HB twijfels

[Barbara]

In het voorsteltopic van T2B kwam een stukje naar voren...

Ik heb de indruk dat twijfel over hb zijn ook wel aan het lijstje van hb eigenschappen mag worden toegevoegd...

Daarmee neem je mijn laatste twijfel weg

Die twijfel is volkomen normaal. Velen voelen zich een nepper en denken daarnaast: àls ik al HB ben dan is het vast me nijn hakken over de sloot. Ze verwachten ieder moment door de mand te vallen. Zelfs mensen die zich hebben laten testen bagatelliseren hun goede testresultaten soms met 'ik had toevallig een goede dag' of 'ze hebben me vast gemazzeld'.

Wat vinden we hiervan? Twijfelt iedereen hier aan zijn/haar testuitslag(en)? Voelen we ons neppers?

[Barbara]

Om alvast even voor mezelf te antwoorden: ik twijfel ook. Een beetje. Genoeg om geen zin te hebben in de Mensa test. Want ik ben niet goed in cijfertjes en bak daar toch niets van. En als het nou niet zo is, dat ik 'erbij' mag, ben ik dan niet meet HB?

[Diana]

Ik twijfel dagelijks. Ben drie keer getest zelfs, waarbij ik de tweede keer HB ben getest (zat 6 jaar tussen 1ste en 2de test ongeveer) en de laatste keer scoorde ik onder het gemiddelde. Schiet mij maar lek! De mensa test wees uit dat ik zwakbegaafd ben en toch voel ik me erg thuis tussen HB-ers. Wat ik het moeilijkste vind is dat ik na de tweede uitslag alles goed moet doen van mezelf want ja, je bent toch HB? Wordt af en toe gek van mezelf. Die twijfel is er altijd op de achtergrond. Vervelend. Ik twijfel ook vaak omdat ik dingen anders zie dan anderen of anders oplos. Dan denk ik dat ik het fout heb gedaan. Kortom, ik moet nog flink aan mezelf werken!

Twijfel mag van mij ook in het rijtje van HB-eigenschappen.

[Alexandra]

Toevallig sprong die uitspraak er voor mij ook uit.
Mijn gedachten over HB gaan regelmatig van statisch begrip(het is nu eenmaal zo, dus altijd zo) naar dynamisch(HB als een toestand die slechts per moment en onderwerp er wel of niet even is....zoiets)
Wanneer ik hier die verrassende hoeveelheid herkenning voel, wordt het toch weer statisch. Het overvalt me hoeveel ik hier herken...wat is dat toch? de HB-factor? Ik vind de nuanceringen die Kaze hierin aanbrengt dan ook weer heel interessant.
Maar de twijfel en het gevoel dat ik het niet ben, ken ik ook. Het zit'm er denk ik ook in hoe slim en dom je jezelf voelt in het dagelijkse leven door allerlei bekende en onbekende situaties heen. Het leven is vallen en opstaan en kan niet geroutineerd geleefd worden, dus kan je jezelf altijd slim en ook dom voelen, gelukkig .
Ik ben benieuwd wat een ieder nog meer schrijft.

[Nicole]

Goede vraag.
Een die ik zeker herken. Wat als je geen test hebt gedaan, en niet kan zeggen in heb 138 dusss...
Mag je dan wel wat zeggen, of ben je dan gewoon 'niet echt'. Een nepper die per ongeluk iets anders is dan anderen, meer niet.

Voor mezelf sprekend heb ik wel, nieuwsgierig als je toch bent naar jezelf, een testje gedaan. Sterk verzwarende omstandigheden ingebouwd en zie je wel. Gewoon. Heel gewoon hoor. Goed, per ongeluk iets meer maar da's vast toeval, meer niet.
Ben ik daar trots op, of tevreden over en wat betekent het voor mij?

Wil ik nu naar Mensa, voor 'het echte werk', word ik daar gelukkiger van. Wat als.... en Barbara heeft die test ook niet gedaan,maar is wel HB.... uh..

Wat wil ik? Slimme mensen ontmoeten ja, maar wat als ze te zelfingenomen zijn. Daar heb ik moeite mee, sociaal gezien. & Zo hoog opgeleid ben ik nou ook weer niet, alleen sociale academie, zoals heel veel mensen.

Cijfers gaat mij ook niet lukken, ik haatte ze en zwoor ze ooit af. Rekenmachines en verder zie ik het wel, ik leef niet in/met cijfers, maar met associaties. Vaak iets te veel dat ik er zelf moe van word. STOP nou eens met denken, weet nog steeds niet hoe. Alleen TV kijken helpt wel eens. Dan nog zit ik met mijn aantekeningenblok op de bank. Ineens hoor ik weer iets en tadaa, daar gaat het allemaal weer werken.

Wat ben je dan?
Door de mand gevallen?

In elk geval kwebbel ik weer een eens te veel, en wat ik allemaal lees voelt toch een beetje als 'thuiskomen'. Eindelijk weer eens interessante gesprekken.

[Arjan]

Ik kwam tot mijn uitspraak omdat het een geluid is dat vrij vaak te horen valt van HB'ers en ik aannam dat het hier ook bij nogal wat mensen zou spelen. Blijkbaar klopt dat, gezien dit topic.

Voor mijzelf heb ik ook lang die twijfel gehad. Waarom nu niet meer.. misschien was mezelf accepteren zoals ik ben daar wel het belangrijkste in. Hoewel ik nog regelmatig dom kan voelen.

Bijvoorbeeld: onze vriend Physeric was laatst iets wiskundigs op zijn PC aan het prutsen, iets met een lijn die mooi door de punten van een grafiek moest lopen. Ik had geen idee waar 'ie mee bezig was Maar goed, ik bezit dan ook geen bovengemiddelde wiskundige kennis.

Mijn gedachten over HB gaan regelmatig van statisch begrip(het is nu eenmaal zo, dus altijd zo) naar dynamisch(HB als een toestand die slechts per moment en onderwerp er wel of niet even is....zoiets)

Er zit natuurlijk een zekere situationele factor in. Denk aan het model van Mönks. Maar ook dat is niet echt een verklaring voor variaties op korte termijn, als je daar op doelt. Heeft het dan niet meer te maken met het je begeven op vlakken die je interesse hebben / vlakken waarop je over veel kennis beschikt en je daardoor op dat soort momenten zekerder voelen?

[ItsI]

't Hangt een beetje van m'n dag af . Soms twijfel ik, op andere dagen ben ik heel zeker van mijn zaak. Ik ben niet officieel getest. Heb alleen een handjevol internettestjes en de Mensa thuistest gedaan. Er zijn dus hooguit wat indicaties in de richting van, maar niets vaststaands. In een ver verleden is bij mij een iq-test afgenomen die door school betaald werd waarna mijn ouders alleen te horen kregen "ze kan naar het vwo". Uitslag onbekend. Ik ben dus een 'wannabe' en daar heb ik geen problemen mee .

Maar ik hou het al 20 jaar uit met een hb partner en heb 2 hb kinderen. Er is voldoende herkenning om te denken dat ik 'het' ook ben. Ik heb de behoefte niet om me te laten testen. Zoals gezegd, met uitzondering van een aantal dagen waarop ik 't allemaal wat somberder inzie, heb ik meestal niet zoveel twijfels. Een test gaat of bevestigen dat ik idd slim ben, of bevestigen dat ik een stukje onder die magische 130-grens zit. Afhankelijk van op welke dag ik zo'n test zou doen . Met de uitslag verander ik niet. En het beeld dat ik van mezelf heb, verandert er ook niet door. 't Is wel best zo. Dat kleine beetje twijfel hoort ook bij mij, het zit me niet in de weg.

[SJ]

Wil ik nu naar Mensa, voor 'het echte werk', word ik daar gelukkiger van. Wat als.... en Barbara heeft die test ook niet gedaan,maar is wel HB.... uh..

Het lijkt wel of de Mensa test als 'de test' wordt ervaren om te weten of je HB bent of niet. (waarom?)
Volgens mij heeft mensa het helemaal niet specifiek over hoogbegaafdheid en eerder over hoogintelligentie..

Corrigeer me als ik het uit mijn duim zuig..

[Rianne]

Wil ik nu naar Mensa, voor 'het echte werk', word ik daar gelukkiger van. Wat als.... en Barbara heeft die test ook niet gedaan,maar is wel HB.... uh..

Het lijkt wel of de Mensa test als 'de test' wordt ervaren om te weten of je HB bent of niet. (waarom?)
Volgens mij heeft mensa het helemaal niet specifiek over hoogbegaafdheid en eerder over hoogintelligentie..

Corrigeer me als ik het uit mijn duim zuig..

Met deze opmerking ben ik het helemaal eens.
Asjeblieft, hemel Mensa niet zo op! Ik loop er ook rond en zie daar veel mensen die voor mij steeds duidelijker het verschil aanduiden tussen hoogintelligent en hoogbegaafd.
Maar dat is niet gek, aangezien Mensa de smalle definitie van hoogbegaafdheid hanteert (en dat is: IQ in 98e of 99e percentiel)

Over de Mensa-test is hier ook al voldoende geschreven. Samengevat: prima voor het doel van Mensa, nl een toelatingstest voor club op basis van de smalle definitie. Maar het is zo'n beperkte test!! Het wel 'halen' van de test geeft wel een aardig betrouwbaar idee van je IQ, maar scoren onder het 98e percentiel wil geenszins zeggen dat je niet hoogbegaafd bent.



De twijfel die ik hier lees is zó herkenbaar voor mij bij mensen die juist wel hoogbegaafd zijn. Het spreekt iets wezenlijks uit, een gedachtengang die iets zegt van "alleen dat cijfertje definieert bij toch niet?" en "er is toch meer dat iemand HB maakt dan alleen z'n IQ?"
Juist die diepzinnigere, vaak filosofische vragen, zie ik leven bij mensen zie hoogbegaafd zijn.

Bij mensen die tegen zichzelf zeggen "juist ja, mijn iq bevindt zich in het 98e of 99e percentiel, dus ben ik hoogbegaafd" heb ik juist vaak twijfel. Dat lijkt mij vaak te gemakkelijk.

Lees mijn woorden nu ajb ook niet als: "aha, ik heb diep wezenlijke identiteitsvragen, dus ik ben hoogbegaafd", want zo bedoel ik het ook weer niet

[Yet]

Weet je... ik vraag me wel eens af: waarom wordt er waarde aan gehecht? Waarom is die kapstok zo van belang? Wat verklaart het wel, wat verklaart het niet?

Er is een tijd geweest dat het fenomeen hoogbegaafd zijn me veel bezig hield: Toen ik net achter mijn mogelijkheden kwam zeg maar & ontdekte dat ik niet vreemd, gek, buitenbeentje, dom (want dat dacht ik vaak omdat ik vaak anders dacht dan ieder om me heen) en zo was.
Ik ontdekte ene groep mensen met wie het klikte. Bij wie ik echt moest wennen niet alles uit te leggen. Die me doorhadden (bugger ). Bij wie een half woord vaak genoeg was. Mensen die me aan het denken konden zetten door uitwisseling op dieper level.

En heel heel heel vaak dacht ik: pfffff.... ze zullen me wel dom vinden. Zo slim, origineel, etc. ben ik nou ook weer niet, twijfel twijfel. Maar de essentie van die twijfel was: ik voel me prettig in deze groep mensen, had nog nooit zoveel herkenning meegemaakt en stel je nou eens voor dat ik er toch niet bij hoor...

En toen het kwartje begon te vallen van wie ik ben en hoe ik in elkaar steek kwam gewoon acceptatie. Ik ben ik en de term hoogbegaafd begon relevantie te verliezen en werd steeds meer verlegd naar inhoudelijk gesprek, begrepen worden en pret hebben met elkaar. Een verklaring van alles wat je meemaakt is het toch niet. Wel een verklaring waarom je vaak anders tegen dingen aankijkt dan veel mensen in je directe omgeving in bijv. werkkring.

Dat is al, twijfel staat niet meer zo op voorgrond. Maar is verlegd naar leren van elkaar, contact en plezier.

[Nijn]

Ik heb een jaar of 5 geleden wel gedacht dat ze de test verkeerd hadden gemaakt vroeger, dat ik echt niet snapte hoe andere mensen mij nu zo slim konden vinden. Maar innmiddels iets meer zelfvertrouwen en een aantal enorm goede assesments later twijfel ik daar op zicht niet meer aan, de feiten liggen er gewoon. Ik 'vind' het alleen gewoon niet van mezelf, ik zie in het dagelijks leven gewoon niet wat ik beter kan dan een ander (collega's, vrienden etc.), en dat brengt een soort van twijfel.

Daarnaast speelt bij mij ook sterk het gevoel dat ik niet eruit haal wat erin zit, dat ik meer moet kunnen en ook wil. Maar ik kan de reden niet vinden waarom dat niet lukt. Ik ben een levenslange zesjesstudent/onderpresteerder, en dat krijg ik er gewoon niet uit. En ergens leeft in mij dus ook dat stereotype beeld van een HBer die met negens en tienen afstudeerd aan een exacte studie en die op mijn leeftijd toch wel haast een topbaan in de wetenschap moet hebben, en dat ben ik absoluut niet.

[northern lady]

Ik hecht er in die zin waarde aan, omdat het veel uit mijn verleden zou verklaren...
Maar...alleen vwo gedaan, verder weinig bijgeleerd, dus voel ik mij over het algemeen gesproken gewoon dom. Poosje geleden plaatste ik hier ergens al dat ik niet hb ben, klaar. Maar wel dat ik jullie lekker lastig zou blijven vallen . Maar naar aanleiding van dat artikel kwam bij mij de twijfel ook weer terug.
Het is ook het zoeken naar een stukje bevestiging over hoe je bent, wie je bent. En als je nogal onzeker bent, zoals ik, dan kan zo'n bevestiging wel eens verhelderend werken.

[Edwin]

Hoort twijfel niet bij het leven.
Je wordt immers niet geboren met kennis en ervaring.
Veel mensen op dit forum, waaronder ikzelf, zijn pas op latere leeftijd met het begrip HB inn contact gekomen.
Ik had ook een beeld van de HB, de Einsteins op deze planeet, maar ondertussen weet ik beter.
Er is zo'n grote diversiteit.

Het doen van een test is voor sommigen 'nodig' bij hun zoektocht voor een bevestiging en daar is niets mis mee.
Steeds komt het terug op zelfbewustzijn en zelfvertouwen. Als dit goed is dan ben je zelfverzekerd en zal je in deze maatschappij betere resultaten bereiken.
Met deze bevestiging zal je minder twijfels hebben.

Ik loop ook steeds met de vraag hoe belangrijk is het om 'harde' bewijzen voor het HB zijn te hebben.
Door wie worden deze tests gemaakt, door HB-ers of door niet HB-ers die de uitslag kunnen interpreteren.
En voor wie doe je het, voor jezelf of de anderen.

[ItsI]

...alleen vwo gedaan, verder weinig bijgeleerd, dus voel ik mij over het algemeen gesproken gewoon dom.

Verwar je nu intelligentie niet met kennis die iemand door (verdere) studie heeft opgedaan? Dat je over bepaalde onderwerpen niet kunt meepraten of niet alle moeilijke woorden kent die iemand gebruikt, zegt niets over je intelligentie, maar voornamelijk iets over je (gebrek aan) verdere opleiding. Dat betekent niet dat je dom bent.

Maar ik snap wat je bedoelt. Ik heb na een afgebroken universitaire studie alleen nog een 2-jarige mbo-opleiding gedaan. Na 't mislukken van die studie dacht ik 'ik ben te dom voor de universiteit'. Ik voelde me vaak minder dan collega's die met mooie hbo- of unidiploma's binnen kwamen. Inmiddels weet ik dat zo'n diploma nou ook weer niet alles over de bezitter ervan zegt .

[jerre050978]

Ik heb persoonlijk nooit echt getwijfeld. Ik denk dat ik het al door had als ik 6 jaar was. Maar eigenlijk heb ik nooit echt beseft wat de gevolgen waren voor het volwassen leven. Die zijn heel anders dan als je jonger bent.

[Trying2Boringinal]

Jep, ik ben ook chronisch twijfelaar, dat bracht mij mede tot die uitspraak aan het begin van dit topic. Mijn twijfel werd wel langzaam aan minder toen ik verhalen las van andere hb'ers over hun ervaringen. Een mooie paradox: als iedereen blijkt te twijfelen is de twijfel juist een bevestiging. Maar twijfel over hb zijn heeft nog steeds een mooi plekje in de archiefkast van mijn zelfreflectie.

Weet je... ik vraag me wel eens af: waarom wordt er waarde aan gehecht? Waarom is die kapstok zo van belang? Wat verklaart het wel, wat verklaart het niet?

Voor mij persoonlijk heeft hb zijn en dat erkennen er vooral voor gezorgd dat ik sociaal gezien beter kan inspelen op anderen. In plaats van me frustreren over het feit dat mensen anders zijn dan ik, of me niet begrijpen, weet ik nu dat ik gewoon op een bepaalde manier anders ben en dat daar niks mis mee is. Daardoor kan ik zowel mezelf als anderen veel beter accepteren en kan ik meer mezelf zijn in sociale context.

Tot nu toe is dat voor mij de belangrijkste toevoeging van het hb zijn, maar dat alleen al is het waard om te proberen te stoppen met twijfelen! Voor mij is hb misschien eerder een handvat dan een kapstok.

[miriam]

Oké, mag ik ook een duit in het zakje doen? Ik voelde mij dom op het gymnasium: ik was vast per ongeluk geslaagd. (Heb nog regelmatig nachtmerries, dat ik niet echt geslaagd ben voor mijn examen). Toch heb ik het gymnasium op een wel heel vreemde manier gedaan: ik was bijna nooit aanwezig, want veel briefjes dat ik ziek was. (was ik ook). Feitelijk heb ik het gymnasium vooral in de laatste twee maanden voor het examen gehaald. Maar maakte mij dat slim? Nee hoor...

Toen bleef ik opkijken tegen mensen uit mijn Gym klas die geneeskunde hadden gestudeerd...Die waren pas slim. Immers gestudeerd en dan ook nog arts...Velen hadden eerst de bèta kant van het gymnasium af moeten maken. Ik dacht toen: en als je dat kan: zo maar even al die wiskunde en natuurkunde en scheikunde doen vóór je geneeskunde studie: dan ben je pas slim...

Ik besluit toch geneeskunde te gaan studeren, word ingeloot en moet dus N en S en W doen. Ik heb het af: het zei me nog niets. Was dat nou alles. Dus: het was makkelijk en dus was ik niet slim ( het is bijna wetmatig: als ik iets kan, is het dus makkelijk. )

Vervolgens: geneeskunde studie helemaal afgemaakt, (inmiddels al 30 ). Toen dacht ik: pff, niets aan, die geneeskunde studie.

Tenslotte denk ik nu: alleen promovendi en echte bètea nerds, die zijn pas slim.

Maw, alles wat ik niet kan of nog niet gedaan heb is dus slim Mag dat ook op het lijsie: nooit eens een keer trots op je zelf mogen zijn

Ik denk een patroon bij mezelf te zien...

[anna]

Hm, of het bij de hb-eigenschappen hoort, twijfel aan jezelf. Mijns inziens niet. Het hangt meer van je zelfbeeld, karakter en levenspad af.

Ik heb me eigenlijk nooit echt dom gevoeld. Ben wel eens voor dom aangezien etc., maar ik heb mezelf nooit als dom gezien. Ik zie datzelfde terug bij mijn hb-kinderen. Volgens mij zijn er dus best hb-ers die niet aan de eigen mogelijkheden twijfelen.

Wat ik wel heb, net als Miriam: trots zijn op eigen dingen, nee. Alles is maar zo gewoon. Nu moet ik zeggen dat ik niet echt opkijk naar anderen die wel wat boeienders (in wiens ogen) gedaan hebben. Kritisch op alles en iedereen, en vooral op mezelf. Dat dan weer wel.

[san]

@ anna: hoewel ik een behoorlijk positief type ben, de wind niet echt tegen had in mijnleven, ik bijzonder zeker kan zijn en/of overkomen, kan ik ERG twijfelen aan al dan niet hb zijn.

Mijn zoon is getest, mijn man en ik waren gewend aan de zinsnede 'dat heeft ie van zijn ooms'

Bij beschrijving van hb-kenmerken aan mensen om me heen, n.a.v. zoon dus, kreeg ik verschillende keren als reactie: o maar dat heb jij óók altijd gehad ooo, eehm, nou... ik denk dat ik misschien wel in die richting zit maar neeeuuuh
schrik, twijfel... geen valse bescheidenheid, gewoon echt zéker weten dat anderen veel slimmer zijn. (want ja, Ik ben vooral LUI.. er zit heus wel meer in, maar ja, ach... kijk , mijn broer, ja DIE wel maar ik... neeuh)

Inmiddels, net als een paar anderen hierboven, heb ik de ervaring dat ik me op me gemak voel tussen hbers, mezelf niet hoef uit te leggen... en tóch: zal ik wel rond de 130 zitten, want zo slim als .. ben ik ECHT niet

en ook:

Ik herken vrienden en familieleden in de situaties en problematiek die hier voorbij komt.
Ik heb plezier met geteste en ongeteste mensen van hier IRL.
en ach... wat doet het er toe verder? Inmiddels niet veel meer. Ik ben het problematiseren voorbij geloof ik. Een aantal dingen zijn op hun plaats gevallen, ik begrijp mijn gezinsleden beter.

En ja: de omstandigheden maken me meer of minder hb. Zoiets werd door iemand aan het begin van dit topic aangekaart. Ik ben de laatste maanden weer 'wakker' geschud op mijn werk, zit regelmatig in een heerlijke flow... dat werkt door in creativiteit & energie, zowel thuis als op het werk. "met de kennis van nu " kan ik zeggen dat ik sinds 2005 richting bore out ben gegaan en daar in het afgelopen jaar weer uit gekomen ben. Het valt partner, vrienden en mensen op school op.

o enne Nee... ik noem mezelf in de buitenwereld niet HB wánt ik heb geen IQcijfer te overhandigen....

[miriam]

Hm, of het bij de hb-eigenschappen hoort, twijfel aan jezelf. Mijns inziens niet. Het hangt meer van je zelfbeeld, karakter en levenspad af.

Wat ik eigenlijk - ook - bedoelde is dit:

Ik lees vaak op het Forum onzekerheid over opleidingsniveau, niveau baan. Toch?

Misschien gaat die onzekerheid wel niet weg met wél een voltooide Uni opleiding. Of een (door de maatschappij gezien als ) goede baan....Dat is dus wel wat ik altijd dacht: als ik maar dat en dat bereik dan...

Voor mij ging dat niet op dus, dat ik daar zekerder door werd... Ach, ja je hebt gelijk, je kan vaak toch nauwelijks mensen onderling met elkaar vergelijken, levenspaden verschillen inderdaad nogal, karakter en zelfbeeld dito