Deze vraag stel ik me steeds vaker: Wie ben ik? Wat vind ik leuk? Waar krijg ik energie van?
De afgelopen periode was een periode van reflectie, waarbij ik dacht dat een diagnose ADHD misschien wel bij mijn brein past. Vaak word ik omschreven als "te" (te druk, te snel, te aanwezig, te emotioneel). HSP? Ja, ook dat zou zomaar bij me kunnen passen. Eén ding weet ik zeker: Ik ben anders, het buitenbeentje.
Totdat mijn mijn moeder vorige week een artikel met me deelde over hoogbegaafdheid en de verschillende misdiagnoses die daaruit voort kunnen vloeien. Dus sindsdien loop ik met de vraag of dit inderdaad de juiste insteek is. Het zou zóveel vragen beantwoorden.
Ik ben Angela, ik ben 51 jaar en heb geen idee wie ik ben. Na opnieuw een mislukte relatie, twee jaar nog in hetzelfde huis wonen, een verhuizing naar eindelijk (weer) mijn eigen plekje en een drukke periode op het werk ben ik in een burn-out beland. Ook dat blijkt dus vaak voor te komen. Weer een puzzelstukje.
Ik begin heel veel, maar maak nooit wat af. Ik doe niets wat geen doel heeft (wandelen doe ik niet in mijn eentje, daarom wil ik ook weer een hond in huis). Hoor ik iets over een onderwerp waar ik niets van weet? Wikipedia! Mag ik vertellen over een onderwerp wat mij boeit? Ik ben niet te houden. Maar boeit me iets totaal niet, dan gaan mijn gedachten alle kanten op en lijk ik ongeïnteresseerd.
Als ik dit allemaal zo typ, vind ik mezelf heel negatief klinken, maar ik denk juist dat ik het juiste "paadje" voor het eerst in mijn leven heb gevonden. Ik ben een open boek, dus als je vragen hebt, beantwoord ik die met liefde. Ik ben hier vooral terecht gekomen om gelijkgestemden te vinden, en in gesprek te raken met mensen die mij hopelijk wel begrijpen. Mensen die mijn humor snappen. Mensen die weten hoe het voelt om erachter te komen dat je eigenlijk super bijzonder en mooi bent. Maar wat kun je daar nou mee? Hopelijk vind ik bij jullie heel veel antwoorden op de vragen die mij al bijna mijn hele leven bezighouden.