haags schreef:voor mij is dit ook heel herkenbaar en zeker dat je achteraf weet wat je had moeten zeggen
ik ben gauw afgeleid door het uiterlijk of optreden van mensen
ik hoor het wel maar vertraagd maar tast eigenlijk altijd af of ze het menen, hoe serieus het is of vergelijk het snel met een gesprek hiervoor
wat ik vaak doe, is nog eens op dat gesprek terug te komen en soms te zeggen, zo van 'sorry ik was er even niet bij, maar......' en dan zeg ik het alsnog
ik ben een ingewikkeld mens maar wil wel moeite doen om dat duidelijk te maken, geen misverstanden daar hou ik niet van
doet iemand dat ook wel eens?

Heel herkenbaar allemaal. Ook juist veel sneller kunnen zijn dan de rest
(-eureka!- ik kan meerdere voorbeelden noemen, over stilstaan of hollen. Dat zou daar wel eens door kunnen komen.

)
Formules enzo... kon ik altijd heel snel en dan wist ik zelf de tussenstappen niet eens...
Ceciliadlibitum zei:
En vandaag merkte mijn docent iets op wat hem nog niet eerder opgevallen was: wanneer hij (zowel mijn docent als de gastdocent) mij zo'n specifieke vraag stelt, zeg ik vaak een hele tijd niets, en dan zeg ik uiteindelijk "ik weet het niet". Eigenlijk weet ik het wel, het staat allemaal op dat scherm in mijn hoofd, maar het lukt me niet om die beelden naar het Spaans te vertalen.
Zo'n specifieke vraag, daar loop ik ook nog al eens op vast. Zou het kunnen dat je zó veel antwoorden wilt geven, dat je zoekt naar datgene wat voor die persoon het beste antwoord is?
Over het terugkomen op eerdere gesprekken; ik zou het wel willen, meestal ben ik het dan al weer kwijt... zit ik al weer ergens anders aan te denken. (al denk ik de situatie wel eens over, en dan bedenk ik wat ik beter had kunnen zeggen.. dat hangt ook weer samen met de mate waarin ik "in mijn flow zit" /in balans ben.)
Dat herinnert mij aan het feit (misschien wel een beetje off-topic) Doorgaands ben ik in één keer klaar met iets.. in de zin van: zie ik de verbanden, dan gelijk door naar iets anders. (ik heb dan ook een hekel aan meerde voorbeelden.)