Ik ben Yvon, geboren 1965. Het kwartje valt eindelijk, een oorverdovende rinkel, maar vooral opluchting en herkenning. Er zijn (veel) meer mensen die boeken lezen over kwantummechanica, de werking van de hersenen, mensen die het boeiend vinden te filosoferen over bewustzijn, diepgaande discussies te voeren. Mensen die overal over nadenken, tot ze moe van zichzelf worden. Mensen wiens hersenen functioneren op 'zeer hoog, universitair niveau' (ik vond een 26 jaar oude test toen ik mijn middelbare school diploma zocht om me in te schrijven voor -eindelijk!- een HBO-opleiding), maar die desondanks niet voor een bijpassende opleiding en loopbaan hebben weten te kiezen. Onderpresteerders... Gevoelige mensen, mensen die zich vaak anders voel(d)en, mensen die in hun jeugd al te maken hadden met ernstige depressies, angsten en eenzaamheid. Zonder dat die jeugd extreem problematisch was, en ondanks vriendschappen.
Die mensen lijken er te zijn, ik lijk ze gevonden te hebben, ik ben ook zo'n mens! Ik was inmiddels al een erg gelukkig mens, er is zoveel interessants te ontdekken, te lezen, te leren! Maar het is nog leuker het te kunnen delen met anderen.
Tot zover even, ik had het beknopter willen houden... Ik ga eens rustig verder lezen, eens kijken wat hier zo allemaal al besproken is, en dan zal ik mij vast voorzichtig en bescheiden gaan mengen in de gesprekken.
Vriendelijke groetjes en tot spreeks,
Yvon de laatbloeier
)en weet ook nog niet zo lang dat ik slimmer ben dan gemiddeld. Het is fijn hier om met gelijkgestemden te kunnen sparren. 
