Na universiteit nog HBO lerarenopleiding doen?

[Ann767]

Hoi!

Een vraag waar ik al enige tijd tegen aan loop, maar benieuwd ben naar jullie mening en ervaring. Op dit moment ben ik bezig met mijn afstudeerproject om twee universitaire masters af te ronden in de gezondheidswetenschappen. Mijn studie was breed en afwisselend, dat heeft bij mij de motivatie er altijd ingehouden. In de loop van de tijd ben ik me ook gaan richten op het doen van een PhD als ik afgestudeerd ben. Ik kom er achter dat ik een PhD ontzettend saai vindt. Het lijkt me niks om de hele dag alleen maar artikelen te lezen over het zelfde onderwerp en verder heel systematisch te werk te gaan in het analyseren van data en het opschrijven daarvan. Ook nu tijdens mijn afstudeerproject raak ik gedemotiveerd door het gebrek aan creativiteit en de standaardverwachtingen. Plus als ik er iets meer van wil maken, wordt dat afgekeurd of niet zozeer herkend als 'mogelijk' omdat het niet precies in het strakke wetenschappelijke stramien past. Daarnaast ben ik maar twee dagen in de week ermee bezig en verveel ik me dus de rest van de tijd.

Dus geen PhD na mijn studie, maar wat dan wel? Het lijkt me heel leuk om adviseur/consultant/projectleider te worden, maar bedrijven vragen alleen maar mensen met een fulltime-functie. En dát kan ik juist niet (chronisch vermoeid + mantelzorgtaken). Wanneer ze mijn CV zien zijn ze direct geÏnteresseerd, maar dat verdwijnt gelijk als ik zeg dat ik niet meer wil werken dan 32 uur.

Nu heeft het onderwijs ook altijd mijn grote interesse gehad. En het lijkt me ontzettend gaaf om docent te zijn. Dus nu zit ik eraan te denken om te gaan werken/leren en een tweedegraads bevoegdheid te halen voor zorg en welzijn (of biologie). Hiervoor moet ik echter een HBO-studie doen, wel met enkele vrijstellingen. Het liefst zou ik lesgeven aan VMBO/MBO, omdat je daar een groot verschil kunt maken en leerlingen daar lekker eerlijk zijn. Plus de leerlingen zijn uitdagender. Maar er komen veel vragen op. Bijvoorbeeld: ga ik me als leraar ook niet vervelen binnen een paar jaar en wat dan? Een HBO-studie is veel te makkelijk, hoe ga ik dat doen? Versneld ofzo? Ga ik de intellectuele uitdaging van problemen oplossen niet missen?

Hebben jullie ervaring met het doen van werk wat wel minder intellectueel uitdagend is, maar waar je wel gewoon elke dag zin hebt om te gaan doen? En hebben jullie ervaring met het omscholen na de universiteit voor meer beroepsonderwijs (HBO?).

Benieuwd naar jullie verhalen!

Groeten,
Ann

[plato]

Even uit de losse pols. Je kunt als ZZP-er met een goed tarief je 32 uur verdienen die iets van '40' standaard werknemer uren volmaakt. Ik heb de indruk dat mensen je belangstelling heeft. Naast een wat saaiere studie en/of uitvoering van die studie kun je daar een compensatie in vinden. Uiteindelijk wordt 'alles' saai in het leven. De mijne wel.

[Tinus]

ga een spreken met je studie coordinator. Dat is een persoon die je kan ontmoeten zonder dat er een computer tussen zit, en tevens heel goed precies en gedetaileerd kan vertellen hoe je je universitaire studie kunt uitbreiden met een lerarenbevoegdheid en eveneens je vooroordelen over een PhD kan ontkrachten.

[Nethcels]

Hallo,

Ik behaalde een master Farmacie Summa cum Laude, geen PhD omwille van persoonlijke omstandigheden, en stapte na 8 jaar werken als apotheker ook in het onderwijs (Belgische TSO vergelijkbaar met Nederlandse MBO)

Op het moment van mijn start als lesgever had ik 3 kinderen tussen 1 en 4 jaar.
Mijn ervaring is dat door de combinatie van een gezin met een 3/4 job in het onderwijs (voorbereidingen en nieuwe werkomgeving) en het gelijktijdig volgen van een lerarenopleiding (10-14 u week in avond en weekendonderwijs gedurende 3 jaar)
ik vooral blij was dat de vakken van de lerarenopleiding "veel te makkelijk" waren zoals jij het beschrijft, anders had ik het misschien niet gehaald.

Nu 14 jaar later, grotere kinderen die hun eigen weg beginnen te gaan, een vaste job in het onderwijs die ik jarenlang met veel overtuiging en passie heb gedaan, maar die inderdaad nu de uitdaging en doorgroeimogelijkheden mist. Bore out, existentiële vragen.

Aangezien je van chronische vermoeidheid spreekt, stel je zeker ook de vraag of het onderwijs wel jou ideale job is, er komt veel meer bij kijken dan enkel doceren, spreek met ervaren leerkrachten over het volledige takenpakket.
Weet ook dat je werkt in een omgeving waar niet iedereen je idealen en inzichten kan delen.
Mijn advies is dus goed na te denken over je keuze maar zeker je passie te volgen als die er is, in het onderwijs hebben ze die bekwame mensen erg hard nodig.

[plato]

Ik ondersteun nog even bovenstaand bericht en die van andere auteurs over de interesse en de motivatie van de leerling.

Ik heb in het verleden als trainer (management, sales en social skils) net even te vaak meegemaakt dat leerlingen door de organisatie naar een training werden gestuurd, die binnen die organisatie als werknemer niet goed functioneerden. Meerdere redenen...maar bij doorgraven bleek dat de -afdeling- leider zelf niet functioneerde. Dat betekent dat je als trainer met enkele dagen training de boel even recht moet zetten, wat dus niet kan.

Derhalve nog eens, zoek een doelgroep waar de intrinsieke motivatie van nature al -sterk- aanwezig is. Dat is de sleutel van je succes.

[Selah]

Zoals Nethcels al aangeeft denk ik dat je er goed aan doet om een goed gesprek aan te gaan met iemand die leerkracht is op het (V)MBO en te vragen naar het volledige takenpakket, de draagkracht/draaglast en de mogelijke beperkingen die het vak geeft.

Vergeet niet dat we onszelf vaak een mooier plaatje voorhouden dan er in werkelijkheid bestaat met als gevolg een teleurstelling en vanuit teleurstelling uiteindelijk vaak een gebrek aan motivatie.

Wat maakt dat je het idee hebt dat mensen uit het (V)MBO zo "eerlijk en uitdagender" betiteld?
Ik kom van oorsprong zelf uit het (V)MBO en moet zeggen dat ik het (V)MBO alles behalve "eerlijker en uitdagender" betitelen zou.
Mijn ervaring is dat het gross van de leerlingen binnen het (V)MBO alles behalve eerlijk is en vaak totaal niet beïnvloed wil worden door volwassenen.

Is je doel met het les willen geven op het (V)MBO dat je ze een vak/vakgebied aanleert of dat je ze wilt helpen om zich te ontwikkelen tot stabiele, evenwichtige mensen die een luisterend oor nodig hebben?
Mogelijk concludeer ik hier teveel uit, maar ik wil je meegeven dat je als leerkracht er niet zit om maatschappelijk werker/psycholoog te zijn, maar echt bezig moet zijn met het kind/de jongere aanleren van de vakkennis op het gebied van jouw expertise.

Dus achterhaal zoveel mogelijk de ins en outs van het vak als leerkracht in de uren die je voor elk onderdeel kwijt bent, waar je rekening mee moet (blijven) houden als leerkracht en van wat je denkt te kunnen bereiken.
Eventueel kun je een kosten/baten lijstje maken en zien wat zwaarder weegt.

De stap van de uni naar het HBO vind ik eigenlijk best een bijzondere stap terug aangezien er op de uni ook de mogelijkheid bestaat om je bevoegdheid om les te geven te kunnen halen....zij het dan dat je dan eerste graad leerkracht wordt in plaats van tweede graad.

https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpe ... -onderwijs

[Girafje]

Hoi Ann,

Hebben jullie ervaring met het doen van werk wat wel minder intellectueel uitdagend is, maar waar je wel gewoon elke dag zin hebt om te gaan doen? En hebben jullie ervaring met het omscholen na de universiteit voor meer beroepsonderwijs (HBO?).

Ja, die ervaring heb ik (in antwoord op je eerste vraag) én ... het leverde ook heel wat energieverslindende 'uitdagingen' op (lees: 'uitdagingen' die vooral als zodanig een uitdaging waren dat ik daar zelf veel last van ondervind en die me op de langere termijn hebben uitgeput; niet goed voor mij dus). Naast met enige regelmaat teleurstellingen (mijn collega's, managers, e.d. leerden minder en/of anders van ervaringen dan ik; verwachtingen moest ik om de haverklap bijstellen; ik probeerde dit ook als 'uitdaging' te zien en mijn energie uit de ontwikkelingen van leerlingen te halen, maar dat bleek op verschillende werkplekken en in verschillende periodes keer op keer niet één en ander op andere vlakken te kunnen compenseren en op zichzelf ook niet voldoende te zijn om het voor mezelf 'goed' te houden).

Ervaring omscholen na de uni voor HBO heb ik niet.

Dus geen PhD na mijn studie, maar wat dan wel? Het lijkt me heel leuk om adviseur/consultant/projectleider te worden, maar bedrijven vragen alleen maar mensen met een fulltime-functie. En dát kan ik juist niet (chronisch vermoeid + mantelzorgtaken). Wanneer ze mijn CV zien zijn ze direct geÏnteresseerd, maar dat verdwijnt gelijk als ik zeg dat ik niet meer wil werken dan 32 uur.

W.b. je keuze wel/niet behalen van je PhD of wat dan wel kan ik niet van advies voorzien. Maar misschien zou je voor jezelf na kunnen gaan welke voordelen het wel behalen van je PhD zou kunnen hebben m.b.t. toekomstige baanmogelijkheden en wat de verschillen zijn met de mogelijkheden die je hebt zonder PhD. A.d.h.v. die verschillen zou je kunnen uit vinden welke je daarvan nodig/belangrijk/gewenst acht voor je toekomstige loopbaan en of je dat op een andere manier zou kunnen realiseren (+ hoe dan, wat is daar voor nodig?).

W.b. beperking in het aantal uren dat je je kan inzetten voor werk, kan ik je wel zeggen dat het onderwijs wat dat aangaat niet ideaal is. Zeker als je aan de slag wil op (V)MBO. Als je al aan een job kan komen voor het aantal uren dat je wil (kun je dan van salaris voor 32 uur rondkomen?), dan moet je er sowieso bij stilstaan dat je in de praktijk ws. (ik zou geneigd zijn te schrijven zéker) meer uren kwijt bent aan je werk (denk ook aan voorbereiding lessen, nakijkwerk, besprekingen/overleggen/vergaderingen op school, pauze-/pleinwacht, ouderavonden, na-/bijscholing, evt. bijwonen congressen). Als je rekent op een baan van 32 uur zit je in het onderwijs alsnog al snel aan 40+ uur (waarvan je dan alleen die 32 betaald krijgt). Geput uit mijn eigen ervaring.

Nu heeft het onderwijs ook altijd mijn grote interesse gehad. En het lijkt me ontzettend gaaf om docent te zijn. Dus nu zit ik eraan te denken om te gaan werken/leren en een tweedegraads bevoegdheid te halen voor zorg en welzijn (of biologie). Hiervoor moet ik echter een HBO-studie doen, wel met enkele vrijstellingen. Het liefst zou ik lesgeven aan VMBO/MBO, omdat je daar een groot verschil kunt maken en leerlingen daar lekker eerlijk zijn. Plus de leerlingen zijn uitdagender. Maar er komen veel vragen op. Bijvoorbeeld: ga ik me als leraar ook niet vervelen binnen een paar jaar en wat dan? Een HBO-studie is veel te makkelijk, hoe ga ik dat doen? Versneld ofzo? Ga ik de intellectuele uitdaging van problemen oplossen niet missen?

Met een tweedegraadsbevoegdheid beperk je jezelf overigens wel binnen het onderwijs. Ik weet niet hoe het er nu exact voor staat, maar vroeger mocht je met deze bevoegdheid alleen onderbouw en middenbouw lesgeven, maar niet aan bovenbouw en al helemaal geen examenstof. Misschien verschilt dat per vak, maar dat zou ik zeker ook even uitzoeken als ik jou was.

Lesgeven aan leerlingen op het (V)MBO is inderdaad een uitdaging, maar in hoeverre de manier waaróp je uitgedaagd wordt een goeie is voor jou ... Dat kun je alleen zelf bepalen denk ik. Leerlingen zijn uitdagender, maar zeker ook als groep zijn ze uitdagender. M.n. ook omdat het qua niveau een heel gemêleerde groep is, variërend van onderrand basisberoepsgerichte leerweg bovenrand theoretische leerweg (neem uitvallers aan de onderkant en overstappers aan de bovenkant ook mee in de brugklassen). T.v.b. in mijn eerste lessen 'ontmoette' ik aan de ene zijde van het spectrum leerlingen die mijn voorbereidingsoefening om een 3D-kubus van karton te maken al binnen één les gerealiseerd hadden, met aan de andere zijde leerlingen die aan het eind van de les nog steeds puzzled waren over hoe ze een lijn van 10 centimeter moesten trekken en hier een vierkant van te tekenen. Dat was het verschil alleen al in de eerste les, binnen één klas.

Dat leerlingen van die populatie 'lekker eerlijk' zijn onderschrijf ik niet. Er zitten er wel tussen die eerlijk zijn (en dat eruit flappen), maar veel leerlingen zijn ook heel erg bezig met de groepsdynamiek, erbij horen en hun imago (vooral geen stuudje willen zijn bv.). Ze zijn nog wel kneedbaar, in die zin dat er nog veel winst te behalen is waar het aankomt op ontwikkelen van zichzelf als persoon. Maar zoals hierboven al iemand schreef, als vakdocent ben jij er voor dat vak en betreffende lesinhoud en zul je daar al je handen aan vol hebben. Tenzij je ook de rol van mentor toebedeeld krijgt, waar je overigens ook erg beperkt bent in tijd en invloed, maar dan kun je er ws. zeker van zijn dat je over je 32 uur heen zit (zeker als je dit met volle toewijding wil doen).

Ik weet niet in hoeverre je met het door jou beoogde vak toe kan met 32 uur (en mijn bovenstaande verhaal in ogenschouw nemende zou ik dan uitgaan van minder uren op je maandelijkse strookje), of dit beschikbaar is in het werkveld, of je daar voldoende inkomsten voor jezelf kan uithalen en of het te doen voor jou qua uithoudingsvermogen en energielevel. Wel heel goed dat je daar voor jezelf bij stil staat! Ik wens je veel succes met het uitzoeken en het doorhakken van knopen voor jezelf, da's niet eenvoudig en wel zo belangrijk.

[Ann767]

Heel erg dank voor jullie meelezen en ervaringen delen! Dingen als open dagen bezoeken, meelopen met leraren etc, zijn dingen die ik heb gedaan of binnenkort gepland staan.

Ja, die ervaring heb ik (in antwoord op je eerste vraag) én ... het leverde ook heel wat energieverslindende 'uitdagingen' op (lees: 'uitdagingen' die vooral als zodanig een uitdaging waren dat ik daar zelf veel last van ondervind en die me op de langere termijn hebben uitgeput; niet goed voor mij dus). Naast met enige regelmaat teleurstellingen (mijn collega's, managers, e.d. leerden minder en/of anders van ervaringen dan ik; verwachtingen moest ik om de haverklap bijstellen; ik probeerde dit ook als 'uitdaging' te zien en mijn energie uit de ontwikkelingen van leerlingen te halen, maar dat bleek op verschillende werkplekken en in verschillende periodes keer op keer niet één en ander op andere vlakken te kunnen compenseren en op zichzelf ook niet voldoende te zijn om het voor mezelf 'goed' te houden).

En goed om ook zulke dingen te lezen! Ik ben mezelf er van bewust welke energieverslindende 'uitdagingen' er op mijn pad zullen komen tijdens een promotieonderzoek en werd daardoor erg afgeschrikt. Maar op dit moment heb ik ook een heel rooskleurig beeld van het leraarschap, dus ik moet gaan bedenken welke energieverslindende 'uitdagingen' ik liever heb.

En wat betreft mijn keuze voor het HBO:

De stap van de uni naar het HBO vind ik eigenlijk best een bijzondere stap terug aangezien er op de uni ook de mogelijkheid bestaat om je bevoegdheid om les te geven te kunnen halen....zij het dan dat je dan eerste graad leerkracht wordt in plaats van tweede graad.

Ik heb gezondheidswetenschappen gedaan en zou graag iets als zorg en welzijn willen geven, een afwisselend en praktisch vak. Dat wordt alleen maar gegeven aan (V)MBO en is dus geen eerstegraads lerarenopleiding voor.

En dank Plato voor dit advies:

Derhalve nog eens, zoek een doelgroep waar de intrinsieke motivatie van nature al -sterk- aanwezig is. Dat is de sleutel van je succes.

Misschien moet ik ook eens verder kijken naar andere mogelijkheden op het gebied van training aan volwassenen of bij bedrijven oid.

[Jaje1985]

Beste Ann,

Ik kan je aanraden om een eerstegraads docentenopleiding te volgen na gewone masterstudies. Vaak kan dit al in een of anderhalf jaar. Ik studeerde bijvoorbeeld Biologie en kon toen in een jaar mijn eerstegraads docentenopleiding afronden (als Biologiedocent), daarnaast startte ik mijn PhD alvast.
Naar mijn idee is een eerstegraads opleiding het beste voor je omdat je zo ook aan hogere niveaus kunt lesgeven, en die hogere niveaus dat is voor een hoogbegaafd persoon volgens mij erg prettig (om achter de hand te hebben). Als je graag aan (v)mbo wilt lesgeven, dan kun je daar starten, maar dan heb je je eerstegraads nog achter de hand.
Je schrijft dat je graag als docent in het (v)mbo zou willen werken. Ik dacht dat ik dit ook fijn zou vinden. Je bent zo veel met het sociale aspect van doceren bezig, dat is uitdagend leek mij. Echter kwam ik hier enorm op terug. Het bleek mij ontzettend veel energie te kosten om constant op een veel lager denkniveau te werken met leerlingen. Daar waar je met een gymnasiumleerling (heb ik ook lesgegeven) fijn de diepte in kunt, moet je een (v)mbo klas dus meermalig heel simpele zaken uitleggen waarbij ik weliswaar heel geduldig en lief bleef, maar per ongeluk stapjes oversloeg en het echt moeilijk vond om me zo te beperken. Daarnaast sloot ik eigenlijk best moeilijk aan bij hun belevingswereld en sociale omgang. De gemiddelde (v)mbo leerling wil gewoon de stof begrijpen en het boeit ze zeer weinig welke verrijkende en verdiepende en interessante onderwerpen hier gerelateerd aan zijn. Op sociaal vlak vonden ze me wel interessant en prettig, maar ze konden zich niet met mij identificeren. Bedenk je dus goed of jij echt heel gemakkelijk met minder intelligente personen (als jou) om kunt gaan en geen neiging hebt om verdiepende zaken te willen bespreken. Natuurlijk is het prachtig als je als docent een heel fijne opdracht voor ze kunt bedenken (goed didactisch onderbouwd), maar je moet het ook met deze leerlingen behandelen. Dat heb ik onderschat. Daarom zou ik je dus ook aanraden om (voor de zekerheid) een eerstegraads bevoegdheid te halen, die je veelal op een uni behaalt.

[Jaje1985]

Ja, die ervaring heb ik (in antwoord op je eerste vraag) én ... het leverde ook heel wat energieverslindende 'uitdagingen' op (lees: 'uitdagingen' die vooral als zodanig een uitdaging waren dat ik daar zelf veel last van ondervind en die me op de langere termijn hebben uitgeput; niet goed voor mij dus). Naast met enige regelmaat teleurstellingen (mijn collega's, managers, e.d. leerden minder en/of anders van ervaringen dan ik; verwachtingen moest ik om de haverklap bijstellen; ik probeerde dit ook als 'uitdaging' te zien en mijn energie uit de ontwikkelingen van leerlingen te halen, maar dat bleek op verschillende werkplekken en in verschillende periodes keer op keer niet één en ander op andere vlakken te kunnen compenseren en op zichzelf ook niet voldoende te zijn om het voor mezelf 'goed' te houden).

Ja, dit dus ook! Ik zit nu namelijk 'burn-out' thuis door mijn avontuur op het vmbo (in combinatie met nog enkele andere redenen). Ik wilde ze zo graag helpen de stof te begrijpen, maar zowel de leerlingen als de collega's zien de wereld echt anders. Ze zijn super sociaal en 'makkelijk', en dat voelde deels verrijkend, maar samenwerken is best pittig.

[Camiel]

Ik vind het persoonlijk heel uitdagend om iets ingewikkelds op zo een manier uit te leggen dat jonge kinderen het ook snappen. Om dat mogelijk te maken moet je (ver) boven de stof staan, en veel verschillende zaken met elkaar in verband kunnen brengen. Ik heb weliswaar in het geheel géén les-ervaring, dus je moet mij hier niet op vastpinnen.
Ik begrijp ook dat het meerdere malen moeten uitleggen van dezelfde stof aan leerlingen pijnlijk kan zijn. Maar ik heb zelf docenten gehad, die bij medestudenten gewoon drie keer met hetzelfde verhaal kwamen aanzetten. Als je het dan de eerste keer niet snapt, dan snap je het de derde keer ook niet. De kunst is dan om een andere insteek te proberen die wél bij de leerling zijn denkniveau en kennis aansluit.

[plato]

In termen van didactiek is het inderdaad zeer verstandig zo niet basic om deze leerlingen groep doorlopend in het middelpunt te laten staan om deze zelfstandig lerend, lees zelf ontdekkend, zichzelf te laten ontwikkelen. Vragen stellen en hen laten antwoorden zou eigenlijk je -enige- instrument moeten zijn, eerst dan pas uitleggen wanneer de leerling er echt niet meer in uitkomt.

Maar misschien heb je dat ook al zo gedaan