Geloof

[Zonnetje]

Ik zag dat het vorige topic over geloof gesloten is, maar ik heb er toch nog iets over te zeggen.

Ik vind dat je jezelf als mens tekort doet door niet te geloven. We zijn in staat gesteld te geloven (we hebben een vrije wil, gedachten en kunnen volop fantaseren), waarom zou je het dan niet doen? Als je maar een keer leeft en je hebt voor jezelf een geweldig ' hiernamaals' bedacht, dan heb je daar in je leven volop profijt van, ga je dan dood en blijkt er niets te zijn, dan weet je het toch niet, dus dat maakt dan niet meer uit.

Als jullie het voor het zeggen/geloven/fantaseren hebben, hoe ziet het er dan uit? De staat waarin je verkeerd als je zogezegd dood bent?
Ik zou trouwens liever sterven, dan 'dood'. Dood klinkt zo definitief.

[azerty]

Goh...ik kan me daar geen antwoord op bedenken.

Ik geloof in niks na de dood...en voor mij is dat juist de beste reden om "voluit" te proberen te leven en geen dag verloren te laten gaan...want als ik het niet doe in dit leven...komt het er toch niet meer van.

Anderzijds kan ik me wel in je eerste zin vinden...maar dan in die zin dat ik "geloof" in menselijk kunnen, menselijk vernuft, het idee dat "je alles kan als je maar wil"...genre "vrouwtje theelepel"..

[Atalante]

Met respect voor ieders overtuiging, maar het lijkt me juist dat je door een geloof aan te hangen je kijk op alles beperkt. Je inzichten worden dan ingekleurd door wat anderen bedacht hebben.

Ik geloof zelf min of meer in reïncarnatie en dat je na je dood als geest of "kracht" verder leeft, en dat je dan precies weet hoe alles in elkaar steekt. In die zin kijk ik wel uit naar de dood. Maar pas als de tijd daar is, hoor. Het leven heeft me nog heel veel te bieden.

Trouwens lekker in tegenspraak: in het eerste stukje verkondig ik dat je jezelf beperkt met een geloof, en dan geloof ik zelf ook ergens in.

[quest]

Het ligt er ook aan in hoe ver je wilt gaan in het belijden van een geloof. Als je al het positieve eruit haalt, en de negatieve kant laat voor wat het is, dan heeft het zeker voordelen. Maar dan is het selectief shoppen natuurlijk. Ben jij erg actief in jou geloof Zonnetje ?

Als er iets mag wezen, dan graag een perfecte wereld zonder zorgen, en een liefdevol samenzijn onder elkaar, zonder de emotie angst, jaloezie, boosheid, hebzucht etc. Allemaal gelijk en toch ieder een eigen karakter. Geen ziekte en gezeur.

[Rianne]

Ik heb er een hekel aan wanneer gelovigen zich "boven" mij plaatsen door te zij zeggen dat ik niet weet wat ik mis en dat ik mijzelf tekort doe door niet te geloven.
Ik respecteer een ieders geloof en wens niet voor minder aangezien te worden omdat ik (overtuigd!) niet geloof. Tijdens recalcitrante buien ben ik zelfs overtuigd van het tegenovergestelde: ik ben een beter mensen omdat ik niet geloof. Maar dan bind ik snel weer in, vanuit respect voor anders denkenden. De vrijheid om wel of niet te geloven vind ik zó enorm belangrijk!

Geloof is een persoonlijke zaak. En de wereld zou een stuk mooier en vredelievender zijn wanneer iedereen dit bij zichzelf houdt.

[quest]

Hey Rianne,

Waarom voelt dat zo, dat je een beter mens zou zijn ? daar ben ik wel benieuwd naar, waar hem dat dan in zit.

[Esther]

Naar mijn idee is het begrip geloven breder dan het aanhangen van een vaststaande religie.
Geloven is gewoon een idee van iets wat je niet zeker weet.
We weten niet wat er gebeurt na ons overlijden.
Het enige wat we kunnen doen is geloven in ons idee daarvan. Zo ook het idee dat er helemaal niets meer is dan.

Ik vind dat je jezelf als mens tekort doet door niet te geloven. We zijn in staat gesteld te geloven (we hebben een vrije wil, gedachten en kunnen volop fantaseren), waarom zou je het dan niet doen? Als je maar een keer leeft en je hebt voor jezelf een geweldig ' hiernamaals' bedacht, dan heb je daar in je leven volop profijt van, ga je dan dood en blijkt er niets te zijn, dan weet je het toch niet, dus dat maakt dan niet meer uit.

Je doet jezelf tekort door niet te geloven, geloven waarin? Geloven op zichzelf staand is een leeg begrip, het krijgt pas betekenis als je aangeeft waarin je gelooft. Iedereen heeft een idee, ook het idee dat er niets is is een idee en een geloof.
Geloven is voor jou blijkbaar geloven in een geweldig hiernamaals. Wie zegt dat je daar in dit leven volop profijt van hebt? Misschien heb ik wel helemaal geen zin meer in het leven als alles na dit leven zo geweldig is!

[northern lady]

Ik heb voor mijzelf niet het idee, dat ik mijzelf iets tekort doe, omdat ik niet geloof. In wat voor opzicht dan? Is mijn huidige leven van mindere kwaliteit omdat ik niet in een hiernamaals geloof? Geloof het niet
Maar goed, ik ben dan ook een persoon van, eerst zien en dan geloven. Oftewel bewijs. En een bewijs dat er een hiernamaals bestaat, of een God, is er (naar mijn idee dan) niet.
Ik geloof wel in persoonlijke vrijheid, dus een ieder mag geloven wat hij of zij wil. Zolang ze hun geloof maar niet aan mij opdringen.

[Zonnetje]

Het ligt er ook aan in hoe ver je wilt gaan in het belijden van een geloof. Als je al het positieve eruit haalt, en de negatieve kant laat voor wat het is, dan heeft het zeker voordelen. Maar dan is het selectief shoppen natuurlijk. Ben jij erg actief in jou geloof Zonnetje ?

Als er iets mag wezen, dan graag een perfecte wereld zonder zorgen, en een liefdevol samenzijn onder elkaar, zonder de emotie angst, jaloezie, boosheid, hebzucht etc. Allemaal gelijk en toch ieder een eigen karakter. Geen ziekte en gezeur.

Jah, ik geloof namelijk vooral in mezelf

Ik ben 'van huis uit' katholiek, maar ben bij de meeste geloven niet welkom; ik stel te veel vragen. Ik ben er voor mezelf van overtuigd dat er een soort van goddelijkheid bestaat, maar kan me in alle voorgaande antwoorden vinden; geloof beperkt inderdaad je vrije zicht op de wereld. Ik denk zelfs dat er geloven zijn die uit opportunisme geboren zijn; mensen wisten vroegen nog niet zoveel (verklaringen voor natuurverschijnselen) en werden hiermee klein gehouden; de genootschappen zelf wisten er daarentegen goed rijk van te worden. Aardse rijkdom wel te verstaan.

errr...volgens mij wilde ik ergens naartoe met dit verhaal (raken jullie ook weleens in de war middenin een uiteenzetting?).

Ow ja, wat ik nog zeggen wilde: ik heb wel de behoefte om een bepaald geloof aan te hangen, puur en alleen omdat ik de rituelen wel prettig vind en een plek om tot rust te komen en mijn eigen gedachten te overdenken (zoals een kerk bijvoorbeeld). Ik heb echter nog niet de innerlijke rust gevonden om me ergens in te berusten.

[Zonnetje]

Ik heb voor mijzelf niet het idee, dat ik mijzelf iets tekort doe, omdat ik niet geloof. In wat voor opzicht dan? Is mijn huidige leven van mindere kwaliteit omdat ik niet in een hiernamaals geloof? Geloof het niet
Maar goed, ik ben dan ook een persoon van, eerst zien en dan geloven. Oftewel bewijs. En een bewijs dat er een hiernamaals bestaat, of een God, is er (naar mijn idee dan) niet.
Ik geloof wel in persoonlijke vrijheid, dus een ieder mag geloven wat hij of zij wil. Zolang ze hun geloof maar niet aan mij opdringen.

Nee, daar heb je helemaal gelijk in. Zolang jij jezelf hiermee een comfortabel gevoel kan geven is dat prima en doe je jezelf zeer zeker niet tekort.
Er zijn een heleboel mensen die ervan overtuigd zijn dat dood gewoon dood is. En zich daar prima bij neer kunnen leggen.

Iets genuanceerder dus: mensen die een onrustig gevoel bij de dood hebben zouden zichzelf tekort doen door niet te geloven.

[quest]

geloof beperkt inderdaad je vrije zicht op de wereld.

Dat ligt er dus maar net aan hoe je het bekijkt, als je de essentie eruit haalt hoeft het helemaal geen beperking te wezen, het is maar net hoe, en in welke dachtlicht je het wilt bekijken. Berusten is zoiets als accepteren, zekerheid zul je nooit krijgen, wel de zekerheid van de kracht die je er uit kunt putten.

[Alexandra]

Iets genuanceerder dus: mensen die een onrustig gevoel bij de dood hebben zouden zichzelf tekort doen door niet te geloven.

Ik denk niet dat geloven iets is, wat cognitief goed ontwikkelde volwassen mensen lukt ,omdat dat op de een of andere manier goed uit zou komen. Eigenlijk zou het dan een vlucht zijn in het magisch denken en dat heb je dan door van jezelf. Prima als overlevings mechanisme, als het lukt.
Als kind lukte het mij nog wel om vlak voor 5 dec. opeens weer in de Sint te geloven en dat toch als oprecht te voelen.
Als het je lukt om te geloven ,omdat het wel zo uitkomt, heeft dat dus denk ik met ontkenning te maken van andere moeilijke dingen. Het 'magisch denken' , wat eigenlijk bij een kinderlijk ontwikkelingsniveau hoort, maar wel zo prettig kan helpen in moeilijke situaties.
Geloven heeft voor mij te maken met een -uit de subjectief bestaande werkelijkheid- voortvloeiende aannemelijkheid van een bestaan van een god. Ik heb in mijn leven wel een paar keer te maken gehad met 'toevalligheden', die ik niet kan verklaren en daardoor kreeg ik wel weer hoop dat er een liefdevolle god en zijn hiernamaals bestaat.
Maar om(soms pijnlijk..) eerlijk te zijn: Ik geloof de ene keer wel en de andere keer niet en erken ook mijn eigen magisch denken er in.
Oprecht onderkennen van het niet weten, houdt in, dat doodgaan dus echt doooooooooodeng kan zijn.
In positieve zin ben ik vooral blij met de open en waarheidszoekende houding en het respect voor anderen, wat erkennen van het 'niet weten' oplevert.

[Zonnetje]

oew...magisch denken, inderdaad, zo had ik m nog niet bekeken!

[Esther]

Geloven is naar mijn idee inderdaad iets wat je doet, omdat je het zo voelt. Niet omdat het je handig uitkomt of zou kunnen helpen.

[Rianne]

Hey Rianne,

Waarom voelt dat zo, dat je een beter mens zou zijn ? daar ben ik wel benieuwd naar, waar hem dat dan in zit.

Haha, jij bent lekker, spreek je mijn "recalcitrante ik" even aan
Ik ga een poging doen het zo genuanceerd mogelijk aan te geven.

Het heeft met mores te maken. Ik heb hele sterke normen en waarden. En niet omdat iets of iemand anders mij die oplegt, maar omdat ik van binnenuit dat zo voel/wil/vind. Met een gedachte erachter (Immanuel Kant) dat wat gij niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Ik ben zelf tot die inzichten gekomen en beleef ze met mijn hele hebben en houden (in every fibre of my body, zeg maar).

Veel gelovigen houden er een set normen en waarden op na die ze van buitenaf 'opgelegd' zijn. En omdat ze geloven, leven ze volgens die principes. Maar beleven ze ze op eenzelfde manier als ik? Heel vaak heb ik het idee van niet. Ik woon op de Veluwe dus ik zie nogal wat zwaar gereformeerde hypocrieten. Excusez let mots, maar zo zie ik dat vaak wel.
Dan heb je ook nog mensen die zeggen: God is Liefde. En niet zo'n geïnstitutionaliseerde gozer op een wolk. God is liefde? "Rot op" (denk ik dan vaak). Mensen hebben liefde. Dat komt van binnen. En dat kun je delen, uitwisselen of gewoon zonder iets terug te willen weggeven. Ook hier weer: dat komt bij mij van binnenuit. Niet toegeschreven aan iets buiten mijzelf.

Ik vind dus dat als je zo'n existentie buiten jezelf nodig hebt om jezelf te verklaren dat je jezelf te kort doet!

(met die nuance is het niet helemaal goed gekomen, geloof ik)

[willemijn]

Ik heb vanmorgen een kerkdienst bijgewoond omdat mijn vader omgeroepen zou worden. Aan de preek heb ik wel iets gehad maar verder heb ik mijn mond gehouden. Meezingen vond ik wat hypocriet en daarbij ervaarde ik ook wel iets van .
De dienst ging over zaaien en oogsten en mijn moeder, zussen en ik hadden het gevoel dat het sterfbed van mijn vader invloed heeft gehad op dit onderwerp. Op zijn sterfbed heeft hij gezaaid en tijdens zijn leven heeft hij gezaaid binnen de gemeente (mijn vader stond bekend als een wat aparte doch prettige ouderling) maar binnen zijn gezin heeft hij maar mondjes maat gezaaid. Effect= 4 kinderen die niet meer in de kerk komen en er zeker 3 zijn (waaronder ik) die niet meer geloven. Mijn moeder heeft wel overgebracht dat je niet naar de kerk en naar de mensen in de kerk moet kijken maar de bijbel moet lezen en naar God moet luisteren. Dat wil ik wel aannemen (ook mijn moeder moet niets hebben van predikers en/of mensen die doorschieten) maar verder..........
Mijn vader is in de overtuiging dat hij naar de hemel zou gaan, gestorven en mijn moeder is er nu van overtuigd dat hij in de hemel is. Met een jeugd als de mijne heb ik moeite met het geloof.
Emotionele armoede versus halleluja.
Ik kan daar niets mee. Net zo min als een term als dat God liefde is. Als dat zo is waarom heb ik dat dan zo gemist?
Als dat zo is waarom hebben mijn ouders dan hun liefde naar elkaar niet uit weten te dragen en ook slecht naar hun kinderen?
Voor mij is geloven een manier om het leven aan te kunnen.
Een soort van fata morgana die mensen tot steun kan zijn.
Mede doordat mensen samen komen in kerk, catechisatie en gesprekskringen. Voor mijn vader was het een manier om het leven aan te kunnen. Hamvraag is of het ook geen uitvlucht is geweest. Dat gevoel bekroop mij vanmorgen in de kerk.

Geen idee of de normen en waarden die ik van huis heb meegekregen zozeer door het geloof komen. Wat ik i.i.g. wel prettig vindt is dat met name mijn moeder niet hypocriet is.
Da's niet zo vreemd want ze veel hypocrisie over zich heen gehad. Ik ben opgegroeid in een straat waar een art. 51 kerk staat en ons gezin -moeder in broek, kinderen die op zondag buiten speelden en een tv- was fout. Mijn lief zei na de begrafenis dat ik uit een integer nest kom.
........maar of die integriteit, normen en waarden ontstaan zijn door het geloof of doordat mijn beide ouders niet op hun achterhoofd gevallen zijn weet ik niet.

[Zonnetje]

Wat is een artikel 51 kerk?

[Peer]

Ik geloof niet: ik kan zélf denken!

Ik heb geen andere mensen of God nodig om voor mij te denken om voor mij te bepalen wat goed is.

Overigens staat het iedereen vrij te geloven, hoor. Ik verwacht wel wederzijds respect!

[Zonnetje]

Ja, daar ligt de basis; wederzijds respect

[willemijn]

......postbus 51 en artikel 31
http://nl.wikipedia.org/wiki/Gereformee ... rijgemaakt

Ik weet het er 't fijne niet van (behalve dat ze vrij streng zijn) maar je kunt ze herkennen doordat vrouwen een rok/jurk dragen, lange haren hebben en op zondag een hoedje dragen.
Televisie mag tegenwoordig wel geloof ik maar of er voorbehoedsmiddel gebruikt mag worden, ik denk het niet.
Evenmin mag je op zondag geld uit geven omdat je dan een ander voor je laat werken en homofilie is toegestaan zolang het geen homoseksualiteit wordt. Als ik achter zo'n kliek meisjes rijdt kan ik nog wel eens denken 'je zou maar lesbisch zijn'.

(en juist in de gemeente waar ik vandaan kom is het gehalte porno-kijkers, incest en mishandeling vrij hoog en dan heb ik het nog niet over doorgedraaide homoseksuelen die vast zijn gelopen met hun geloof en geaardheid. Prima als mensen geloven maar laat de art. 51-aanhangers en Jehova getuigen uit mijn buurt blijven)