Herkent iemand dit?

[inge mulder]

hmm... zit wel wat in Fender!

dank je wel!

Ik kom zelf ook wel es in de situatie waarin ik bepaalde dingen van een eerder "onafgemaakt project" heel goed kan gebruiken. Alles wat je overkomt kun je later misschien weer gebruiken in een andere situatie. Dus feitelijk is het irrelevant of je nu wel of niet een papiertje haalt, zolang je dat niet direct nodig hebt. Je vormt niet eenzijdig.

Kunnen we dat doel ook weer laten varen!

[Alexandra]

Wat prachtig al deze herkenning in jullie verhalen.
Fender, ik heb je persoonlijke verhaal met bijna letterlijk ingehouden adem gelezen en nu maar even de zandloper omgedraaid.

Het duurde even voor ik nu kon reageren, want ik moest mijn verhaal herschrijven om er geen chaos van te laten worden.


Ik denk dat mijn proces hier ook mee te maken heeft.

Wat ik hiermee wil aangeven is dat ik eigenlijk te maken had met twee mechanismen.

Enerzijds: het (aanvankelijk) verkeren in een situatie of omgeving waarin weinig input aanwezig is, en de gedachte dat dit het énige scenario is (i.p.v. slechts één scenario). Als gevolg waarvan je inzet op het ontwikkelen van vaardigheden om in deze context te leren functioneren.
Anderzijds: op het moment dat je (vervolgens) in een situatie of omgeving terecht komt waarin aanzienlijk meer input aanwezig is, je alles tegelijkertijd aangrijpt. Want: eindelijk input, maar ook: angst om dit aanbod weer te verliezen. Echter, aanvankelijk had ik altijd ingezet op het ontwikkelen van vaardigheden om in een input-arme omgeving te functioneren, en ik had geen flauw idee hoe ik moest functioneren in een input-rijke omgeving.

Ik herken je verhaal erg goed en geloof dat bij mij hier op jonge leeftijd ook een stuk faalangst om de hoek kwam kijken, waardoor bepaalde projecten door mij niet(meer) werden aangeraakt. Nu ben ik in de veertig snap ik die dingen gelukkig weer een beetje en gaat het weer beter.

Nu ook een stukje uit mijn leven:
Na de basisschool ging ons gezin naar Afrika. Dit was precies waar ik heen wilde en ik leerde veel in de praktijk, maar verloor een jaar op school. Terug in Nederland had ik veel zorg over mijn moeder. Gecombineerd met mijn adolescentie deed ik dus geen fluit meer op school . Ik raakte in paniek op school. In de tweede van het lyceum moest ik toch wel wat gaan doen. Ik had leuke interesses en goede vrienden, maar leren ging niet meer. Op de lagere en begin middelbare school was ik gewend alles in 1 keer te snappen. Ik onderging de lagere school en deed het automatisch altijd goed. Hierin heb ik nooit geleerd ergens voor te vechten. Projecten in stapjes zien en doorzetten of opnieuw doen kende ik niet. Dus ik moest eigenlijk leren falen op school en dan weer opstaan. Dat proces van doorzetten, opnieuw iets doen, jezelf vooral een kans geven om iets rustig te bekijken en te leren, zonder in paniek af te haken…Daar lag voor mij de kern.
Het heeft lang geduurd voor ik precies snapte wat er in mij om ging tijdens leerprocessen in praktijk en theorie en waarom ik bijvoorbeeld van tegenslag zo in paniek kon raken. Ik had een heel statisch en zwart wit beeld van mijzelf gevormd. Te slim of ineens te dom wanneer ik iets niet in 1 keer begreep, waardoor ik dus echt afhaakte in het leerproces.

Hierin zie ik ook een mogelijk verband met wat sommigen ook hier aan onafgemaakte projecten hebben. Het fenomeen afhaken en ontmoedigd zijn omdat je er bijvoorbeeld niet in gelooft dat het in meerdere stapjes wel kan lukken, die strijd/volharding om verder te gaan. Zou dat voor een deel van ons ook mee spelen ? Gestagneerd raken in het leren van strategieën om te volharden in het leren en vooral; dat mensen zichzelf misschien niet voldoende kans geven hier in te slagen?

Op jonge leeftijd ben ik gaan werken. Eerst in een verpleeghuis. Ik verdiende mijn eigen geld en woonde op kamers. Het viel me op dat mijn passie voor het verplegen en voor de mensen sterk was, maar ik was aldaar qua visie een eenling. En vallen en opstaan? Had ik nauwelijks geleerd. Leren leren geldt ook voor praktijksituaties. Een belangrijke les.

Ik ging gelukkig verder studeren . In deze studie was iemand die vermoedde dat ik heel intelligent was en flink zat onder te presteren. Deze persoon gaf me de schop onder mijn kont. Ik ben in die tijd gaan inzien dat ik meer gericht mijn best moest doen en dat hielp ook al een beetje.

Pas toen ik 40 was ontdekte ik dat ik hoogbegaafd kon zijn en volgde in dat kader een lezing over onderpresteren. Het heeft mij erg geholpen om door veel hierover te lezen mijn mogelijkheden te herzien en hierdoor gerichte en meer passende keuzen te durven maken. Mijn lat ligt nu weer op de juiste plaats en ik durf te zien dat falen niet het eind van de wereld is., Ik ga gewoon verder en geniet van de uitdagingen en successen. Ik wil het niet teveel een prestatiegericht verhaal laten worden….want dat lijkt nu toch wel die kant uit te gaan., maar grappig genoeg leidt dit inzicht wel tot betere prestaties.
Belangrijkste is dat ik me weer gelukkig voel met volgen van dingen die ik leuk vind. Ik durf te leren en bloei weer op …..



In dit kader blijf ik ik de educatieve site van Eduratio erg bijzonder vinden en die onderzoeken van Carol Dweck.

[vedet]

Heel herkenbaar. Helaas hoor ik ook tot die groep die veel denkt en heel goed ben in weinig doen op een dag. Lekker lummelen en maar denken en denken.
Ik doe 5 boeken tegelijk en veel projecten tegelijk. Toch kan ik zeer gestructureerd zijn. Als iets af moet dan maak ik het ook af. Maar vind het inmiddels niet meer erg dat ik chaotisch ben. Ik heb het wel geaccepteerd. Alleen mijn omgeving niet, nou jammer dan. Ze snappen me toch niet.

• Je vindt het erg moeilijk om te starten met iets dat gedaan moet worden
• Je verveelt je snel
• Je hebt een gruwelijke hekel aan herhalingen
• Je bent snel geprikkeld door iets
• Je bent snel geïrriteerd en ongeduldig
• Je hebt veel innerlijke onrust
• Je hebt problemen met organiseren van je leven
• Je stelt dingen uit
• Je maakt dingen vaak niet af
• Je hebt veel versnipperde projecten
• Je hebt een sterke drang naar prikkels
• Je bent overgevoelig voor zintuiglijke waarnemingen
• Je doet vaak verschillende dingen tegelijk: multitasken (bv: verschillende boeken tegelijk lezen)

Veel van deze items horen ook bij mij. Ik denk dan maar zo, dit is wat ik ben. Ik heb er zelf meestal geen last van. En als ik het wel heb, dan praat ik tegen mezelf en roep mezelf weer even tot de orde, en breng dan discipline aan. En krijg dan wel voor elkaar wat voor elkaar moet komen.

Wel vind ik het heel vervelend dat ik vaak tegen dingen op zie. Of als ik een afspraak heb en weg moet, dan kan ik daar dagen tegenop zien en er ook totaal geen zin in hebben.

[marianne87]

• Je vindt het erg moeilijk om te starten met iets dat gedaan moet worden
• Je verveelt je snel
• Je hebt een gruwelijke hekel aan herhalingen
• Je bent snel geprikkeld door iets
• Je bent snel geïrriteerd en ongeduldig
• Je hebt veel innerlijke onrust
• Je hebt problemen met organiseren van je leven
• Je stelt dingen uit
• Je maakt dingen vaak niet af
• Je hebt veel versnipperde projecten
• Je hebt een sterke drang naar prikkels
• Je bent overgevoelig voor zintuiglijke waarnemingen
• Je doet vaak verschillende dingen tegelijk: multitasken (bv: verschillende boeken tegelijk lezen)

Check! Behalve punt 3 en 12 dan.

Begrijp ook niet helemaal wat er wordt verstaan onder een 'drang naar prikkels'
Hebben jullie dat? Naar wat voor prikkels dan? Ik heb juist dat ik vaak verlang naar weinig prikkels haha maar dat is misschien hoe je het interpreteert.

[Fender]

@Inge Mulder en Alexandra

Dank voor de replies. Ik zie het nu pas. Ik was op de een of andere manier te beschaamd om terug te kijken. Alexandra ik begin morgen aan jouw verhaal!

[Jeroens]

• Je vindt het erg moeilijk om te starten met iets dat gedaan moet worden
• Je verveelt je snel
• Je hebt een gruwelijke hekel aan herhalingen
• Je bent snel geprikkeld door iets
• Je bent snel geïrriteerd en ongeduldig
• Je hebt veel innerlijke onrust
• Je hebt problemen met organiseren van je leven
• Je stelt dingen uit
• Je maakt dingen vaak niet af
• Je hebt veel versnipperde projecten
• Je hebt een sterke drang naar prikkels
• Je bent overgevoelig voor zintuiglijke waarnemingen
• Je doet vaak verschillende dingen tegelijk: multitasken (bv: verschillende boeken tegelijk lezen)

Check! Behalve punt 3 en 12 dan.

Begrijp ook niet helemaal wat er wordt verstaan onder een 'drang naar prikkels'
Hebben jullie dat? Naar wat voor prikkels dan? Ik heb juist dat ik vaak verlang naar weinig prikkels haha maar dat is misschien hoe je het interpreteert.

Met betrekking tot de prikkels. Wat ik er sterk in herken is dat als ik bezig ben met een klusje wat je voornamelijk op de automatische piloot kan doen. Dus schoonmaken, eten koken, fietsen, de was opvouwen dat ik dan sterk behoefte heb aan prikkels. De radio is dan niet voldoende maar ik luister dan liever naar een podcast, audioboek, BNR of praatprogramma zodat ik actief moet luisteren. Ook aan het ontbijt wil ik een krant, ipad of ander medium om informatie uit te halen. Een gruwelijke hekel aan herhalingen. Bedoelen ze daar repetitief werk mee? Of een tweede keer naar een verhaal moeten luisteren? Moet je HB zijn om daar een hekel aan te hebben?

[marianne87]

Ja dat heb ik ook wel, maar vaak kan ik mijn gedachte daar dan weer niet echt bijhouden.
Maar denk dat veel mensen zich herkennen in die punten, vraag me af of het echt iets zegt.

[@nouk]

Ja dat heb ik ook wel, maar vaak kan ik mijn gedachte daar dan weer niet echt bijhouden.

Dit herken ik ook bij mezelf. Onrustig zoeken naar dingen, maar niets interessant genoeg vinden om helemaal te lezen. Ik hoor mezelf dan ook "bla-bla-bla" denken. Klik of leg ik het weg en in een seconde denk ik dan soms toch nog dat ik wat zag en dan ga ik weer terug, lees het wat verder, of eigenlijk "scan" ik meer dan dat ik lees, en vind het dan toch niet òf toch wel interessant om verder, beter, te lezen. Meestal niet. En dan kàn ik het ook gewoon niet lezen, al zou ik het willen. Alsof mijn hersenen weigeren.

Ik lees echt zelden dingen die me aan het denken zetten. Jammer vind ik dat, want ik ben dus wèl op zoek naar prikkels, in tegenstelling tot wat jij hierboven schreef.

[Jeroens]

Maar denk dat veel mensen zich herkennen in die punten, vraag me af of het echt iets zegt.

Dat heb ik nou met alles wat ik lees op dit forum en waarin ik mezelf herken. Dat ik denk van, "dat is toch normaal?". Dat maakt het soms ook zo lastig.

[inge mulder]

Ja dat heb ik ook wel, maar vaak kan ik mijn gedachte daar dan weer niet echt bijhouden.

Dit herken ik ook bij mezelf. Onrustig zoeken naar dingen, maar niets interessant genoeg vinden om helemaal te lezen. Ik hoor mezelf dan ook "bla-bla-bla" denken. Klik of leg ik het weg en in een seconde denk ik dan soms toch nog dat ik wat zag en dan ga ik weer terug, lees het wat verder, of eigenlijk "scan" ik meer dan dat ik lees, en vind het dan toch niet òf toch wel interessant om verder, beter, te lezen. Meestal niet. En dan kàn ik het ook gewoon niet lezen, al zou ik het willen. Alsof mijn hersenen weigeren.

Ik lees echt zelden dingen die me aan het denken zetten. Jammer vind ik dat, want ik ben dus wèl op zoek naar prikkels, in tegenstelling tot wat jij hierboven schreef.

naast veel meer - wat Jeroens ook zegt - herkenning.. dat heel selectief info op willen pikken heb ik heel sterk. Ik las ook nooit een boek, totdat ik doorhad dat er boeken zijn die me wel echt wat vertellen, waar ik in ben geïnteresseerd. (naast de interessante dingen die ik in de schoolperiode heb geleerd dan... maar dat soort info is een stuk minder interessant zonder de leeromgeving..)

ik heb zelf het gevoel tijden in een soort wacht-stand te hebben gestaan. Ik probeer er nu uit te klimmen, maar dat lukt niet altijd even goed. Alsof het een klont gel is, waar ik inzit... aan de ene kant stap ik eruit, maar dan kleeft het toch weer een de andere kant aan mij vast..

[marianne87]

Ja, misschien maken wij er ons gewoon meer druk om dan andere mensen omdat we zulke hoge verwachtingen hebben en van alles van onszelf 'moeten'.

[inge mulder]

Ja, misschien maken wij er ons gewoon meer druk om dan andere mensen omdat we zulke hoge verwachtingen hebben en van alles van onszelf 'moeten'.

wat bedoel je precies?

[marianne87]

Ik bedoel dat het misschien niet zo zeer de eigenschappen in dat rijtje zijn die kenmerkend zijn, maar het feit dat wij er mee zitten.
Er zijn veel mensen chaotisch, ongericht, ongedisciplineerd, zoekend die zich herkennen in uitstelgedrag of de moeite om taken af te maken of hun gedachten te structureren. Maar ik denk dat veel van die mensen zich daar niet zo druk om maken. Dus vraag ik me af of het probleem dan niet ligt aan het feit dat wij zulke hoge doelen stellen, grote verwachtingen willen waarmaken en perfectionistisch zijn waardoor we onszelf dat soort 'normale' eigenschappen verwijten en het als een probleem zien?

[Fender]

Dit herken ik ook bij mezelf. Onrustig zoeken naar dingen, maar niets interessant genoeg vinden om helemaal te lezen. Ik hoor mezelf dan ook "bla-bla-bla" denken. Klik of leg ik het weg en in een seconde denk ik dan soms toch nog dat ik wat zag en dan ga ik weer terug, lees het wat verder, of eigenlijk "scan" ik meer dan dat ik lees, en vind het dan toch niet òf toch wel interessant om verder, beter, te lezen. Meestal niet. En dan kàn ik het ook gewoon niet lezen, al zou ik het willen. Alsof mijn hersenen weigeren.

Ik lees echt zelden dingen die me aan het denken zetten. Jammer vind ik dat, want ik ben dus wèl op zoek naar prikkels, in tegenstelling tot wat jij hierboven schreef.

Dit herken ik. Als ik "honger" heb (lege maag) kan ik daar behoorlijk chagrijnig van worden. Dit geldt helaas ook voor mentale input. De "bla bla gedachte" is dan ook herkenbaar. Daar staat tegenover dat ik vrij lang kan teren op nieuwe inzichten; deze vormen weer een kapstok of schakel voor een stroom aan nieuwe gedachten.

Ik bedoel dat het misschien niet zo zeer de eigenschappen in dat rijtje zijn die kenmerkend zijn, maar het feit dat wij er mee zitten.
Er zijn veel mensen chaotisch, ongericht, ongedisciplineerd, zoekend die zich herkennen in uitstelgedrag of de moeite om taken af te maken of hun gedachten te structureren. Maar ik denk dat veel van die mensen zich daar niet zo druk om maken. Dus vraag ik me af of het probleem dan niet ligt aan het feit dat wij zulke hoge doelen stellen, grote verwachtingen willen waarmaken en perfectionistisch zijn waardoor we onszelf dat soort 'normale' eigenschappen verwijten en het als een probleem zien?

Interessant in dit verband is hetgeen Alexandra schreef:

Projecten in stapjes zien en doorzetten of opnieuw doen kende ik niet. Dus ik moest eigenlijk leren falen op school en dan weer opstaan. Dat proces van doorzetten, opnieuw iets doen, jezelf vooral een kans geven om iets rustig te bekijken en te leren, zonder in paniek af te haken…Daar lag voor mij de kern.
Het heeft lang geduurd voor ik precies snapte wat er in mij om ging tijdens leerprocessen in praktijk en theorie en waarom ik bijvoorbeeld van tegenslag zo in paniek kon raken. Ik had een heel statisch en zwart wit beeld van mijzelf gevormd. Te slim of ineens te dom wanneer ik iets niet in 1 keer begreep, waardoor ik dus echt afhaakte in het leerproces.

Hierin zie ik ook een mogelijk verband met wat sommigen ook hier aan onafgemaakte projecten hebben. Het fenomeen afhaken en ontmoedigd zijn omdat je er bijvoorbeeld niet in gelooft dat het in meerdere stapjes wel kan lukken, die strijd/volharding om verder te gaan. Zou dat voor een deel van ons ook mee spelen ? Gestagneerd raken in het leren van strategieën om te volharden in het leren en vooral; dat mensen zichzelf misschien niet voldoende kans geven hier in te slagen?

Ik denk dat ze hier een kern te pakken heeft.

[Fender]

In dit kader blijf ik ik de educatieve site van Eduratio erg bijzonder vinden en die onderzoeken van Carol Dweck.

Wat een rijkdom aan publicaties trouwens, en dat ook nog eens algemeen toegankelijk! https://www.stanford.edu/dept/psycholog ... alm/cdweck

[Crovatto]

Dat is een heel mooie post van Fender.

Ik heb geleerd dat wanneer je geen macht verkrijgt over je gedachten, deze dan jouw leven gaan beheersen.

We zijn bijzonder geneigd de inclinaties van de geest te volgen.
Dan krijg je een wapperende in tegenstelling tot Fender"s gefocuste geest.
Het is dus misschien een keuze.

Ons is in onze cultuur niet goed geleerd dat deze inclinaties van de geest ons beheersen..
Vaker zijn we er trots op.
Ik ben met zoveel interesses bezig, of wat ben ik dan multi-geinteresseerd.
Of: iets komt in me op, dan moet ik er aan toegeven?
Die multi-interesse is w.s okee, totdat je er last van krijgt.

Er is een training die je leert om wel of geen aandacht te geven aan wat er in je geest voorbij komt.
Een gedachte komt in je op: vervolgens kies je ervoor om hierover te denken.
Als je alles wat er te denken valt gedaan hebt, dan besluit je er niet meer aan te denken, daar je anders gaat piekeren.
Zo ga je alle onderwerpen 1 voor 1 af.
De belasting, de school van de kinderen, je studie verlangens, etc. etc.
Heb je nagedacht? heb je een besluit genomen? Is er momenteel niets toe te voegen door hernieuwd te denken? dan stop je ermee!
Dat is een manier om rustig te gaan slapen.

Motivatie wat volgens mij (en anderen) het belangrijkst is bij alles wat je doet is vervolgens de sturende factor naar het wel of niet dingen doen.
Maar dat heeft Fender al mooi beschreven.

Je geest moet krachtiger worden, je moet trainen.
Dat is mijn antwoord.
O.a Zen is hier goed in,

[Alexandra]

Daar staat tegenover dat ik vrij lang kan teren op nieuwe inzichten; deze vormen weer een kapstok of schakel voor een stroom aan nieuwe gedachten

Dat herken ik en dat proces is mooi!
Dweck heeft ook nog de boeken Self theories en Mindset geschreven. Ik ben een tijd geleden begonnen in : Self-theories. Ik duik er ook weer verder in.

Wat prikkels betreft:
Soms kan je inderdaad als je moe bent, je niet goed focussen en daardoor verder afglijden tot het gefladder, waardoor je je nog minder kunt concentreren...etc..
Op een dag ondekte ik dat intense concentatie mij eigenlijk veel minder energie kost dan leven met weinig input of te veel gefladder. Ik vond dat een openbaring en een totaal nieuwe manier om met mijn energie om te gaan.
Het is inderdaad heel frustrerend als de energie er echt is om je te concentreren en de interessante dingen zijn er niet. Meestal red ik me prima met boeken. Tegenwoordig met internet kan je gelukkig ook veel vinden.
Tussen allles door, zoals met fietsen of was opvouwen, zoals Jeroen schrijft, is naar mijn idee ook inderdaad goed op te vangen met luisteren.
In mijn geval luister ik vaak BNN Radio met mijn oordopjes in wanneer er TV gekeken wordt

Crovatto, ik las je post ook en zal even reageren in een nieuwe post.
Voor mij een nieuwe invalshoek, Zen

[Alexandra]

Welkom hier Crovatto,

We zijn bijzonder geneigd de inclinaties van de geest te volgen.
Dan krijg je een wapperende in tegenstelling tot Fender"s gefocuste geest.
Het is dus misschien een keuze.

Interessante gedachte
Ik ben het met je eens, alleen vraag ik me af in hoeverre het voor mensen een echt keuze is.
Via de voor mij juiste boeken en mensen, heb ik bepaalde inzichten verkregen. Dat inzicht is misschien daarom ook een beetje door toeval tot stand gekomen.?
Bedoel je dat mensen steeds een keuzemogelijkheid hebben?
Wanneer je meerdere zaken kunt afwegen en kunt overzien is dat een bewustere keuze.
Ik weet niet of dat voor iedereen gegeven is, maar zou mooi zijn. Ik denk eigenlijk dat heel veel mensen zich niet zo goed bewust zijn van hun struktuur van denken.

Ons is in onze cultuur niet goed geleerd dat deze inclinaties van de geest ons beheersen..
Vaker zijn we er trots op.
Ik ben met zoveel interesses bezig, of wat ben ik dan multi-geinteresseerd.
Of: iets komt in me op, dan moet ik er aan toegeven?
Die multi-interesse is w.s okee, totdat je er last van krijgt.

Dat denk ik ook.

Een gedachte komt in je op: vervolgens kies je ervoor om hierover te denken.
Als je alles wat er te denken valt gedaan hebt, dan besluit je er niet meer aan te denken, daar je anders gaat piekeren.
Zo ga je alle onderwerpen 1 voor 1 af.
De belasting, de school van de kinderen, je studie verlangens, etc. etc.
Heb je nagedacht? heb je een besluit genomen? Is er momenteel niets toe te voegen door hernieuwd te denken? dan stop je ermee!

Hoe zie je de beleving en verwerken van informatie? Vaak weet je niet van te voren dat het hernieuwd over iets denken tot nieuwe inzichten kan leiden, maar gebeurt dat toch ook spontaan als proces.
Ik ben het overigens wel eens met je idee over struktuur van denken, maar gewoon benieuwd hoe je deze dingen precies ziet..

Motivatie wat volgens mij (en anderen) het belangrijkst is bij alles wat je doet is vervolgens de sturende factor naar het wel of niet dingen doen.
Maar dat heeft Fender al mooi beschreven.

Mee eens!

[Crovatto]

Ja Alexandra, weet je , ik studeer Boeddhisme, Tibetaans.
ik ben blij eindelijk een moeilijke studie gevonden te hebben, vind het uiterst vermakelijk dat zo goed als al onze westerse zekerheden in een ander daglicht worden gesteld, en als laatste word ik steeds meer overtuigd van "hun" zienswijze.
Frustratie heb ik, daar ik nauwelijks opleiding in ons Nederland heb genoten. Ik was dakloze zwerver tussen min 11e en 17e jaar, afkomstig uit Wassenaar. ja, ik heb frustraties, ik wil studeren.

Maar goed, ik heb me afgemeld bij Mensa, omdat ik daar weliswaar intelligentie tegenkwam, maar ik zag dat deze voor overmatige trots zorgde.
Trots hoort volgens ons bij de lastige geestestoestanden zoals haat en afgunst en woede.
Trots is een valkuil. Trots werkt verwijderend. Zodra ik iemand zeg dat mij zoon hoogbegaafd is en niet het excellentie traject op HBO in wil, omdat het om ambitie en niet om kennis verwerven gaat, dan verwijder ik me van de toehoorder.
Iedere toehoorder denkt, kijk hem, wat dacht je van mijn kind? Zelfs een wereldrecord werkt verwijderend, analyseer het maar eens.

Goed: gedachtes komen en gaan, onze geest gaat ongetraind mee met je gedachtes. Dan kom je op het punt dat "rule your mind or your mind will rule you" nog erg sterk op je van toepassing is.
Wij hebben cognitie, analytisch vermogen, dus kunnen we echt in alle redelijkheid zeggen,: wat heeft het voor zin om gedachten ergens aan te wijden. ( zal toch geen weiden zijn he? oeps).
Wat je zegt: mensen hebben geen inzicht in denken. Ik ben altijd zo druk in mijn hoofd.
Daarmee zeg je tegen een Boeddhist: ik gedraag me geestelijk als een kleuter en ik heb geen lessen gehad hoe dit te temmen.
Nu zegt Swaab ook dat veel genetisch is en aangeboren. Toch zegt iedere Boedhist dat geest is te trainen op een soortgelijke manier als zeezeiler te Velde doet. je zoekt een rustige plek, haha de zee, en je kunt wel nagaan dat na verloop van tijd zijn zorgen, gedachten, gepieker langzaamaan wegebben.
Het is dus deels de situatie waar we in verkeren. Ook ik met toekomstige werkloosheid en hoe moet dat nu verder?
Ja Alexandra, ik hoor bij de mensen die denken dat je op ieder moment in je leven de oorzaken of karma van eerdere momenten ondervindt en dat je je toekomst weeft. Door beslissingen. wel of niet verhuizen, studeren, trouwen, doden, kwaadspreken...snap je? Eindeloos lange lijst van keuzes.
Ik maak mezelf wijs voor goede zaken te kiezen, niet doden, niet kwaad denken of spreken, meer geven dan nemen, etc. etc. Het kost wel veel. Mensen vinden je naief of soft of Nietvandezewereld..
Voor wat betreft de vele interesses: heb ik ook.

Chinese monniken kalligraferen soms. ze kiezen 1 Chinees teken of spreuk, concentreren zich, niet bovenmatig maar gewoon volgens de middenweg, en zetten in 1 beweging het teken op (rijst?) papier.
vervolgens beschouwen ze het resultaat en meestal verscheuren ze het daar het niet voldoet. hun hele leven geven ze om 1 ding te perfectioneren. Zo is het ook met sommige pottenbakkers.
Niet steeds iets nieuws, maar 1 ding tot in perfectie.
Tegelijkertijd wetende dat net als bij mandala"s je iets vervolmaakt, maar dat alles, maar dan ook alles van tijdelijke aard is en dus gerelativeerd dient te worden.
Dat is iets anders dan onze westerse trots denk ik.
Ja dan nog nieuwe informatie en inzichten.
ik heb begrepen dat vanuit de denkstroom existentialisme er wordt gesuggereerd dat er geen ultieme waarheid bestaat.
Dit verklaart me de felheid van veel westerse filosofen.
Boeddhisme vraagt je of het nu zo onwaarschijnlijk is dat er wel een overal geldende waarheid bestaat?
de Dharma pretendeert de waarheid te verkondigen. Uit 84000 leringen van Boeddha is een mix te halen die voor ieder individu sluiers kan weghalen, is de gedachte.
Als dit waar is en vele stellingen zijn waar , dan wordt je als mens steeds zekerder en je twijfel wordt kleiner.
Zelf haal ik momenteel nieuwe inzichten uit het breinboek van heer Swaab, terwijl het er sterk op lijkt dat zijn conclusie naadloos in de B. visie zit/past.

Nieuwe inzichten moet je volgens de oude leer en volgens wetenschap en de oude grieken toetsen op logica, dat is wat wetenschap en Boeddhisme verenigt.
Dus? Er is leed? Lijkt mij een waarheid. Kan Nietszche er anders over denken, dan heeft ie het mis!
Mensen volgen begeerte, ambitie?
Begeerte /ambitie kan leed veroorzaken bij andere wezens? denk aan USA soldaten in Irak. USA veiligheid is de ambitie, vele doden zijn het gevolg.
Dus zelfs een (schijnbaar) legitieme wens van een persoon of groep kan voor veel leed zorgen.
Logica? Conclusie? Je moet voorzichtig zijn met je ambitie?
Je moet zeker niet overmatig rondbazuinen dat je zo ambities bent?
Dus gaat mijn zoon alles op alles zetten om op de uni te komen, maar hij vreest nu al met grote vrezen dat ambitie ook daar belangrijker is dan de honger naar kennis, waarmee we weer op het punt van motivatie zijn wedergekeerd.

prof. Stapel was zijn motivatie ook ff kwijt zeker?
Dan krijg je dit.

Excuus aan eenieder voor het lange betoog, maar idd.
Ook ik heb zo mijn behoeftes.
Heb ik jullie niet teveel laten lijden? Haha.

groetjes.

[Girafje]

Er was iets met ongeleide projectielen ...
En alleen? Nee, dat ben je zéker niet! *hier nóg zo één *