snowhawk schreef:
Murf, het blijft lastig praten omdat het nu eenmaal zo is dat de zgn. deskundigen er nog lang niet uit zijn.
Klopt.
snowhawk schreef:
Ik heb ook inmiddels gelezen dat men straks de diagnose AD(H)D en PDD-NOS bijvoorbeeld (of een andere stoornis binnen het ASS) niet meer samen zal kunnen krijgen. Het zou dan op een schaal worden geplaatst met aan de ene kant AD(H)D en aan de andere kant ASS. Je zou je dan ergens op die schaal bevinden.
Dat is op sich ook wel een interessante denkwijze. Ik weet alleen even niet goed wat ik daar nu van moet vinden. Je ziet hoe dan ook heel veel overeenkomsten in dit spectrum van stoornissen. Heb ook ooit wel eens een discussie gevoerd met iemand over de vraag of AD(H)D nu in het autisme spectrum thuis hoort of niet en dus onder de noemer ASS zou moeten vallen. Dat is een spectrum waar op dit moment, in ieder geval volgens Wikipedia, alleen atypisch autisme, Asperger en PDD-NOS thuis horen. Veel AD(H)Ders die ik ken vertonen trekjes uit dit spectrum en wonderlijk genoeg ook veel HBers en HIQers lijken te neigen naar.
Ik ben er zelf nog niet over uit. Ik zie overeenkomsten, tussen de diverse vormen van AD(H)D, tussen ASS, tussen HB, maar durf op veel punten geen stelling te nemen (anders dan om vanuit die stelling een discussie aan te zwengelen, als je het al eens bent discussieert het zo rot) domweg omdat ik er nog niet goed genoeg bekend mee ben.
Wat ik ook interessant vond was de stelling die Rianne gisteren op de HBijeenkomst neerzette, die er kort op neer kwam dat dat hoogbegaafde ADHDers helemaal geen ADHD hebben, maar enkel HB zijn. Dit zet me aan het denken. Zouden ADDers dan ook misschien geen ADD hebben maar domweg HB zijn? HB kent immers vele vormen en is een spectrum, niet een enkel keihard te duiden ding.
snowhawk schreef:
Uiteindelijk maakt mij dat allemaal niet uit: ik vind dat men hulp op maat moet krijgen, dus wat voor het individu werkt. Ongeacht het etiketje dat erbij hoort.
Eens. Maar dan daadwerkelijk "iedereen die er behoefte aan heeft". Ik vind het persoonlijk vrij oneerlijk dat er ruim voorzieningen zijn voor mensen met een laag IQ, maar dat mensen met een hoog IQ eigenlijk redelijk aan hun lot worden overgelaten, ondanks dat ook juist zij vaak behoefte hebben aan een stuk begeleiding om om te leren gaan met hun eigenschap. Hoe vaak zie je niet dat HBers crashen en verzanden in laaggeschoolde baantjes omdat ze niet zinvol hebben leren omgaan met hun HB zijn, het te laat is onderkent en/of ze domweg onderschat worden omdat ze op laaggeschoolde baantjes ontzettend gaan zitten onderpresteren en daardoor inderdaad hun werk slechter doen dan iemand die voor dat baantje wel zijn best meot doen?
Het is een situatie waar ik het afgelopen jaar keihard tegenaan ben gelopen. Mijn baas wist niet dat ik HB was, dat heb ik hem nooit verteld en de vraag is of hij het zou begrijpen. Mijn baas was wel op de hoogte van mijn ADHD. De hele afdeling, ik heb een presentatie gegeven over ADHD. Er zijn bepaalde zaken niet goed uit de verf gekomen omdat ik domweg heel slecht ben in "eenvoudige" repeterende dingen. Yet heb ik zaken voor elkaar gekregen die voor het gevraagde nivo van de afdeling (MBO) uitzonderlijk danwel niet haalbaar zouden zijn.
De H component van mijn ADHD heeft daarin meegespeeld. Misschien. Het zijn juist de rest van de kenmerken van mijn ADHD en HB die me kop hebben gekost. Het is immers sinds een maand mijn ex-werkgever.
(Contract niet verlengd, erh, aanstelling niet verlengd, geen ontslag.)
snowhawk schreef:
Hoewel het mij een stuk rust heeft gegeven te weten waarom ik bepaalde dingen gewoon niet kan of op bepaalde momenten niet kan, maak ik me ook zorgen over de label-drift in het onderwijs.
Het probleem is, naar mijn mening, dat je kinderen ontneemt op te groeien met een open blik over zichzelf. Je dicht ze van te voren al beperkingen toe op basis van hun label.
Eens.
Maar die labeltjes zijn blijkbaar nodig om er mee om te kunnen gaan. Een kind dat druk is zonder de diagnose ADHD is "gewoon een druk en lastig kind" en hoeft niet te rekenen op al te veel begrip. Met dat labeltje gaan er opeens deuren open naar hulpverlening en gaat een goede leraar anders om met het kind. Respectvoller. Nog steeds worden er grenzen gesteld (dat is ook noodzakelijk), maar de manier van omgaan met "dat drukke kind" verandert.
Ik denk dat die labeltjes an-sich niet zoveel kwaad kunnen. Mensen hebben daar behoefte toe, het houd de wereld overzichtelijk en je kunt zaken duiden. Maar het is denk ik heel erg belangrijk dat er ook het besef is dat mensen meer zijn dan een verzameling labeltjes en dat die labeltjes geen beperking hoeven te zijn. Ik slik bijvoorbeeld bewust geen medicatie. Wil juist leren omgaan met de eigenschappen van mijn ADHD en HB, de positieve kanten leren nuttig in te zetten en de negatieve kanten leren te temperen. Zelfstandig, zonder dat de hele bende onderdrukt word door een pilletje.
Zo zouden ze met kinderen ook moeten omgaan. Met individuen in het algemeen. Kijken naar iemands eigenschappen en daar het maximale uithalen. Als daarvoor labeltjes nodig zijn, soit, dan moet dat maar zo zijn.
snowhawk schreef:
Zelfs ik kreeg dat te horen: "Jij, je hebt ADD. Jij kunt helemaal niet studeren, werken en een gezin erop nahouden." Ik kon het wel, al heb ik heel wat afgejankt uit frustratie. En dat was dan e.o.a . peut die mij moest leren om te gaan met ADD.
Ik had het andersom. Zoals gezegd, ik wist al vroeg dat ik HB was, juist pas sinds anderhalf jaar dat ik ADHD heb. Wat je dan krijgt zijn opmerkingen als "Jij bent zo slim, maar het komt er niet uit." Dat doet ook serieus veel pijn. Je WEET dat je het kunt, je hersenen doen het allemaal wel, je hebt de meest wilde en creatieve IDen, maar ergens blijft het steken en kom je niet verder. Ik ben niet verder gekomen dan de 2e klas VWO, maar tijdens sollicitatiegesprekken is er werkelijk geen enkele twijfel dat ik op dit moment een HBO werk- en denknivo heb. (Dat hebben interviewers letterlijk zo meerdere malen uitgesproken.) Dat in een vak als ICT waar opleidingen welliswaar vaak minder relevant zijn er erg gelet word op intelligentie en werk- en denknivo. Mensen lijken amper te snappen dat ik ondanks dat ik vanaf mijn 16e vooral werk, ik toch dit nivo kan halen en ook doodleuk HBO baantjes binnen sleep. Maar ik vraag me af of mensen ook maar enigzins in de gaten hebben hoe idioot hard ik heb moeten knokken om daar te komen. Die hersenen doen het wel, die verloochen je niet en dat is iets dat me gewoon gegeven is. Maar om dan niet te berusten in een ongeschoold of MBO baatje en doodleuk en succesvol te solliciteren op HBO+ banen, dat heb ik uit mijn tenen moeten halen.
Look ahead, there's nothing left behind.
)
