HB-Forum.nl

Is er een zwart-witte grens tussen HB en HI? Als je een intelligentie voldoende is, en je middelmatig creatief en gemotiveerd bent, ben je dan HB?

jo pipopi schreef:Ik zou willen pleiten voor een versimpeling van de definitie, waarbij de term hoogbegaafdheid alleen aangeeft dat je IQ hoger is dan 130

IQ> 130 is hoogintelligent.

Hoogbegaafdheid is breder in mijn ogen. Het is synomiem voor talent, en daarvoor hoef je geen IQ van 130+ te hebben.

Jo Pipopi schreef:

Edwin schreef:Voor mij is hoogbegaafdheid gelijk aan hoogintelligent plus 'iets'.

Dit lijkt de mening te zijn van de meesten op dit forum. Maar ik heb hier persoonlijk niks aan! Wat is dat 'iets' dan? een gevoel? dat is volgens mij gewoon een manier om uit te drukken dat we het niet weten.

Ik denk dat dat 'iets' concrete persoonskenmerken zijn die veel HB-ers hebben, maar niet alle HB-ers en niet in dezelfde mate. Bijvoorbeeld: grote motivatie, hoge gevoeligheid, empathie, creativiteit, rechtvaardigheidsgevoel, aparte humor, lichtelijke sociale onhandigheid etc. etc.

Maar wanneer iemand erg slim is EN deze persoonskenmerken vertoont, HERKENT men hem eerder als HB-er. Dat is denk ik wat er aan de hand is. Maar die persoonskenmerken hoeven dus volgens mij geen deel uit te maken van het HB-zijn zelf.

Jij zegt het met andere woorden.
'iets' is te divers en te lastig om onder een noemer te definiëren.

Omdat er op dit forum al zo'n verschil is in de opvatting wat is hoogbegaafd en wat is hoogintelligent, lijkt het me moeilijk om een definitie te bepalen.

Mijn conclusie tot nu toe is dat:
HB = HI + (de som van eigenschappen), waarbij deze eigenschappen 0 tot oneindig kunnen zijn.

Eigenlijk gaat het hier om niet meer dan een definitie-studie. En aangezien zowel hoogintelligent als hoogbegaafd niet exact gedefinieerd zijn, is het volgens mij eigenlijk een non-discussie.

Als ik zo alles een beetje lees in dit topic heb ik volgende begrepen: de ene strekking zegt dat hoogintelligente mensen de creativiteit en motivatie (of een aantal andere eigenschappen) ontberen om hoogbegaafd te zijn en dat ze deze niet kunnen ontwikkelen, aangezien het niet aanwezig is in die persoon. De andere strekking zegt eigenlijk net hetzelfde, maar denkt dat deze eigenschappen wel ontwikkeld kunnen worden, maar in slaapmodus zijn. Tussenin zijn er ook nog meningen

Corrigeer me als ik het fout zie.

Ik persoonlijk denk dat je hoogbegaafde en hoogintelligente mensen op eenzelfde manier kunt bekijken. Ik vermoed dat ze beiden tegen gelijkaardige problemen aanlopen. Ik zou zelf verder durven gaan en zeggen dat hoogbegaafde mensen een deelverzameling zijn van de hoogintelligenten. In mijn ogen zijn hoogintelligente personen hoogbegaafde mensen die zich om een of andere reden niet ten volle hebben kunnen ontwikkelen, of door trauma's,... teruggevallen zijn op hun basis van enkel hoge intelligentie. Maar ze hebben wel de kiem in zich om verder te ontwikkelen, als blijft het altijd de vraag of ze dat ook effectief gaan doen.

Ik denk dat het heel veel met bevestiging van buitenaf en/of zelfvertrouwen heeft te maken. Mensen met weinig zelfvertrouwen zullen terugvallen op hetgeen ze het meest zeker van zijn. En dat is de intelligentie die ze altijd gehad hebben. In perioden van persoonlijke onzekerheid gaan creativiteit en motivatie gefnuikt worden.

Kom je een beetje op authenticiteit uit en misschien wel integriteit. beide woorden die makkelijk worden gebruikt maar niet atijd in de ware zin des woords.

Wat me wel opvalt is dat op het moment dat er competenties als competitie element naar voren komen er iets te gemakkelijk overheen wordt gestapt wat nou werkelijk het onderwerp is. Ieder weet waar hij zij past, en ieder weet ook dat jezelf beoordelen niet objectief is. Jezelf kunnen beschermen met >130 kan prettig zijn, maar het is en blijft zeer relatief.

Creativiteit zag ik zelf nooit als onderdeel van hoogbegaafdheid, pas toen ik er op gewezen werd dacht verhip... Dat brengt je op vraag 2, kun je alles leren of moet vanuit jezelf, je innerlijk al 'iets' hebben. In aanleg aanwezig zodat het ontwikkeld kan worden.
Lineair denken/handelen (regels, cijfers, competitie behoefte) of creatief denkend/handelend. Vaak een behoefte aan bewijzen.
Met creatief (autenticiteit, geen cijfers, hekel aan competitie)wordt m.i. ook bedoeld hoe je tegenover anderen in het algmeen staat. Ben je werkelijk belangstellend en oprecht (integeriteit) geïnteresseerd in anderen.

De hoog intelligente mensen zijn anders dan hoog begaafd wordt hier gesteld. Zit wat in, maar...
Het gevaar daarvan is dat mensen onderscheid gaan aanbrengen, kunnen pronken met cijfers en zichzelf als het ware verbergen.Wat voor een creatief denkende (=HB?) klinklare onzin is en 'te kinderachtig'.
Wat ik heb gemerkt gedurende mijn wandelingen op deze aardbol is dat er inderdaad maar enkelingen zijn die oprecht zijn in rijtje 2. Er zijn er vrij veel in rijtje 1.

Heel simpel gesteld: wat er niet in zit kan er niet uitkomen. Iemand zonder linkerhand kan nooit een lnkerhand geven aan een ander. Hij kan wel leren he het zou moeten en er over meepraten, maar het 'echte' nee, dat gaat niet lukken.


Denk ik...

Jerre schreef:de ene strekking zegt dat hoogintelligente mensen de creativiteit en motivatie (of een aantal andere eigenschappen) ontberen om hoogbegaafd te zijn en dat ze deze niet kunnen ontwikkelen, aangezien het niet aanwezig is in die persoon. De andere strekking zegt eigenlijk net hetzelfde, maar denkt dat deze eigenschappen wel ontwikkeld kunnen worden, maar in slaapmodus zijn.

Misschien bestaan beide groepen wel, zonder dat daar een (non-arbitraire) grens tussen te trekken is?

Arjan schreef:

Jerre schreef:de ene strekking zegt dat hoogintelligente mensen de creativiteit en motivatie (of een aantal andere eigenschappen) ontberen om hoogbegaafd te zijn en dat ze deze niet kunnen ontwikkelen, aangezien het niet aanwezig is in die persoon. De andere strekking zegt eigenlijk net hetzelfde, maar denkt dat deze eigenschappen wel ontwikkeld kunnen worden, maar in slaapmodus zijn.

Misschien bestaan beide groepen wel, zonder dat daar een (non-arbitraire) grens tussen te trekken is?

Dat kan uiteraard ook.

Ikzelf twijfel er heel hard aan en denk dat het dus dezelfde mensen betreft. Ik zal misschien eens uitleggen waarom.

Als jong gastje ben ik altijd een bolleboosje geweest. Ik verstopte mijn hoge intelligentie niet, gebruikte het, was creatief, was gedreven,... En eigenlijk trok ik me geen bal aan van wat andere mensen van mij dachten. Ik vond het zelfs leuk om als "specialleke" bekeken te worden.

Toen ik wat ouder werd (in het middelbaar) begon mijn motivatie serieus te slinken. Ik wilde gewoon zijn als alle mensen van mijn leeftijd. Gevolg was dat ik eigenlijk gewoon dezelfde dingen deed als andere mensen van mijn leeftijd om erbij te horen en me "normaal" te voelen. Ik voelde me daar op dat moment ook vrij goed bij. Maar creatief was ik op dat moment niet meer. Ik nam mijn tijd niet om er mee te werken. Maar was ik dan plots niet meer hoogbegaafd?

In het hoger onderwijs vond ik meer mijn gelijkgestemden en was ik ook mentaal in evenwicht. Op dat moment kon ik weer mijn ei kwijt. Maar ook daar proefde ik gedurende 9 maanden van het leven en deed ik niets creatief, noch was ik gemotiveerd. Gedurende die 3 andere maanden slaagde ik er wel in om mijn creativiteit, intelligentie en motivatie te gebruiken. Was ik dan 3/12 hoogbegaafd?

Ook in mijn werk komt het eigenlijk op hetzelfde neer. Heel vaak doe ik niets deftig, terwijl ik af en toe iets schitterend op poten zet en dan wel gemotiveerd en creatief ben.

Als je dan in een situatie opgroeit waar je geeen enkele uitdaging krijgt, moet je al van hele goeie huize zijn om iets met je hoge intelligentie aan te vangen. Ik denk dat het verschil vooral in de omgeving schuilt.

Als je dan in een situatie opgroeit waar je geeen enkele uitdaging krijgt, moet je al van hele goeie huize zijn om iets met je hoge intelligentie aan te vangen. Ik denk dat het verschil vooral in de omgeving schuilt.

Daar denk ik dat je een suggestie doet die dicht bij de kern komt, alleen wil dit doortrekken naar de oorsprong van de intresse van een mens, in dit geval van het kind en zijn omgeving.

Is er ooit wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de oorsprong van intresse, en de loop van de kinderen die bv gestimuleerd zijn en kinderen die opgroeien met minder stimulans en de gevolgen daarvan in relatie tot intelligentie ?

Carl Rogers had daar een stelling over.

Self Concept ... the organized consistent conceptual gestalt composed of perceptions of the characteristics of 'I' or 'me' and the perceptions of the relationships of the 'I' or 'me' to others and to various aspects of life, together with the values attached to these perceptions. It is a gestalt which is available to awareness though not necessarily in awareness. It is a fluid and changing gestalt, a process, but at any given moment it is a specific entity. (Rogers, 1959)[11]

Citaat van Wikipedia (Engelse versie)

Rogers suggests that the incongruent individual who is always on the defensive and cannot be open to all experiences is not functioning ideally and may even be malfunctioning. They work hard at maintaining/protecting their self concept. Because their lives are not authentic this is a difficult task and they are under constant threat. They deploy defense mechanisms to achieve this.

quest schreef:Is er ooit wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de oorsprong van intresse, en de loop van de kinderen die bv gestimuleerd zijn en kinderen die opgroeien met minder stimulans en de gevolgen daarvan in relatie tot intelligentie ?

Dit heeft waarschijnlijk te maken met de big five factor 'openness to experience' (<- klopt ook met de citaat van Rogers)
Gras zien groeien kan al interessant zijn.

Zarathustra schreef:

quest schreef:Is er ooit wetenschappelijk onderzoek gedaan naar de oorsprong van intresse, en de loop van de kinderen die bv gestimuleerd zijn en kinderen die opgroeien met minder stimulans en de gevolgen daarvan in relatie tot intelligentie ?

Dit heeft waarschijnlijk te maken met de big five factor 'openness to experience' (<- klopt ook met de citaat van Rogers)
Gras zien groeien kan al interessant zijn.

Interessante gedachte Zarathustra, zou dit met een openness tot intelligentie te maken kunnen hebben ?

Nurture zal wel degelijk een invloed hebben. Maar dan in interactie met nature, waaronder ook persoonlijkheidseigenschappen. Want volgens de statement van jerre zou ik als getraumatiseerd en verkeerd gestimuleerd HB-kind, die nu aan het promoveren is, wel heel erg HB moeten zijn. Terwijl ik gewoon koppig ben

Ik volg Arjan in zijn stelling dat niet alle HI mensen dormant HB zijn. Het lijkt me te simpel gesteld.

Creativiteit kan overigens aangeleerd worden

Falijn schreef:Nurture zal wel degelijk een invloed hebben. Maar dan in interactie met nature, waaronder ook persoonlijkheidseigenschappen. Want volgens de statement van jerre zou ik als getraumatiseerd en verkeerd gestimuleerd HB-kind, die nu aan het promoveren is, wel heel erg HB moeten zijn. Terwijl ik gewoon koppig ben

Ik volg Arjan in zijn stelling dat niet alle HI mensen dormant HB zijn. Het lijkt me te simpel gesteld.

Creativiteit kan overigens aangeleerd worden

Ik denk dat je me verkeerd begrepen hebt: ik zeg helemaal niet dat het niet mogelijk is om te ontwikkelen als je niet van buitenaf gestimuleerd wordt. Ik zeg enkel dat het heeeeeel moeilijk is. Die stimulatie hoeft in principe ook niet altijd uit de buitenwereld te komen. Ook een interne woede kan bijvoorbeeld dingen in gang zetten.
Maar over het algemeen denk ik wel te durven stellen dat bij onderstimulatie de meeste hoogintelligente/hoogbegaafde mensen weinig aanvangen met die dingen.

Doet me denken aan wat iemand een tijdje terug zei oer hoog begaafd zijn.

'hoe gedraag je jezelf als je van mening bent dat de wereld geleid wordt door minder begaafden, in jouw ogen dan'.

Dat brengt je op is die begaafdheid iets om blij mee te zijn of juist niet.
Wat jerre050978 ook al schrijft dat je een soort van 'lui' kunt worden als je mee gaat met de massa. Je wil niet opvallen. Ogenschijnlijk een gemakkelijke weg, maar op den duur toch een frustrerende. Komt daar geen burn-out e.d. vandaan?
(Overigens een mooie en openhartige post !)

Woede is ook een drijfveer, maar kan ook net zo makkelijk destructief werken.
De stimulans mag gelijk zijn, maar het resultaat is anders.

Nijn schreef:
Op mij komt het lijstje (even onafhankelijk van de herkomst) meer over als het verschil tussen slim en heel slim.

Helemaal mee eens! Ik zie dan ook geen fundamentele verschillen tussen de twee lijstjes. Wat mij betreft zijn de voorbeelden die links staan gewoon minder hoog op de zelfde ladder dan wat rechts staat.

Het lijkt wel of dat lijstje het belangrijkste onderdeel van dit topic wordt
Het was voor mij slechts als voorbeeld bedoeld van wat er door anderen geschreven wordt over het verschil, en eigenlijk niet de bedoeling daar serieus op in te gaan. Ik wilde meer jullie ideeën hierover weten.

Ik denk dat ik wel mooi vergelijkingsmateriaal heb.
Mijn ex-vrouw die ik heb leren kennen toen ze 20 jaar was, heeft een erg hoge intelligentie maar er zit weinig vuur in haar. Motivatie heeft ze ooit wel gehad maar creativiteit heb ik nooit gezien.
Heeft Vwo gedaan en is daarna gaan studeren maar heeft 't niet afgerond. Ik heb ook niet de indruk dat haar interesses zijn veranderd.
Toen zij onze oudste op de wereld plantte hebben we al tegen elkaar uitgesproken dat we alleen in actie zouden komen als dochterlief vast zou lopen. Geen nadruk leggen op haar eventuele hoge intelligentie omdat mijn ex de pest erin heeft gehad om letterlijk als voorbeeld te dienen voor de andere kinderen binnen het gezin en haar klasgenoten.
Onze oudste zit inmiddels op het Vwo, het gaat haar goed af maar ze moet er wel voor werken.
In haar zit gelukkig meer vuur maar ook zij is niet bijzonder creatief te noemen.

Ik heb niet zo'n extreme intelligentie maar herken me bijzonder in allerlei omschrijvingen, zoals het lijstje aan het begin van dit draadje. Ik bezit wel het nodige vuur/gedrevenheid en mijn motivatie wordt, doordat ik steeds beter in mijn vel kom te zitten steeds sterker. Huishoudschool gedaan (ik was voor mijn ouders met name lastig omdat ze me niet konden plaatsen en ik nogal eigenzinnig ben) en daarna overgesprongen naar een Hbo-opleiding.
Toen ik onze jongste op de wereld plantte hebben we niets tegen elkaar uitgesproken. En dat terwijl juist dit kind, vast liep in het reguliere onderwijs. Ook zij zit inmiddels op het Vwo, het gaat haar goed af en ze doet er m.i. weinig voor.
Zij is één en al vuur en errrug creatief. Soms lijkt ze mijn ongecensureerde versie maar wel met andere interessegebieden.

Beide meiden zijn dus door 2 moeders opgevoed. De ene moeder (ik) is volgens het lijstje HB en de andere HI.
Ik ben de 'praatmoeder' en de maffe moeder. Mijn ex is de moeder die goed is in het overdragen van kennis en zij is van de rust en regelmaat. Past ook wel mooi in die rijtjes .
De opvoeding die ze krijgen heeft wel een beetje effect maar wat ik vooral zie is, de gelijkenis in karakter tussen buikmoeder en kind. (of vader HB of HI is, weet ik niet........ da's geloof ik een super grensgeval)
Ik kan mijn oudste niet creatiever maken en mijn jongste niet minder.
Mijn inziens zit HB of HI zijn, dan ook 'gewoon' in de genen.

Dat denk ik ook omdat noch mijn ex, noch ik echt zijn gestimuleerd. We zijn beiden weggedoken voor de stempels (slim versus lastig) maar zij lijkt er maar niet uit te komen en ik ben dat stempel van mijn voorhoofd aan het vegen.
Ook hier weer, met name een kwestie van karakter.
Iets dat ik niet alleen zie binnen het gezin dat ik ooit gevormd heb, het gezin waar ik uit kom maar ook bij gezinnen om me heen.
HI is een hoge intelligentie hebben. HB is een HI met een portie vuur.

willemijn schreef:HI is een hoge intelligentie hebben. HB is een HI met een portie vuur.

Helemaal mee eens, prachtige omschrijving!
Ikzelf noem het verschil altijd 'inzicht & intensiteit', maar 'intuïtie', 'het', 'iets extra' enz. werken ook prima.

Toen ik geconfronteerd werd met mijn hb-zijn is dit een van de vraagstukken waar ik me op 'gestort' heb, ik moest het voor mezelf duidelijk hebben voor ik er iets mee kon.
Na een lange zoektocht en om heel veel redenen kan ik persoonlijk niets anders concluderen dan dat er een wereld van verschil is tussen HI en HB, een aangeboren wereld van verschil.

Er zijn een aantal struikelblokken die steeds weer opduiken in de discussies hierover en volgens mij zijn juist die botsingen op de een of andere manier het verschil waar Rianne het over heeft. Maar daar ga ik nog eens een regenachtige zondagmiddag over zitten piekeren voor ik er zelf iets over kan zeggen

Ten eerste: it takes one to know one. Echt. Iedere hb-er die ik ken herkent 'het' gelijk, en bij dezelfde mensen. Dat is op zich geen probleem natuurlijk, het probleem is om dit vervolgens uit te (moeten) leggen aan niet-hb-ers, omdat het lijkt op een kleur beschrijven die niet iedereen ziet. HI-ers geloven vaak dat die kleur bestaat, want zij kunnen hem niet zien, dus: HB = IQ >130 en punt.
Jammer, en heel pijnlijk omdat juist op een forum als dit het zo fijn is om nu eens even NIET tegen die stroom in te hoeven, niet jezelf constant verdedigen tegen onbegrip of beticht worden van vermaande superioriteitsgevoelens hierover (ik ken geen enkele hb-er die zich meer voelt dan een ander, juist niet).

Ten tweede: De punten Intelligentie, Creativiteit en Motivatie worden vaak doorgelicht aan de hand van de standaard maatschappelijke definities van succes.
Thuis werd alleen mijn 'makkelijk kunnen leren' de hemel in geprezen, de rest werd me voorgehouden als 'lastige eigenschappen'
En dat geloofde ik zelf ook. Ik had mn linkerarm gegeven om niet zo lastig te zijn. Mijn 'het moet gewoon PRECIES GOED zijn' wat op zo'n beetje alle gebieden mijn mantra is maakt veel meer kapot dan me lief is, en toch is het een heilig moeten dat ik nooit uit kan zetten.
Heeft nog tot mn 36-e geduurd om te beseffen dat hoewel dit vervelende eigenschappen kunnen zijn (zowel voor mezelf als anderen) dit juist de punten zijn die mijn werk en leven maken tot wat het is: precies goed (niet perfect, das heel wat anders )
En ik ben geen maatschappelijk succes, trust me: single bijstandsmama in freaking friesland was niet mijn jeugddroom. Menigeen zal zich afvragen waarom ik genoegen neem met zo'n 'lage' positie terwijl ik zoveel verder kan komen.
Maar juist door mijn idealen, die op een ander vlak dan 'financieel comfortabel' liggen, hebben het altijd verder kijken dan het dagelijks leven, altijd oplossingen zien en nooooit opgeven tot die zijn gerealiseerd me gevormd tot een veel bewuster gelukkig en dus geslaagdere mafkees dan de gemiddelde 'geslaagde' mensch.

PS. Ohja, ik gebruik het liefst voorbeelden uit mn eigen leven om een punt uit te leggen, niet omdat ik zo interessant ben, of zo graag over mezelf praat, maar omdat ik op die manier duidelijk voor mezelf spreek en niemand iets op wil leggen. In mijn ervaring begrijpen de meesten de parallel met het topic wel

Even zeggen... wat een bewondering heb ik voor deze post !

Sterk verwoord.

Ha, eindelijk: ervaringen! Ik hoop dat we dat hele semi-wetenschappelijk definiëren eindelijk achterwege kunnen laten. 'De wetenschap' is er nog niet eens uit, so what's the point? Non-discussie inderdaad. En saai.


Ik kan nog iets aan mijn lijstje met verschillen toevoegen: diepte. En dan voornamelijk op ervaringsniveau: de wereld en anderen waarnemen. (hoewel het niet bij elke HB even sterk hoeft te zijn).

Wat denken jullie?