Wie zit wel helemaal lekker in zijn vel op het werk?

[Alexandra]

Als tegenhanger van de-ergens op het forum losgelaten misvatting dat op werk 'geslaagde' mensen op dit forum niets te zoeken zouden hebben:

Ik heb al jaren werk, wat ik echt heel leuk vind, wat bij me past, waar ik mag groeien en ontwikkelen.

Ik denk dat je het moet zien als een proces van vallen en opstaan, trial & error.
vandaaruit exploreren wat bij je past. Nee, dat is niet makkelijk, maar zo werkt het, vanuit die dynamiek.
Dus...zoeken naar wat je drijft...een soort introspectie, die lang kan duren, maar steeds de moeite waard blijkt.

Omdat het nogal specialistisch werk is, kan ik er niet teveel over prijsgeven.

Een goed boek, wat inzicht verschaft in dit soort processen is :'Verleid jezelf tot excellentie' Geschreven door Willem Kuipers.

[mai-sze]

Ik ben ook (alweer) zo kritisch over mijn werk. Ben 3 jaar geleden van baan veranderd omdat ik me erg gefrustreerd voelde (vooral organisatorisch) in mijn vorige baan, en de eerste tijd was ik alleen maar blij met mijn overstap. Inmiddels kom ik er achter dat ook deze werkgever (een nog grotere organisatie) voortdurend bezig is met stof opwerpen, en vervolgens klagen dat we niets meer kunnen zien. De ene visie volgt de andere op, en de vraag wat we nu met de jongerenhulpverlening gaan doen, is al op een aantal verschillende manieren beantwoord. Het resultaat is erg mager, en ik merk dat ik daar onder lijd. Ik mis het academische niveau van mijn vorige baan, de grote deskundigheid van mijn collega's daar, en krijg steeds meer last van het cultuur- en taalverschil tussen mij en mijn huidige collega's. Soms denk ik wel dat ik mijn vorige baan destijds niet voldoende op waarde heb geschat.
Wat ik nu zoek is een synthese. Ik ben hard aan het lobbyen om meer deskundigheid in huis te halen, en grijp elke gelegenheid aan om daar een punt van te maken. Want een samenwerking tussen toen en nu zou echt een mooie kruisbestuiving zijn..

[leonie]

Net als Alexandra ben ik ook zo iemand die wel lekker in haar vel zit en toch soms (niet heel frequent maar toch) op dit forum rond hangt.
Ik heb inmiddels werk als stafmember, direct onder de algemeen directeur, van een middelgroot internationaal bedrijf waarbij ik de kans heb om mij met heel veel verschillende zaken bezig te houden. Dit blijkt voor mij echt ideaal te zijn. Ik ben verantwoordelijk voor de strategievorming voor het bedrijf, doe diverse bedrijfsbrede projecten, werk aan overnames en fusies, internationale marketing en onder andere ben ik de vraagbaak/support voor innovaties, marketing en product ontwikkeling. Kortom ik hoef mij niet te vervelen.
En ik heb dit ook nodig. Waar ik ooit op mijn sloffen door mijn school en studies ben gewandeld en in mijn eerste baan er achter kwam dat alleen onderzoeker zijn voor mij niet genoeg uitdaging gaf, heeft de rest van mijn loopbaan tot nu toe in het teken gestaan van nieuwe mogelijkheden zoeken aangrijpen en zoeken naar manieren om zo divers mogelijk bezig te zijn qua werk. Daarbij heb ik natuurlijk ook de mazzel gehad dat ik die kansen heb gekregen, maar ik heb ook heel veel zelf gecreeerd. Als ik was blijven stilzitten en klagen over wat ik niet leuk vond aan wat ik deed was ik er niet gekomen. En ik ben ook heel vaak in het diepe gesprongen zonder te weten of ik eruit zou komen. En de eerste keer is dat doodeng, maar inmiddels weet ik dat ik niet zo snel verdrink, dus daarmee bouw je ook een heel stuk zelfvertrouwen op.
Wat nu eigenlijk nog het meest lastige is om weer een nieuwe stap te zetten vanaf waar ik nu ben (want ook al is het divers ik blijf (onbewust) toch steeds weer op zoek naar nieuwe uitdagingen) is het feit dat mensen bijna niet kunnen geloven dat je zooo breed kunt zijn en veronderstellen vaak dat je dan wel heel oppervlakkig mee kunt denken in de diverse zaken. Mensen willen toch vaak graag specialist van je maken, want anders zou je van heel veel praktisch niets weten. Wat dan weer helpt is dat de groep mensen om mij heen die weten dat ik mij zaken gewoon heel snel eigen kan maken en dan ook echt wat kan bijdragen steeds groter wordt.
En anderzijds heb ik door schade en schande gewoon heel veel geleerd over de menselijke kant van het geheel. Ik ben nu veel meer in staat om mensen mee te krijgen en zo kennis te delen en in te zetten in plaats van ze alleen maar intellectueel de baas te zijn. Want ook al ben je dat laatste wel, het helpt je geen donder als je dat maar continue zit te bewijzen. Uiteindelijk heb ik toch echt die anderen nodig om mijn dromen waar te maken

[Spinner]

Ik zit behoorlijk goed in mijn vel op mijn werk.
Dat is wel eens anders geweest.

Mijn vorige werk eindigde in een drama, wat ongeveer 35 pagina's topic opleverde op een vorig forum.
Ik zat daar echt niet meer goed, werd er uitgewerkt en zie nu een vriend en ex-collega hetzelfde overkomen.

De les die ik geleerd heb: zorg goed voor jezelf en hang niet je ziel en zaligheid op aan je werk. Maak jezelf niet afhankelijk van iets in de buitenwereld om je ei kwijt te kunnen, dat maakt heel kwetsbaar.

Verder geloof ik niet dat werk ooit alle behoeften van een HBer kan vervullen. Werk is ook routine, ook verveling, ook oplopen tegen de beperkingen van collega's, autoriteiten en overheden en wat dies meer zij.
Werk is niets anders dan het leveren van jouw diensten in ruil voor betaling; alles wat het extra oplevert is mooi meegenomen.

Het betekent dat je geen automatisch "recht" hebt op leuk werk. Soms is het zoeken naar een leuke baan, andere keren is het je baan leuk maken, en als beide niet lukken, gewoon je werk doen terwijl je verder zoekt.

Mijn huidige ervaring is dat het werken in het buitenland, waar ik in 3 maanden een nieuwe taal voor moest leren om alleen maar een sollicitatiegesprek te mogen voeren, en werken met collega's die je op geen enkele wijze "gemiddeld" zou kunnen noemen (niet allemaal HB maar wel veel slimmer dan gemiddeld), inhoudelijk moeilijk en gevaarlijk werk waarbij de inzet van elk individu het verschil maakt tussen later lekker aan de koffie of de volgende dag betreurd worden in de krant, waar harde noten gekraakt worden in de nabespreking maar ook complimenten uitgedeeld worden als dingen goed gaan, me voor het eerst in vele jaren weer plezier in het werk doen voelen.

Niet dat ik denk dat ik mijn pensioen hier ga halen, daar is het ook het werk niet naar. Maar voorlopig heb ik het er enorm naar mijn zin, moet ik hard werken om goed mee te komen omdat alles in een voor mij nog niet vloeiend beheerste taal gaat en leer ik zoveel nieuwe manieren om tegen dingen aan te kijken, dat het uitdaging genoeg is om me bezig te houden.

Daarnaast heb ik geleerd om ook zaken buiten mijn werk te zoeken, die voor mij belangrijk zijn. Ik heb domme mensen uit mijn leven geband, iig uit mijn privéleven. Ik kies mijn gezelschap met zorg, en ik heb geleerd dat leuk werk ook genoeg vrije tijd moet geven omdat te kunnen doen. Het cliché dat alles draait om balans is ook gewoon waar.

Mijn onderschrift is het onofficiële motto van onze dienst; een soort geuzenkreet die behoorlijk tongue-in-cheek geroepen wordt.
Wie meer wil weten kan hier even kijken.

gr

[Alexandra]

Heeeey..

Fijn dat je er weer bent op dit forum! Ik heb je schrijven/denken/ uiteenzetten echt gemist.

Ik ga er even uitgebreid op in:

Ik zit behoorlijk goed in mijn vel op mijn werk.

Goed!

Ik zat daar echt niet meer goed, werd er uitgewerkt en zie nu een vriend en ex-collega hetzelfde overkomen.

Dat zegt inderdaad iets over die organisatie daar. Dat werd mij destijds door je schrijven ook duidelijk. Erg dat het zo moet gaan. Heeft de collega zijn nek soms uitgestoken...?

De les die ik geleerd heb: zorg goed voor jezelf en hang niet je ziel en zaligheid op aan je werk. Maak jezelf niet afhankelijk van iets in de buitenwereld om je ei kwijt te kunnen, dat maakt heel kwetsbaar.

Het is denk ik onmogelijk om jezelf niet met je passie te identificeren. Is immers deel van jezelf, wie je bent, en vormt dan ook weer je drive, precies hetgeen waarmee je die batterij weer oplaadt.
Kwetsbaar is het wel, maar dat kan de bewuste keus zijn. Eigenlijk is dit een dilemma dat je op allerlij vlakken tegenkomt.
Dat waar je van houdt, maakt ook kwetsbaar. Zal je daarom niet of verminderd kiezen voor een leven/werk waar je van houdt?
Mij zou dat toch ook gevoel van verminderde kwaliteit geven. Dat wil natuurlijk niet zeggen,dat het altijd zo eenduidig lukt om de juiste keuze's te maken, soms lopen er natuurlijk ook belangen door elkaar heen.

Verder geloof ik niet dat werk ooit alle behoeften van een HBer kan vervullen. Werk is ook routine, ook verveling, ook oplopen tegen de beperkingen van collega's, autoriteiten en overheden en wat dies meer zij.

Ja, ik denk uiteindelijk ook dat dat de realiteit is van samenwerken in een organisatie...

Mijn huidige ervaring is dat het werken in het buitenland, waar ik in 3 maanden een nieuwe taal voor moest leren om alleen maar een sollicitatiegesprek te mogen voeren, en werken met collega's die je op geen enkele wijze "gemiddeld" zou kunnen noemen (niet allemaal HB maar wel veel slimmer dan gemiddeld), inhoudelijk moeilijk en gevaarlijk werk waarbij de inzet van elk individu het verschil maakt tussen later lekker aan de koffie of de volgende dag betreurd worden in de krant, waar harde noten gekraakt worden in de nabespreking maar ook complimenten uitgedeeld worden als dingen goed gaan, me voor het eerst in vele jaren weer plezier in het werk doen voelen.

Kan me de uitdaging voorstellen! ik vind het nog altijd knap dat je die stap gezet hebt en de taal ook zo eigen hebt gemaakt in korte tijd.

Daarnaast heb ik geleerd om ook zaken buiten mijn werk te zoeken, die voor mij belangrijk zijn. Ik heb domme mensen uit mijn leven geband, iig uit mijn privéleven. Ik kies mijn gezelschap met zorg, en ik heb geleerd dat leuk werk ook genoeg vrije tijd moet geven omdat te kunnen doen. Het cliché dat alles draait om balans is ook gewoon waar.

Helemaal herkenbaar.Ik stop ook geen energie meer in mensen die ik te vermoeiend vind. Ik sla een hoop verjaardagen en geleuter over. Ben aktiever geworden in het omgaan met 'peers'en in het volgen van mijn interessen. Ik bloei daar enorm van op..besef ik ..

Mijn onderschrift is het onofficiële motto van onze dienst; een soort geuzenkreet die behoorlijk tongue-in-cheek geroepen wordt.
Wie meer wil weten kan hier even kijken.

Ik heb je onderschrift geprobeerd te vertalen en kwam toen uit op 'hard moet je zijn',misschien verkeerd vertaald of anders bedoeld? Mooie website, kan alleen maar zeggen: Gaaaf.

[Spinner]

Mijn onderschrift betekent zoveel als "het is hier niet voor watjes".
Wordt doorgaans gebezigd als er vanuit het hoofdkantoor of vanuit de politiek wat over ons uitgestort wordt waar we het niet mee eens zijn maar waar we een weg omheen moeten gaan vinden. Wat dat betreft is het net België; je hebt wetten en regels en dan de praktijk..
Zeker niet ideaal, maar ik zoek ook niet meer alles in mijn werk. Er is veel uitdaging, op allerlei vlakken en de rest zoek ik elders.

En ja, het zijn harde jongens (de enige vrouwen zitten ver weg op kantoor of zijn schoonmaaksters), maar zeker geen macho's.
Wel is het duidelijk een mannenwereldje waar professionaliteit hoog in het vaandel staat. Eerlijk gezegd bevalt dat uitstekend, even geen politiek correct geneuzel.

Ik mag zaterdag weer, 3 dagen cursus op een ander helitype met een Franse instructeur, dus ben benieuwd hoe we dat taalkundig gaan oplossen.
Daarna standaard nachtdienst, 22:00 tot 10:00 iig tot eind van de maand. Kan ik overdag nog wat van de omgeving zien. Die is echt mooi.

gr

[leonie]

Heeeey..

Daarnaast heb ik geleerd om ook zaken buiten mijn werk te zoeken, die voor mij belangrijk zijn. Ik heb domme mensen uit mijn leven geband, iig uit mijn privéleven. Ik kies mijn gezelschap met zorg, en ik heb geleerd dat leuk werk ook genoeg vrije tijd moet geven omdat te kunnen doen. Het cliché dat alles draait om balans is ook gewoon waar.

Helemaal herkenbaar.Ik stop ook geen energie meer in mensen die ik te vermoeiend vind. Ik sla een hoop verjaardagen en geleuter over. Ben aktiever geworden in het omgaan met 'peers'en in het volgen van mijn interessen. Ik bloei daar enorm van op..besef ik ..

Ik vind dit eigenlijk best wel schokkend, om te stellen dat je geen "domme mensen" meer in je leven toe laat. Tuurlijk moet je zorgen dat je mensen om je heen hebt die om wat voor een reden dan ook zaak met je gemeen hebben, die je uitdagen of inspireren. Maar het gaat mij echt veel te ver om te stellen dat je "domme mensen" maar links laat liggen puur op basis van hun iq. Vind het tamelijk kortzichtig eigenlijk. Want wil je daarmee aangeven dat zij jou in helemaal niet kunnen inspireren, mijn god, dan zou je wel heel erg perfect zijn. Ook ik heb de behoefte aan mensen die mij inspireren, maar dat kan gewoon om heel veel verschillende redenen zijn. En ik zou het werkelijk een verarming van mijn leven vinden als ik een hele grote groep puur op basis van hun iq uit zou sluiten.

[Spinner]

..en waar concludeer jij uit dat ik alleen op basis van IQ de selectie maak?

Over kort door de bocht gesproken.

Onder "dom" valt voor mij ook iemand veroordelen die andere (levens)keuzes maakt.
Ik kies voor mensen met een brede en open blik. Daar kan ik prima van mening mee verschillen en toch een leuke tijd hebben, en er zijn er genoeg van in mijn leven.
De rest vind ik te vermoeiend om me mee bezig te houden. Zonde van mijn tijd.

gr

[Alexandra]

@leonie:In mijn reactie op Spinner begreep ik automatisch wel wat hij bedoelde.
Dus voor mij ook geen IQ cijfer o.i.d. maar meer idee van 'dom' als kortzichtig.
Ik dacht dat je wel gewoon zo kon afleiden dat we niet van die arrogante ballen zijn.

[Yet]

hey leonie ... long time no see !

Ik zit momenteel redelijk op het werk. Het gaat nog steeds allemaal erg traag om me heen maar er liggen wel nogal wat uitdagingen op stapel ook. Ik dacht altijd dat ze me liever kwijt dan rijk zijn (klokkenluider hè) maar dat blijkt helemaal niet zo. Ben aan solliciteren voor senior nu & heb het idee dat ze me die functie heel graag willen geven dus ...

De combi studie-werk is wel iets wat me mede goed overeind houdt.
Bachelor is af, volgend jaar stage & scriptie. Wordt pittig jaartje naast voltijd jobbie

groetjes

[leonie]

Hey Yet,
Inderdaad long time no see . Ik ben heel lang ziek geweest (lyme) en heb daarmee oa dit forum maar ff links laten liggen. Grappig dat jij ook dat gevoel hebt gehad dat ze je misschien graag weg zouden willen hebben. Ik heb, dat is al wel weer ff geleden, ook gehad. Ik dacht dat ze mij echt niet meer moesten en zij kwamen aan met een nieuwe job voor mij. Inmiddels kan ik mijn eigen waarde voor het bedrijf wat beter op waarde schatten (en wordt het ook directer benoemd) en dat geeft ook veel rust in je kop.
Goed te horen dat je studie lekker loopt en je daarnaast mogelijk straks een nieuwe werk uitdaging hebt.
Ik zit momenteel gewoon ff heel lekker op mijn plekje. Moet de komende tijd onder andere het project leiden dat leidt tot de nieuwe wereldwijde corporate strategie, een hele leuke uitdaging

[vedet]

Leuk stukje van jou Spinner.
En wat een fantstisch beroep heb je. Ben echt wel jaloers op je. Maar ja ben een vrouw en dan krijg je zulke banen niet.
En in het buitenland,...wauw...helemaal super.

Ik mag graag werken, dingen doen waar ik me goed bij voel. Maar ja, dat geluk heb ik maar 1x in mijn leven mee gemaakt. En ik kan geen werk vinden. Vanaf 1 september a.s. ben ik weer werkeloos en ben niet rouwig om het feit dat ik dit baantje kwijt ben. Was een hel voor me in vele opzichten.

Ik zit nu op een moment dat ik naar het buitenland wil gaan en daar proberen werk te vinden.
Ik heb hier het het Guiness record gehaald w.b. sollicitaties, dus moet ik ook nu wel eerlijk tegen mezelf zijn en concluderen dat het hier niet lukt.
Ik heb al eerder in het buitenland gewerkt en door omstandigheden moest ik terug maar wat heb ik het goed naar mijn zin gehad.

Wie weet komt het ooit nog eens goed met me, hahaha.

[Marco]

ik zit erg lekker in mijn vel op het werk.. ook als ik niet werk hoor

ik kan gebruik maken van wat ik kan en er wordt gebruik gemaakt van wat ik kan..