Èchte matches met vrienden

[MariekeV]

Omdat me in mijn voorstel topic voor mijn voeten werd geworpen wat ik nu eigenlijk kom doen, meteen maar mijn vraag. Sorry lang verhaal, en ik heb het al wat ingekort zelfs...

Op zich weet ik al een jaar of twintig dat ik hoogbegaafd ben omdat ik als puber bij een opmerkzame psychologe belande. Ik ben destijds getest en kwam ruim boven de range van de test uit. Niet letterlijk want dat is natuurlijk onmogelijk, maar zo werden de resultaten mij toegelicht toen. Nu leidde dat bij mij als dertienjarige alleen tot de conclusie dat ik blijkbaar een vreemde was. Het hielp mij mijn mismatch met de sociale omgeving op het VWO verklaren, ik nam dat voor lief aan en ging mijn eigen weg. En zo denderend waren mijn schoolresultaten niet, dus het vermeende begaafde aan me nam ik ook met een korrel zout.

Destijds had ik een handvol vrienden: mensen die met me mee konden komen tot een level van echte communicatie. Maar er bleef altijd iets knagen: er was een stapje hoger, dieper, sneller, breder, abstracter ook, waarin ze niet meekwamen. Op volle snelheid varen was er niet bij.

Op de uni hoopte ik dat ik dat soort mensen zou tegenkomen. En ik ontmoette ook een stel mensen dat een stuk met me mee kwam, en één die ècht meekwam (nog altijd mijn beste vriendin) en waarmee het volle kracht vooruit gaat.

Maar ja hoe leuk en vast ook hoogbegaafd mijn andere vrienden zijn, maar één vriendin die ècht helemaal meekan is wat weinig hè. Dus ben ik lid geworden van Mensa om wat meer mensen te ontmoeten waarmee ik dat zou vinden.

Nu ja ik iets raars zeggen misschien: ik vond ze er nauwelijks. Ik ontmoette een heel aantal mensen bij verschillende gelegenheden, oprecht extreem intelligente mensen hoor, maar na twee jaar actief rondneuzen heb ik er evenzoveel mensen aan overgehouden die nog dat stapje extra kunnen zetten.

En het is nu niet dat ik te lelijk ben om aan te zien, sociaal onhandig ben of Aspergeriaanse trekjes heb of iets dergelijks. Ik maak makkelijk en oprecht contact met mensen gewoonlijk.

Ik hoop dat mijn verhaal niet uit de hoogte overkomt of zo. Zit me eigenlijk af te vragen of er mensen zijn hier die het herkennen, het maar zo spaarzaam vinden van èchte matches met mensen en het onbegrip als je dat probeert te bespreken met mensen, zelfs andere hoogbegaafden?

[Ray]

Ik hoop dat mijn verhaal niet uit de hoogte overkomt of zo. Zit me eigenlijk af te vragen of er mensen zijn hier die het herkennen, het maar zo spaarzaam vinden van èchte matches met mensen en het onbegrip als je dat probeert te bespreken met mensen, zelfs andere hoogbegaafden?

Je verhaal is erg herkenbaar, voor mij in ieder geval.

Bij mij is ook pas één enkele keer een echte match geweest maar het kwartje dat dat DE match was die ik eerder nooit had viel nogal laat eigenlijk. Voor mij was er ook het jezelf intellectueel welhaast verliezen in diegene om vervolgens jezelf ernstig af te moeten remmen, qua hoeveelheid contact, omdat diegene ook een druk gezinsleven had en er zelf ook geen rem op kon (of wilde) zetten. Ik dacht er eigenlijk niet eens over na dat het zonodig een gelijkgestemde was, voor mij was het destijds (alweer zo'n 20+ jaar terug) de eerste persoon ooit waar ik echt mee kon brainstormen op gelijkwaardig niveau en de openbaring daarvan overviel me totaal eigenlijk. Daarna heb ik nooit meer zo diep met iemand kunnen gaan en vond ik pas weer een gedeelte van diezelfde herkenning en diepgang in de dingen die ik las op dit forum

Ik ben ook niet erg moeilijk over sociaal contact dus ben ik sinds het vinden van dit forum al een stapje verder gegaan in een poging om uit mijn ...eh....'geestelijk isolement' (ik heb er geen andere aanduiding voor) te geraken via dit topic in het "HB in 't Wild" forum (erg spannend maar het heeft al iets vertrouwds...raar maar het is zo) Je bent vast welkom mocht je je op de nog vast te stellen datum in de buurt bevinden

[Birdman]

Ik weet het eigenlijk niet zo goed. Ik merk wel dat ik 'mijn verhaal', oftewel mijn totaal visie van alles dat is ( ) tot nu bij niemand kwijt heb gekund. Ik wijt dat dan deels aan onvermogen mijnerzijds om een heldere uitleg van mijn 'wereldbeeld' te geven. Toch heb ik op bepaalde niveaus of over specifieke onderwerpen met meerdere mensen best goed contact.

Maar goed, als ik dus over het echte hele grote plaatje wil praten, op abstract niveau, lukt mij dat eigenlijk met niemand. Dat komt doordat mensen mij niet willen en/of kunnen volgen. Tsja, en dat kan natuurlijk als oorzaak hebben dat ik loop te raaskallen. Tenminste dat heb ik heel lang gedacht. Nu hink op twee gedachten en denk ik soms ook wel eens dat het heel misschien, mogelijk komt door mijn denkniveau.

Kunnen jullie misschien zeggen over wat voor denkbeelden, gevoelens, overtuiging etc. jullie geen of nauwelijks aansluiting vinden bij anderen? Ik bedoel, misschien heb je gewoon wel hartstikke ongelijk . Zonder gein, ik ben benieuwd of ik dat herken. En misschien kunnen we dan wel een praatclubje beginnen!

Edit: o ja, het verhaal dat Mensa voelt als een warm bad (wat velen zeggen) gaat bij mij ook niet op inderdaad. Soms twijfel ik wel eens aan de betrouwbaarheid van die toelatingstest (en dus aan mezelf).

[Moira]

Erg herkenbaar, ja. Wat HB'ers ervaren met niet HB'ers, ervaar ik zelfs met een groot deel van de HB'ers. Mag je meteen door een tweede crisis, want enerzijds kunnen toch niet alle HB'ers mee en moet je daar geduld voor leren opbrengen en anderzijds is het heel eenzaam. De paar mensen waar het mee kan zijn moeilijk te vinden. Dat is zuur. Je kunt ontzettend veel geven om mensen, en zij om jou, maar de kloof is er wel. Je wilt toch ook die momenten kunnen ervaren waarin je jezelf kunt zijn en je toch nog iemand naast je kunt zien. Of delen over dingen waar je als überHB tegenaan loopt. Dat kan inderdaad niet of nauwelijks met HB'ers die dat niet herkennen. Ik heb hier een aantal maanden geleden een topic over geopend, maar dat is verzand in 'matchen doe je nooit helemaal op alle vlakken, want andere interesses, vaardigheden, talenten en overtuigingen', wat ik zelf nog steeds als een gegeven beschouw en waar ik (en jij ook niet, vermoed ik) het niet over had. Ik heb een aantal mensen een link naar een artikel beloofd die het precies heeft over wat ik bedoelde. Ik stuur die nog wel eens door, zolang iemand me er aan blijft herinneren ik heb erover getwijfeld om het hier te posten, maar het onderwerp ligt zo gevoelig en ik wil helemaal niemand pijn doen.

[@nouk]

überHB

Ik vraag me sowieso af of dat wel met hb zijn te maken heeft en niet gewoon een personality-kwestie is.

[Laatbloeier]

Ook ik herken het, MariekeV! Maar heb de vinger voor mijzelf nog niet op een (mogelijke) verklaring kunnen leggen.

Ik heb overigens niet het harde bewijs op zak dat ik HB ben (ik acht het mogelijk, en ben daarnaast in bezit van een verslag van een ruim 25 jaar oude psychologische test waar ik destijds erg hoog op scoorde), en zo ja, dan zie ik mijzelf niet als überHB (en ik neem jouw term serieus, Moira, in relatie tot jou als persoon!).

Waar het bij mij aan ligt, dat zelden voelen van een echte match, weet ik dus niet. Voorzichtig denk ik (wat mijzelf betreft) in de richting van nogal specifieke interesses en fascinaties die ik met vrijwel niemand lijk te delen...

Overigens vraag ik mij af of normaal begaafde mensen nou wel zo vaak een 'echte match' voelen. waarschijnlijk leven die niet zo in hun kop, en vinden ze het al fijn als ze een hobby delen of over koetjes en kalfjes kunnen praten. Al chargeer ik uiteraard schromelijk nu!

[Moira]

überHB

Ik vraag me sowieso af of dat wel met hb zijn te maken heeft en niet gewoon een personality-kwestie is.

Als je personality out of the picture neemt, blijft variatie in HB zijn over.

[Moira]

@laatbloeier: mensen weten onbewust haarfijn aan te voelen bij wie ze passen qua achtergrond, persoonlijkheid enz. Er is daar onderzoek naar gedaan, waarbij ze mensen in troepen met elkaar in contact brachten, en waarbij gekeken werd wie bij wie meer aansluiting vond, zonder dat er dus de mogelijkheid was om over die achtergronden en ervaringen te praten (stijl van een formele receptie dus). Heb ik van een psych 101 itunesU cursus. Ontzettend interessant! Over intelligentie werd niets gezegd, maar dat kunnen we wel invullen... Ik vermoed dat niet-HB'ers net zo goed zoeken naar goede matches op zoveel mogelijk vlakken, incl intelligentie, maar aangezien ze veel meer keuze hebben, en zelf minder sterk uiteenlopende talenten, vaardigheden en interesses bezitten, is hun visvijver veel groter. Lijkt me

[Nesjamag]

Ik heb hetzelfde voor. Ik kan wel met mensen omgaan, maar ik heb vind geen klankbord in mijn omgeving.
Op unief was er voor mij ook niets te vinden in die zin (had ik van tevoren al verwacht ook). Populair zijn was mogelijk door mij dom voor te doen, wat anderen dan nog als intelligent beschouwden (echt ongelofelijk), maar vanaf ik eens iets van mijn gedachten naar voor bracht kon niemand mee.
Als je niet lineair, niet causaal of niet reductionistisch redeneert en praat dan verlies je zowat alle mensen. Onder hoogintelligentie mensen zijn er meer mensen die wat kunnen volgen, maar velen gaan ook de mist in op een bepaald punt. Cognitieve vaardigheden zijn ver van alles, idem kennis.

Drive en focus
Echt diep genuanceerd kunnen redeneren
Diep kritisch zelfbewustzijn/inzicht in hoe de geest werkt, wat de beperkingen ervan zijn en hoe daarmee om te gaan
Bereid zijn om andere perspectieven te ervaren.
Bereidheid om meningen en attitudes aan te passen.
Zowel goede, creatieve als kritische vista als visie bezitten.
...

Er zijn veel zaken die mensen kunnen onderscheiden. Jammer genoeg in hoe meer je uitblinkt hoe verder je verwijdert bent van het gemiddelde en hoe minder gelijken er nog over blijven. Jammer want ook al aanvaard je dit en aanvaard je mensen zoals ze zijn, als mens blijf je toch een klankbord nodig hebben en wil je menselijke connecties. Het vervreemdende effect dat ik ook vaak voel wanneer ik duidelijk op de kloof tussen mij en anderen word gewezen helpt ook niet. Emotioneel gezien kan het voelen als telkens weer een klap die telkens duidelijker maakt dat ik niet op deze wereld hoor en dat het met de tijd enkel onwaarschijnlijker wordt dat ik ooit in een omgeving zal zijn waar ik mezelf kan uiten en begrepen zal worden.

Ik vind het tragisch en wou dat ik het kon oplossen, maar op mijn eigen ben ik niet in staat dat te doen. Misschien in de toekomst.

[MariekeV]

überHB

Ik vraag me sowieso af of dat wel met hb zijn te maken heeft en niet gewoon een personality-kwestie is.

Ik denk dat jullie beiden gelijk hebben. De mensen waarmee ik ècht match zijn zoals Moira dat noemt 'überHB', maar niet alle 'überHB' personen matchen als persoon met mij. Dus twee keer spaarzaam, er zijn in aantal weinig 'übers' en daaronder kun je het als vanzelf niet met iedereen vinden.

[Arjan]

Ik vraag me sowieso af of dat wel met hb zijn te maken heeft en niet gewoon een personality-kwestie is.

Als aangehaald in het boek 'Misdiagnosis And Dual Diagnoses Of Gifted Children And Adults' (blz 192) is er in 2004 door de bekende onderzoeker Arthur Jensen vastgesteld dat mensen over het algemeen een 'tolerantie zone' van plus en minus 20 IQ punten hebben. Nemen we dat voor waar aan, dan neemt het aantal mensen waarmee je het mogelijk kan vinden snel af naarmate je intelligentie stijgt. Dus de stelling dat 'überHB' het lastiger maakt om gemeende matches te vinden in de maatschappij is in mijn ogen verdedigbaar. De Hoogbegaafdheid an sich maakt het lastiger een match te vinden, los van persoonlijkheid die in deze als het ware een extra 'complicerende factor' is.

Dit simpele tabelletje zegt al veel:

(bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Intellige ... aald_IQ.3F )

Met een IQ van 150+, om maar wat te noemen, is het dus nog een stapje lastiger vrienden vinden dan met een IQ van 135.
Dat maakt de ene groep niet meer of minder dan de andere en chargeert noch de problemen van de ene noch van de andere groep, maar is wel significant.

[@nouk]

überHB

Ik vraag me sowieso af of dat wel met hb zijn te maken heeft en niet gewoon een personality-kwestie is.

Als je personality out of the picture neemt

Maar dat doe ik niet.

[Phileine2]

Cool. Ik zit al een tijdje te broeden op een openingspost voor een soortgelijk topic, maar ik kwam er niet uit. Je bent me voor

Ik heb in mijn enthousiasme nog niet alles gelezen maar wil graag mijn ervaring delen.

Ik heb door de jaren heen geleerd om me aan te passen. Daarnaast was ik in mijn contacten redelijk passief. Dat wil zeggen: Ik liet mensen naar me toe komen die mij aardig vonden. En die waren er altijd wel. Zelf zocht ik niet actief toenadering. Vaak leidde dat er toe dat ik bij het groepje van de meer verlegen personen terecht kwam. Echter, toen ik ging studeren hoorde ik 'zomaar' bij een heel druk en uitbundig groepje. Misschien had dat te maken met het los zijn van mijn ouders en ongetwijfeld ook met het feesten en de alcohol. Ik was zelf ook een stukje uitbundiger.

Ik sla even een stukje over. Momenteel probeer ik de balans op te maken tussen wie vrienden zijn en wie kennissen. Eigenlijk heb ik vooral heel veel kennissen. (en met heel veel bedoel ik niet 'verwend' over te komen, maar ik kom uit een ons-kent-ons dorp en verder ook nog wat andere contacten)

Het komt er op neer dat ik het ontzettend moeilijk vind. En dat de mensen die ik wel tot mijn vrienden zou willen rekenen, voor het grootste deel niet in de buurt wonen (1,5 uur reizen of meer). En dat ik met de meeste mensen die wel in de buurt wonen, het contact eigenlijk maar oppervlakkig vind.

In het verleden vond ik het fijn om ook een verzameling oppervlakkige contacten te hebben: Dan kon ik immers altijd iemand bellen als ik naar het terras wilde. De laatste tijd merk ik dat ik de interesse niet meer kan opbrengen (verhalen over collega's, over kinderen van broers, zussen...) en liever alleen ben.

Ik weet niet of het nog een antwoord op je vraag is, maar het lucht wel op

[Phileine2]

En wat betreft het HB-aspect: Ik kan nu concluderen dat de échte klik voor mij wel met intelligentie te maken heeft.

Met mensen die minder intelligent zijn kan ik het soms heel leuk hebben, ik kan ook goede/diepe gesprekken hebben, met ze lachen (niet met iedereen uiteraard maar er zitten er genoeg tussen).
Maar er komt altijd een punt waarop ik merk dat ze me niet meer snappen.

Nu ik wat HB-mensen heb leren kennen kan ik het weer beter plaatsen. Merk dat 'ze' (even generaliserend) me beter kunnen volgen en ook veel sneller door de buitenkant heen prikken.
Voor mij wel een bevestiging dat het er bij sommige mensen gewoon niet in zit, ook niet na tig jaar, ze gaan me nooit helemaal snappen. (minder intelligente mensen dus)

[@nouk]

Met een IQ van 150+, om maar wat te noemen, is het dus nog een stapje lastiger vrienden vinden dan met een IQ van 135.

Ja, en als je een vervelend mens bent, dan doet het IQ er helemaal niet toe, dan vind je sowieso geen vrienden.
Generally speaking, of course.

[Zarathustra]

Ik vraag me sowieso af of dat wel met hb zijn te maken heeft en niet gewoon een personality-kwestie is.

Als aangehaald in het boek 'Misdiagnosis And Dual Diagnoses Of Gifted Children And Adults' (blz 192) is er in 2004 door de bekende onderzoeker Arthur Jensen vastgesteld dat mensen over het algemeen een 'tolerantie zone' van plus en minus 20 IQ punten hebben.

Er zijn andere eigenschappen van een persoon die belangrijker zijn als IQ. Abstractere zaken als de fase van je leven waarin iemand zit, of welke diepte iemand zoekt in het leven.

Ik heb dat verhaal van Jensen eerder gehoord, en het maakte toen mij nieuwsgierig hoe IQ 150+ mensen het leven ervaren. En guess what; het zijn gewone mensen, en niet de uber HB'ers zoals miora noemt. Hele slimme mensen neigen nogal arrogant te zijn (ze denken dat ze alles weten), maar mijn inziens is een HB'er iemand die zichzelf in twijfel kan en durft trekken. Veel mensen kunnen niet eerlijk zijn op die manier. (eerlijk op een manier dat je weet dat je niet alles kan weten, en bepaalde visie ook slechts een visie is, en dat er ook anderen mogelijk zijn. Als iemand meer open staat voor al die mogelijkheden en er actief mee bezig te zijn, hoe meer iemand zich verdiept. En in mijn ervaring zijn er veel mensen die zich niet willen verdiepen, die houden het (bewust of onbewust) liever oppervlakkig)

[Laatbloeier]

Tja, die visvijvers van verschillende afmetingen (of afwijkende visdichtheden...), ik vergeet dat te gemakkelijk. Eigen IQ en die marge van +/- 20, dat klinkt aannemelijk!
Wat mijzelf betreft blijf ik 'het moeite hebben met het vinden van matches' hardnekkig verbinden aan het feit dat ik nou eenmaal niet alledaagse interesses heb.
Wat natuurlijk nog steeds een factor van belang kan zijn!

[@nouk]

Ik vraag me sowieso af of dat wel met hb zijn te maken heeft en niet gewoon een personality-kwestie is.

Als aangehaald in het boek 'Misdiagnosis And Dual Diagnoses Of Gifted Children And Adults' (blz 192) is er in 2004 door de bekende onderzoeker Arthur Jensen vastgesteld dat mensen over het algemeen een 'tolerantie zone' van plus en minus 20 IQ punten hebben.

Er zijn andere eigenschappen van een persoon die belangrijker zijn als IQ. Abstractere zaken als de fase van je leven waarin iemand zit, of welke diepte iemand zoekt in het leven.

Ik heb dat verhaal van Jensen eerder gehoord, en het maakte toen mij nieuwsgierig hoe IQ 150+ mensen het leven ervaren. En guess what; het zijn gewone mensen, en niet de uber HB'ers zoals miora noemt. Hele slimme mensen neigen nogal arrogant te zijn (ze denken dat ze alles weten), maar mijn inziens is een HB'er iemand die zichzelf in twijfel kan en durft trekken. Veel mensen kunnen niet eerlijk zijn op die manier. (eerlijk op een manier dat je weet dat je niet alles kan weten, en bepaalde visie ook slechts een visie is, en dat er ook anderen mogelijk zijn. Als iemand meer open staat voor al die mogelijkheden en er actief mee bezig te zijn, hoe meer iemand zich verdiept. En in mijn ervaring zijn er veel mensen die zich niet willen verdiepen, die houden het (bewust of onbewust) liever oppervlakkig)

Helemaal mee eens! Zeker als je te maken hebt met

Hele slimme mensen neigen nogal arrogant te zijn (ze denken dat ze alles weten)

Vaak is er toch maar moeizaam mee te praten!

[Moira]

Blijkbaar hebben jullie beperkte ervaringen met hele slimme mensen.

[@nouk]

Blijkbaar hebben jullie beperkte ervaringen met hele slimme mensen.

Ik zeker, voor een ander spreken doe ik niet. Ik vraag mensen meestal niet naar hun IQ.
Gelukkig ken ik ook maar één persoon die zichzelf über noemt, maar of dat nou zo slim is...