overgang van hb omgeving naar gewoon

[Stina]

Wanneer ik even tussen andere hb'ers heb gezeten komt het altijd zo hard aan om tussen de "gewone" mensen te zijn.
Het is net alsof mijn hersenen dan aan gaan als ik tussen mijn soortgenoten zit.
Alleen de uit knop is zo lastig te vinden. Die is er eigenlijk niet maar het lijkt toch altijd alsof ik mij meer aan collega's of anderen erger wanneer de overgang zo groot is.
Herkennen jullie dit?

[Rianne]

Ja enorm! Al heb ik geleerd het andersom te ervaren.
Het begeven tussen "normaalbegaafden" is mijn dagelijkse wereld. Daar word ik - in een langzaam tempo - moe van. Uitgeput.

Het samenzijn met andere HB'ers is dan een welkome opluchting. Een boost voor mijn "energy level". Heerlijk. Genieten!
Dan kan ik er daarna weer een tijdje tegenaan.

Het één is dus 'normaal', een '0', het andere een heftige plus '+'.
Dat maakt het voor mij beter om mee te leven dan dat het een een heftige 'min', '-' is, en het met HB'ers samenzijn een '0'.

Misschien lukt het jou ook om er zo tegenaan te kijken? Het lijkt slechts een 'mindshift', maar betekent (voor mij persoonlijk in ieder geval) een wereld van verschil!

[marco-polo]

Ja enorm! Al heb ik geleerd het andersom te ervaren.
Het begeven tussen "normaalbegaafden" is mijn dagelijkse wereld. Daar word ik - in een langzaam tempo - moe van. Uitgeput.

Het samenzijn met andere HB'ers is dan een welkome opluchting. Een boost voor mijn "energy level". Heerlijk. Genieten!
Dan kan ik er daarna weer een tijdje tegenaan.

Het één is dus 'normaal', een '0', het andere een heftige plus '+'.
Dat maakt het voor mij beter om mee te leven dan dat het een een heftige 'min', '-' is, en het met HB'ers samenzijn een '0'.

Misschien lukt het jou ook om er zo tegenaan te kijken? Het lijkt slechts een 'mindshift', maar betekent (voor mij persoonlijk in ieder geval) een wereld van verschil!

Ga helemaal mee met Rianne.
Zeer herkenbaar, die mindshift.

Ik probeer het ook wel eens anders: ik creeër mijn eigen HB momenten.
Snelschrijven, snellezen of iets anders heel erg creatiefs doen met het koppie.

Dan kan ik er een paar dagen weer tegen. En vooral oppassen, inderdaad, met energie levels. Ik betrap mezelf dat ik regelmatig doorgá, en dat mensen in een ogenschijnlijk losjes gesprek dan afhaken.
Uiteindelijk ben ik diegene die dan moe is, op het einde van de dag ...

Een leuke oefening vind ik om op onbenullige momenten (wachten tussen opa 's , oma 's en ophaalmoeders bij de basisschool) alleen maar vragen te stellen. "Je moet leren luisteren om te kunnen spreken ", is dat niet zo 'n chinees spreekwoord? Misschien verzin ik het maar, denk wel dat het klopt, trouwens.

[Stina]

ik begrijp wat je bedoelt met die mind shift maar ik denk dat ik nog niet ver genoeg in mijn acceptatie proces ben om het ook te kunnen voelen.
Wanneer ik tussen de gewone mensen ben heb ik nog steeds het gevoel dat er iets mis is met mij.
Ik ben niet sociaal.
Wanneer mensen mij niet begrijpen snap ik niet hoe ze het niet kunnen begrijpen dus dan zal ik het wel mis hebben.
Wanneer ik een grapje maak moet niemand lachen dus ik heb geen humor enz.

Ik heb me al vaker voor genomen om dat ook is te proberen dat vraaggesprek. Maar het lukt mij steeds niet want ik voel mij zo niet op mijn gemak dat ik helemaal vast loop. En dan heb ik eindelijk een vraag bedacht krijg je een compleet ander antwoord! Sta ik weer HUH????

[Laatbloeier]

Vreemd genoeg herken ik het helemaal niet. Of het komt simpelweg doordat ik niet zo bijzonder HB ben. Niet zo HB als jullie. Zou kunnen. Of doordat ik gewend ben geraakt aan eenzaamheid en me 'anders' voelen. In mijn jeugd voelde ik mij lange tijd afschuwelijk eenzaam. Dit heeft jaren geduurd, en nu is het afschuwelijke eraf, en voel ik mij prima en gelukkig eenzaam. Een berusting die goed voelt. Klinkt raar, maar zo voelt het ècht.

Wat ook nog kan is dat mijn omgeving voldoende begaafd is om mij er prettig te voelen. Bijv. het schoolplein, en het dagelijkse contact dat ik daar heb met andere ouders. Maar mijn kinderen zitten dan ook op een tamelijk 'elitaire' school, vrijwel alle ouders die er rondlopen zijn hoog opgeleid en/of zelfstandig ondernemer. En zijn vaak scherp en hebben een dito gevoel voor humor.

Nog een mogelijkheid die ik net bedenk: misschien ben ik wel erg goed in kameleon-gedrag. Ja, ik geloof dat ik daar wel goed in ben. Ik ga vrij makkelijk mee in de 'kleur' van mijn omgeving. Ik kom dan niet echt aan mijn trekken, maar dat doe ik dan wel weer op een andere manier. De 'contact-manier' heb ik sowieso voor een belangrijk deel opgegeven, geaccepteerd dat er daar niet zoveel te halen valt.

Een baan en collega's heb ik niet (als ZZP-er) en verder zijn mijn contacten (bewust) zeer beperkt. Op het forum voel ik me erg prettig, prettiger dan ik me voelde op een ander forum waar ik lange tijd vertoefde een jaar of wat geleden. Dat wel.

Zomaar mijn duit… Grappig, het zette me wel weer even aan het denken!

[Johanita]

Dank Rianne, dit is voor mij een geweldige eye-opener!
Eentje waar ik zeker mee aan de slag zal gaan. Moet gaan. Wil gaan.
Bedankt dus.

[Rianne]

Dank Rianne, dit is voor mij een geweldige eye-opener!
Eentje waar ik zeker mee aan de slag zal gaan. Moet gaan. Wil gaan.
Bedankt dus.

cadeautje!

[Fran]

Hmm, ik heb ergens geleerd om te genieten van mensen. HB of niet.. Als je goed oplet dan hebben sommige mensen dingen waar je erg van kunt genieten ook als HBer
Ik zeg dat, maar het is wel zo dat ik weinig mensen tegenkom die HB zijn. Zelfs op de Universiteit zie ik ze niet.. Dus misschien dat ik die 0 naar + nog niet heb ervaren.

Ik herken het tevreden 'alleen-zijn' van laatbloeier.
Hoewel ik wel een gemis heb van mensen die mij snappen.
(Ik heb vrienden die vooral erg gevoelig&creatief zijn.. dus daar kan ik veel mee delen. Hoewel zij afhaken als ik met nieuwe intellectuele ontdekkingen kom)
De dingen die ik niet kwijt kan bij anderen schrijf ik vaak op in gedichten of ik leg het in schilderen/tekenen of muziek maken/zingen.

Even off topic...Ik zou me eigenlijk erg graag willen laten testen. Weet iemand waar en hoe het beste?
Ik sprak mijn moeder gisteren, zij is vroeger getest en is HB. In ons gezin hebben we het er eigenlijk nooit over.
(Ik heb het alleen weleens gehad over mijn binnenwereld die niet lijkt te matchen met de omgeving)
Zij zei dat ik absoluut HB ben. Maar zwart op wit is toch wel fijn denk ik.

[Yet]

@ Rianne
Ik 'weet' het wel, ik ken de mindset maar gek genoeg is dat idee juist waar ik als ik frusti ben tegen aanschop... de <ik-ben-normaal> modus & <voor de rest zoek(en) j(ullie) 't maar uit wat ik bedoelde als het zo moet>.
Dat is meestal als ik zeer heb, als iets mis is gegaan. Voel ik me ook net een klein kind Komt wel steeds minder voor, toch wat geleerd laatste jaren.

PS @TS ik vind de overgangen nooit prettig omdat ik altijd accomodatie-foutjes heb. Een ezel stoot zich in 't gemeen ... en zo. Maar ik steevast omdat ik graag comfortabel mezelf ben. Van doorgeslagen aangepast naar doorgeslagen authentiek naar nu balans (min of meer).

[ItsI]

Herkenbaar, die mindshift van Rianne. Zo ervaar ik het tegenwoordig ook. En het maakt de omschakeling van ''hb-omgeving'' naar ''gewone omgeving'' en v.v. een stuk behapbaarder. Ik heb mijn hb-uitjes en contacten nodig omdat ik op die manier bijtank. Maar het is gelukkig niet meer zo dat ik volledig leeg raak van de gewone contacten. Zolang ik tijdig kan bijtanken, blijft er balans.

[Stina]

Het hangt er wel af hoe ik mij voel hoor. Wanneer ik goed in mijn vel zit dan haal ik mijn schouders op maar momenteel kan ik er zo verdrietig van worden.

Ik werk in de verstandelijk gehandicaptenzorg en daar heb ik geleerd dat wanneer ik gewoon kijk naar ieder mens in zijn geheel ik juist van alle verschillende mensen heel veel kan leren. Mensen die niet zo snel denken zijn vaak veel beter in al die dagelijkse dingen waar ik moeite mee heb. Daar kan ik soms veel bewondering voor hebben.

Alleen soms voel ik mij echt een eliën en dat kan heel prettig zijn en als een kracht voelen maar het kan mij ook heel verdrietig, eenzaam en onzeker maken.

[Poppetje]

...

[Poppetje]

Ik doe het onbewust net als Rianne

Gr. Poppetje

[Laatbloeier]

Hmm, ik heb ergens geleerd om te genieten van mensen. HB of niet.. Als je goed oplet dan hebben sommige mensen dingen waar je erg van kunt genieten ook als HBer

@Fran, deze vind ik erg mooi en herkenbaar, en ik omschrijf deze uitspraak van jou dan ook voor 100%!

[rrinkje]

ik heb eigenlijk geen hbers om me heen behalve mijn hoogstwaarschijnlijk hb 4 jarige zoontje.

Ik werk ook in de verstandelijkgehandicaptenzorg en deel de mening van christianne (zeg ik dat goed?) en fran.
Ben na echt ontzettend vaak mijn neus gestoten te hebben heel sociaal geworden. Alleen blijft er dan een heel stuk van mij over wat niet aan bod komt. Soms voel ik me daar ook erg eenzaam onder.
Ik ben erg aan het proberen om niets meer te verwachten van mensen en het binnen mijn eigen kleine kringetje gezellig te maken/hebben/houden.
Hoewel ik al weet dat dat niet voor altijd gaat werken. Voor nu kan het nog.

[Spinner]

Van het weekend weer enorm genoten van het in HB gesprekjes vallen tijdens een verjaardagsfeestje bij ons thuis. Dat is echt mijn wereld.

Eerlijk gezegd heb ik weinig met het "genieten van wat anderen kunnen die niet Hb zijn". In de praktijk is dat vaak maar weinig.

De mensen met wie ik werk zijn niet allemaal Hb maar de rest hikt er aardig tegenaan, hebben allemaal iets bijzonders moeten doen om te komen waar we zijn en zijn creatief, vindingrijk en erg sociaal.
Extra uitdaging voor mij is dat ze in een andere taal functioneren, dus ik verveel me voorlopig echt niet.
Vind het dan echt wel een domper om in NL terug te komen en omringd te worden door het klootjesvolk met hun sullige onderwerpen van gesprek.

Verkies dan ook vaak de eenzaamheid boven gedwongen gezelligheid. Ik vind mezelf (vaak met een boek of internet) namelijk prettig gezelschap en dan kan ik weer energie bijtanken die het mentale slenteren tussen normale mensen, me kost.

gr

[Birdman]

Krijg wel een dubbel gevoel van deze thread. Enerzijds herken ik het, anderzijds komt het allemaal wel een beetje hautain over. Ik mis weliswaar ook regelmatig aansluiting met mijn collega's, maar ik vermaak me (over het algemeen) wel met ze. Vind de meeste gezellig, prettig in de omgang etc. En de gesprekken over het nieuwe huis, de vakantie en het weekend mijd ik gewoon. Voetbal en auto's zijn oppervlakkige onderwerpen die ik dan wel weer interessant vind, dus dat scheelt ook natuurlijk. Maar goed, over maatschappij, politiek, natuurkunde of filosofie hoef ik het niet hebben. Laat staan technologische signulariteit of transhumanisme. Maar goed, dan een keer niet. Hebben we het wel over relaties, de kwaliteit van tv-programma's of het wel en wee van onze organisatie. Ook prima en leuk.

Gelukkig heb ik twee collega's met wie ik wel over (een paar van) die onderwerpen kan bomen. Een daarvan is stronteigenwijs, maar dat is dan ook wel weer leuk. De ander is heel eerlijk over waar ie wel en geen verstand van heeft en is mij op zijn interessevlak de baas (verdenk hem ook van HB).

Al met al kan ik mij prima vermaken met normaalbegaafden, alhoewel ik wel degelijk behoefte heb aan een goed gesprek zo nu en dan.

[ItsI]

@Birdman: Ik kijk al een paar jaar geen tv meer dus als je het over oppervlakkige gespreksonderwerpen hebt, ben ik al gauw uitgepraat. Ik kan nl niet meepraten over series of shows (heb die behoefte ook totaal niet). En dat schijnt toch wel belangrijk te zijn .
Als je dan verder geen overlap in leefwerelden hebt met je collega's, anders dan dat je toevallig voor dezelfde werkgever werkt, worden de onderwerpen van gesprek toch wel erg beperkt hoor.

[Rianne]

Krijg wel een dubbel gevoel van deze thread. Enerzijds herken ik het, anderzijds komt het allemaal wel een beetje hautain over. Ik mis weliswaar ook regelmatig aansluiting met mijn collega's, maar ik vermaak me (over het algemeen) wel met ze. Vind de meeste gezellig, prettig in de omgang etc. En de gesprekken over het nieuwe huis, de vakantie en het weekend mijd ik gewoon. Voetbal en auto's zijn oppervlakkige onderwerpen die ik dan wel weer interessant vind, dus dat scheelt ook natuurlijk. Maar goed, over maatschappij, politiek, natuurkunde of filosofie hoef ik het niet hebben. Laat staan technologische signulariteit of transhumanisme. Maar goed, dan een keer niet. Hebben we het wel over relaties, de kwaliteit van tv-programma's of het wel en wee van onze organisatie. Ook prima en leuk.

Gelukkig heb ik twee collega's met wie ik wel over (een paar van) die onderwerpen kan bomen. Een daarvan is stronteigenwijs, maar dat is dan ook wel weer leuk. De ander is heel eerlijk over waar ie wel en geen verstand van heeft en is mij op zijn interessevlak de baas (verdenk hem ook van HB).

Al met al kan ik mij prima vermaken met normaalbegaafden, alhoewel ik wel degelijk behoefte heb aan een goed gesprek zo nu en dan.

Prima toch!!!
Fijn juist dat je hier niet zo'n last van hebt. Je hoeft je niet te verontschuldigen
(niet dat je dat doet, maar die toon proef ik een beetje)

[Birdman]

@Birdman: Ik kijk al een paar jaar geen tv meer dus als je het over oppervlakkige gespreksonderwerpen hebt, ben ik al gauw uitgepraat. Ik kan nl niet meepraten over series of shows (heb die behoefte ook totaal niet). En dat schijnt toch wel belangrijk te zijn .
Als je dan verder geen overlap in leefwerelden hebt met je collega's, anders dan dat je toevallig voor dezelfde werkgever werkt, worden de onderwerpen van gesprek toch wel erg beperkt hoor.

TV kijken doe ik ook weinig (alleen voetbal eigenlijk). De meeste tv programma's zijn gemaakt voor de massa, waartoe ik mij niet vind behoren. Ergo: irritante, nee stuitende, nederlandse kleinburgelijkheid op tv. 'Ik hou van Holland' bijvoorbeeld. Hoe achterlijk kun je een programma maken? Met die overbetaalde ijdeltuiten. Ik kan daar echt geen twee minuten naar kijken.

Overigens moeten we ons realiseren dat hoe hoog de kijkcijfers van een programma ook zijn, het overgrote deel kijkt er nog altijd níet naar. Gelukkig maar. En gezien de wettelijk taak van de publieke omroepen, bespeur ik daar zo nu en dan wel eens een programma met inhoud en kwaliteit. Tegenlicht bijvoorbeeld, zo nu en dan Zembla (wel erg politiek gekleurd). En waar ik enorm van genoten heb was de serie 'van de schoonheid en de troost' (ik meen dat het zo heette) van een paar jaar geleden. Prominente natuurkundigen, filosofen etc. werden geinterviewd door een zeer intelligente en bekwame interviewer die echt vol overgave werke aan dit programma. Het kan dus wel!

@Rianne: was me niet aan het verontschuldigen hoor. Zie inderdaad dat het daar wel op lijkt. Wilde alleen aangeven dat ik het zeker wel herken, maar af en toe moeite heb met de toon van deze thread.