftig procent afgehaakt, en de overblijvers hadden gemiddeld vijf jaar nodig voor een vierjarige opleiding. Staat prima op mijn CV .

[nora]

Ik heb laatst een iq test gedaan en dacht vroeger altijd, oh dat kan ik niet, zal wel rond havo nivo zitten, maar heb toch een iq van rond de 115 a 120. En dan begreep ik, vind ik zelf, veel dingen niet, dus klopt het als je ze opzoekt en je doet de iq test nog een x je nu veel hoger kan scoren? Heb wel tijdens mijn havo vaak ruzie gehad met samenwerken/projecten, want was een betweter etc. Moest vaak mezelf inhouden tijdens projecten. Ik heb mijn havo slapend gedaan en ben niet eens naar de uitreiking geweest. Heb mijn diplomaatje na de zomervakantie gehaald omdat ik hbo ging doen. Daar schrok ik zo vh nivo dat ik na een paar weken ben gestopt. Toen heb ik de uni geprobeerd. Op mijn 21e met een toets. Moest boeken leren maar vond er niet veel aan. Heb diverse jobs gehad op havo nivo, kon soms doorgroeien en dan was ik weer even zoet, maar begon me weer snel te vervelen. Heb altijd chirurg willen worden maar is er nooit van gekomen. Ene kant twijfelde ik omdat ik juist heel sociaal ben en ken mezelf, ga me vervelen omdat ik teveel met 1 ding bezig ben. Ik ben zo iemand die zich niet op 1 ding kan concentreren. Verlies echt heel snel de aandacht, ben met meerdere dingen tegelijk bezig, kan moeilijk focus leggen en ben ook nog s perfectionist waardoor het zo voelt en eigenlijk ook zo is dat ik half werk lever. Zo gaat t al mijn hele leven. Heb nooit ergens mijn best voor gedaan. En nu ben ik alweer 26 en loop tegen een bore out aan. Verveel me echt dodelijk dat ik er depri van ben. Wil chinees leren binnen drie maanden, maar weet niet of ik het volhou. Weet wel dat ik het qua denkvermogen aankan. Maar ja, mijn discipline is gewoon nul. Heeft iemand tips daarvoor? Zou dat erg waarderen.

[Sawi]

Misschien kun je Chinees leren in China? Gewoon drie maanden onderdompelen in de cultuur en taal. Lijkt me in elk geval een hele uitdaging en zeker niet saai. Genoeg te beleven aar, denk ik dan.

Verder ben ik benieuwd of je weet wat je echt wilt op de lange termijn. Wat je wilt betekenen voor deze wereld (of je directe leefomgeving). Mijn ervaring is dat je veel gemotiveerder bent of te leren of te werken als je het gevoel hebt iets zinnigs te doen. Die zoektocht is niet makkelijk. Maar het heeft mij veel rust en een hele leuke baan gebracht.

[nora]

Misschien kun je Chinees leren in China? Gewoon drie maanden onderdompelen in de cultuur en taal. Lijkt me in elk geval een hele uitdaging en zeker niet saai. Genoeg te beleven aar, denk ik dan.

Verder ben ik benieuwd of je weet wat je echt wilt op de lange termijn. Wat je wilt betekenen voor deze wereld (of je directe leefomgeving). Mijn ervaring is dat je veel gemotiveerder bent of te leren of te werken als je het gevoel hebt iets zinnigs te doen. Die zoektocht is niet makkelijk. Maar het heeft mij veel rust en een hele leuke baan gebracht.

Klopt wat je zegt, was ik wel al achter, maar niet alles zit mee. Thanks voor de moeite

[plato]

Ik heb laatst een iq test gedaan en dacht vroeger altijd, oh dat kan ik niet, zal wel rond havo nivo zitten, maar heb toch een iq van rond de 115 a 120. En dan begreep ik, vind ik zelf, veel dingen niet, dus klopt het als je ze opzoekt en je doet de iq test nog een x je nu veel hoger kan scoren? Heb wel tijdens mijn havo vaak ruzie gehad met samenwerken/projecten, want was een betweter etc. Moest vaak mezelf inhouden tijdens projecten. Ik heb mijn havo slapend gedaan en ben niet eens naar de uitreiking geweest. Heb mijn diplomaatje na de zomervakantie gehaald omdat ik hbo ging doen. Daar schrok ik zo vh nivo dat ik na een paar weken ben gestopt. Toen heb ik de uni geprobeerd. Op mijn 21e met een toets. Moest boeken leren maar vond er niet veel aan. Heb diverse jobs gehad op havo nivo, kon soms doorgroeien en dan was ik weer even zoet, maar begon me weer snel te vervelen. Heb altijd chirurg willen worden maar is er nooit van gekomen. Ene kant twijfelde ik omdat ik juist heel sociaal ben en ken mezelf, ga me vervelen omdat ik teveel met 1 ding bezig ben. Ik ben zo iemand die zich niet op 1 ding kan concentreren. Verlies echt heel snel de aandacht, ben met meerdere dingen tegelijk bezig, kan moeilijk focus leggen en ben ook nog s perfectionist waardoor het zo voelt en eigenlijk ook zo is dat ik half werk lever. Zo gaat t al mijn hele leven. Heb nooit ergens mijn best voor gedaan. En nu ben ik alweer 26 en loop tegen een bore out aan. Verveel me echt dodelijk dat ik er depri van ben. Wil chinees leren binnen drie maanden, maar weet niet of ik het volhou. Weet wel dat ik het qua denkvermogen aankan. Maar ja, mijn discipline is gewoon nul. Heeft iemand tips daarvoor? Zou dat erg waarderen.

Klinkt meer als het hebben van een alpha persoonlijkheid, dus niet beta, en als zodanig werkt dat bij je. Ik zou maar accepteren dat het zo is in plaats van doorlopend ontevreden te zijn over je gedrag. Die acceptatie is nieuwe energie opdoen voor de volgende ronde en de volgende ronde en de .......

[-b-]

'Maar zo ben ik nu eenmaal.'

Op mijn 26e dacht ik dat ik gewoon niet goed met mensen overweg kon. Nu ben ik 38, en nu weet ik dat je dat kunt leren. En dat heb ik gedaan ook.

[Mercurious]

'Maar zo ben ik nu eenmaal.'

Op mijn 26e dacht ik dat ik gewoon niet goed met mensen overweg kon. Nu ben ik 38, en nu weet ik dat je dat kunt leren. En dat heb ik gedaan ook.

Kun je zoiets leren?