Ik moet steeds denken aan een verhaal wat ik laatst las over iemand die in een concentratiekamp had gezeten, beroofd van alle waardigheid. Totdat hij ontdekte dat ze één ding niet konden beïnvloeden, hoe hij met zijn situatie omging. Hij oefende zichzelf in vriendelijkheid. En zo bleek, zijn innerlijke vrijheid konden ze niet kapot krijgen.
Zo kom ik op, vrijheid is kiezen hoe ik omga met gebeurtenissen en emoties in mijn leven.
Een moeilijke wel om uit te voeren, om te leren integreren in mijn leven. Ik was gewoon mij vooral te laten leven door situaties. De Mindfulness heeft mij wel geholpen bewuster te worden van dat wat is en hoe ik daarmee om wil gaan.
Nog eentje. Vrijheid is willen wat er is.
Veel van ons lijden komt doordat we ons verzetten tegen wat er is.
Nog een andere gedachte, is dat we een soort onaantastbare kern in ons hebben. Dat wat ons allen mens maakt. Je persoonlijkheid, gedachten en emoties zijn meer een invulling, de aankleding. Bij de Mindfulness ook gehad met een bergmeditatie. Waar je gedachten en emoties het uiterlijk en de weersomstandigheden bij de berg zijn, maar jij zelf die onveranderlijke berg kunt blijven en zo je innerlijke kracht en stabiliteit kan voeden. Zijn wij onze ik, onze persoonlijkheid, of zit daar nog een constante achter?
Zo kwam ik ook op: Vrijheid is dat wat ik altijd ben.
Laatst nog een ander verhaal gelezen over iemand wiens werkgeheugen nauwelijks functioneerde. Hij was na 1 seconde alles weer vergeten. Dat is het ultieme leven in het nu. Echter kon die man ook nauwelijks functioneren in de maatschappij. Verleden en toekomst kunnen je gevangen zetten, maar vormen je ook tot wie je bent. Meer dus dan die stabiele innerlijke kern. Zonder geheugen is er ook geen vrij leven.
Dus vrijheid is leven met de volheid van het verleden en de toekomst en bewuste keuze in het heden.
Dat impliceert dat vrijheid gelijk staat aan keuzevrijheid en onze vrije wil. En brengt een andere vraag, bestaat vrije wil? Heb ook berichten gelezen over onderzoeken dat we al luttele momenten voordat we handelen keuzes zouden maken. Ik heb me verder niet verdiept in de betrouwbaarheid van die onderzoeken. Blijft toch een leuke vraag om bij stil te staan. Hoe vrij is onze keuzevrijheid, als we veelal nog ongelukkig zijn en beperkende gedachten erop nahouden. Als we zomaar vrij zouden kunnen kiezen, waarom zijn we dan niet allemaal gelukkig?
Blijft de vraag, wat is vrijheid?
Op dit moment zeg ik, veel oefenen en hard werken. Nee, dat is niet vrijheid, dat is het werken aan vrijheid. Steeds weer een keuze maken. Ja, voor mijn gevoel is er toch een keuze. Die keuze werkt echter soms maar voor 1 seconde, totdat er een innerlijke pijn getriggerd wordt en de vrijheid weer verdwijnt. Dan is er de keuze daar bewust van te worden en de pijn op te merken. Iedere wrijving met die vrijheid te verwerken. Totdat er steeds meer vrijheid is? Begint een beetje te klinken als de verlichting vanuit het boeddhisme. Vrijheid is het gebrek aan strijd.
Ik ken nog genoeg aan angsten en beperkende gedachten, druk maken om andere mensen en situaties in mijn leven. Vrijheid is dan vooral loskomen daarvan. Leven vanuit vertrouwen dat het goed is, dat ik overal weer uit kom.
Zo, dat was zo ongeveer mijn gemijmer deze kerst

.