HB-Forum.nl

Daar heb je een punt mee.
Alleen ben ik bang dat het in de grote boze wereld niet helemaal zo werkt.
Verrassen is iets leuks, net als onvorspelbaar zijn. Maar geloof me, als je leiding geeft aan mensen dan is die verrasingsfactor snel voorbij. Het werk moet gedaan worden, en te veel verrassingen kun je niet altijd verantwoorden.

Wat betreft werk relaties denk ik dat iedereenb wel een soor modus vindt die bij je past. Als je in verschillende organisaties werkt leer je aanpassen, sommigen leren dat nooit.
Maar kwetsbaarheid is denk ik absoluut functie gerelateerd.
Wat positief is kan, en zal, ooit net zo makkelijk tegen je gebruikt worden. Je enthousiasme werkt aanstekelijk. Maar toch, wees voorzichtig. Status heb je, krijg je maar verlies je net zo hard en eenmaal kwijt is kwijt.
Personeel zijn niet je vrienden, en loyaliteit heeft zijn grenzen.

Nog een (praktijk) voorbeeldje:
Als we de stomdronken schoonmaker op een personeelsfeestje, die op de vuist wil met iemand anders met een paar man naar buiten tillen wordt dat toch anders ervaren dan wanneer we een stomdronken directielid, onder dezelfde omstandigheden naar buiten tillen. Personeelsfeestjes en andere feestjes zijn denk ik wel eens de meest kwetsbare plaatsen, vooral voor leidinggevenden. Kan er een boek over schrijven, weet zeker dat iedereen dubbel ligt. Maar helaas, voor velen einde carriere c.q. status.
Je wil ook niet belast worden met de sores van een ander, je wil gewoon een werkrelatie met iemand hebben waar je geen last hoeft te hebben van valse schaamte.
Maar daar doelde je niet op denk ik.

Ondanks mijn serieuze relaas snap ik wel wat je bedoelt hoor. Wees toch op je hoede en vooral slim.

Draai het eens om, wat als...

Nicole,
Ik denk dat je net door zo Reagan/Thatcher te denken die boze wereld in stand houdt.
Als je als leidinggevende feestjes moet vermijden omdat je dingen zou doen die je status zouden kunnen aantasten ben je mi net niet geschikt voor de job. Dan berust je status denk ik op de verkeerde gronden.

Zaak is volgens mij in de toekomst de alfa mannetjes en vrouwtjes uit de topposities te weren en te streven naar een horizontale hiërarchie waar hiërarchie enkel een rol speelt als er verantwoordelijkheid moet worden genomen of iets uit de hand loopt.

Al eens zo'n receptie meegemaakt bij een sterk hiërarchisch bedrijf? Frans de Waal amuseert zich daar rot, en ik eerlijk gezegd ook.

Zaak is volgens mij in de toekomst de alfa mannetjes en vrouwtjes uit de topposities te weren en te streven naar een horizontale hiërarchie waar hiërarchie enkel een rol speelt als er verantwoordelijkheid moet worden genomen of iets uit de hand loopt.

Hoe bedoel je?
Mensen doen van nature aan een rolverdeling en naar de alfa mannetjes en vrouwtjes wordt dan gekeken.
En kwetsbaarheid is geen nuttige eigenschap dan.

Je hebt je pas echt kwetsbaar opgesteld, als je het kwetsbaar opstellen niet langer meer als kwetsbaar ervaart. Ongeacht het gebied waarop het plaatsvindt.

Wat voor ieder mens hetzelfde geldt is dat het handig wanneer je weet hoe je jezelf moet gedragen en in welke omstandigheden.
Gepast & ongepast.

Dat is niet functie-gerelateerd, dat was slechts een voorbeeld.

Eigenlijk stel ik me heel vaak kwetsbaar op. Soms is me dat al eens slecht bevallen, maar meestal wordt het wel geapprecieerd.

Met lief zijn kom je niet ver.
Kwetsbaar is synoniem voor zwakheid. Iedereen heeft zwakheden, maar dat is prive. In het openbaar spelen we een rollenspel.
Eigenlijk zijn we allemaal wel ergens beschadigd. We zijn allemaal gewonde vogeltjes .

Niet akkoord hoor zarathustra, het vergt moed en kracht je kwetsbaar op te stellen, als je je afschermt mis je mi ook veel leuke interactie.
De uiterlijk sterken zijn vermoedelijk vaak kwetsbaarder dan zij die zich durven openstellen.

Het zijn dus niet de kwetsbaarsten die zich kwetsbaar opstellen, eerder zij die tegen een duwtje kunnen denk ik.

Als dit onder gelijkdenkende is wel, maar daarbuiten gelden andere regels. Frans de Waal legt dit prima uit in zijn docu.
Dus een absolute waarheid in een kleine groep is niet toepasbaar in een andere setting zeg maar.

Dan komen de gebruiken bijvoorbeeld in de picture, bijvoorbeeld in Nederland en China, daar gelden weer andere gebruiken,zowel in Nederland, als in China, daar moet je dus elkaar in tegemoed komen wil je zaken kunnen doen met elkaar. Althans daar heb ik een docu over gezien.

Zarathustra schreef:Met lief zijn kom je niet ver.
Kwetsbaar is synoniem voor zwakheid. Iedereen heeft zwakheden, maar dat is prive. In het openbaar spelen we een rollenspel.
Eigenlijk zijn we allemaal wel ergens beschadigd. We zijn allemaal gewonde vogeltjes .

Ik ben het totaal niet eens met je cynische definitie

Kwetsbaar is deze context is niet synoniem voor zwakheid, maar m.i. voor eerlijkheid. Wanneer mensen zich (bewust) kwetsbaar opstellen, proberen ze vaak door deze eerlijkheid de gesprekspartner op een dieper niveau mee te nemen om zo een doorbraak te veroorzaken in het gesprek. Het kan dus een middel zijn door juist even dat masker af te zetten en tot iets wezenlijks te komen.

Dat dit zwak zou zijn, geldt volgens mij alleen een in een wereld waar men als paradigma uitgaat van winners and losers, prooien en roofdieren. Juist door kwetsbaarheid daar te introduceren nemen die tegenstellingen af.

my 2 cents

Zarathustra schreef:Met lief zijn kom je niet ver.
Kwetsbaar is synoniem voor zwakheid. Iedereen heeft zwakheden, maar dat is prive. In het openbaar spelen we een rollenspel.
Eigenlijk zijn we allemaal wel ergens beschadigd. We zijn allemaal gewonde vogeltjes .

Persoonlijk vind ik het zeer kwetsend wat je stelt. Je kwetsbaar opstellen heeft voor mij niets te maken met zwakheid, maar met eerlijkheid en openheid.
Ik ga zeker niet ontkennen dat je je in bepaalde omstandigheden wel eens wat minder kwetsbaar mag/moet opstellen, maar eigenlijk hou je dan vooral jezelf voor de gek.
Als ik mezelf enkel kwetsbaar mag opstellen in mijn prive-kring, zou ik mijn leven niet echt vinden. Bovendien is de scheidingslijn tussen prive, professioneel en openbaar heel dun bij mij. Ik hou niet zo van mensen in hokjes plaatsen. Dit is mijn vriend(in), dit is mijn collega, dit is een kennis, dit is een vreemde,...
Door je kwetsbaar op te stellen, dring je meestal heel rap door tot de essentie: bestaat er een mogelijkheid dat het tussen jou en de persoon met wie je in interactie bent klikt.

Ik poneer een stelling ermee. Ik stel me ook kwetsbaar op, en dan is het, ok, synoniem voor eerlijk en open. Maar ik zie mensen die anders zijn of doen, en met een bepaald image naar buiten treden. Ik vind die mensen efficienter (in persoonlijke omgang) dan ik zelf. Prive vermijd ik persoonlijke contacten, omdat ik zelden helemaal eerlijk kan zijn tegenover andere mensen (je bevindt je toch altijd in een bepaalde context of sfeer).
Als ik makkelijker zou omgaan met mensen, rechtlijniger kan zijn, dan zou ik veel meer mijn eigen kunnen tonen, maar dat wil ik niet omdat ik 'kwetsbaar' ben.

Ik heb ook ergens een topic gemaakt over 'eerlijkheid', en daar maak ik de stelling, dat dit in de huidige maatschappij eerder een zwakke als een sterke eigenschap gezien kan worden.

Zarathustra schreef:Ik poneer een stelling ermee. Ik stel me ook kwetsbaar op, en dan is het, ok, synoniem voor eerlijk en open. Maar ik zie mensen die anders zijn of doen, en met een bepaald image naar buiten treden. Ik vind die mensen efficienter (in persoonlijke omgang) dan ik zelf. Prive vermijd ik persoonlijke contacten, omdat ik zelden helemaal eerlijk kan zijn tegenover andere mensen (je bevindt je toch altijd in een bepaalde context of sfeer).
Als ik makkelijker zou omgaan met mensen, rechtlijniger kan zijn, dan zou ik veel meer mijn eigen kunnen tonen, maar dat wil ik niet omdat ik 'kwetsbaar' ben.

Ik heb ook ergens een topic gemaakt over 'eerlijkheid', en daar maak ik de stelling, dat dit in de huidige maatschappij eerder een zwakke als een sterke eigenschap gezien kan worden.

Ik ben het totaal oneens met je deze keer. In mijn omgeving appreciëren de meeste mensen net heel erg mijn eerlijkheid en kwetsbaarheid. Net doordat mensen weten dat ik gevoelig ben én dat ik dat ook toon, benaderen ze mij op een omzichtigere manier. En zo wil ik het ook.

Heeft kwetsbaarheid nog iets met onzekerheid te maken trouwens?
Ik denk dat voor beide hetzelfde geldt; je moet er bovenstaan, erover heen leven. Want wat als je je kwetsbaar en onzeker voelt. Dat gaat toch aan je knagen? Iedereen wilt zich toch sterk en zeker voelen?
We praten trouwens ook over kwetsbaarheid op verschillende niveaus. Tuurlijk moet je bij jezelf blijven, en ieder heeft een manier hoe hij of zij in het leven staat. Ik respecteer dat wel hoor.

@Jerre; je wilt toch ook als persoon groeien? Dan zie je in dat een persoon niet statisch is, maar dynamisch. Met alle respect, je zegt dat de mensen zich aan jou aanpassen? Het zou juist beter zijn, als je jezelf kan aanpassen aan de omstandigheden.
Het gaat een beetje de kant op van de topic 'eigenheid van een ander'.

Ik denk dat ik je goed kan volgen Zarathustra, er is inderdaad een verschil tussen kunnen en willen in deze geponeerde stelling, denk ik. Als men zich kwetsbaar opsteld tegenover mensen, kunnen die als ze er een andere visie op hebben, dat gegeven verkeerd gebruiken bijvoorbeeld, hoge bomen vangen veel wind is er één van. Ik geloof dat Nicole daar al een monoloog over heeft gehouden in een ander topic, dan verliest men bv het respect, aldan niet verdient uiteraard. Waar ikzelf nu op doel is dat men dus niet altijd geheel eerlijk kan handelen omdat dit of jezelf schaad, of de ander, daar een balans of afweging in maken is soms noodzakelijk denk ik. Klopt dat Zarathustra ?

Ja hoor, als je zaken bespreekt krijg je vaak een dualistische voorstelling, terwijl het vaak ergens in het midden ligt.

Inderdaad, daar ben ik het geheel mee eens Zarathustra

Zarathustra schreef: @Jerre; je wilt toch ook als persoon groeien? Dan zie je in dat een persoon niet statisch is, maar dynamisch. Met alle respect, je zegt dat de mensen zich aan jou aanpassen? Het zou juist beter zijn, als je jezelf kan aanpassen aan de omstandigheden.
Het gaat een beetje de kant op van de topic 'eigenheid van een ander'.

Jij interpreteert mijn post toch wel op een zeer eigenaardige/eigenzinnige manier.

Ik kan mezelf goed aanpassen aan de omstandigheden, maar dat wil voor mij helemaal niet zeggen dat ik me dan niet kwetsbaar kan opstellen. Ik hou immers ook rekening met de gevoeligheden van de persoon met wie ik in contact sta. Dat zou er nog aan moeten mankeren. Omgekeerd gebeurd dat ook. In mijn ogen heeft dat eigenlijk niets met eerlijkheid te maken, maar met het aanvoelen van andere mensen.

Als persoon ben ik net door mijn openheid en het tonen van mijn kwetsbaarheid mezelf meer beginnen accepteren.

Kwetsbaar opstellen is soms eng, maar denk ik wel een must om goede relaties te krijgen. Ik ben zelf (ook) iemand die over het algemeen erg gesloten blijf alhoewel ik de laatste paar jaar wel meer praat, dat wil niet zeggen dat ik meer 'echt' over mezelf praat. Want kwetsbaar, dat zijn toch die donkere plekjes die je niet zo vaak tegenkomt en vaak goed beschermd.
En daarbij vertrouw ik veel mensen gewoon niet zo erg. Dit is naar ervaring..ja..ben gewoon veel gekwetst denk ik? Of ik denk dat ik door mijn ouders nooit echt geaccepteerd werd, waardoor ik de neiging had vaak niet mezelf te zijn. Bovendien heb ik nooit 'echte' vrienden gehad waarmee ik alles kon delen. De eerste was mijn (huidige) vriendje, maar ook die heeft mij meermaals gekwetst terwijl ik me erg kwetsbaar opstelde tegenover hem. En dat hakt er in hoor. Vergeven kan ik dan wel, maar vergeten..nah..
Ik heb tegenwoordig wel wat meer vrienden, wat de preciese definitie daarvan is weet ik niet, maar ik kan in ieder geval mezelf er zijn, en open en af en toe dus ook kwetsbaar mezelf opstellen, dat vind ik fijn.

Elk mens is natuurlijk kwets-baar, ik zou niet weten hoe je daar 'overheen moet leven' tbh.
In hoeverre je dat toont of erop ingaat bij anderen hangt af van de (ongeschreven) sociale wetten die weer per situatie afhangen van het milieu, het gezelschap en de omstandigheden waarin je je bevindt.

Ik wil toch wel graag het verschil tussen eerlijk en open benadrukken.

Ik ben altijd eerlijk, waardeer dat ook enorm in de ander, en heb een hekel aan schijnheiligheid. Ik accepteer de verschillende reacties hierop volkomen.
Maar: ik ben lang niet altijd open over alles, there's a time and place for everything
De mate waarin ik bepaalde onderwerpen privé houd laat ik afhangen van bovengenoemde omstandigheden.
Kan me ook enorm irriteren aan mensen die dit niet zien/doen. Nooit eens iets van zichzelf tonen in een persoonlijk gesprek, of juist in een formelere setting veeeel te veel: pijnlijk!

Persoonlijk ben ik niet bang mijn kwetsbare kant te laten zien, maar ben er wel erg voorzichtig en zorgvuldig mee.
Bevalt prima