Wat zijn jouw denktalenten of geheugenkwaliteiten?

[Papiertje]

Waar ben je met je hoofd goed in? Patronen herkennen? Getallenreeksen onthouden? Talen leren?
Wat kan je goed met je hoofd? Wat is je talent of kwaliteit, als het om denken of geheugen enz gaat?

[Inger_Amsterdam]

hi Papiertje, voor mij gaat het denk ik om associatief denken, creativiteit en dingen doorgronden/snel tot de kern komen van dingen. En jij?

[Papiertje]

Ja, daar herken ik mij ook wel in.

associatief denken, creativiteit en dingen doorgronden/snel tot de kern komen van dingen

Alle drie eigenlijk.

Daarnaast ook nog wel visueel geheugen. En patronen (gedragspatronen) bij mensen herkennen.

Als ik tot de kern kom van waarom iemand doet zoals die doet, dan herken je soms het patroon ook bij anderen.
Zonder overigens het te willen generaliseren ofzo, het is niet dat als A het doet, automatisch B het precies zo doet.
Dus wel echt met aandacht voor de verschillende mensen en situaties en zonder klakkeloos er vanuit te gaan dat het ander het 'dus' zo doet, 'want'.... dat heb ik eerder gezien. Het is een beetje vaag wat ik schrijf misschien.

[Inger_Amsterdam]

Dat herken ik denk ik ook wel, dat gedrag van mensen voorspel wordt. Of dat ik soms eerder zie waarom iemand op een bepaalde moment reageert, dan dat ze dat zelf in de gaten hebben. Dat vind ik wel een lastige om mee om te gaan, omdat het al snel voelt als betweterigheid, wat een lelijk woord is, maar eigenlijk ook wel precies zegt wat het is. Misschien niet beter weten, maar wel eerder...

[Papiertje]

Ik vind 'betweter' ook niet zo'n fijn woord. Er zit een negatieve lading aan voor mij.
Maar zulke dingen krijg ik wel soms te horen. "Jij weet altijd alles beter"

Het is ook moeilijk om mee om te gaan. Ik ervaar het als dat ik moet bedenken wat ik iemand geef/gun of niet.
Help je iemand verder, geef je iemand tijd om het zelf uit te vinden, negeer je de informatie die je eigenlijk hebt, gebruik je het op een goede manier?
Het voelt voor mij alsof ik daar een verantwoordelijkheid in moet nemen en (een heel klein stukje) iemands leven bepaal, wat ik denk dat goed is voor iemand.

Hoe ervaar jij (of jullie - anderen mogen ook reageren) dat?

[Camiel]

Hoewel het "snel" bij mij niet helemaal opgaat herken ik me wel in de beschrijvingen die hierboven zijn gegeven. Meestal als ik een opmerking maak ter verbetering van een situatie, zijn er genoeg anderen die het beter denken te weten, en dan houd ik mijn mond maar. Het is niet zo dat ik perse mijn zin wil doordrijven terwijl de alpha uit de groep (male or female) het grootste woord heeft. Ik heb op zo een dan ook erg het gevoel dat, wanneer ik mijn keuze doordruk, ik ook verantwoordelijk ben en gehouden wordt voor mijn keuze, en vooral dat laatste (verantwoordelijk gehouden worden) vind ik lastig om mee om te gaan - ik ondervind dan direct stress, of het nu goed uitvalt voor mij of niet. En wanneer het niet goed uitvalt kan ik daar dagen lang last van hebben, terwijl het in feite om een niemendalletje gaat. Daarom beslis ik graag wat het beste voor mij is wanneer ik alleen ben, want dat levert in het geheel geen stress op - ook niet als het anders loopt dan gepland.

Ik ben (of ik denk dat ik dat ben) erg goed in het voorspellen van groepsgedrag, individueel lukt me dat minder goed. Meestal houd ik die voorspellingen gewoon voor me omdat ik niet betweterig over wil komen.

[Papiertje]

Bedankt voor je interessante reactie Camiel,

Meestal als ik een opmerking maak ter verbetering van een situatie, zijn er genoeg anderen die het beter denken te weten, en dan houd ik mijn mond maar. Het is niet zo dat ik perse mijn zin wil doordrijven terwijl de alpha uit de groep (male or female) het grootste woord heeft.

Ik herken dit wel. Ik doe het ook. Maar bij mij zit er eigenlijk iets achter. Ik wilde schrijven, iets negatiefs, maar of het echt negatief is, kan je over discussiëren. Ik maak best vaak goede inschattingen en heb best vaak gelijk. Maar tegelijkertijd werd er heel vaak niet naar mij geluisterd of kreeg ik negatieve reacties als ik het zei. Dus ik zeg dingen vaak nog maar één keer. Als iemand niet luistert, prima, zelf weten. Ik ga mensen niet overtuigen. Ik ga niet harder praten of dingen herhalen. Ze gaan maar beter luisteren. En soms is het wel dat mensen er dan later toch iets over zeggen. "Papiertje zei het al, maar er werd niet geluisterd." Of: misschien moeten we volgende keer beter naar alle ideeën luisteren" ofzo. En mensen die mij daardoor gaan 'horen en zien', en waardoor een beter contact ontstaat, die ook wel goede samenwerking, steun of wat dan ook oplevert.

Maar wat je schrijft merk ik ook. Als anderen fouten maken is het "ach, iedereen maakt fouten" of "ach je bedoelde het goed" of wat dan ook.
Maar als ik met een idee kom en dat gaan we doen en het gaat fout, dan heb ik het gedaan. Dan word ik er verantwoordelijk voor gehouden. "Ja jij zei..."

Ik ben (of ik denk dat ik dat ben) erg goed in het voorspellen van groepsgedrag, individueel lukt me dat minder goed. Meestal houd ik die voorspellingen gewoon voor me omdat ik niet betweterig over wil komen.

Camiel, mag ik je iets vragen? Je schrijft: Ik houd die voorspellingen voor mij, omdat ik niet betweterig wil overkomen. Hoe speelt het "jezelf zijn" hierbij een rol? Heb je evengoed het gevoel dat je jezelf kunt zijn?

Ik zeg het meestal ook niet hoor. Omdat het op de meeste momenten geen rol speelt en niet nuttig is iets erover te zeggen. Maar als het nuttig is zeg ik het soms wel. Of in stukjes. Of een deel. Of ik stel vragen in die richting. Dan gebruik ik het wel op een (althans, dat is mijn bedoeling) goede manier. Maar meestal laat ik anderen dan eerst dingen zeggen. Het is niet dat ik voorop loop om iedereen eens even te vertellen....

De manier waarop speelt vaak ook wel een rol, denk ik. En er is verschil tussen dingen beter weten en betweter zijn. Denk ik.

Wat denken jullie?

[Truus]

En er is verschil tussen dingen beter weten en betweter zijn. Denk ik.

Wat denken jullie?

Dat denk ik ook. maar de vraag is meer, ziet de 'ontvanger' dat verschil ook...

[pascal]

Ik ben (of ik denk dat ik dat ben) erg goed in het voorspellen van groepsgedrag, individueel lukt me dat minder goed. Meestal houd ik die voorspellingen gewoon voor me omdat ik niet betweterig over wil komen.

Camiel, mag ik je iets vragen? Je schrijft: Ik houd die voorspellingen voor mij, omdat ik niet betweterig wil overkomen. Hoe speelt het "jezelf zijn" hierbij een rol? Heb je evengoed het gevoel dat je jezelf kunt zijn?

Je stelt de vraag aan Camiel, maar ik neem de vrijheid om vanuit mijzelf te antwoorden.
Ik heb geleerd wanneer wel en wanneer niet te doen.
Choose your own battles.
Niet iedereen staat open voor feedback en/of reflectie.
Iedereen heeft zijn eigen proces(snelheid), ik hoef niet overal op te reageren.
Ik kan er ook voor kiezen om te observeren. Zo leer ik over mijzelf. Ik zie probleem -> oplossing,
en door te observeren kan ik zien wanneer een ander het probleem tegen komt, en wat die persoon gaat doen om tot een oplossing te komen.
Daar waar ik geen tussenstappen nodig heb zie ik anderen in verschillende richtingen dingen proberen, voordat ze bij de kern van het probleem
komen en een oplossing kunnen bedenken. En mocht iemand er niet uit komen, kan ik altijd nog een vraag stellen die ze een duwtje in de juiste
richting geeft. Ik denk/hoop dat ik op die manier niet overkom als betweter, maar als een hulpvaardige collega die meedenkt.

[Papiertje]

Hoi Pascal,

Ja, natuurlijk mag je ook reageren.

Van 'choose your battles' is hier niet echt sprake eigenlijk. Tenzij je een doel hebt wat jij wilt bereiken. Dat een ander het niet altijd leuk vindt wat je zegt, tja, dat is wel eens zo. Waarom willen we dat tegenwoordig koste wat het kost voorkomen? Het doet de wereld geen goed, denk ik. In tegendeel.

Ik begrijp de voorzichtigheid die genoemd wordt door verschillende mensen hier. Maar is dat goed? Het is bedoeld om rekening met iemand te houden en vooral diegene niet iets aan te doen wat diegene niet wil. Wat ik mij dan afvraag is: is dat goed?

Soms hebben mensen ook een schop onder hun kont nodig. Of een duwtje in de goede richting. Of een push. Of gewoon een keer de waarheid in hun gezicht. Ik snap dat dat hard en onaardig klinkt. Maar het kan ook juist goed zijn, juist helpend zijn. We behandelen (sinds corona?) mensen zo erg als porselein, dat we daar misschien ook juist steeds kwetsbaarder en gevoeliger van worden. En we daardoor ook steeds minder kunnen hebben. Terwijl feedback ook wel eens nodig is. Of iets horen wat je niet had willen horen. We kunnen niet altijd alles zelf bedenken en hebben daarvoor juist de input van anderen nodig. Maar dan moeten anderen het wel blijven zeggen. Ook als we het eigenlijk liever niet hadden willen horen. Hoeveel mensen voelen zich tegenwoordig alleen en dat ze alles zelf moeten oplossen omdat niemand ze (meer) helpt? Omdat we koste wat het kost de vrede proberen te bewaren, gaat de wereld volgens mij juist kapot. Want daardoor worden problemen in stand gehouden. En daardoor zijn er geen grenzen meer. Daardoor staan we voor zoveel dingen alleen. Daardoor worden we steeds gevoeliger voor de kleinste dingen die negatief zijn, omdat we het niet meer gewend zijn.

En als je iets beter weet, ben je dan per se een betweter? We kunnen toch alleen leren en groeien van mensen die het beter weten dan wij zelf?

Ik denk hardop, ik probeer even uit te dagen. Maak je geen zorgen. Ik snap de situatie goed en ik denk ook na voor ik iets zeg of doe. Ik zeg het ook niet altijd. Ik denk na over in welke situatie het wel of niet nuttig is. En probeer het vooral te doen wanneer het van waarde kan zijn.

[Truus]

Waar ben je met je hoofd goed in? Patronen herkennen? Getallenreeksen onthouden? Talen leren?
Wat kan je goed met je hoofd? Wat is je talent of kwaliteit, als het om denken of geheugen enz gaat?

Ik denk snel, mijn geheugen is redelijk (door meerdere burnouts wel stukken minder dan wat het ooit was). En ik ben goed in het leggen van links.