Ongemotiveerdheid aanpakken?

[DopieJopie]

Ha mensen,

(weet niet of dit onderwerp wel in deze forumrubriek thuishoort) kunnen jullie me helpen met het volgende: 'k heb een voor mijn doen vrij groot motivatieprobleem. Studie, andere verplichtingen, vaak laat ik het op het laatste moment aankomen. Ben weinig proactief. Dit is wel eens anders geweest.

Hoe kun je onderscheid maken of het gewoon luiheid/disciplineloosheid is, in welk geval ik mezelf harder moet leren aanpakken en mezelf discipline aan moet leren, of dat het is dat je geen passies in je leven hebt waar je voor gaat, in welk geval ik meer tijd en energie daar aan moet besteden.

Hebben jullie tips?

(Ten eerste valt me direct op in wat ik nu geschreven heb, het woordje 'moet'. Misschien wil ik wel gewoon mijn studie afmaken zodat ik in ieder geval een soort werk kan krijgen dat niet al te ver onder mijn nivo ligt en ik een eigen huishouden kan betalen. In dat geval is de motivatie om iets aan mijn probleem te doen iets dat ik 'wil', en niet iets dat ik 'moet'.

Pfieuw, 't is echt lastig. Want eerder waren 'schuld' en 'dat vinden andere mensen erg' een grote bijdrage aan mijn motivatie, een te grote, en dat begin ik dus flink af te leren, ben relaxter geworden. Maar misschien kan ik nu meer proberen om gewoon een soort eergevoel te cultiveren: ik vind het fijn als ik werk verzet. Ik wíl werk verzetten, ookal vind ik het nu even niet zo leuk.)

[Laatbloeier]

Dopie, ik heb ook een heel sterk motivatieprobleem als het allemaal uit mijzelf moet komen. Misschien is dát wel het cruciale punt. Het 'uit jezelf moeten komen'. Ik werk als zelfstandige, op het moment heb ik geen opdrachten en dan verveel ik me. Ondanks dat er zoveel ligt dat moet! Administratie bijv. En de rotzooi in huis. Werk voor opdrachtgevers dat af moet, dat ga ik echt niet laten liggen! Ik zou het niet durven mijn opdrachtgevers teleur te stellen! Straks heb ik helemaal geen werk meer over... Maar de rest, ach. Een opgeruimd huis en een administratie die op orde is, fijn, maar het idee maakt kennelijk niet genoeg los richting mijn eigen beloningssysteem.

Wat tips betreft, ik ga hier lekker meelezen, hopelijk komt er iets langs dat voor mij ook interessant is. Net als jij worstel ik met de vraag of ik gewoon lui ben, een slap karakter heb en die welbekende schop nodig heb (stoppen met zeuren en gáán), of dat ik de juiste passies, de juiste 'drive' (nog) niet gevonden heb.

Dopie, hoe zie jij je studie trouwens? Heb je wel het idee de juiste keuze te hebben gemaakt? Is het doel dat je ermee voor ogen hebt helder, of heb je het gevoel er nog vele (onduidelijke) kanten mee op te kunnen? Dat laatste hoeft uiteraard niet per se verkeerd te zijn, ik ben gewoon nieuwsgierig!

Tot slot: hoe dan ook heel veel sterkte bij het aanpakken van dit lastige probleem!

[DopieJopie]

Jij ook, tof;-). Ik snap gewoon niet dat er mensen zijn die ubergedisciplineerd zijn, maar toch gezellige vrije mensen zijn. Ik snap het gewoon niet. Ik ben meestal óf gedisciplineerd en voel me dan regelmatig vrij rot en emotioneel enz, óf ongedisciplineerd en dan heb ik een beetje een rasta-mentaliteit: 'every little thing, is gone be allright' (Bob Marley natuurlijk;-). Heel grof en ongenuanceerd weergegeven;-).

Joho mensen, laat maar horen!!

(PS Ben jij (forumlezer algemeen) een gedisciplineerd mens? Ik hoor graag ook hoe het fenomeen 'discipline' er dan volgens jou uitziet.)

[Zarathustra]

In de MBTI is er een mooie verklaring in perceiving en judging funties.
Mij lijkt ongemotiveerdheid te wijten aan ontbreken van doelen, nut niet inzien van wat je aan het doen bent. Oorspronkelijk ben ik een P, ik liet alles op me af komen, maar in mijn werk ben ik een J, omdat ik werk met een plan.
Hopelijk heb je hier iets aan .

[Laatbloeier]

Mij lijkt ongemotiveerdheid te wijten aan ontbreken van doelen, nut niet inzien van wat je aan het doen bent.

100% raak Zara, wat mij betreft. Ik ben wanhopig zoekende, naar nieuwe doelen dus...
Alles lijkt inderdaad nogal nutteloos, binnen het kader waarin ik nu verkeer.

(Klinkt misschien 'depressief', maar dat is gelukkig niet het geval! )

<edit> Het is jóuw topic, Dopie, dus mijn vraag aan jou:
hoe zie jij wat betreft jouw eigen situatie het verband tussen je mate van motivatie en de verbondenheid die je voelt met je doel?
M.a.w., heel simpel gesteld: heb je het idee dat je je studie, déze studie, voldoende de moeite waard vindt?

[@nouk]

Ik denk dat ik wel redelijk gedisciplineerd ben, ja.
Ik doe wat ik moet doen. Nu valt moeten op meerdere manieren uit te leggen en daar ga ik dan ook wel eens heel creatief mee om .
Zo vind ik stofzuigen, buiten het rui-seizoen om, geen moeten en ook de auto wassen niet, of familiebezoek, maar op tijd opstaan, op tijd naar bed gaan, wassen en rekeningen betalen en huiswerk van de kinderen en de hond uitlaten en boodschappen doen en op tijd koken en 3 keer per dag (gezond!) eten en de boel (redelijk) schoonhouden wel. Zo ook op mijn werk. Ik laat geen dingen liggen,hou niet van half werk, ook niet van onaffe eindjes, of uitstellen, maar pak dingen liefst direct aan.

Ik denk dat het erop neer komt dat je overzicht behoudt, dingen op urgentie kunt inschatten en het op tijd aanpakt. En dat is wat ik doe.

Mijn doel, tegenwoordig, is de dag een beetje leuk doorkomen en een béétje fijne basis proberen neer te leggen voor de dag van morgen.

[Ray]

Mij lijkt ongemotiveerdheid te wijten aan ontbreken van doelen, nut niet inzien van wat je aan het doen bent.

100% raak Zara, wat mij betreft. Ik ben wanhopig zoekende, naar nieuwe doelen dus...
Alles lijkt inderdaad nogal nutteloos, binnen het kader waarin ik nu verkeer.

(Klinkt misschien 'depressief', maar dat is gelukkig niet het geval! )

Voor mij geldt hetzelfde, het lijstje dat Zarathustra laat zien plaatst me direkt onder en bijna geheel onder Perceiving. Zo nu en dan heb ik opdrachtgevers voor een stukje programmatuur op maat maar momenteel sta ik in de winkel en hoewel dat twee totaal verschillende klanten oplevert blijft het door Laatbloeier genoemde principe van kracht en zal ik nooit een klant laten wachten maar heb ik wel de grootste moeite om klusjes, voor mezelf, aan te pakken en af te ronden. Het huishouden is daarom ook nogal problematisch wat dat betreft en bij tijd en wijle kan het dan ook best wel wat verstoffen, net zolang tot ik er genoeg van heb, het niet meer kan aanzien en helemaal los gaat totdat tot alle punten van verstoffing en vervuiling welhaast steriel worden opgeleverd. De tegenstelling daarmee is dat ik op het gebied van persoonlijke hygiene wel gedisciplineerd ben waarbij ook stipt en strikt met het wassen van textiel en consumeren van gezond voedsel e.d. Het nut niet kunnen inzien van routinematige klussen vindt ik een behoorlijke e tekortkoming ('flaw') in m'n karakter maar gelukkig betreft het een selectieve laksheid en stel ik de zaken die cruciaal zijn nooit (te lang) uit.

[Siouxsie]

DopieJopie: als je eerst werkte om 'straf te vermijden' ("dat vinden andere mensen erg") en je probeert dat af te leren, is het goed voor te stellen dat je nu even op een punt zit waar je helemaal geen motivatie hebt.

Blijkbaar werd je eerder gedreven door angst (voor afwijzing?), nu wil je juist gedreven worden door een doel/passie in je leven. Die passie vind je misschien niet zo snel.

Maar ik denk dat zelfs mensen met een groter doel of passie in hun leven tegen bepaalde klussen aanhikken en een gebrek aan discipline hebben af en toe. Uitstelgedrag is ook geen ramp. Productiviteit komt vaak in vlagen, maak daar gebruik van in plaats van jezelf te straffen voor je gebrek aan discipline.

Ik heb zelf weinig discipline, wel hypomane episodes waarin ik als een tornado overdreven productief ben.

[Laatbloeier]

Ik heb zelf weinig discipline, wel hypomane episodes waarin ik als een tornado overdreven productief ben.

Ook deze is weer ongelooflijk herkenbaar, Siouxsie! En je bijdrage voelt voor mij als geruststellend.
Ik zeg wel eens dat ik een zeer milde vorm van manische depressiviteit vertoon.
Wat misschien helemaal niet zo'n raar idee is...?

(Heb jij trouwens iets met de Banshees, Siouxsie?! )

[Siouxsie]

Ik heb zelf weinig discipline, wel hypomane episodes waarin ik als een tornado overdreven productief ben.

Ook deze is weer ongelooflijk herkenbaar, Siouxsie! En je bijdrage voelt voor mij als geruststellend.
Ik zeg wel eens dat ik een zeer milde vorm van manische depressiviteit vertoon.
Wat misschien helemaal niet zo'n raar idee is...?

Nee is geen raar idee! Alleen leidt een milde vorm van manische depressiviteit bijna altijd tot een zwaardere vorm met psychoses, vooral als dit in de familie zit. Als dit niet gebeurt valt het onder normaal menselijk gedrag geloof ik.

Milde manie is wel een erg prettig gevoel, een soort verliefdheid

Gek genoeg ontstaat dit vaak net wanneer ik me erbij heb neergelegd dat ik niet productief ben. Misschien is dat wel de gouden tip: acceptatie. Ook voor het leven zelf.

(Heb jij trouwens iets met de Banshees, Siouxsie?! )

(uhu, maybe )

[DopieJopie]

Heej folks,

dank, dank voor alle reacties. Een gestructureerd antwoord;-), op omgekeerde volgorde van binnenkomst:

de vlagen ken ik zeker:-), ik noem mezelf ook wel eens bipolair;-). In die vlagen verzet ik daverend veel werk. Al neig ik in de vlagen die wat langer duren (meestal extra aangeslingerd door een deadline) ertoe mezelf te overwerken. Dit is gebeurt mij de laatste tijd makkelijker, naast dus de luiheid waar ik ook juist de laatste tijd meer last van heb.

En dat omkeringsproces van 'straf vermijden' naar 'wat wil ik', daar ben ik al zo'n anderhalf jaar mee bezig idd, is één van mijn groepstherapie-onderwerpen. Dus in die zin maak ik me er ook niet extreem ongerust over, omdat ik merk dat die oude manier voor mij steeds meer afgedaan heeft, al blijft het volgens mij altijd wel een beetje in mij zitten, omdat het ook een aspect is dat je gewoon nodig hebt in sociale interactie. Maar het is niet meer allesbepalend meer.
Verder denk ik dat er veel dingen zijn waar ik een passie voor heb, ben een enthousiaste persoonlijkheid;-), maar dat ik niet zo makkelijk naar mijn gevoel en intuïtie luister. Dus daar probeer ik nu werk van te maken, door telkens aan mezelf te vragen: wat wil ik nu? En: hoe voel ik me nu? En natuurlijk om in de gaten te houden of ik niet constant kritisch tegen mezelf aan het praten ben, want dat is natuurlijk ook motivatiedovend.

Mijn doel, tegenwoordig, is de dag een beetje leuk doorkomen en een béétje fijne basis proberen neer te leggen voor de dag van morgen.

Dit vind ik echt een goeie, want daar doe je het eigenlijk voor; dat je ongedisciplineerde gedrag je leven niet al te zeer verpest. Het hoeft dus niet perfect te zijn, maar ook niet te beperkend voor wat je wil bereiken. Goeie, dank!!

En dan als reactie op Laatbloeier en Zarathustra: hmm, in dat testje ben ik allebei een beetje:-D. En verbondenheid met doel? Deze studie vind ik wel leuk, en is denk ik wel één van de studies die het beste past bij wat ik later in mijn leven wil doen. Maar vind het erg moeilijk mijn studie serieus te nemen, doordat ze zo weinig van me vragen en het totaal niet aansluit bij de praktijk. Dus mijn belangrijkste studiemotivatie is nu dat ik gewoon een papiertje wil hebben waar ik mee aan het werk kan, en werk kan doen dat niet al te ver onder mijn nivo ligt... En dat ik er een stapje dichterbij banen die ik interessant vind kom. Maar het nut van de studie? Don't ask me.... Al het nuttige van de studie had ik denk ik wel in twee jaar kunnen verwerken.

Verder merk ik af en toe als ik er de tijd voor neem: 'melancholieke momentjes' helpen mij volgens mij het best om dicht bij mezelf te komen, om avontuurlijker en accepterender in het leven te staan. Wat zijn melancholieke momentjes? Alleen 's avonds over straat banjeren, met name. Gewoon even zitten met een kopje thee zonder iets te doen. Gitaar spelen en daarbij voor het vaderland weg zingen/babbelen over de dingen die in mijn hoofd en hart zitten.

Ik heb nu al wat aan jullie antwoorden gehad, zoals jullie zien;-). Dag!

[@nouk]

Gek genoeg ontstaat dit vaak net wanneer ik me erbij heb neergelegd dat ik niet productief ben.

Dat is mi niet gek genoeg en ook geen toeval, maar het een leidt tot het ander. En ook weer terug.