HB-Forum.nl

Arjan schreef:Ik kwam tot mijn uitspraak omdat het een geluid is dat vrij vaak te horen valt van HB'ers en ik aannam dat het hier ook bij nogal wat mensen zou spelen. Blijkbaar klopt dat, gezien dit topic.

Goed gezien

Bijvoorbeeld: onze vriend Physeric was laatst iets wiskundigs op zijn PC aan het prutsen, iets met een lijn die mooi door de punten van een grafiek moest lopen. Ik had geen idee waar 'ie mee bezig was Maar goed, ik bezit dan ook geen bovengemiddelde wiskundige kennis.

Juist die zaken waarvan je denkt ze niet te kunnen snappen, vind ik het meest intrigerend en blijft het meest bij. Daarin zie je de ander excelleren en wat men zelf doet is gewoon binnen je eigen norm, dus daar lig je inderdaad niet wakker van.
Ik herrinner me nog die lezing van Willem Kuipers , waarin hij een verklaring had, voor het gegeven dat veel HB-stellen vaak van hun partner en niet van zichzelf denken dat ze HB zijn...prachtig leesvoer hierover:http://www.stephanietolan.com/self-knowledge.htm

Alexandra schreef:Mijn gedachten over HB gaan regelmatig van statisch begrip(het is nu eenmaal zo, dus altijd zo) naar dynamisch(HB als een toestand die slechts per moment en onderwerp er wel of niet even is....zoiets)

Arjan schreef: Er zit natuurlijk een zekere situationele factor in. Denk aan het model van Mönks. Maar ook dat is niet echt een verklaring voor variaties op korte termijn, als je daar op doelt. Heeft het dan niet meer te maken met het je begeven op vlakken die je interesse hebben / vlakken waarop je over veel kennis beschikt en je daardoor op dat soort momenten zekerder voelen?

Feitenkennis is wat anders dan intelligentie. Intelligentie heeft wel iets meer statisch in zich denk ik eigenlijk ook. Toch is niet iedereen altijd op elk vlak/ moment even intelligent,dat kan bv ook met emotie te maken hebben. of interesse(wel of geen drive voor een onderwerp) vandaar dat ik het niet helemaal als iets statisch zie. Misschien bedoel je dat ook?

@Jet: Ik ben het helemaal met je insteek en je onderbouwing eens!
Doorgaans houdt het label me ook niet meer zo bezig, als je de weg maar kunt vinden naar mensen die je leuk vindt en waar je ook fijn op dieper niveau kunt uitwisselen. Soms houdt het me wel bezig omdat ik het toch wel frappant vind dat het hier steeds zo leuk is steeds om te lezen. en mensen tegen te komen.(wat is toch die 'x-factor'? ) Toch HB en ..wat is dat dan PRECIES.
(Ik was een poosje niet op forum en dan valt de positieve 'x factor' hier weer helemaal op als je weer terugkomt

Jet schreef: Dat is al, twijfel staat niet meer zo op voorgrond. Maar is verlegd naar leren van elkaar, contact en plezier.

Zeer goed

Edwin schreef:Hoort twijfel niet bij het leven.
Je wordt immers niet geboren met kennis en ervaring.

Vast en zeker. *voor de Belgen onder ons: "Zeker en vast."*
Tis dan wel weer zo dat de één meer twijfelt dan de ander (net als met veel andere dingen overigens ) en dat niet iedereen over hetzelfde twijfelt. In mijn beleving is het zo dat als ik iets tegenkom waar ik 'iets mee heb', of dat voor mezelf en/of anderen nu duidelijk is of niet, ik daarmee bezig blijf en niet eens altijd bewust. Klaarblijkelijk is daar iets mee, althans voor mij. En een evt. getalletje wat daar aan gehangen zou kunnen worden kan daar niets aan veranderen.

Al enige jaren voordat ik een test heb laten afnemen was ik al een soort van overtuigd van mijn HB-zijn. Mijn twijfel was vooral verpakt in de vorm dat ik me vrijwel altijd weer opzij liet zetten door 'hen die meenden het beter te weten' (of dat nu hoogmoed of een titel was). Was ik misschien bang dat, al 'wist ik beter', ik niet serieus zou worden genomen, omdat het overgrote deel van mijn omgeving niet zag wat en zoals ik zag? Of wel dat ik afgekeurd zou worden omdat ik anders dacht dan de meute die overtuigd was van hun eigen (min of meer collectieve) 'waarheid'? Vanuit dit perspectief is dezelfde twijfel net zo goed te verklaren als de angst door de mand te vallen. Die ik overigens net zo goed ken. Dubbele twijfel dus.

Twijfelen aan de testuitslag doe ik al niet meer. De uitslag (tot 2x toe) was meer een bevestiging van wat ik al wist. Ik houd het erop dat dat zo ongeveer een minimum van mijn mogelijke maximum weergeeft. Vraag is meer wat voor mij m'n optimum is en hoe ik dat voor mezelf zo vorm kan geven dat ik er mezelf in terug kan vinden en zo het beste van mezelf kan geven. Mijn twijfel gaat meer over of ik nu wel doe wat ik zelf verkies of dat het (weer) zo is dat ik me teveel laat leiden door wat anderen vinden dat ik zou moeten doen.

Bij mij uit de twijfel zich ook in het feit dat ik plots denk dat iedereen HB is.
Want als ik het ben, moeten die-en-die het ook wel zijn want die kunnen dit-en-dit toch zoveel beter!

Vroeger was ik een twijfelaar, ik ben daar nu niet meer zo zeker van .

Gewéldig onderwerp! Kan ik mooi mijn verhaal van afgelopen vrijdag kwijt

Vrijdag werd dochterlief opnieuw getest. Bij dezelfde psycholoog die mij ook heeft getest. Ik heb het haar op de vrouw af gevraagd: kán het zo zijn dat je mijn resultaten hebt verwisseld met die van iemand anders? Kán het zo zijn dat ik per ongeluk een goede dag had en toevallig nét de juiste antwoorden hebt gegeven? Kán het zo zijn dat mijn uitslag verkeerd is berekend of niet klopt?

Ik betrap me erop dat ik bijna elk antwoord weet te weerleggen. En ja, ook ik verdenk veel mensen ervan ook HB/hoogintelligent te zijn.

Zelfs toen een tweede IQ-test (ivm assessment) opnieuw HB uitwees kon ik mij er niet van overtuigen dat het dus écht zo is. Om moedeloos van te worden

Ik vind altijd anderen slimmer/intelligenter. Ik denk dat dat ook de reden is van het feit dat ik me ongemakkelijk voel in groepen/bij anderen. En dus ook niet kan geloven dat ik hoogintelligent ben...

Groeten, Poppetje

Jennivale schreef:Vroeger was ik een twijfelaar, ik ben daar nu niet meer zo zeker van .

Hoe kan ik twijfelen aan iets wat mijns inziens niet bestaat? Ik denk hoogstens weleens, zou het toch wel bestaan?

ik twijfel ook. Heel erg soms.

Ik las van iemand die zoiets had van mijn diploma's heb ik gekregen. Dat gevoel heb ik ook. Havo was een eitje, echt nooit iets gedaan (had topsportcarriereplannen toen) en daarna VWO, 5e helemaal gemist door pfeiffer, en toen door de leraren over gezet naar VWO 6, dus dat jaar 2 jaar in 1 jaar gedaan (+ 4 jaar wiskunde ingehaald, had dat vak niet op de Havo en op VWO was het verplicht) en met glans geslaagd (10 op landelijk examen wiskunde) maar het voelde als krijgen. Ook met mijn universitaire studie daarna. Wel iets meer voor gedaan (aanwezig zijn en boeken gelezen) maar doordat ik ziek werd mocht ik veel mondelinge examens doen en is uiteindelijk een dramatisch slechte scriptie met een 6je gewaardeerd vanwege alle moeite die ik erin gestopt had.

De mensa thuistest heb ik gedaan en ben ik doorgekomen, maar ik ga de " echte " test niet doen. Ook uit angst om te falen. Ik kreeg 3 jaar geleden een burn out, kwam bij een psych terecht en die dacht dat ik ADHD zou kunnen hebben, dus getest en daaruit kwam dat ik hoogbegaafd zou zijn. Maar dan wel met een correctie wegens mijn zware medicijngebruik. Dus daarom kwamen er wat punten bij. Schijnt standaard te zijn, maar ik vond het een vaag verhaal. Daarna veel hierover gaan lezen en ik herkende wel veel dingen dus uiteindelijk de stap gewaagd en me hier ingeschreven. Maar of ik echt hoogbegaafd ben?

Poppetje schreef:Gewéldig onderwerp! Kan ik mooi mijn verhaal van afgelopen vrijdag kwijt

Vrijdag werd dochterlief opnieuw getest. Bij dezelfde psycholoog die mij ook heeft getest. Ik heb het haar op de vrouw af gevraagd: kán het zo zijn dat je mijn resultaten hebt verwisseld met die van iemand anders? Kán het zo zijn dat ik per ongeluk een goede dag had en toevallig nét de juiste antwoorden hebt gegeven? Kán het zo zijn dat mijn uitslag verkeerd is berekend of niet klopt?

Ik betrap me erop dat ik bijna elk antwoord weet te weerleggen. En ja, ook ik verdenk veel mensen ervan ook HB/hoogintelligent te zijn.

Zelfs toen een tweede IQ-test (ivm assessment) opnieuw HB uitwees kon ik mij er niet van overtuigen dat het dus écht zo is. Om moedeloos van te worden

Ik vind altijd anderen slimmer/intelligenter. Ik denk dat dat ook de reden is van het feit dat ik me ongemakkelijk voel in groepen/bij anderen. En dus ook niet kan geloven dat ik hoogintelligent ben...

Groeten, Poppetje

Heel herkenbaar. Echt álles wijst erop dat het zo is, en nog ontkennen. Best dom eigenlijk

Leuk onderwerp!

Enerzijds ben ik zelf vrij overtuigt (haha). Er klopt te veel, herken te veel. Mensa thuistest doorstaan e.d. en door
soortgenoten herkend

Anderzijds heb ik meer bevestiging nodig want als ik diep in mijn hart kijk geloof ik er niks van.

Uitnodiging van Mensa ligt hier nu en ga daarga ik dus maar op in denk ik.

Nu ga ik me voorstellen want ik ben nieuw.

moepelot schreef:
Uitnodiging van Mensa ligt hier nu en ga daarga ik dus maar op in denk ik.

Ik heb er 2 jaar over gedaan om hem ook daadwerkelijk op te sturen

Sinds ik weet , dat ik hb ben twijfel ik.
Het is ook niet officieel bewezen.
Wel een paar tests gedaan...en die vielen zeer hoog uit....academisch universitair niveau, geen enkel probleem meneer.
Daar zit je dan met een MBO opleiding.
Ik ben bijna 60 jaar....en vier jaar geleden kwam mijn psychiater ermee....nadat ik voor de 2e keer een burn-out had.
Juist door je leeftijd laat je een behoorlijk spoor ( patroon) achter die zeer kenmerkend en bij hb,ers past.
Maar die twijfel maakt mij eigenlijk niks uit.
Ik loop er niet mee te venten dat ik hb,er ben.....maar het voelt wel lekker , gewoon omdat het voor mijzelf klopt.

Heb vorige week mijn uitslag van de Mensa test binnengekregen. En toch twijfel ik soms nog . Ik denk dat het in mijn geval de "aard van het beestje" is. Maar nu heb ik iets zwart op wit, dus kan ik er niet onderuit. Eigenlijk wist ik het ook wel zonder papiertje. Maar nu kan mijn man het onder mijn neus duwen als ik zeg dat ik denk dat het toch niet zo is .

Ik zwak het af. Intelligent ben ik wel, maar hoogintelligent, of hoogbegaafd?

Toen ik net de uitslag van de Mensa-test binnen had, dacht ik dat alles zeker werd. Maar al snel relativeerde ik het door te zeggen dat ik de test op het nippertje heb gehaald. Gewoon een kwestie van goed gokken. En wat testen ze nou helemaal?

Als ik er al iets over zeg tegen iemand uit mijn omgeving, dan zeg ik dat ik een beetje hoogbegaafd ben. Of dat ik aan een milde vorm van hoogbegaafdheid lijd. Maar meestal houd ik mijn mond. Ik heb gemerkt dat je eerder afstand kweekt met anderen, dan dat ze je opeens begrijpen.

Ik denk dat twijfel over je eigen intelligentie/cognitieve capaciteiten zeker onderdeel is van diezelfde intelligentie. Omdat het nu eenmaal niet zo eenvoudig is om je eigen beperkingen in te zien; doorgaans slagen daar alleen zeer intelligente mensen in. Kortom, als je zeer intelligent bent, heb je vaak een brede visie en snap je heel goed wat je beperkingen zijn, en dus ga je twijfelen. Maar iemand met een mindere intelligentie zal eerder een tunnelvisie hebben en alleen zien wat hij wel kan, en daardoor juist geen twijfel hebben.
Maar misschien maak ik het wel weer te simpel........

Rianne schreef:
Met deze opmerking ben ik het helemaal eens.
Asjeblieft, hemel Mensa niet zo op! Ik loop er ook rond en zie daar veel mensen die voor mij steeds duidelijker het verschil aanduiden tussen hoogintelligent en hoogbegaafd.
Maar dat is niet gek, aangezien Mensa de smalle definitie van hoogbegaafdheid hanteert (en dat is: IQ in 98e of 99e percentiel)

Over de Mensa-test is hier ook al voldoende geschreven. Samengevat: prima voor het doel van Mensa, nl een toelatingstest voor club op basis van de smalle definitie. Maar het is zo'n beperkte test!! Het wel 'halen' van de test geeft wel een aardig betrouwbaar idee van je IQ, maar scoren onder het 98e percentiel wil geenszins zeggen dat je niet hoogbegaafd bent.



De twijfel die ik hier lees is zó herkenbaar voor mij bij mensen die juist wel hoogbegaafd zijn. Het spreekt iets wezenlijks uit, een gedachtengang die iets zegt van "alleen dat cijfertje definieert bij toch niet?" en "er is toch meer dat iemand HB maakt dan alleen z'n IQ?"
Juist die diepzinnigere, vaak filosofische vragen, zie ik leven bij mensen zie hoogbegaafd zijn.

Bij mensen die tegen zichzelf zeggen "juist ja, mijn iq bevindt zich in het 98e of 99e percentiel, dus ben ik hoogbegaafd" heb ik juist vaak twijfel. Dat lijkt mij vaak te gemakkelijk.

Lees mijn woorden nu ajb ook niet als: "aha, ik heb diep wezenlijke identiteitsvragen, dus ik ben hoogbegaafd", want zo bedoel ik het ook weer niet

Vraag aan Rianne: baseer jij je posts op dit forum op wetenschappelijke literatuur? Ik heb gelezen dat je werkt als HB-coach, dus veronderstel ik dat je psycholoog bent en op de hoogte bent van de huidige consensus op het gebied van lastige vraagstukken als definitie van HB etc?

Ik vraag dit, omdat ik dan makkelijker de (wetenschappelijke) waarde van je posts kan inschatten. Het komt namelijk vaak op me over dat er een wetenschappelijke basis achter je posts zit, maar je geeft geen bronnen.
Als voorbeeld: het verschil HB/HI. Is dit in de wetenschappelijke literatuur een geaccepteerd fenomeen? Ik vind het namelijk zeer vaag.

Begrijp me niet verkeerd, dit is geen aanval ofzo. Gewoon een vraag. Ik ben zelf namelijk geen psycholoog.

Jo Pipopi schreef:Ik denk dat twijfel over je eigen intelligentie/cognitieve capaciteiten zeker onderdeel is van diezelfde intelligentie. Omdat het nu eenmaal niet zo eenvoudig is om je eigen beperkingen in te zien; doorgaans slagen daar alleen zeer intelligente mensen in. Kortom, als je zeer intelligent bent, heb je vaak een brede visie en snap je heel goed wat je beperkingen zijn, en dus ga je twijfelen. Maar iemand met een mindere intelligentie zal eerder een tunnelvisie hebben en alleen zien wat hij wel kan, en daardoor juist geen twijfel hebben.
Maar misschien maak ik het wel weer te simpel........

Ik denk dat het nog veel simpeler is: gewoon een kwestie van karakter en opvoeding. Mensen die lang geloofd hebben dat ze dom waren zullen meer en langer blijven twijfelen, net als mensen bij wie de twijfel de aard van het beestje is. Ikzelf val alleen in de laatste categorie en twijfel eidenlijk niet echt meer aan mijn intelligentie - wat het ook precies moge zijn - maar meer aan allerlei concretere capaciteiten. Ik denk dat intelligente/hoogbegaafde mensen die altijd al wisten dat ze (erg) intelligent waren en een ruime portie zelfvertrouwen hebben (en ook niet overdreven filosofisch zijn ingesteld misschien ) niet veel aan hun intelligentie zullen twijfelen. Zeg maar de hoogbegaafde die het gewoon goed doet in de maatschappij en het leven en die je niet snel op een forum als dit zult tegenkomen, met alle respect voor alle mensen die je hier wel tegekomt natuurlijk.

Zeg maar de hoogbegaafde die het gewoon goed doet in de maatschappij en het leven en die je niet snel op een forum als dit zult tegenkomen, met alle respect voor alle mensen die je hier wel tegekomt natuurlijk.

Zeer scherp gevonden NEZ.......hier kan ik wat mee......alle twijfelaars moeten zo snel mogelijk van dit topic af.

Jo Pipopi schreef:
Vraag aan Rianne: baseer jij je posts op dit forum op wetenschappelijke literatuur? Ik heb gelezen dat je werkt als HB-coach, dus veronderstel ik dat je psycholoog bent en op de hoogte bent van de huidige consensus op het gebied van lastige vraagstukken als definitie van HB etc?

Ik vraag dit, omdat ik dan makkelijker de (wetenschappelijke) waarde van je posts kan inschatten. Het komt namelijk vaak op me over dat er een wetenschappelijke basis achter je posts zit, maar je geeft geen bronnen.
Als voorbeeld: het verschil HB/HI. Is dit in de wetenschappelijke literatuur een geaccepteerd fenomeen? Ik vind het namelijk zeer vaag.

Begrijp me niet verkeerd, dit is geen aanval ofzo. Gewoon een vraag. Ik ben zelf namelijk geen psycholoog.

Hoi Jo Pipopi,
Helemaal niet als aanval aan gekomen Ik ben geen psycholoog. Inderdaad wel coach, gespecialiseerd in de begeleiding van hoogbegaafde volwassenen en zelf HB.
Ik heb veel (oa wetenschappelijke) literatuur over hoogbegaafdheid gelezen en probeer ook altijd in mijn posts dingen te 'roepen' die onderbouwd zijn.
Maar, ik zie inde literatuur ook nog veel tekortkomingen en dingen die mi nog niet goed(genoeg) onderzocht zijn.

In mijn coachpraktijk komen veel hoogbegaafden voorbij en mij vallen dingen op die ik niet altijd in de literatuur kan plaatsen, cq wetenschappelijk kan onderbouwen.
Empirische bevindingen... ik hoop dat wetenschappers enkele van dergelijke vragen ooit oppakken en dat dit wellicht tot onderbouwde theorieën en modellen zal leiden; wetenschappelijk onderbouwen dat sommige van mijn bevindingen niet kloppen is ook goed. Ook dat geeft meer duidelijkheid

Vwb het verschil HB/HI. Dat er een verschil is, leid ik af aan de bestaande modellen (bijv Mönks). Op het moment dat je HB definieert als hoge intelligentie+creativiteit+motivatie, dan is er dus een verschil tussen HB en HI. Wat ik vervolgens in de praktijk tegenkom zijn mensen die dat wel hetzelfde vinden en ook zie ik mensen die vinden dat iemand (bijv zijzelf) HB zijn, maar 'enkel' hun HI zie. En die verschillen probeer ik dus beter te benoemen en te verwoorden; deels op basis van mijn ervaringen en deels op basis van wat ik er dan wel over kan vinden in de literatuur.


Vwb dat ik niet aan bronvermelding doe, dat klopt vaak. Ik vind bronvermelding de leesbaarheid niet altijd ten goede komen. En we zijn hier een forum voor hoogbegaafden en geen wetenschappelijk tijdschrift ofzo. Maar je mag mij er altijd om vragen als je mijn bronnen wilt weten!