Èchte matches met vrienden

[Phileine2]

Nou ja het gaat er natuurlijk niet echt om hoe het verder moet als de wereld vergaat, het is een soort graadmeter voor mij. Dat ik denk: Als ik alleen overblijf met Pietje, dan zou dat iedere dag leuk kunnen zijn. Echter, alleen op de wereld met Jantje, dat zou niet werken.

Een iets makkelijker voorbeeld is misschien, ga je met iemand op vakantie?
Daar moet ik bij sommige mensen ook niet aan denken namelijk. Ik wil ze best af en toe een paar uurtjes om me heen maar niet een hele vakantie.
(Hoewel ik dan weer meteen met praktische dingen in mijn hoofd zit, van die houdt niet van strand en die niet van hitte - en daar gaat het nu even niet om)

En ik ben er voor mezelf uit dat ik niet meer al die losse contacten wil (de één om mee te winkelen, de ander om mee te zwemmen, bij wijze van spreken) maar dat ik met iedereen een goed gesprek wil kunnen voeren op zijn tijd. Dus dat wordt een soort basisvoorwaarde.... kunnen we dat, dan gaan we ook eens winkelen/zwemmen/whatever.

[@nouk]

Nou ja het gaat er natuurlijk niet echt om hoe het verder moet als de wereld vergaat, het is een soort graadmeter voor mij. Dat ik denk: Als ik alleen overblijf met Pietje, dan zou dat iedere dag leuk kunnen zijn. Echter, alleen op de wereld met Jantje, dat zou niet werken.

Een iets makkelijker voorbeeld is misschien, ga je met iemand op vakantie?
Daar moet ik bij sommige mensen ook niet aan denken namelijk. Ik wil ze best af en toe een paar uurtjes om me heen maar niet een hele vakantie.
(Hoewel ik dan weer meteen met praktische dingen in mijn hoofd zit, van die houdt niet van strand en die niet van hitte - en daar gaat het nu even niet om)

En ik ben er voor mezelf uit dat ik niet meer al die losse contacten wil (de één om mee te winkelen, de ander om mee te zwemmen, bij wijze van spreken) maar dat ik met iedereen een goed gesprek wil kunnen voeren op zijn tijd. Dus dat wordt een soort basisvoorwaarde.... kunnen we dat, dan gaan we ook eens winkelen/zwemmen/whatever.

Nee, tuurlijk, ik snap ook wel wat je bedoelt, maar ik bedoelde te zeggen dat iedereen een eigen leven heeft, als het goed is, en iedereen beïnvloed wordt daardoor. Ook daardoor kun je niet altijd op ieder moment iets van iemand krijgen, ook al heb je dat nog zo hard nodig op dat moment en zou die ander het ook wel kùnnen geven (ware het niet dat...).

Jouw laatste alinea, daar kan ik me ook helemaal in vinden. Maar ik vind het zelf soms ook wel eens een uitdaging om contact te krijgen met mensen waar ik dat niet bij heb. Maar dat is meestal van zeer korte duur en meer nieuwsgierigheid van mijn kant, denk ik.

[marleen]

Ik reageer later nog. Zit nu telkens tussendoor op mijn iPhone. Werkt niet prettig.
Wil alvast kwijt aan @nouk, dat het stukje dat jij aanhaalt, uit een post komt van mij waarin ik aangeef hoe het voor mij werkt. In alles wat ik post op dit forum, ga ik altijd uit van hoe de dingen voor mij werken. Ik praat nooit voor een ander. Dus ook hier niet.

[Ray]

Ik weef nog even verder vanuit mijn eigen draadje, even los dus van de discussie en de bijdragen hierboven. Mag wel, lijkt me. Ook houd ik het even bij mijn persoonlijke ervaring en gevoel aangaande dit vraagstuk, ervan uitgaande dat ook dit interessant kan zijn binnen deze uitwisseling. Misschien zelfs in de zin van een voorbeeld van eenzelfde gevoel van frustratie op het gebied van diep contact met mensen, zonder dat daar direct een buitengewone, eenzaam hoge intelligentie aan ten grondslag ligt.

Ik zie mijzelf soms als een computer (om die uitgekauwde metafoor er maar weer even voor in te zetten) die tot veel in staat is, tot het bezig zijn met en uitwerken van ingewikkelde vraagstukken, maar die niet de allerkrachtigste en snelste processor heeft. Niet zo snel als sommige andere 'modellen' hier op het forum althans.

Ik herken mij in die zin wel in de omschrijving binnen het Delphi-model, waar je verder je vraagtekens bij zou kunnen zetten als zijnde een goede maatstaf voor hoogbegaafdheid (althans, zo zet ik die zelf neer, die vraagtekens). Het volgende vind ik absoluut op mijzelf van toepassing: autonoom, hoogintelligent denken, rijk geschakeerd voelen, hoogsensitief, gedreven, nieuwsgierig, schepppingsgericht, creatief, snel, intens en complex. Misschien ben ik niet hoogbegaafd, als in het 99ste percentiel, maar wel in het bezit van een complexe innerlijke wereld. En dát is wat ik het meeste mis, in algemene zin, in de medemens. Dat is mijn gemis! Heeft iemand er iets aan?

Intelligentie an sich is niet zo bijzonder, althans niet in mijn beleving, maar de complexiteit van het geheel des te meer. Ik begrijp je dan ook prima want voor mij is datzelfde ook het meest van belang. Ik ben er voor mezelf zo stilletjes aan wel achter dat er altijd mensen zullen zijn met een hogere intelligentie alsook het tegenovergestelde echter dat is niet zo interessant. Er zijn andere eigenschappen die van belang zijn, intelligentie tot op zekere hoogte maar vooral hetgeen we "menselijkheid" noemen en wat je zou kunnen vertalen naar een scala van eigenschappen met daaronder bijv. een hoog moreel besef, gevoel voor rechtvaardigheid, medeleven, mededogen, relativerend vermogen etc. Voor mij persoonlijk is het EQ de sleutel of 'verbindende factor' en is het IQ toch wat minder van belang. Hoogbegaafde mensen zijn voor mij wat dat betreft niet zozeer intellectuele kanonnen maar vooral 'menselijke mensen'

[@nouk]

Ik reageer later nog. Zit nu telkens tussendoor op mijn iPhone. Werkt niet prettig.
Wil alvast kwijt aan @nouk, dat het stukje dat jij aanhaalt, uit een post komt van mij waarin ik aangeef hoe het voor mij werkt. In alles wat ik post op dit forum, ga ik altijd uit van hoe de dingen voor mij werken. Ik praat nooit voor een ander. Dus ook hier niet.

Okee, dan heb ik het verkeerd geïnterpreteerd, dat is nu dan duidelijk. Mea culpa.

[inge mulder]

Phileine2 schreef:
Mijn ervaring is juist dat die échte klik niet zoveel met interesses en levensfase te maken heeft.
Ik bedoel dan vooral een soort golflengte. Dat je uit compleet verschillende werelden/milieus kunt komen, verschillende leeftijd en dan toch een bijzondere klik hebt.

Althans, ik denk dat dat een intelligentie-klik is.

Jij zegt hier precies wat ik eerder geschreven heb in het topic dat Moira een aantal maanden geleden gestart heeft. Ik zal het hieronder nogmaals plaatsen:

[...]We leven allemaal op dezelfde aardbol, maar niet in dezelfde wereld voor mijn gevoel. We leven naast elkaar en langs elkaar. De mensen die in mijn wereld rondlopen, zitten op dezelfde golflengte als ik. En dat zijn er heel weinig. Ik heb er maar een paar gekend. Ongetwijfeld lopen er ergens nog meer rond, maar komen we elkaar niet tegen. [...]Ik raak daarvan overstuur. Ik blijf alleen op de wereld over, hoeveel mensen er ook om me heen zijn: zíj zitten nl. niet in mijn wereld.
En omdat ik al in geen jaren mensen ben tegengekomen die op dezelfde frequentie leven als ik, ben ik bang, dat dat ook niet meer gaat gebeuren. Waar kan ik ze vinden? Zoeken is als naar een speld in een hooiberg.
[..]
Sommigen van jullie hebben het over honger naar uitdaging, over soms klikt het wel, soms niet, over overeenkomstige interesses, over opleiding en achtergrond. Dat alles is niet waar het om gaat. Het gaat om die klik met die persoon die op jouw golflengte zit. En die persoon heeft misschien wel hele andere interesses, een hele andere achtergrond, heeft wel een goede baan waar jij die niet hebt, geen communicatieve vaardigheden waar jij die wel hebt. Dat zijn klikken van een ander niveau, van een andere dimensie. De klik waar ik het over heb is een diepgaand, allesoverstijgend, essentiëel gevoel van verbondenheid.

De klik die je het gevoel kan geven: Ik ben niét alleen op de wereld.

Graag wil ik er nog wat aantoe voegen:

Naast de frequentie èn de interesses voor onderwerpen èn de situatie waarin je verkeert, gaat iedereen door fases heen. Bij een echte match valt het mij op dat mensen ook in dezelfde fase zitten. En het leuke daaraan is, dat de persoonlijkheid invloed heeft op het coping gedrag. Heerlijk vind ik het om de verschillen in benadringswijze met elkaar te delen.

En als je met 1 iemand over zou blijven... dan pas je je daar ook wel weer op aan, lijkt mij.

[Phileine2]

Is dat dan een fase in het leven, zoals bijvoorbeeld: Jonge ouders met kinderen; net studeren; twintiger en single?

Of meer een psychologische fase als: ontdekken wat je wilt in het leven, HB uitzoeken?

Ik merk met bepaalde mensen dat eerst de levensfase een soort bindende factor was (jonge vrouwen, uitgaan/concerten, dagjes weg, praten over mannen) en dat ik nu in een soort psychologisch proces beland ben waardoor ik die gesprekken helemaal niet meer interessant vind. Komt misschien wel weer terug. Nu vind ik het fijn om over dat proces te praten en dat kan met mensen van verschillende leeftijden. Bijvoorbeeld een persoon die gescheiden is, 50+, kinderen heeft en nooit gestudeerd heeft. Je zou denken dat dat op alle vlakken niet matcht maar dat is niet zo.

Mijn voorbeeld is even een mix van verschillende mensen, niemand hoeft zich aangesproken te voelen

[inge mulder]

Is dat dan een fase in het leven, zoals bijvoorbeeld: Jonge ouders met kinderen; net studeren; twintiger en single?

Of meer een psychologische fase als: ontdekken wat je wilt in het leven, HB uitzoeken?

Ik merk met bepaalde mensen dat eerst de levensfase een soort bindende factor was (jonge vrouwen, uitgaan/concerten, dagjes weg, praten over mannen) en dat ik nu in een soort psychologisch proces beland ben waardoor ik die gesprekken helemaal niet meer interessant vind. Komt misschien wel weer terug. Nu vind ik het fijn om over dat proces te praten en dat kan met mensen van verschillende leeftijden. Bijvoorbeeld een persoon die gescheiden is, 50+, kinderen heeft en nooit gestudeerd heeft. Je zou denken dat dat op alle vlakken niet matcht maar dat is niet zo.

Mijn voorbeeld is even een mix van verschillende mensen, niemand hoeft zich aangesproken te voelen

In elk geval niet de eerste.. dat soort fases duidde ik aan met "situatie waarin je je bevindt", al moet ik daarbij een voetnoot plaatsen: dit is m.i. een van de minst belangrijke factoren voor een goede match.

Zelf zou ik het woord "psychologische" niet gebruiken, maar de omschrijving (de emotie?) past wel bij de fases, de ontwikkeling die ik bedoel.
(ik ben allen niet zo goed in zinnen formuleren.. )

[Phileine2]

Ik geef ook alles maar een naam om het een beetje te kunnen omschrijven. Maar het is me duidelijk dat je niet zozeer de leefomstandigheden bedoelt, maar 'dat andere'.

Wie er een naam voor heeft mag het zeggen

[inge mulder]

Ik geef ook alles maar een naam om het een beetje te kunnen omschrijven. Maar het is me duidelijk dat je niet zozeer de leefomstandigheden bedoelt, maar 'dat andere'.

Wie er een naam voor heeft mag het zeggen

[Ray]

Wie er een naam voor heeft mag het zeggen

Essentie ?

[Phileine2]

Dat is weer vrij abstract en verwoordt voor mij niet echt die fase waar we het over hadden. Maakt ook niet uit, volgens mij snappen we allemaal nog wat we bedoelen, het heeft alleen nog geen naam.

[@nouk]

Wie er een naam voor heeft mag het zeggen

Een gedeeld Fingerspitzengefuhl?

[inge mulder]

Wie er een naam voor heeft mag het zeggen

Een gedeeld Fingerspitzengefuhl?

haha! het lijkt nu wel een spelletje!

[Dykje]

`t Is zo vreemd: had ik toch een heel stuk geschreven hier, kan het nergens terugvinden. Nu kan ik het niet gewoon nog een keer schrijven...


Ik doe soms een spelletje met mezelf, vul voor elk 'hoogbegaafd' 'homoseksueel' in. Best grappig. Je kunt het ook met 'dik' doen, 'rijk' is ook een leuke. Brengt mij terug op aarde mocht ik mij weer eens eenzaam voelen omdat ik mij er weer eigenhandig uit heb gezet.

[inge mulder]

De fase waarin je je bevindt heeft voor mij meer te maken met het ontdekken wie ikzelf ben.
Zelfontplooiing zeg maar.
En ja.. nu ik erover nadenk: feitelijk hoort de ontdekking van je HB erbij. Al dekt het niet de hele lading.

[Nickname]

`t Is zo vreemd: had ik toch een heel stuk geschreven hier, kan het nergens terugvinden. Nu kan ik het niet gewoon nog een keer schrijven...


Ik doe soms een spelletje met mezelf, vul voor elk 'hoogbegaafd' 'homoseksueel' in. Best grappig. Je kunt het ook met 'dik' doen, 'rijk' is ook een leuke. Brengt mij terug op aarde mocht ik mij weer eens eenzaam voelen omdat ik mij er weer eigenhandig uit heb gezet.

[MariekeV]

[quote="inge mulderBij een echte match valt het mij op dat mensen ook in dezelfde fase zitten.[/quote]

Mijn hechte vriendschappen zijn ontstaan met mensen in verschillende fases van hun en mijn leven. Mijn vriendin van de uni bijvoorbeeld zat dan wel in dezelfde leeftijdcategorie, toen ik haar leerde kennen wist ze nog niet eens bewust dat ze hoogbegaafd is, laat staan !let op, feel the irony! überHB. Iets waar ik voor mijzelf helemaal niet bewust mee bezig was of ooit ben geweest ten opzichte van haar. Zij heeft haar eigen ontdekkings- en zoektocht gehad in de bewustwording daarvan.

Daarin is ze al die fasen doorlopen die Hb'ers lijken te doorlopen van ontkenning, erkenning, testen, accepteren en je echte zelf worden (zo ongeveer denk ik, het Amerikaanse boek waar iets dergelijks in staat ligt in de opslag in NL, dit was haar reis hierin). Onze vriendschap en èchte connectie heeft daarvoor en tijdens bestaan en bestaat nu nog. En dat ook nog los van alle andere ontwikkelingen die je tussen je 23e en 33e doormaakt van studente naar volwassen vrouw.

Dus of ik kan het niet met je eens zijn, of we interpreteren het begrip fase verschillend.

[inge mulder]

Bij een echte match valt het mij op dat mensen ook in dezelfde fase zitten.

Mijn hechte vriendschappen zijn ontstaan met mensen in verschillende fases van hun en mijn leven. Mijn vriendin van de uni bijvoorbeeld zat dan wel in dezelfde leeftijdcategorie, toen ik haar leerde kennen wist ze nog niet eens bewust dat ze hoogbegaafd is, laat staan !let op, feel the irony! überHB. Iets waar ik voor mijzelf helemaal niet bewust mee bezig was of ooit ben geweest ten opzichte van haar. Zij heeft haar eigen ontdekkings- en zoektocht gehad in de bewustwording daarvan.

Daarin is ze al die fasen doorlopen die Hb'ers lijken te doorlopen van ontkenning, erkenning, testen, accepteren en je echte zelf worden (zo ongeveer denk ik, het Amerikaanse boek waar iets dergelijks in staat ligt in de opslag in NL, dit was haar reis hierin). Onze vriendschap en èchte connectie heeft daarvoor en tijdens bestaan en bestaat nu nog. En dat ook nog los van alle andere ontwikkelingen die je tussen je 23e en 33e doormaakt van studente naar volwassen vrouw.

Dus of ik kan het niet met je eens zijn, of we interpreteren het begrip fase verschillend.

Het is ook niet echt de ontdekking van het HB zijn waar ik op doel... hè moeilijk de woorden te vinden..
Eigenlijk is het niet het woord wat ik wou gebruiken, want ik weet tentijde van schrijven dat dit weer als kwestie met rode lappen rondzwaaien gezien wordt...

Ik heb het meer over de spirituele ontwikkeling: het hervinden van het kind in jezelf.. ongevormd, ongetraumatiseerd, zonder oordelen.. uiteraard wel met de kennis en ervaring die je opgedaan hebt.

In het topic over bewustzijn werd gesuggereerd dat een kind minder bewust zou zijn. Ik ging daar al tegenin en wel omdat ik denk dat een kind juist vele malen bewuster is dan wij. Ik denk dat wij zijn gaan filteren en daarbij de enorme stroom van info die een kind wel binnenkrijgt, overlaten aan het onderbewustzijn en dat ons bewustzijn een eigen invulling geeft, met kleuringen en oordelen.

[Siouxsie]

Pas op, ik ga me als kersvers en ongespoten forumlid ook even in deze discussie mengen. Ik vind hem namelijk superinteressant.

Wat inge zegt over fases herken ik. Het gaat dan idd niet om levensfases misschien, maar eerder om stadia van bewustzijn en rijpheid(?).

Omdat ik zelf pas 28 ben ken ik weinig mensen die hetzelfde niveau van 'volwassenheid' (dat woord gebruiken anderen eerder dan ikzelf) hebben. Ik ken op dit moment maar 1 persoon van mijn leeftijd waarmee ik direct een klik had en die heeft al wat meer meegemaakt in het leven dan ik, zoals belangrijke keuzes, emotionele gebeurtenissen en kinderen op de wereld zetten, dingen die ik zelf niet heb meegemaakt. Het niet-oordelen en de dingen in het juiste perspectief plaatsen, dat is wat ik met diegene gemeen lijk te hebben. In ons eerste contact hadden we aan een blik en een half woord genoeg om elkaar te snappen.

Nu ik dat laatste schrijf bedenk ik dat veel normaalbegaafden die ervaring ook kunnen hebben en ook maar zeer sporadisch volgens mij.

Ik loop wel hard weg van zulke ervaringen/contacten, want het gaat dan direct heel erg de diepte in en dat vind ik te intiem, ofzo. Met zo'n persoon voel ik een band, zelfs op afstand. Misschien is het zonde, maar ik probeer het dan af te kappen. Is dat herkenbaar voor iemand?