Odran Oel schreef:
De vraag die ik aan jullie wil stellen heeft in de grote lijnen betrekking op mijzelf want hoewel ik mezelf redelijk sociaal beweeg in de maatschappij maak ik geen actief deel uit van een groep mensen en heb ik welgeteld maar één echte vriend en zijn kennissen nooit meer geworden dan dat (en heb ik er zelfs van die laatste groep maar enkele). Mijn solisme komt wellicht voort uit het niet hebben van kinderen, veel solitaire hobby's, geen interesse in collectief beoefende of bejubelde sporten, het niet hebben van een religie of van idolen, het niet nuttigen van alcohol en wellicht vanuit het hoge eisen stellen aan andere mensen vanuit perfectionisme.
Ik ben dus heel erg op mezelf (alleen maar niet eenzaam zo je wilt) maar heb geen gemis, kan prima opschieten met mezelf, koester de rust en de ruimte van mijn stille huisje en verkies de eenzaamheid boven het gezelschap van anderen. Soms zoek ik wel eens een kennis op of ga eens op bezoek bij een oud-collega of dergelijk contact maar dat is het dan ook eigenlijk wel, de hang naar stilte en eenzaamheid lonkt toch altijd wel weer snel naar me.
De hamvraag
Hoe normaal is een dergelijke levenshouding (karakter) voor de gemiddelde HB'r ?
Heel erg herkenbaar!
Als kind door de omstandigheden thuis en daarbuiten als solitair opgegroeid. Bovendien al doorheen mijn leven meer negatieve ervaringen door sociaal contact met anderen, dan positieve, waardoor ik weinig behoefte heb aan veel kennissen.
Hierdoor ook op relationeel vlak geen held, maar nu precies toch mijn draai gevonden: LAT relatie met man die in een ander land woont. We zien mekaar enkel in het weekend, maar spreken mekaar dagelijks via google talk en dat werkt prima! Wij zijn graag allebei regelmatig alleen, hebben solitaire hobbies maar delen ook nog heel wat hobbies samen. Hij heeft welgeteld 1 beste vriend van uit zijn jeugdjaren die hij regelmatig ziet, ik heb een stuk of 3 vrienden die ik nu en dan zie en nog wat kennissen. Mijn behoefte aan sociaal contact wisselt met periodes en gelukkig is dat voor mijn vrienden ook zo en begrijpen zij het. De kennissen zie ik 1x/jaar. Hoewel ik werkonbekwaam ben en dus hele dagen alleen thuis ben, heb ik mij gedurende het voorbije half jaar nog geen moment eenzaam gevoeld. Ik vermijd ook steeds drukke evenementen, het spitsuur op straat en in de winkels...
Tijdens sociaal contact treedt er te vaak miscommunicatie op, met frustratie tot gevolg en vandaar dat ik mijn tijd liever alleen doorbreng....