Dropout: De sprong wagen of niet

[Marcia]

Hoi allemaal,
Ik ben een typische drop-out student. Heb mijn opleidingen niet afgerond en heb dus nu geen papiertje, maar in de praktijk draai ik al jaren op HBO/WO niveau mee.
Nu heeft mijn coach geadviseerd om toch weer te gaan studeren en misschien een 4-jarige opleiding in 2 jaar te doen.
Maar dan bekruipt mij toch wel een angst gevoel. 2 jaar studeren is niet zo lang en te voorzien, maar door die dropouts is mijn zelfvertrouwen naar 0 gegaan. Weliswaar waren de dropouts in het reguliere voltijd onderwijs en kan ik nu natuurlijk door middel van thuis studie het in mijn eigen tempo doen, maar toch ben ik doodsbang om weer te falen. Vooral omdat ik bij een volgende baan misschien wel weer in dezelfde valkuilen trap van mijn huidige baan en mijn energieniveau nu laag is.
Ik weet dat dit menselijk is en dat ik me niet moet laten leiden door beren op de weg, maar ben wel benieuwd of er meer mensen met dat dilemma op het forum zitten en wat heb heeft gemaakt waarom zij wel of juist niet hebben gekozen voor omscholing.

[Blauwe Regen]

Ik ben ook bezig een weg te vinden terug naar school en ga meedoen aan een Talentklas. Langdurige dropout geweest en een heftige schoolfobie gehad.

[Marcia]

Wat tof dat je een talentklas gaat doen. Wat heeft jou overtuigd om die stap te wagen als ik vragen mag?

[Eskimo]

De vraag is wat je er mee wil bereiken.
Ga je voor het papiertje of verveel je je qua iets leren.
Ik ben zelf gestopt met (toen) LTS 3e jaar.
Ik heb altijd alles zelf aangeleerd (autonoom) en werk nu ondertussen al 10 jaar in de ICT en al die jaren heeft nog nooit iemand me gevraagd naar me opleiding of papiertjes (heb ik toch niet)

[Marcia]

Eigenlijk om allebei. Ik heb nu alleen een diploma van de middelbare school en een propedeuse.
Ik heb thuis studies gedaan voor de lol, wat ik maar interessant vond. Dat heeft geen toegevoegde waarde op de arbeidsmarkt overigens.
Mijn werkervaring is groot op een gebied dat ik juist niet wil, maar waar ik in geduwd ben door mijn werkgever.
Dat wil ik dus niet meer. Nu ben ik beland in een fase in mijn leven dat ik weer kan gaan studeren en lijkt me dat ook verschrikkelijk leuk, alleen bekruipt mij ook de angst ga ik misschien weer zou gaan droppen. Dat wil ik absoluut niet.

[Eskimo]

Ok...
Ik wissel elke 3 jaar van baan of werkgever.

Zonder ooit een cv of andere zaken te overleggen.

Om verveling te voorkomen, en wil van alles leren (niet uit boeken)

Ik hou de uitspraak van Pipo Langkous aan: "ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan"

[Marcia]

Ik hou de uitspraak van Pipo Langkous aan: "ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan"

Hmm dat is wel een mooie denkwijze Eskimo!

[Camiel]

Eskimo schreef
..."ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan"

Mooie quote!

[Blauwe Regen]

Dat ik de organisatie ken en daar veel kom. Ze hebben onder andere een Zelfregiecentrum en bieden diverse cursussen aan.

[Marcia]

Dat is wel heel fijn Blauwe Regen

[Tjeempie]

Met een beetje zelfinzicht en mildheid naar jezelf zul je het zeker kunnen halen, Marcia!

Of een 4 jarige opleiding in 2 jaar lukt, daarvoor heb je echter nog geen garanties. Zelf heb ik altijd studievertraging gehad. Doordat ik niet goed was in stampen van grote hoeveelheden stof (schijnt een hb-probleem te zijn, ik vond er ergens op dit forum wel een keer een heel goede handleiding voor) en ook door onderzoeksopdrachten moeilijk af te kunnen bakenen en door perfectionisme.
Ik zou zelf moeite hebben met de druk als ik me bij voorbaat voornam die studie in een heel hoog tempo te doen. Anderzijds, als je al veel werkervaring hebt en niet zoals ik destijds het luie leven van een slimme scholier gewend bent, ben je vast behoorlijk gedisciplineerd.

[Blauwe Regen]

je zou misschien online wat masterclasses kunnen volgen, dat helpt mij erg om weer in een studieritme te komen. Vanochtend eentje gevolgd van RDR van F-Secure erg boeiend!

[MB]

Ik denk dat je je niet van je studieplannen af moet laten houden door angst, maar dat je het moet gaan doen en een plan moet maken hoe je met je angst om wilt gaan als die de kop op steekt en je verhindert om door te gaan. Want dat gaat geheid gebeuren. Iets wat je dan bijv zou kunnen regelen is een studiebegeleider en/of psycholoog die weet dat je faalangst hebt en een studieclubje of een andere vorm van hulp/steun die voor jou werkt. Ik denk niet dat het genoeg is om alleen goede intenties te hebben. Als je zo weinig zelfvertrouwen hebt, dan heb je een plan en hulp nodig om op koers te blijven en het af te maken.

Ik heb zelf tijdens mijn studie heel veel last gehad van faalangst, maar ik heb dit uiteindelijk overwonnen en ben afgestudeerd. Maar het was erg moeilijk. Het lastige is, dat faalangst je bijv vertelt dat er iets mis is met de kwaliteit van je werk, terwijl dat niet zo is. Faalangst kan zich goed vermommen. Dan heb je griep gehad en denk je dat je te ver achter bent, of dat het toch allemaal te zwaar voor je is en dat je maar beter kunt stoppen. Het is een uitdaging om die stem te negeren en door te gaan om wat je wilt te bereiken. Als je al eerder bent uitgevallen, is het denk ik niet realistisch om erop te vertrouwen dat je in je eentje wel tegen die stem bent opgewassen.