Rianne schreef:Polleke schreef:Ik had liever gehad dat ik niet zo sensitief was geweest
Zit daar misschien je probleem (uitdaging

)?
Dat je bij iedere overdaad aan prikkels ook nog eens jezelf niet accepteert (en dat komt er dan dus bovenop).
HSP berengt je ook heel veel. Je hebt veel meer informatie tot je beschikking dan anderen en dat kun je voor je laten werken. Heb je de voordelen voor jezelf wel eens opgesomd?
Volgens mij ligt de crux 'm in het accepteren dat je zo bent (liever nog: blij zijn met) en dan mag je best een keertje mopperen als het een keer teveel is

Ik heb even nagedacht over wat je schreef. Voor mij is er om te beginnen duidelijk een verschil tussen emoties en prikkels.
Bij het aanmaken van dit onderwerp was het mij echt om mij emoties te doen (boos, blij, bedroefd, bang, etc.).
Prikkels zie ik eerder als impulsen, die waargenomen worden door de zintuigen. Deze hebben emoties tot gevolg, zoals moordneigingen

.
Ik geloof idd wel dat je prikkelgevoeligheid maar beter kunt accepteren. Dat heb je, zit in je genen, en daar kan je op zijn best goed mee om leren gaan. Maar voor wat betreft mijn gevoelens ....... ik ga datgene waar ik niet blij mee ben bij mezelftoch niet accepteren

. Wij mensen zijn toch meer dan een stel zombies die alleen maar kunnen doen wat het gevoel zegt.
Zou wat zijn .... staat Frenchie voor de rechter....... Tja meneer de rechter, sorrie, maar ik had zon last van het stromende water van het quarium op ons werk, dat ik in woede ontstak. Daardoor gooide ik de computer uit het raam op 10 hoog, die vervolgens op iemands hoofd viel, die dientengevolge overleed. En mijn psycholoog zei me dat ik mijn gevoelens moest gaan accepteren

.
Nou ja, het voorbeeld is wat gecharcheerd, maar het moge duidelijk zijn dat ik van mening ben dat we zelf bepalen hoe onze emoties verlopen, en mijn ervaring is ook dat we daar zeker wel in kunnen veranderen. Ik hecht wel een klein beetje waarde aan het RET.
En trouwens, ik geloof wel dat je je ook kan leren afsluiten voor prikkels. Als ik in een kroeg zou zitten (waar ik express al niet kom) zou ik gek worden van de basdreunen in de muzek. Ik wordt daar ook woest van. Maar als ik aan het werk ben, en ik sta op een evenement waat harde muziek te horen is,
dan heb ik er gelukkig geen last van, dan sta ik mezelf simpelweg niet toe dat mijn gevoel mijn leven bepaalt. Ik bepaal mijn leven en niet mijn gevoel. Godzijdank heb ik me dat ooit aangeleerd, anders zou ik niet eens normaal mijn werk kunnen doen.
Anagber schreef: Familie reageerde altijd wat lacherig en zei dan 'dat ik niet zo goed tegen de drukte kon'. Nou…da's nog zacht uitgedrukt. Ik kan er gek van worden. En het frustreert me als mensen er nu weer lacherig om doen. Want ik kan er dus echt niet tegen blijkbaar…
Ik snap wat je zegt, ik voel de oneerlijkheid dat ze je niet nemen zoals je bent. Maar volgens mij ligt dat heel simpel ....... als je nog nooit overprikkeld bent geweest, kan je je daar simpelweg niet in verplatsen. Dit overstijgt het bevattingsvermogen van mensen zo veel ....... ik zou zeggen begrijp het, ze kunnen er niets aan doen dat ze zo "eenvoudig zijn". Maar ik snap wel dat het je raakt. Je wilt gewoon genomen worden zoals je bent, toch?