actie!

[Enigma]

Good going girl, en vergeet niet Eigenschap 7: Hou de zaag scherp!

[marleen]

De draak van 'wat wil ik dan en wat moet ik kiezen uit al die mogelijkheden' ligt daar dan eerst nog op me te wachten

En precies die draak zorgt ervoor dat ik niet kies en dus niets onderneem.
Ja, ik werk soms hard, heb een eigen zaak, opknaphuis, gezin, maar alles, echt álles, wordt tot het laatst uitgesteld. Ook voor mij moeten er behoorlijk ernstige consequenties zijn voor ik tot actie overga. En zelfs dan weet ik uit te stellen. Zorgt soms voor echte problemen. Ik heb wel (korte) periodes van echte gedrevenheid gekend, maar dat is lang geleden. Ik werd gedreven door passie. Die passie is wat ik nodig heb. Passie, waar ben je!!?
Of dit nu hb gerelateerd is? Ik baal iig geval van deze eigenschap. Of misschien is het meer dat ik baal van het feit dat ik niet weet wat ik wil en waar mijn passie ligt.

[willemijn]

Tegenover mijn uitstelgedrag staat impulsiviteit. Ik kan helemaal opgaan in iets dat toevallig op mijn pad komt, maar jammer genoeg is dat meestal net iets anders dan dat rapport dat morgen af moet.

Ik heb vorig jaar een goede periode gehad, nadat ik Prioriteiten van Covey had gelezen. Ik maakte iedere week een planning, waarin ik de dingen die belangrijk voor me zijn (zowel persoonlijk, als relationeel en op het gebied van werk) alvast een plek gaf. Andere activiteiten plande ik hieromheen. Ik vond het een optimistisch boek over hoe je het heft weer in eigen hand kan krijgen. Een aanrader.

Ik ga het binnenkort die planning echt weer eens oppakken... Lui zijn is ook een gave :pffft:

.........boek gehaald en ondanks ik het nog steeds niet helemaal uit heb, maak ik wel inmiddels gebruik van deze theorie.
Meer focus en minder versnippering, meer beweging en meer rust in mijn achterwerk.

[Luthier]

Ik kom zelf pas in actie als ik iets uitdagend en nuttig vind. Als iemand anders iets nodig vindt, bijvoorbeeld op mijn werk, maar ik zie zelf het nut er niet echt van in, dan ga ik uitstellen. Vaak komt de vragensteller er ook niet meer op terug, dus dat is dan weer afgehandeld...

Heel herkenbaar. Zeker als iets geen of weinig nut heeft.

Heel Herkenbaar! En vooral klussen waar andere weken voor nodig hebben, die je in een paar dagen zou kunnen, maar uiteindelijk toch weken mee kwijt ben omdat je er niet toe kunt zetten.

Als ik iets leuk vind of interessant kan ik dagen bezig blijven, maar ik als ik het nut ergens niet van in zie, en ja inderdaad onder druk presteren....dat werkt nog steeds het beste (moet wel extern zijn met flinke consquenties anders heeft het geen zin!)

Hmmm... Tè herkenbaar

De draak van 'wat wil ik dan en wat moet ik kiezen uit al die mogelijkheden' ligt daar dan eerst nog op me te wachten

En precies die draak zorgt ervoor dat ik niet kies en dus niets onderneem.

Die draak zorgt er voor dat ik alles kies en dat opstapelt. Uiteindelijk valt er door gebrek aan tijd, of het voortschrijden hiervan in combinatie met het afzwakken van interesse, vanzelf vanalles af.
Nadeel is dat ik op het moment zelf wel alles tegelijk wil doen en zo in tijdnood kom.

Ja, ik werk soms hard, heb een eigen zaak, opknaphuis, gezin, maar alles, echt álles, wordt tot het laatst uitgesteld. Ook voor mij moeten er behoorlijk ernstige consequenties zijn voor ik tot actie overga. En zelfs dan weet ik uit te stellen. Zorgt soms voor echte problemen.

Er is altijd wel iets wat iets belangrijker (of eigenlijk interessanter en leuker) is...

Ik heb wel (korte) periodes van echte gedrevenheid gekend, maar dat is lang geleden. Ik werd gedreven door passie. Die passie is wat ik nodig heb. Passie, waar ben je!!?
Of dit nu hb gerelateerd is? Ik baal iig geval van deze eigenschap. Of misschien is het meer dat ik baal van het feit dat ik niet weet wat ik wil en waar mijn passie ligt.

Als ik m'n passie voor iets verlies komt de sleur om de hoek kijken en verlies uiteindelijk alle interesse. Alles en iedereen kan op dat moment omvallen, het zal me worst wezen. Of eigenlijk zou het zelfs een bevrijding zijn als dat zou gebeuren.
Weet ook niet of het hb gerelateerd is, maar ik wordt af en toe gek van deze eigenschap. Waarom niet als een normaal mens vele dienstjaren opbouwen of routinematig kunnen werken? Het is zo vermoeiend...

[murf]

Weet ook niet of het hb gerelateerd is, maar ik wordt af en toe gek van deze eigenschap. Waarom niet als een normaal mens vele dienstjaren opbouwen of routinematig kunnen werken? Het is zo vermoeiend...

Herkenbaar, vies vies herkenbaar. Dit krijg ik d'r van:
Maar of dit nou HB is, of ADHD, gewoon general onrust in de kop, of op de eoa manier gewoon veel te veeleisend zijn en niet kunnen berusten in, ik ben er op het moment nog niet uit...

[Luthier]

Herkenbaar, vies vies herkenbaar. Dit krijg ik d'r van:
Maar of dit nou HB is, of ADHD, gewoon general onrust in de kop, of op de eoa manier gewoon veel te veeleisend zijn en niet kunnen berusten in, ik ben er op het moment nog niet uit...

+1
Die vraag houdt mij ook bezig.
Het probleem is ook dat bijna niemand begrijpt waar je het over hebt. Je wordt zo snel voor ondankbaar versleten.
"Wees blij dat je wat hebt."
"Dan maak je maar zin."

[murf]

Interesting it is, Luthier... En ja, herkenbaar it is...

[willemijn]

Het antwoord zou wel eens heel eenvoudig kunnen zijn: je focussen op verschillende zaken/banen.
Wat Rianne doet (werken bij de bank en coachen), doen nog veel meer HB'ers en m.i. is dat dè manier om het leuk te houden.

..........ik ben nog steeds vreselijk actief. Leve Covey; die aanpak werkt voor mij.
Als het zo doorgaat heb ik binnen een week mijn scriptie (daar ligt nu naast solliciteren mijn focus) geschreven.
Om 8 uur vertrok dochterlief en na het sluiten van poort en keukendeur, ben ik aan de slag gegaan.
Nu even pauze en straks mijn huis fatsoeneren. Muziekje aan en meebrullen.
Dat helpt om weer tot rust te komen en om mijn hoofd te verlaten.

Los van dat ik nu toe kom aan o.a. die k*t-scriptie merk ik dat mijn huidige aanpak, een groots positief effect heeft op mijn welbevinden hetgeen ook weer een weerslag heeft op de relatie met mijn dochter.
Ook voor haar maak ik nu meer tijd. In alle vroegte even samen bij de kachel, een bak thee/koffie.

[ItsI]

alles, echt álles, wordt tot het laatst uitgesteld. Ook voor mij moeten er behoorlijk ernstige consequenties zijn voor ik tot actie overga. En zelfs dan weet ik uit te stellen. Zorgt soms voor echte problemen.

Au, dat is wel erg confronterend. Ik ben een meester in het uitstellen en verschuiven van deadlines. Zowel thuis als op mijn werk.
Het lijkt alsof ik beter presteer wanneer de druk (door tijdslimiet) hoger is, maar dat is natuurlijk onzin. Ik mag onder druk goed presteren, het weegt als ik eerlijk moet zijn niet op tegen de stress en de spanningen die het met zich mee brengt. Want naarmate die deadline nadert, wordt mijn lontje korter. Omdat ik voel dat ik tijd tekort ga komen. Daarbij baal ik van mezelf omdat ik dingen niet gewoon doe wanneer ze gedaan moeten worden. Dus de boosheid op mezelf speelt ook een rol. En dan is er altijd nog het "wat als er ineens wat tussenkomt, dan krijg ik het echt niet voor elkaar" gevoel dat altijd in mijn achterhoofd aanwezig is. Heel onrustig en toch veroorzaak ik het elke keer weer voor mezelf.

Passie? Die is er nog wel. Ergens van binnen. Hij wordt alleen regelmatig gesmoord door de alledaagse dingen die ook doorgang moeten vinden: werk (saai maar betaalt de rekeningen) en huishouden (ondergeschoven kindje). Soms is 't er ineens weer, dan kan ik erin verdrinken. Vergeet ik te eten, ben ik niet aanspreekbaar. Om dan weer gevolgd te worden door een periode waarin ik niks doe en alleen kan vaststellen dat ik iets zou moeten doen.

Ik word wel eens moe van mezelf. Vaak zelfs. Ik maak regelmatig lijstjes (zelfs mindmaps, op papier ben ik heel gestructureerd) zodat ik weet wat me (en andere huisgenoten) te doen staat. Allleen komt er nooit wat van, een jaar later kan ik datzelfde lijstje gewoon nog steeds gebruiken .

Wat Willemijn aangeeft, probeer ik ook: focussen op verschillende zaken. Mijn werkgever zorgt ervoor dat ik mijn rekeningen kan betalen. Maar mijn werk is niet mijn passie. Daarom heb ik daarnaast een 'praktijkje' waarmee ik me richt me op de communicatie tussen ouders (van hb kinderen) en school. Dat is dankbaar en leuk werk. En natuurlijk heb ik mijn hobbies.

Misschien moet ik toch Covey maar eens gaan lezen .

[Yet]

ItsI

Au, dat is wel erg confronterend. Ik ben een meester in het uitstellen en verschuiven van deadlines. Zowel thuis als op mijn werk.
Het lijkt alsof ik beter presteer wanneer de druk (door tijdslimiet) hoger is, maar dat is natuurlijk onzin. Ik mag onder druk goed presteren, het weegt als ik eerlijk moet zijn niet op tegen de stress en de spanningen die het met zich mee brengt. Want naarmate die deadline nadert, wordt mijn lontje korter. Omdat ik voel dat ik tijd tekort ga komen. Daarbij baal ik van mezelf omdat ik dingen niet gewoon doe wanneer ze gedaan moeten worden. Dus de boosheid op mezelf speelt ook een rol. En dan is er altijd nog het "wat als er ineens wat tussenkomt, dan krijg ik het echt niet voor elkaar" gevoel dat altijd in mijn achterhoofd aanwezig is. Heel onrustig en toch veroorzaak ik het elke keer weer voor mezelf.

Passie? Die is er nog wel. Ergens van binnen. Hij wordt alleen regelmatig gesmoord door de alledaagse dingen die ook doorgang moeten vinden: werk (saai maar betaalt de rekeningen) en huishouden (ondergeschoven kindje). Soms is 't er ineens weer, dan kan ik erin verdrinken. Vergeet ik te eten, ben ik niet aanspreekbaar. Om dan weer gevolgd te worden door een periode waarin ik niks doe en alleen kan vaststellen dat ik iets zou moeten doen.

Dit is heel heel heel erg herkenbaar... Dit had ik woordelijk kunnen schrijven.
Het gevoel dat er soms periodes zijn dat er gewoon niets nada uit je vingers komt terwijl je zoveel moet en wil heb ik er ook bij. Dat komt deels door lat (want ik ben heus wel druk bezig maar niet altijd met wat ik van mezelf zou moeten doen).

[Luthier]

Idd te herkenbaar.
Vooral het verdrinken in een passie en periodes waarin er niets uit je handen komt (erg frustrerend).

Ook vele lijstjes gemaakt, maar sommige punten worden een soort stickies , ze verdwijnen nooit.

[willemijn]

Covey ten spijt............ ik ben vandaag aan het uitstellen, uitstellen, uitstellen.
Of moet ik schrijven dat ik les aan het volgen ben in ´hoe zit ik mezelf dwars´.
Ik wordt er sikkeneurig van en wat moet, moet toch wel gebeuren.
Moest maar eens me gaan opknappen voor mijn date vanavond en daarna ga ik toch nog een uurtje aan de slag.
Of ik pak toch mijn wiskundeboek, zodat mijn hersens in ieder geval weer in beweging komen.
Bzzzzzz!

[waarom?]

..........ik ben nog steeds vreselijk actief. Leve Covey; die aanpak werkt voor mij.
Als het zo doorgaat heb ik binnen een week mijn scriptie (daar ligt nu naast solliciteren mijn focus) geschreven.
Om 8 uur vertrok dochterlief en na het sluiten van poort en keukendeur, ben ik aan de slag gegaan.
Nu even pauze en straks mijn huis fatsoeneren. Muziekje aan en meebrullen.
Dat helpt om weer tot rust te komen en om mijn hoofd te verlaten.

Los van dat ik nu toe kom aan o.a. die k*t-scriptie merk ik dat mijn huidige aanpak, een groots positief effect heeft op mijn welbevinden hetgeen ook weer een weerslag heeft op de relatie met mijn dochter.
Ook voor haar maak ik nu meer tijd. In alle vroegte even samen bij de kachel, een bak thee/koffie.

Ik ben kei-trots dat ik een tip heb gegeven waar je iets mee kan!

[waarom?]

Ik denk dat het kan helpen om je op het proces te richten, ipv van op het resultaat. Op zich is een uurtje typen met een kop koffie erbij niet eens zo vervelend. Als je niet oppast wordt het zelfs leuk als bedenkt hoe voldaan je je na afloop voelt.

Als je je richt op het resultaat (bijvoorbeeld iets moet af) is de kans groot dat je jezelf teleurstelt. Zeker als je de lat ook nog eens hoog legt. Dan wordt het helemaal moeilijk om te beginnen. Als je op tijd stopt, blijft de activiteit leuk. En heb je de volgende keer meer zin om eraan te beginnen.

Zo ben ik er bijvoorbeeld achter gekomen dat ik het leuk vind om in de tuin te werken. Eerder snoeide ik alles in één keer, was na afloop doodop, en had geen puf meer om in het donker de zooi op te ruimen. Dat bleef dan vervolgens weken liggen. Dit jaar ging ik steeds een uurtje aan het werk in de tuin. Hoewel ik nog energie over had, stopte ik toch. Het afval paste dan nog net in onze container en ik was zo klaar met opruimen. Daarna kon ik gemakkelijk weer iets anders doen. De week erna ging ik vrolijk verder.

[Enigma]

Mijn boxfresh systeem (blij mee!)

Elke ochtend:

- Ruim 30 dingen op.
- Maak een lijstje met 3 taken voor vandaag. En doe die.

[willemijn]

Ik plan tegenwoordig mijn hele week...........
Voorheen sprong ik van effe dit naar effe dat en nu besteed ik meer tijd aan iets.
Automatisch kom ik dan in de regel wel op minstens drie zaken: vandaag mijn scriptie, met dochter boodschappen gaan doen en vanmiddag wil ik gaan fröbelen. Het werkt, al heb ik wel eens een terugval-dag (dan doe ik of niets of ik ben te eenzijdig bezig -en vooral gericht op het eindresultaat-) die dan eindigt met een .

Mijn huishouden loopt al een tijd lekker en gaat steeds beter. Ooit was ik dè werkende vrouw en deed zo goed als niets.
Nu, als alleenstaand moeder met heel veel dieren moet ik wel. Mijn redenatie is dat ik het netjes wil hebben (anders wordt ik gek van de chaos; het is al druk genoeg in mijn hoofd), een beetje schoon, ik wil niet uren achter elkaar bezig zijn met huishouden en ik wil tijd over houden voor een heleboel andere dingen.
Inmiddels ben ik wel zo getraind en braaf dat de planten echt op maandag water krijgen en ik op dinsdag echt met stofzuiger door het huis zoef, etc.

.......... zo langzaam maar zeker leer ik met mezelf te leven .

[Johanita]

Woow, Willemijn, dat klinkt me een partij gestructureerd!!! Complimenten hoor.

Ik word er spontaan een lichtelijk jaloers van. Ik wil het ook netjes hebben in huis. Hou helemaal niet van chaos, juist omdat een vol huis mijn hoofd ook zo vol maakt.

Maar toch... het lukt meestal niet...
Nu wordt het Kerstmis, en ik kan, wil en ga ècht geen Kerst vieren in de chaos. Dus ik ben nu al vier dagen bezig met ruimen, en schoonmaken, en organiseren. En tuurlijk... ook dit jaar red ik het weer. Morgen de laatste kleine klusjes, en dan kan ik een heerlijke opgeruimde schone Kerst gaan vieren.

Maar tegelijkertijd vraag ik me ieder jaar weer af waarom ik het niet het hele jaar zo kan houden.

[Enigma]

Hehe good going, Willemijn.
Ik had ook zo'n schema, per dag. Was een keurig, verantwoord en efficiënt plan.
Helaas ben ik zelf niet zo keurig, verantwoord en efficiënt volgens mij, in ieder geval niet op het gebied van huishouden :s
En mijn energie-level wisselt nogal. De ene dag word ik wakker met een zak cement aan m'n benen, en de andere dag met vleugeltjes!
Helaas weigert deze fluctuatie zich te houden aan een handig maandag-dinsdag schema
Dus nu: mijn lijst is er nog, maar niet verdeeld in dagen, alles wat in een week moet gebeuren staat erop, met een aankruisvakje.
Ik doe de dingen van de lijst die die dag het beste passen, aan het eind van de week moet ie klaar zijn (en dat lukt ook nog o.O).

@ Johanita. God, wat een drama he. Heb ik ook nog de dametjes de hele dag thuis, want vakantie.
Twee uren wakker en het huis ziet er alweer uit of er een kudde gnoes doorheen is gedenderd:
Maar! We can do it!
Misschien helpt het er aan te denken dat ergens in Friesland een even getergde maar ook even vastbesloten dame met je mee ploetert!

[willemijn]

Ik sta er zelf ook van te kijken hoor.
Vanmorgen weer aan mijn scriptie gewerkt en mijn administratie gedaan. Kan ik beter in mijn agenda aanmerken als 'vrees en vloekfestijn' . Nu even bijkomen en dan op voor de laatste ronde boodschappen.
Intussen mag dochterlief de kamer opruimen want het lijkt hier ook wel of er een orkaan heeft gewoed.

[mai-sze]

Wat vreselijk herkenbaar. Ik heb dit nog nooit gekoppeld aan hb, weet ook niet hoe het te verklaren is. Afgelopen jaar rondde ik een opleiding af, en dat was werkelijk een drama door mijn uitstelgedrag. Nog nooit heb ik het mezelf zo moeilijk gemaakt, ik vond het geen leuke opleiding dat speelde een grote rol natuurlijk.
Op mijn werk stel ik ook voortdurend alles uit, terwijl het me dan wel op mijn nek blijft zitten, want ik vergeet niet wat er allemaal nog ligt. Ben ook ERG goed in overzichtelijke rijtjes maken, maar doe er vervolgens maar een klein deel van.
Huishouden: idem, tuin: nog erger. Het slaat me zelfs lam, dan zit ik lang naar die tuin te kijken, wat ik er allemaal aan zou moeten doen, laat maar! Regelmatig een uurtje doen, zoals ik hier tegenkwam is al een goed idee. Ik denk veel te groot, want dan moet ALLES ook gedaan, en nog goed ook. En dus doe ik niets.

In huis hou ik het beter bij, al heb ik ook in de week dat de kinderen bij hun vader zijn, de neiging om alles te laten verslonzen. Een paar uur voordat ze dan bij mij komen ga ik als een tornado door het huis, en is het weer heel acceptabel. Ik heb wel iets gehad aan een site van "fly lady" , een amerikaanse dame die een programma heeft bedacht waarmee je je hele huis kunt aanpakken en dan ook bijhouden. Ik werd al moe bij het lezen er van, maar ik herinner me les 1: clean your sink. Als begin van de dag, van een poging het huishouden weer vlot te trekken: altijd als eerste de gootsteen schoonmaken. En niet een beetje, maar echt spic en span, alsof het een spiegel is. Hierdoor pak ik makkelijker ook andere klussen aan, en ook wanneer ik dat niet doe is het goed.
Het boek van Covey zal ik eens onderzoeken..