Sawi schreef: ↑vr 09 nov 2018, 22:02
Ik loop bijna dagelijks wel eens vast op een tekort aan woorden om mijn concepten (in het werk) te beschrijven. Maar dat is niet altijd omdat er geen passende woorden zijn of ik deze niet ken. Mijn denken gaat gewoon verder dan woorden en gebruikt ook plaatjes, schema's, structuren, netwerken, verbindingen. Maar hoe moet ik dat hier nou goed omschrijven?
Amen to that Sawi, idem hier!
Ik vind het dan ook heel fijn om soms i.p.v. woorden tekeningetjes, symbolen, mindmaps, maar ook geluidjes, gebaren en bewegingen, etc. in te zetten om een en ander te duiden. Dat kan ook prima werken in communicatie met anderen. Mijn woorden/taal kan dan dienen ter illustratie van het complexere geheel - ook al heb ik dus niet die woorden om het concept daadwerkelijk te beschrijven - die aan elkaar 'gebreid' wordt door niet-talige ondersteuning. Het 'beschrijven' is in die zin voor de ander en niet voor mezelf om tot begrip en of begrijpen te komen.
Camiel schreef: ↑vr 09 nov 2018, 22:12
Dat doet mee er aan denken. Bij Microsoft zitten mensen die extreem goed zijn in het bedenken van passende (bestaande) woorden voor de nieuwe functionaliteit en vernieuwende concepten in Windows.
Mooi voorbeeld Camiel. Bij innovatie en inventiviteit komen vaak nieuwe woorden kijken. Zo ook bij expressieve uitingen in de kunst en het schrijverschap. En ook bij activiteiten waarbij andersoortige ontwikkeling komt kijken, zoals in de opvoeding en vanuit jonge kinderen zelf, ongeacht het ontwikkelingsniveau.
GerardVenema schreef: ↑vr 09 nov 2018, 22:39
Duitse en belgische taal zijn mooie voorbeelden van beschrijvend taalgebruik van objecten bijv.(zuid afrikaans ook)
Bij een concept heb ik vooral als ik het moet beschrijven dus : wat doet het?(heb in zuid afrika gewoond)
Zeker, dat zie ik ook zo Gerard! Dat geldt voor eigenlijk alle talen wel denk ik. In zoveel talen zijn er woorden voor dingen, emoties of staten van zijn, e.d. die eigenlijk niet echt goed te vertalen zijn. Een vertaling doet vrijwel altijd toch wat af aan het oorspronkelijk bedoelde.
Dat vind ik dan wel weer het leuke van een kunsttaal als Esperanto, waarin je op verschillende manieren tot een min of meer zelfde betekenis kunt komen. Ten vb. een woord voor bibliotheek: veel gebruikt is dan het woord biblioteko, maar als dat woord je onbekend is kom je er ook door het woord te construeren vanuit woorden die je wel bekend zijn. Zo kan er bv. librarejo uitkomen (libro = boek, de uitgang -ar = verameling/groep, de uitgang -ej is een ruimte waarin iets specifieks zich bevind t of plaatsvindt) wat ook weer overeenkomt met het Engelse woord library. Datzelfde kun je nagenoeg met alles wat je tegenkomt proberen te doen om tot een woord of omschrijving te komen.
Ron schreef: ↑vr 09 nov 2018, 23:25
Hier heb ik wel eens moeite mee wat betreft 'vage' woorden/uitdrukkingen die op meerdere manieren te interpreteren zijn, zoals een woord dat een bepaald gevoelsconcept zou moeten omschrijven. Dan weet ik voor mezelf het gevoel dat ik heb te omschrijven en meestal kan ik dat (grotendeels) koppelen aan een al bestaand concept. Zo'n concept is soms echter zo vaag dat anderen er een andere beleving mee bedoelen dan ik.
Dan loop ik weleens spaak, omdat ik niet zeker weet of een woord en bijbehorend concept mijn persoonlijke omschrijving ervan dekt. In zo'n geval gebruik ik liever een uitgebreidere uiteenzetting van het concept in mijn hoofd, om te voorkomen dat ik verkeerd begrepen wordt.
Daar schrijf je inderdaad een raak iets Ron. Wat voor jezelf het één betekent, kan voor een ander iets heel anders betekenen. In je communicatie met anderen kom je dan andere obstakels tegen en moet je rekening houden met die ander om iets begrijpelijks te uiten. Ik ben zelf tot de (voorlopige) conclusie gekomen dat het niet altijd tot in detail duidelijk hoeft te zijn om er voldoende mee uit de voeten te kunnen. Zowel voor mezelf als voor anderen, al luistert het in communicatie met anderen meest van tijd wel nauwer.
GerardVenema schreef: ↑vr 09 nov 2018, 23:31
Dat heb ik dus sowieso als ik iets aan anderen wil vertellen/beschrijven.
Ik ga dus vertellen wat ik ‘zie’ met alle details....niet iedereen kan blijkbaar dat begrijpen waarom ik dat doe.
Dat denk ik ook, anderen kijken vanuit henzelf, zelfs als ze de intensie hebben vanuit jou te kijken. Idem voor onszelf lijkt me. Ik heb pas een boek van iemand geleend die o.a. hierover gaat, met de titel 'Ben ik gek of zijn zij het?' van Wim van Dinten en Imelda Schouten. Reuze interessant!