Vriendschappen

[Kim24]

Hoi Allemaal,

Nog maar eens een draadje van mij, had nog een iets waar ik graag over zou praten met jullie van gedachten wissellen.

Ongeveer 2,5 maand geleden het ik met skieen een ongeluk gehad, en ben ook meteen geopereerd aan mijn knie. Gedurende 8 weken heb ik bij mijn ouders moeten logeren omdat ik niet naar mijn flatje op de 3e verdieping terug kon (geen lift).

Het is me zo ontzettend tegengevallen hoe weinig ik van mensen heb gehoord . Van 2 vrienden heb ik echt helemaal niks gehoord (heb een aantal mensen gesms't en gemaild dat ik een ongeluk had gehad) en bij een vereniging waar ik lid al ruim 2 jaar lid ben (kleine vereniging van 20 man) heb ik niet eens een belletje of een kaartje gehad. Wel als reactie op de mail dat ik was geopereerd of ik nog iets kon afmaken (daar was ik voor mijn vakantie niet aan toegekomen).

Ligt het nou aan mij of is het ook gewoon raar?

Zelf probeer ik wel altijd te bellen/smsen/mailen als ik weet dat vrienden/vriendinnen een belangrijk iets hebben of op vakantie gaan bv....

[Johanita]

en bij een vereniging waar ik lid al ruim 2 jaar lid ben (kleine vereniging van 20 man) heb ik niet eens een belletje of een kaartje gehad. Wel als reactie op de mail dat ik was geopereerd of ik nog iets kon afmaken (daar was ik voor mijn vakantie niet aan toegekomen).

Nee, Kim, dat ligt niet aan jou. Dat is ronduit bot. Héél bot zelfs. Het is stom als mensen niet de moeite nemen om naar jou te informeren, of je een simpel kaartje te sturen, maar wel de moeite nemen om je te mailen of je nog wat af kunt maken. Kleine moeite om zo'n mail héél anders op te stellen...

Vriendschap is meer dan éénrichtingsverkeer. En in tijden dat je minder vrolijk, gezond, of actief kunt of wilt zijn leer je de mensen om je heen echt kennen. Het is een oud spreekwoord maar oh zo waar.

Pijnlijk om het zo te moeten ervaren! Maar ik vind het absoluut niet aan jou liggen.

Wat ga je er mee doen? Ga je met de vrienden die je ècht gemist hebt in die periode het gesprek nog aan? Of ga je het laten, en schrap je hen in gedachten uit je lijstje van èchte vrienden...?

[Peer]

Ik barst ook van de kennissen....

[marleen]

Het is inderdaad nogal bot om niets van je te laten horen, maar als ik naar mijzelf kijk....
Ik ben in gedachten echt superattent, maar dat vertaalt zich niet altijd naar de praktijk, al wordt dat in de loop van de jaren beter.
Dat wil niet zeggen dat ik niet om de ander geef, maar het blijft natuurlijk bot.

Hopelijk ben je nu weer wat beter ter been.

[Kim24]

Ik loop inmiddels weer, dus dat gaat de goede kant op.

Qua vrienden weet ik het nog niet, ik denk dat ik het erbij laat zitten, misschien ook niet!

Tsja Peer....misschien zijn het gewoon kennissen alleen zag ik dat anders.

[Esther]

Ik kan me voorstellen dat zoiets teleurstelt.
Als je je vanuit je gevoel open stelt voor deze mensen en de band die je van hen uit voelt, kom je er denk ik wel achter of zij de vrienden zijn die je wilt. Mijn ervaring is als er eenmaal zo'n eyeopener plaatsgevonden heeft, er nog wel eens meer puzzelstukjes op hun plaats willen vallen.
Andere mensen leren kennen, kan ook altijd leuk zijn en tot weer een nieuwe kijk leiden.

[Alice]

Wat bot van ze zeg, wel reageren maar ondertussen wel wat van je gedaan proberen te krijgen....
Tja, dan ga je toch wel nadenken over hoe echt die vriendschappen zijn. Dat ligt echt niet aan jou.

Wat ik herken is het vooral zelf veel geven in een vriendschap en daarbij uit het oog verliezen hoeveel je eigenlijk neemt/krijgt. Tot een moment waarop je inderdaad een dergelijke 'eye-opener' krijgt.

En sommige mensen denken misschien inderdaad wel aan je, maar laten dat niet weten...

[Marinka]

Ik vind het ook wel erg onattent. Hier schiet er ook wel eens een gebeurtenis tussendoor waarbij een kaartje/belletje/smsje op zijn plaats zou zijn, maar na een ongeluk en operatie 8 weken (en ws langer) niks laten horen, nee.. Dat valt voor mij niet in de categorie vriendschap.

Onderdeel van vriendschap is naar mijn idee op z'n minst wederzijdse betrokkenheid.

[stef]

Het is niet heel attent, maar betekent dat dat zulke mensen geen goede vrienden zijn?

Zelf ben ik iemand die er nooit bij stilstaat om een kaartje of zoiets te sturen. Ook wanneer anderen een operatie of iets dergelijks ondergaan kan ik hier vrij onverschillig tegenover staan. Natuurlijk wens ik mensen zoiets niet toe, maar als het nu eenmaal gebeurt, en het is iets wat waarschijnlijk weer goed komt, ga ik daar niet echt bij stilstaan. Dat doe ik ook niet als ik zelf een operatie onderga.

Toch herken ik me wel in je verhaal. Ik vraag me ook weleens af wat ik heb aan de mensen om me heen als ze bijvoorbeeld anders met mij omgaan dan ik met hen zou doen. Ik denk dan uiteindelijk vaak dat hoe meer je je afvraagt wat je aan mensen hebt, hoe minder dit lijkt te worden. Ik ben zelf iemand die helemaal niet attent is, maar wel heel makkelijk geld of iets dergelijks uitleent of weggeeft. Wanneer iemand die heel attent is een krent is kan ik daar heel makkelijk van denken dat hij/of zij geen goede vriend is. (En op een ander moment hij/zij van mij wanneer ik niet attent ben) Deze situatie is trouwens letterlijk zo eens voorgekomen bij twee vrienden van mij.

Toch zijn er altijd wel meer egoïstische of meer altruïstische figuren. Dat hoeft echter geen maatstaf voor vriendschap te zijn. Het is vrij makkelijk om niet zoveel te verlangen van een egoïstisch persoon en zo samen toch veel plezier te hebben. Zo kan in een vriendschap met een egoïstisch iemand een goedgeplaatste altruïstische daad zelfs veel goedmaken. Zo stoorde ik me in mijn blowperiode heel erg aan een blowmaat die altijd bovenop zijn voorraad wiet zat. Ik heb een paar keer afgewacht tot hij zonder zat en op dat moment i.p.v. hem wat te lenen, (wat gebruikelijk is) heb ik hem wat gegeven. Ik kan niet zeker zijn of het deze acties waren die hem veranderde, maar hij veranderde wel.

Zo zit iedereen op zijn eigen niveau en in zijn eigen beleving. Als iedereen een lijstje bij zou houden zou het mislopen op het feit dat verschillende mensen verschillende dingen van elkaar verwachten. Hoe meer mensen altruïstisch handelen zonder meteen ook iets terug te verlangen, hoe meer er zullen volgen.

Uiteindelijk denk ik dat iedereen sowieso uit eigenbelang handelt. Ik heb graag dat mensen van me houden, dus gedraag ik me ook liefdevol tegenover anderen. Niet omdat het gebruikelijk is of omdat een autoriteit mij dat opdraagt.

[Kim24]

Heej Stef,

Leuke en vooral leerzame reactie. Nu 2 weken later sta ik er weer emotioneel wat verder vanaf. Tsja, sommige mensen hebben het niet in zich, maar ik heb verder ook geen zin om moeite in hen te steken. Gewoon een gevoel....

Misschien is het voor HB mensen ook makkelijker? Ik heb echt een enorm goed geheugen en als ik iets op facebook zie/hoor van iemand anders vind ik het compleet geen moeite om even wat te laten weten....

En natuurlijk is iedereen uiteindelijk toch voor zich zelf bezig , maar toch ik ga mijn leidraad maar weer eens oppakken, iedereen behandelen zoals ik zou willen dat ze mij behandelen, draag ik toch een stukje aan een betere wereld!

[Peer]

Hoi Kim,

Hoe is het nu met je?? Loop je alweer als een kievit (figuurlijk )?

Groetjes,
Peer

[Peer]

:hmm:

Nou we het toch over vriendschappen hebben....

Ik heb soms het gevoel dat sommigen mensen hier op het forum betere vrienden van me zijn dan mijn 'echte' vrienden...

Zijn er meer mensen met dat gevoel?

[tiktaalik]

Absoluut.
Vergeet ook niet dat 'eenzaamheid' een typisch kenmerk is van hb-ers.
De betrachtingen, doelstellingen, het algemeen gedrag van de meeste mensen (95% of zo) is niet ons ding...

'Vriendschap' betekent voor velen ook of je 'nuttig' kan zijn, of ze je kunnen 'gebruiken'...

[Kim24]

Peer, thanx voor het vragen....inmiddels is het dagelijks leven weer volledig opgepakt!
Ik mag weer beginnen met sporttraining =D

tiktaalik, thanx! Pfff die laatste zin raakt een punt; ik denk dat vaak van mensen die ik een lange tijd niet heb gesproken, wat moeten ze van mij? En ik voel me ook bezwaard om mijn connecties te "gebruiken" terwijl andere mensen daar geen moeite mee schijnen te hebben; maw ik noem dat schijnheiligheid.

Maar ik ga weer van het een naar het ander , was een discussie tussen mij en mijn ex over "vrienden", dat hij (in mijn ogen) zo goed kon netwerken/slijmen/etc, ik vond dat vaak schijnheilig en ook van andere mensen hoor, terwijl hij dat normaal vond.....

[marco-polo]

@tiktaalik:

Klopt helemaal, maar dat snappen alleen wij, dat het klopt.

[Margot]

Is het misschien zo... dat veel mensen niet weten wat ...betrokkenheid is en betekent....en vooral niet weten hoe ze betrokkenheid kunnen tonen.

Dat het vaak niet meer hoeft te zijn dan...oprecht luisteren...vragen stellen......zodat je je gehoord en gezien voelt.

Zo weinig.... met zoveel positief effect...

Het ontbreken van betrokkenheid zorgt ervoor dat veel mensen zich eenzaam voelen.....terwijl ze niet eenzaam zijn.


Margot

[hv-engeltje]

Grappig, ik dacht ook altijd dat mensen daar niet om gaven... Inmiddels heb ik naast 'kennissen' ook vrienden. Dat begon doordat ik een collega een SMS stuurde tijdens ziekte, hij niet reageerde totdat ik in de problemen zat Grappig genoeg wisten we op dat moment dat niet van elkaar.

Soms is een vorm van toeval wel nodig. Maar, ik heb nu wel geleerd dat je boos en kwaad kan zijn omdat mensen je niet steunen als je ziek bent (of wat overspannen, zoals in mijn geval) op het moment dat je het gewoon vraagt, je wel die steun krijgt. Alleen is het vragen heel moeilijk en voelt het heel vreemd aan. Vaak staan mensen er gewoon niet bij stil.

Als je dat geprobeerd hebt en ze reageren echt niet? Dan moet je het maar loslaten en ergens anders je verhaal vertellen (zoals op een forum)