als nieuweling ga ik mezelf voorlopig beperken tot mijn nickname Freakje. Waarom Freakje?... omdat ik me altijd een 'freak' gevoeld heb en een grote Marillionfan ben waarbij ik me steeds aangesproken voelde door het citaat "Am I enough of a freak to be worth paying to see?" uit het nummer Separated Out van het album Anoraknophobia (bronvermeldingen waren hier verplicht he

Zes jaar geleden ontdekte ik per ongeluk dat ik hoogbegaafd ben. Intussen hebben heel wat deskundigen dit bevestigd (zonder IQ test), maar voel ik me nog altijd oerdom. Een tijdlang had ik nood aan collega HB'ers... dan liep ik tegen een onsympathieke bende soortgenoten aan, waarna ik er terug wat afstand van nam. Momenteel zit ik wat in een levenscrisis (depressie die maar niet overgaat en wat fluctueert) die maakt dat ik terug nood voel aan collega HB'ers... vooral omdat ik weer maar eens merk hoe niet-HB'ers me constant voor gek verklaren. En me gewoon een lastig, superkritisch mens vinden



Heb ook te lang tussen zweverige types gehangen. Ik heb niks tegen spiritualiteit, integendeel zelfs. Maar heb momenteel een overdosis van te ver doorgedreven zweverigheid en opgeblazen hoogsensitiviteit. Een voorbeeld: Ooit zei iemand me dat hij als hoogsensitieve mens wist wat 'DE waarheid' was, want hij kon die dingen zien en voelen waar doorsnee mensen dat niet konden...


Maar dat niet alleen hoor. Ik heb hier eerder op de dag wat zitten lezen en al heel veel herkenbare dingen gelezen, waarna ik dacht: hehe, eindelijk terug wat 'normale' mensen... Met sommige zaken moest ik heel hard lachen, bij andere zaken voelde ik de tranen prikken.
Waarom 'het zwaargewicht' als subject: zo veel mensen zijn in mijn leven al van mij gaan lopen


Dus bij deze daag ik jullie uit: wie kan het hier met mij uithouden?


Groetjes,
de Freak van dienst
