Ik heb vanmorgen een kerkdienst bijgewoond omdat mijn vader omgeroepen zou worden. Aan de preek heb ik wel iets gehad maar verder heb ik mijn mond gehouden. Meezingen vond ik wat hypocriet en daarbij ervaarde ik ook wel iets van

.
De dienst ging over zaaien en oogsten en mijn moeder, zussen en ik hadden het gevoel dat het sterfbed van mijn vader invloed heeft gehad op dit onderwerp. Op zijn sterfbed heeft hij gezaaid en tijdens zijn leven heeft hij gezaaid binnen de gemeente (mijn vader stond bekend als een wat aparte doch prettige ouderling) maar binnen zijn gezin heeft hij maar mondjes maat gezaaid. Effect= 4 kinderen die niet meer in de kerk komen en er zeker 3 zijn (waaronder ik) die niet meer geloven. Mijn moeder heeft wel overgebracht dat je niet naar de kerk en naar de mensen in de kerk moet kijken maar de bijbel moet lezen en naar God moet luisteren. Dat wil ik wel aannemen (ook mijn moeder moet niets hebben van predikers en/of mensen die doorschieten) maar verder..........
Mijn vader is in de overtuiging dat hij naar de hemel zou gaan, gestorven en mijn moeder is er nu van overtuigd dat hij in de hemel is. Met een jeugd als de mijne heb ik moeite met het geloof.
Emotionele armoede versus halleluja.
Ik kan daar niets mee. Net zo min als een term als dat God liefde is. Als dat zo is waarom heb ik dat dan zo gemist?
Als dat zo is waarom hebben mijn ouders dan hun liefde naar elkaar niet uit weten te dragen en ook slecht naar hun kinderen?
Voor mij is geloven een manier om het leven aan te kunnen.
Een soort van fata morgana die mensen tot steun kan zijn.
Mede doordat mensen samen komen in kerk, catechisatie en gesprekskringen. Voor mijn vader was het een manier om het leven aan te kunnen. Hamvraag is of het ook geen uitvlucht is geweest. Dat gevoel bekroop mij vanmorgen in de kerk.
Geen idee of de normen en waarden die ik van huis heb meegekregen zozeer door het geloof komen. Wat ik i.i.g. wel prettig vindt is dat met name mijn moeder niet hypocriet is.
Da's niet zo vreemd want ze veel hypocrisie over zich heen gehad. Ik ben opgegroeid in een straat waar een art. 51 kerk staat en ons gezin -moeder in broek, kinderen die op zondag buiten speelden en een tv- was fout. Mijn lief zei na de begrafenis dat ik uit een integer nest kom.
........maar of die integriteit, normen en waarden ontstaan zijn door het geloof of doordat mijn beide ouders niet op hun achterhoofd gevallen zijn weet ik niet.