Nog een (be)gaaf(d) levensverhaal :)

[CarlijnUtrecht]

Een heel goede middag!

Mijn naam is Carlijn Broers en ik schrijf dit met een warme kop thee, kerstlichtjes nog in de kamer en een spinnende kat op schoot. Wodan, de kat, heeft geen andere zorgen dan lekker warme plekjes en wanneer zijn volgende brokjes worden voorgeschoteld. Bij die rust kan ik me helemaal niets voorstellen.

Ik wil doen, leren, maken, ontdekken, begrijpen, verwoorden, doorleven en bevragen. Ik wissel schrijven af met knuffels maken, bakken met oorbellen in elkaar zetten, goede gesprekken met lachen om mijn eigen slechte humor en websites bouwen met verhalen verslinden. Aangenaam!

Bij mij werd de hoogbegaafdheid gelukkig vroeg gezien: mijn vader herkende zichzelf in mij. Mijn ouders hebben zich ingespannen voor extra uitdagingen op school. Ik was de eerste daar die een klas oversloeg en kreeg extra materiaal. Ook buiten school zochten zij naar manieren om intellectuele uitdaging te vinden, en zelfs een groepje peers.

School kwam ik prima door, zonder veel moeite en zonder geweldige cijfers. Ondanks alle zorg en moeite van mijn ouders had ik nooit geleerd om te leren, en daar liep ik bij mijn studie tegenaan. Met depressie, faalangst en een fikse vertraging wist ik dan toch mijn papiertje Cognitieve Kunstmatige Intelligentie te halen, en deed er nog een compleet andere studie achteraan: Dramatherapie (mensen helpen door theater- en speltechnieken)

Teleurstelling alom, ook in mezelf, want waarom kon ik niet gewoon bij één pad blijven en me verder specialiseren? Hetzelfde met hobby’s, die elk jaar wel weer wisselden en zorgden voor een hoop materialen, instrumenten, handboeken en onaffe projecten. Beschamend.
Tot ik How to Be Everything van Emilie Wapnick las. Multipotentialite, zo noemde ze dat. Maar dat woord voelde als een verwachting. Net als ‘hoogbegaafd’ – een woord waar ik liever ver vandaan bleef. Want stel je voor dat mijn vrienden ontdekten dat ík dat labeltje had. Waarom was ik dan niet slimmer?
Of stel dat mijn collega’s erachter kwamen. Waarom was ik dan niet beter in mijn vak?
Of stel dat de mensen die mijn hobby’s delen het zouden horen. Waarom was ik dan zo’n amateur en niet briljant in wat ik deed?
Nee, beter dat ik het H-woord maar niet in de mond nam.

In therapie vroeg mijn behandelaar zich af of ik misschien autistisch was, ik zat immers zo in mijn hoofd. Nee, autisme kwam niet uit het onderzoek, wel hoogbegaafdheid. Of ik daar wat meer over wilde leren?
Nee, dank je, ik weet al mijn hele leven wat het is.

Maar de wereld had niet stilgestaan, en uit de onderzoeken van de afgelopen 30 jaar bleek dat er meer is aan hoogbegaafdheid dan uitdaging op school nodig hebben.
Je anders voelen. Scheppingsdrang. Leerhonger. Faalangst. Hooggevoeligheid. Meer ‘kleuren’ in de wereld zien.
Het duizelde me. Alles wat ik als ‘mis’ zag in mezelf bleek erbij te horen. Er was niets te fixen, alleen een andere gebruiksaanwijzing te leren lezen. Ik had me eenzaam, mislukt en zwak gevonden, jarenlang, voor niets.

Nee, ik wilde dat niet voor niets laten zijn. En gelukkig heb ik een hoop kennis en ervaring opgedaan om het om te kunnen zetten in iets beters.
Met mijn achtergrond in dramatherapie, kennis over hoogbegaafdheid en persoonlijke ontwikkeling, ervaringsdeskundigheid en een goed inlevingsvermogen, help ik tegenwoordig andere vrouwen om hun hoogbegaafdheid te omarmen en in een stroomversnelling te komen die past bij hun dromen, ritme en behoeften. Mijn praktijk begint op te bloeien!

Intussen gaat mijn eigen leerproces door. Er blijft zoveel te leren, te groeien en te maken. En ik blijf zoeken naar herkenning bij anderen, die in en vergelijkbaar schuitje zitten.

Ik hoop op dit forum die gelijkgestemde zielen te vinden, die snappen waarom ik niet als Wodan rustig en tevreden kan zijn met een leventje dat geen uitdaging heeft, geen groei en geen spoor van dingen waarvan ik kan zeggen: hier ben ik trots op.

[Papiertje]

Hoi Carlijn,

Welkom op het forum.

Heel herkenbaar wat je schrijft.

Want stel je voor dat mijn vrienden ontdekten dat ík dat labeltje had. Waarom was ik dan niet slimmer?
Of stel dat mijn collega’s erachter kwamen. Waarom was ik dan niet beter in mijn vak?
Of stel dat de mensen die mijn hobby’s delen het zouden horen. Waarom was ik dan zo’n amateur en niet briljant in wat ik deed?
Nee, beter dat ik het H-woord maar niet in de mond nam.

In mijn werk maar ook in mijn hobby's ben ik met verschillende dingen bezig. En ik krijg daar vaak kritiek op. Mensen hebben dan vooroordelen, dat je dan waarschijnlijk over alles bijna niets weet of dat je alleen maar doet alsof je kennis hebt terwijl je het eigenlijk niet hebt. Mensen zijn gewend dat er voor elk onderwerp een specialist is. Mensen zijn niet gewend dat mensen brede kennis hebben over het vakgebied of een groot deel ervan ipv over één onderwerp. En hoe dat juist een schat aan informatie kan geven die je nergens anders kan vinden/krijgen. Het is juist misschien de hoofbegaafdheid dat je niet alleen in de diepte maar ook in de breedte uitgebreide kennis kan opdoen. En juist de creativiteit dat je verbanden kan leggen tussen bepaalde dingen, die interessante informatie oplevert, omdat je in de breedte de situatie goed kan begrijpen en veel kan onthouden.

Om een voorbeeld te noemen. Natuur. Het is van veel mensen een hobby om soorten te fotograferen en erover te leren. Er zijn floristen, vogelaars, paddenstoelenexperts. Maar wanneer je in de natuur als vogelaar opkomt voor een specifieke vogel, is dat misschien nadeling voor een bepaalde plant, insect, iets in de sloot of wat anders. Maar er zijn maar weinig mensen die zien hoe al die dingen invloed op elkaar hebben en dus kunnen zeggen: he, goed dat je opkomt voor die en die vogel maar deze oplossing is niet geschikt, want dat gaat ten koste van die en die plant/insect/wat het ook is. Dit kan alleen als je van al die verschillende soortgroepen tegelijk kennis hebt en kan zien/bedenken hoe het allemaal invloed heeft op elkaar.

Zelfs als je dingen op een lager niveau doet, kan het soms zijn dat je er iets anders uithaalt dan iemand die iets op expert niveau doet. Experts of hoger opgeleiden gaan nog wel eens (te) (snel) voorbij aan de basis. Terwijl de basis juist heel belangrijk is. Maar als jij focust op de basis en daar breder of dieper op ingaat, dan kan je daar zelfs nog meer uithalen dan anderen dat meestal doen. Het gaat dus niet altijd over iets groots, iets nieuws, iets wat de wereld verandert. Soms is het juist klein, simpel, gratis, weinig impact etc. Maar wel enorm belangrijk of iets wat "voor altijd" bruikbaar blijft of... op een andere manier eigenlijk van grote waarde is.

Brede kennis hebben (op een lager niveau) of verschillende studies doen, kan soms juist interessant zijn, als je weet hoe je het kan combineren en goed kan inzetten. Het helpt soms als je het ook simpel aan mensen kan uitleggen waarom het nuttig of interessant is. Mensen bedenken dat niet altijd zelf.

[CarlijnUtrecht]

Hoi Papiertje dank voor je reactie!
Ja, gelukkig zie ik dat zelf inmiddels ook al een paar jaar maar heeft me wel wat jaartjes gekost...

[Camiel]

Hoi Carlijn uit Utrecht
Welkom p dit forum van en voor HBers. En om maar meteen goed te beginnen: Faalangst is géén eigenschap waar HBers alleen-recht op hebben - dit komt in alle lagen van de bevolking voor, hoewel misschien iets vaker bij HBers - maar dat is voor zover ik weet nooit onderzocht.

Leren, groeien, scheppingsdrang, dat zijn mijns inziens wél eigenschappen die alle HBers gemeen hebben. En het gaat niet om het niveau waarop je dingen doet, of het uiteindelijk niveau dat je bereikt, maar de intensiteit waarmee je ermee bezig bent.

En "fixen", dat moet iedereen, want niemand is "af". Ikzelf heb zeker ook dingen die minder goed of zelfs slecht zijn, hoewel ik ze nu even niet kan benoemen.

Camiel

[Truus]

Welkom Carlijn.
Mooie verwoording van het eea. En natuurlijk herkenbaar.
Multipotentialite vind ik ook wel een interessant woord.

Ik probeer toch maar weer om juist van die 'scheppingsdrang, leerhonger en groeidrang' af te komen. Althans, ik probeer het juist om te zetten in het willen leren en groeien in het meer zijn zoals, in jouw geval; Wodan de kat, in mijn geval; Lea de hond.
Juist meer te genieten van rust, van niks doen, van dutjes doen. Om te erkennen dat dat ook mag en goed is (en nodig!). Om het niet te zien als iets slechts en er een drang naar iets 'moeten' voor in de plaats te zetten.

[CarlijnUtrecht]

Hoi Carlijn uit Utrecht
Welkom p dit forum van en voor HBers. En om maar meteen goed te beginnen: Faalangst is géén eigenschap waar HBers alleen-recht op hebben - dit komt in alle lagen van de bevolking voor, hoewel misschien iets vaker bij HBers - maar dat is voor zover ik weet nooit onderzocht.

Leren, groeien, scheppingsdrang, dat zijn mijns inziens wél eigenschappen die alle HBers gemeen hebben. En het gaat niet om het niveau waarop je dingen doet, of het uiteindelijk niveau dat je bereikt, maar de intensiteit waarmee je ermee bezig bent.

En "fixen", dat moet iedereen, want niemand is "af". Ikzelf heb zeker ook dingen die minder goed of zelfs slecht zijn, hoewel ik ze nu even niet kan benoemen.

Camiel

Hallo Camiel,

Je reactie klinkt alsof ik ergens iets heb gezegd over faalangst, en over dat dat alleen bij HBers zou horen. Maar dat is niet iets dat ik denk of geloof, dus volgens mij lees je meer dan wat er staat

Fixen is zo'n woord dat voor iedereen wat anders betekent. Voor mij betekent fixen dat er iets mis is, gebroken, waardeloos. Liever kijk ik naar groeien vanuit een acceptatie en waardering van wat er is, en met de dromen van hoe het nog mooier kan. Wat betekent fixen voor jou?

[CarlijnUtrecht]

Welkom Carlijn.
Mooie verwoording van het eea. En natuurlijk herkenbaar.
Multipotentialite vind ik ook wel een interessant woord.

Ik probeer toch maar weer om juist van die 'scheppingsdrang, leerhonger en groeidrang' af te komen. Althans, ik probeer het juist om te zetten in het willen leren en groeien in het meer zijn zoals, in jouw geval; Wodan de kat, in mijn geval; Lea de hond.
Juist meer te genieten van rust, van niks doen, van dutjes doen. Om te erkennen dat dat ook mag en goed is (en nodig!). Om het niet te zien als iets slechts en er een drang naar iets 'moeten' voor in de plaats te zetten.

Hoi Truus,
Oeh, dat klinkt als een prachtige manier van die scheppingsdrang, leerhonger en groeidrang in te zetten. Ik word er nieuwsgierig van, wat is dan wat je doet?

[Truus]

Hoi Truus,
Oeh, dat klinkt als een prachtige manier van die scheppingsdrang, leerhonger en groeidrang in te zetten. Ik word er nieuwsgierig van, wat is dan wat je doet?

Nou, dat is 't 'm juist, ik probeer niks te doen, en daar dan van te genieten. Zonder juist iets te moeten doen. Lukt niet, maar soms en met sommige dingen wel.
Ik probeer meer te zijn als Lea, door ook daadwerkelijk met Lea lekker samen op de bank dat dutje te doen.
Zo voelt steeds vaker het doen van een middagdutje als iets goeds. In plaats van dat ik me schuldig voel, omdat ik in die tijd zoveel andere dingen had kunnen doen.
Het is het accepteren dat het nodig is, dat het mag, en dat het zelfs goed is. Eea ook mede geleerd/gelezen door dingen op het forum hier. Camiel heeft het ook wel eens over dutjes doen gehad, als ik met niet vergis. En ik meen dat iemand ook ergens zei de hobby te hebben om te slapen (of iemand kende die als hobby slapen had).
Maar ik ben dus nog lerende en groeiende in het accepteren dat niks doen ook goed is. En dat het mag. En daar tevreden mee kan zijn.

Ik wil eigenlijk leren mediteren, maar dan is het juist weer dat ik per se iets wil leren. En dat het niks doen dan meditatie moet zijn en niet 'gewoon' niks doen.

Oh en tijdens mijn dutjes schep ik meestal best aardige dromen.

[CarlijnUtrecht]

Nou, dat is 't 'm juist, ik probeer niks te doen, en daar dan van te genieten. Zonder juist iets te moeten doen. Lukt niet, maar soms en met sommige dingen wel.
Ik probeer meer te zijn als Lea, door ook daadwerkelijk met Lea lekker samen op de bank dat dutje te doen.
Zo voelt steeds vaker het doen van een middagdutje als iets goeds. In plaats van dat ik me schuldig voel, omdat ik in die tijd zoveel andere dingen had kunnen doen.
Het is het accepteren dat het nodig is, dat het mag, en dat het zelfs goed is. Eea ook mede geleerd/gelezen door dingen op het forum hier. Camiel heeft het ook wel eens over dutjes doen gehad, als ik met niet vergis. En ik meen dat iemand ook ergens zei de hobby te hebben om te slapen (of iemand kende die als hobby slapen had).
Maar ik ben dus nog lerende en groeiende in het accepteren dat niks doen ook goed is. En dat het mag. En daar tevreden mee kan zijn.

Ik wil eigenlijk leren mediteren, maar dan is het juist weer dat ik per se iets wil leren. En dat het niks doen dan meditatie moet zijn en niet 'gewoon' niks doen.
Oh en tijdens mijn dutjes schep ik meestal best aardige dromen.

Leren dat niks doen 'mag' is zooo waardevol!
Ik zag daar laatst nog een aardig filmpje over. Vroger hebben we geleerd dat we eerst alle taakjes af moesten hebben (huiswerk en kamer opruimen enzo) vóórdat we mochten gaan spelen. En dat is best een aardige strategie, zolang de takenlijst eindig is.
Maar als we dat echt zijn gaan geloven, hebben we een probleem op het moment dat onze takenlijst langer is dan de dag. De huishoudelijke klusjes, de zorg, de administratie.... maar ook: dat ding dat we willen leren, dat project dat er nog ligt, die boeken die nog nieuw in de kast staan.
Dan hebben we ineens iets af te leren en iets nieuws aan te leren: dat dutjes doen bij de dagelijkse routine hoort. Dat spelen - in welke vorm dan ook - mag op het moment dat je er behoefte aan hebt. Dat dingen ook prima morgen kunnen, of gewoon een keer niet.

Misschien helpt het jou om mediteren te zien als spelen, en niet als iets nieuws 'moeten' leren? En zo niet, dan gewoon lekker dutjes blijven doen.

[Papiertje]

Vroger hebben we geleerd dat we eerst alle taakjes af moesten hebben (huiswerk en kamer opruimen enzo) vóórdat we mochten gaan spelen. En dat is best een aardige strategie, zolang de takenlijst eindig is.

Ik herken dit heel erg. En dit is leuk als je kind bent. Maar wanneer je op jezelf woont en een eigen bedrijf hebt, werkt dit niet. Want er zijn -altijd- dingen die "moeten", die belangrijker zijn, die eerst gedaan moeten worden, voor je kan doen waar je zin in hebt. En als je daarbij ook nog problemen hebt, wordt het nog erger. Want werken aan het oplossen van je problemen is altijd belangrijker dan die flauwe serie op tv. Of een puzzel maken. Even lezen. Of een rondje wandelen. Of gewoon even niets doen.

[Truus]

Leren dat niks doen 'mag' is zooo waardevol!
Ik zag daar laatst nog een aardig filmpje over. Vroger hebben we geleerd dat we eerst alle taakjes af moesten hebben (huiswerk en kamer opruimen enzo) vóórdat we mochten gaan spelen. En dat is best een aardige strategie, zolang de takenlijst eindig is.
Maar als we dat echt zijn gaan geloven, hebben we een probleem op het moment dat onze takenlijst langer is dan de dag. De huishoudelijke klusjes, de zorg, de administratie.... maar ook: dat ding dat we willen leren, dat project dat er nog ligt, die boeken die nog nieuw in de kast staan.
Dan hebben we ineens iets af te leren en iets nieuws aan te leren: dat dutjes doen bij de dagelijkse routine hoort. Dat spelen - in welke vorm dan ook - mag op het moment dat je er behoefte aan hebt. Dat dingen ook prima morgen kunnen, of gewoon een keer niet.

Oh, goed om te erkennen dat het inderdaad iets is wat ons aangeleerd is en wat we af moeten leren. Geen wonder dat het zo moeilijk is.