Succes story's over werk

[moemie]

Hoi hoi....als ik hier lees, dan lijkt het er op, dat de meeste hb-ers het moeilijk vinden om leuk passend werk te vinden.
Zijn er ook mensen, die wel werk hebben waar ze helemaal zichzelf kunnen/mogen zijn en waar je voldoening in kunt (blijven) vinden?

Kortom ik ben heel erg benieuwd naar hb succes story's over werk. Gewoon inspirerende verhalen. Wie heeft ze?

[Visje]

Leila alvast!

Ik daarentegen niet

Maar ben ook erg benieuwd!

[Carmen]

Ja, ik wel

Al ben ik pas een jaar afgestudeerd en weet ik natuurlijk niet hoelang ik dit gevoel over mijn werk blijf houden... maar tot nu toe heb ik het enorm naar mijn zin en vind ik elke dag weer uitdaging in mijn werk!!

Ik ben leerkracht en sta dit gehele schooljaar voor 2 vaste klassen op 2 verschillende basisscholen.
1. een reguliere, maar pittige groep 8. Hier kan ik organisatorisch en vakinhoudelijk (kennis over groep 8, overgang VO, leer- en gedragsproblemen) nog een hoop leren, al kost het me vaak meer energie dan het me oplevert. De twijfel om te stoppen is er geweest, maar de doorzetter in mij houdt maar vol
2. een Leonardo-klas, waarin in mijzelf vaak herken in de kids. Ik heb het gehele proces om deze klassen op te starten van dichtbij meegemaakt en vanaf het begin kunnen ondersteunen. Informatie slurpen, cursussen volgen, uitdagende opdrachten en projecten ontwikkelen, lesroosters opzetten, de geïnteresseerde en meedenkende ouders, blije leerlingen, de samenwerking met de andere leerkrachten (zowel Leonardo als de reguliere), de begeleidende manier van lesgeven, de geweldige gesprekken met en reacties van de kids, ... dat maakt dit werk voor mij erg leuk.
Daarnaast heb ik ook 2 Plusklassen op mogen zetten, aansluitend op de Leo-klassen. Deze draai ik 2 middagen per week.

Ik heb bewust voor het basisonderwijs gekozen, zodat ik mijn eigen klas kan runnen en daardoor onbewust mijn lat zo hoog kan leggen als dat ik zelf wil. Ik kan zeker in de Leonardo-klas mezelf zijn en haal daar erg veel voldoening uit. Ik krijg veel vrijheid, vertrouwen en de nodige ondersteuning van collega's en directie en dat helpt natuurlijk in mijn enthousiasme.

Hopelijk volgen er nog meer positieve verhalen!

[Esther]

Al was je enthousiasme me al bekend, leuk het zo nog eens te lezen, Carmen!

[Korrel]

Ik heb altijd werk gezocht en gevonden naar mijn zin (gemaakt).Ik heb de leukste dingen kunnen doen.Een aantal dromen zijn realiteit geworden.

Maar wat is succes.....? Is dat ...dat je veel geld verdient of verdient hebt , of dat zonder werken geld krijgt ?
Of zit er nog iets anders ....?
Rijk ben ik niet .......mijn (onze ) eisen zijn niet hoog....dus we kunnen veel doen.
In zoverre is het een succes story.......maar die heeft ook vele up en downs gekend.
We zijn gelukkig.

[Luthier]

Ben er ook nog mee bezig.
Na uitval in het hbo -lerarenopleiding- gaan kijken wat ik echt wil. Daarna gestart met een opleiding gitaarbouw. Die opleiding afgerond (heerlijke school, genoeg uitdaging).

Daarna bij de plaatselijke Doeland gaan werken -er moet toch brood op de plank komen- maar daar was ik het na een week al zat. Toch bijna een jaar gewerkt en toen werk gevonden bij een nieuw opgestart gitaarmerk. Eerst was dit wel leuk, veel nieuwe technieken, materialen, ontwikkeling, twee verhuizingen.Nu loop ik echter tegen de saaie routine van alledag aan, bijna letterlijk geestdodend.
Wil voor mezelf beginnen -luit, (barok)gitaar- maar dat zit er qua financien nog niet in.

Wat is belangrijk?
Voor mij vooral uitdaging en voldoening vinden in het werk, geld is secundair.

[moemie]

Zeker heel erg leuk om je verhaal te lezen Carmen. Dank je wel....Denk dat niet alleen jij blij bent met je werk en werkplek, maar dat de school en de leerlingen waarschijnlijk wel net zo blij zullen zijn met jou.

Luthier....jou verhaal had ik ook ergens anders op dit forum (uitgebreid) gelezen en weer ergens anders je werkstukken gezien en ik zie het ook zeker als een succes story ....Je bent er misschien nog niet helemaal, maar zeker op de goede weg. Wat heerlijk en wat inspirerend als je zo gepassioneerd met een vak bezig kunt zijn.

Verder is het grappige van succes natuurlijk, dat we zelf kunnen en mogen bepalen wat succes is en wanneer je succesvol bent, maar in deze context bedoelde ik met 'succes story's', verhalen over mensen die hun draai hebben gevonden in hun werk, die zich er prettig en gelukkig in voelen (los van maatschappelijke status).

[leonie]

Ik denk dat veel mensen die "succes" hebben hier niet op het forum ronddwalen... Zelf ben ik alleen hier gekomen omdat ik destijds zoekende was, nadat ik daar mijn weg in had gevonden ben ik hier niet/nauwelijks meer geweest. Hooguit zoals nu kom ik er nog een keertje uit nieuwsgierigheid.
En succes, tsja dat is relatief maar ik mag niet klagen denk ik.
Zo gaandeweg heb ik na mijn afstuderen mijn weg gevinden in het bedrijfsleven. Eerst een baan bij de overheid wat helemaal niet pastte. En toen via een junior research positie naar een senior research positie naar een job in de internationale marketing en nu in een management development traject als staff member voor de directie. En met het verder ontwikkelen van mijn carriere heb ik ook steeds meer ruimte voor creativiteit en vrijheid, mij hoor je dus niet klagen...

[moemie]

Ik denk dat veel mensen die "succes" hebben hier niet op het forum ronddwalen... Zelf ben ik alleen hier gekomen omdat ik destijds zoekende was, nadat ik daar mijn weg in had gevonden ben ik hier niet/nauwelijks meer geweest. Hooguit zoals nu kom ik er nog een keertje uit nieuwsgierigheid.

Oh..is dat zo? Kun je dit zo algemeen stellen, of is het vooral jouw persoonlijke ervaring? Ik blijf benieuwd

[Carmen]

Leuk, die positieve reacties

Ik denk dat veel mensen die "succes" hebben hier niet op het forum ronddwalen...

Daar ben ik het wel mee eens, nog even snel een antwoord dan...

Ik ben via mijn werk toch wat meer over mezelf gaan nadenken (en herkennen in mijn leerlingen) en op die manier op dit forum terecht gekomen. Daarna bij Mensa de test gedaan, vooral uit nieuwsgierigheid. Nu lees ik hier vooral mee, omdat ik het wel interessant vindt hoe andere HB'ers denken, doen en zijn, maar me er niet altijd in herken. Ik slurp dus vooral informatie

Ik herken mij niet helemaal in het "algemene HB-plaatje", vooral doordat ik niet alle problemen heb meegemaakt die ik wel op dit forum lees en in mijn klas tegenkom. De positieve kant wordt ook naar mijn idee veel minder belicht. Juist daarom heb ik op dit topic gereageerd!
Misschien komt het ook wel doordat de niet vastgelopen Hb'ers er soms ook helemaal niet achter zullen komen dat zij op dit forum "horen"... Ik ben er ook bij toeval (of niet natuurlijk, dat blijft de vraag) achter gekomen.

[Esther]

Misschien komt het ook wel doordat de niet vastgelopen Hb'ers er soms ook helemaal niet achter zullen komen dat zij op dit forum "horen"...

De niet vastgelopen HB-ers komen er misschien ook wel minder snel achter dat ze HB zijn, of is dat ook wat je bedoelde?

[Carmen]

Misschien komt het ook wel doordat de niet vastgelopen Hb'ers er soms ook helemaal niet achter zullen komen dat zij op dit forum "horen"...

De niet vastgelopen HB-ers komen er misschien ook wel minder snel achter dat ze HB zijn, of is dat ook wat je bedoelde?

Precies

[moemie]

Misschien komt het ook wel doordat de niet vastgelopen Hb'ers er soms ook helemaal niet achter zullen komen dat zij op dit forum "horen"...

De niet vastgelopen HB-ers komen er misschien ook wel minder snel achter dat ze HB zijn, of is dat ook wat je bedoelde?

Precies

hmmm...tja het is een hele logische gedachtegang, maar ik wordt er niet vrolijk van Nou heel leuk, dat jij wel je positieve ervaring wilt delen Carmen...Ik zal de mijne er aan toevoegen.

Ik heb het hele bekende traject doorlopen....18 jaar onderwijs 1 diploma....12 ambachten, 13 ongelukken........ bore-out (ik had er nog nooit van gehoord maar wel een hele goeie)...... burn-out....ernstig lichamelijk ziek .... enz enz...Maar ik wilde me er niet bij neerleggen en ben blijven zoeken....Een aantal jaar geleden (ik had een bijstandsuitkering) kon ik meedoen met een project van de gemeente. Een jaar lang gesubsidieerd werk als huishoudelijk medewerker (o.a. in de thuiszorg) en wat daar voor mij vooral belangrijk bij was: we kregen voor dat jaar een coach om je bij te staan als je ergens tegenaan liep. Vooral dat laatste heeft voor de boven verwachting goede afloop gezorgd. Ik kwam in een verzorgingshuis voor ouderen te werken.

Ik was nog maar amper begonnen, of ik liep al helemaal stuk….Ondanks dat ik van alles wel kan, heb ik 0,0 % aanleg om huishoudelijk werk te kunnen doen….dus ik moest voor mijn gevoel echt enorm boven mijn macht presteren en had daarnaast het gevoel, alsof ik in een hokje van 10x10 cm zat opgesloten. Normaal had ik na niet al te lang waarschijnlijk weer uitgevallen, maar de coach was er meteen voor me op het juiste moment en samen met mijn leiding gevende hebben we gekeken of er misschien werk zou zijn, wat beter zou passen. Ik mocht de avondactiviteiten gaan verzorgen. O.a. voor licht dementerende mensen en ouderen met psychiatrische problematiek. Stukken…stukken beter en het is inmiddels nog steeds één van de werkzaamheden, die ik met veel plezier doe. Maar hier was het verhaal nog niet afgelopen, want ondanks dat het al een grote verbetering was, kwam er na een bepaalde tijd toch weer het aloude gevoel van niet voldoende uitdaging hebben.

Weer de coach geraadpleegd…..En terwijl we bezig waren met plannen om weer met een opleiding te gaan beginnen…wist ik ineens: “Dit is niet wat ik wil en dit gaat niet werken….als ik nu niet gewoon uit de kast kom, dan ga ik weer het bekende struikeltraject op” Dus met echt heel veel pijn en moeite aan mijn coach ‘bekend’ dat ik hb ben (eigenlijk voor het eerst dat ik het uberhaubt aan iemand vertelde) en dat ik graag iets wilde doen, met de kennis, vaardigheden, talenten enz die ik al in huis heb. Of eigenlijk, dat ik nu voor het eerst van mijn leven graag gewoon ‘mezelf’ wilde zijn. Dat was achteraf gezien het begin van het proces van zelfacceptatie.

De coach heeft er super op gereageerd….is met mijn verhaal naar de locatie manager gegaan en hij had er zeker wel oren naar om eens te gaan ontdekken wat we voor elkaar zouden kunnen betekenen. Zeker in een tijd, dat het in de zorgsector de grote uitdaging is, om met steeds minder geld, steeds meer kwaliteit te kunnen leveren kon men een creatieve duizendpoot wel gebruiken. Om een lang verhaal nog iets langer te maken….inmiddels werk ik (al lang niet meer gesubsidieerd) met heel erg veel plezier naast activiteiten begeleider ook als beleidsmedewerker en als communicatiemedewerker en als manusje-van-alles voor alle andere leuke pioniers dingen die er moeten gebeuren. Werk waarin ik veel vrijheid heb, waar ik mijn creativiteit in kwijt kan en het aller belangrijkste: waar ik gewoon gewaardeerd wordt als mezelf (met alle leuke en minder leuke kanten van het hb zijn).

Ik werk nog steeds maar 28 uur, omdat ik naast werk nog 1000 en 1 dingen leuk vind om te doen en daar ook allemaal graag aan toe wil komen....maar ik verdien in ieder geval voldoende om op eigen benen te kunnen staan en zoals het er nu uitziet ga ik mijn draai wel kunnen blijven vinden de komende 20 jaar (vooral ook omdat er nog van allerlei perspectieven tot verdere ontwikkeling liggen te wachten)

[Carmen]

@Moemie: Wat een verhaal... na alle tegenslagen dan gelukkig toch heel goed terecht gekomen!! Leuk om zo veel verschillende taken te kunnen vervullen en fijn dat die coach op het moment dat je het nodig had begrip toonde en je kon helpen.

[Yellow Lemon Tree]

Hier nog een positief verhaal. Ik werk nog niet al te lang als onderzoeker bij een onderzoeks- en adviesbureau. Wil er verder niet teveel over vertellen i.v.m. herkenbaarheid, maar ik lijk eindelijk een plek gevonden te hebben waar ik word uitgedaagd.

Onderwerpen zijn zo divers en complex dat het wel even duurt voordat ik er helemaal in thuis ben. Ik ben nu eens diegene die af en toe met een blik zit te kijken alsof ik het in Keulen hoor donderen in plaats van met een gezicht van 'duh, weet je dat dan niet'. Maar hierdoor voel ik me ook wel eens onzeker en roept ook wel eens vragen op of ik wel HB ben. Ik denk dat ik nog even moet wennen aan het feit dat bij mijn nieuwe werk niet alles in 1x goed kan gaan (op de middelbare school en uni kende ik het kunstje en haalde ik alles in 1x). Ook op sociaal/persoonlijk vlak vraagt het wat meer, bijvoorbeeld qua communicatievaardigheden.

Collega's zijn allemaal academici en net als ik redelijke vakidioten en ik heb het idee dat er nog wel meer HB'ers rondlopen dan dat ik denk.

In ieder geval ik word volop uitgedaagd, heb nog een hoop te leren, maar denk dat ik hierdoor de komende jaren wel op mijn plek zit en me maximaal kan ontwikkelen daar.

[sterke leeuwin]

@Moemie

Waar werk je Ik hoop hier ook nog steeds op (werk als verpleegkundige in de thuiszorg) mijn leidinggevende heeft na mijn "uit de kast komen" zoals jij het omschrijft, niet echt lekker gereageerd.. Ze zegt dat ze niet ziet dat ik er boven uitsteek, dus er is geen reden om wat aan mijn loopbaan te doen:twisted: Ik ben nog niet tegen de juiste mensen aangelopen zoals jij
En geld om er zelf in te investeren heb ik gewoonweg (nog) niet omdat dat allemaal nu naar de (vastgelopen) kinderen gaat

[moemie]

@Yellow Lemon Tree...dat lijkt me zeker ook een leuke ervaring!!!

@Moemie

Ik ben nog niet tegen de juiste mensen aangelopen zoals jij

Ja hier zeg je wel precies het juiste ding hoor sterke leeuwin....Je moet blijkbaar tegen de juiste mensen aanlopen en ik ben de betreffende coach en locatie manager eeuwig dankbaar dat ik deze kansen heb gekregen. Maar bij mij was het ook wel eens anders: ik heb bijvoorbeeld wel eens een leidinggevende gehad, die bij afscheid letterlijk tegen me zei: "Ik denk dat je nog niet in staat bent om een simpel formuliertje in te vullen" Tja...dat is het lastige he....dat de mensen die over je moeten oordelen vaak niet capabel genoeg zijn om je talenten te kunnen zien.

Als ik je advies mag geven, dan zou ik als ik jou was eens gaan kijken of je misschien meer succes hebt, als je eens gaat praten met iemand die wat meer in de pap te brokkelen heeft dan jou directe leidinggevende. Voor haar ben je waarschijnlijk ook gewoon een bedreiging. En één van de dingen die ik gedaan heb, is naast dat ik verteld heb dat ik hb ben, dat ik ook verteld heb wat ik dacht voor de organisatie te kunnen betekenen en doen (gewoon heel concreet)...Misschien is dat ook een tip voor jou.

[sterke leeuwin]

Dank je wel Moemie. Ik zit in de ondernemingsraad (al 10 jaar) van onze organisatie, en probeer nu maar op die manier te infiltreren. Ik ben er ook pas sinds een jaar mee bezig, (mijn eigen vermoedelijke HB) en heb pas mijn functioneringsgesprek gehad. Sinds die tijd weet ik dat ik in de lijn via mijn direct leidinggevende niet veel verder zal komen.. Ik skip een paar lijntjes denk ik ik heb gisteren wat verhelderende workshops gehad op de dag van de hb.

[Dharma]

Leuk om de succesverhalen te lezen! Ik weet dat het een oud onderwerp is, maar het is fijn om te zien dat het mogelijk is om je draai te vinden als HB-er in loondienst, al duurt het jaren.

Zijn er meer succesverhalen? Hoeft natuurlijk niet per se in loondienst te zijn. Ben erg benieuwd naar hoe jullie je uitdagingen vinden in dagelijks werk.

[Polleke]

Ik werk al 12 jaar bij dezelfde baas. Ik ben agente. Sinds het begin had ik problemen met buiten de groep vallen, niet begrepen worden, anders zijn, onzeker zijn, veroordeeld worden. Sinds een half jaar weet ik dat ik hoog begaafd ben, en vielen voor mij, met hulp van een HB-psycholoog alle puzzelstukjes op zijn plaats.
Ik heb al mijn collega's en leidinggevenden erover geinformeerd. Ik heb iedereen apart, in een gesprek dat gemiddeld al snel een uur duurde, uitgelegd wat het voor mij betekend hoog begaafd te zijn, waarom dat zo veel doet met iemand, en hoe ik me daarvoor voelde. Hier is super op gereageerd. Mensen gingen anders tegen mij aan kijken, ik werd zelfverzekerder, ik hoor er nu bij.
Ik geniet iedere dag van mijn werk, en van het samenwerken met collega's. Iedere dag is anders, verveling slaat niet snel toe. Door de verscheidenheid aan werkgebieden heb ik voldoende ruimte om veel te leren en te groeien. Mijn rechtsvaardigheidsgevoel kan ik volledig benutten. Door de vaak complexe situaties waar we in verzeild raken/mee te maken kreigen, kan ik mijn ik helemaal kwijt.
Collega's weten nu dat ik anders ben, en dat dat een gegeven is, een feit waar niemand om heen kan, ik ook niet. Ze nemen me zoals ik ben. En ik kan, nu ik de verschillen tussen mij en de rest begrijp, ook de andere nemen zoals ze zijn. Juist doordat ik snap dat de andere niet zonder meer aan mijn maatstaven kunnen voldoen, heb ik ook rust gevonden. Ik maak me niet meer druk om dat wat er in mijn ogen niet goed gaat. Ik richt me op het positieve, op wat ik kan doen aan kwaliteit.
Ik ben niet eerder zo grgroeid op mijn werk als afgelopen half jaar, en krijg dat ook constand terug van collega's en leidinggevenden.

Dus ja, succes kan, ook op de werkvloer van een hoogbegaafde.