Faalangst

[dianaverbeek37]

Onlangs kwam ik op de site terecht http://faalangstgids.nl/
Nuttige info over faalangst, zelf vroeger veel last van gehad.

Groetjes
Diana

[alien8]

Ik ben eerder bang dat die website het niet doet. Maar dat is overmoed.


Welkom Diana

[Ray]

Het is een interessant onderwerp, temeer wanneer je er zelf mee wordt geconfronteerd. De informatie achter het linkje neergezet door de eenmalige poster is echter erg summier.

Hier nog een paar linkjes, voor de eventueel geinteresseerden.

http://www.faalangst.nl/
http://www.orthopedagogiek.com/Faalangst.htm
http://nl.wikipedia.org/wiki/Faalangst
http://orthopedagogiek.startpagina.nl/video/faalangst/
http://educatie-en-school.infonu.nl/exa ... risch.html

Specifiek m.b.t. rij-angst (PDF bestand)

[Jim Bo]

1) Als je terechtkomt in een job waarbij alles evident is, mis je iets. Je wilt en vraagt méér en uitdagender werk. Immers, je verwacht meer van een job dan enkel "dit". Misschien wil je je "beter" voelen dan de rest. Tijdens het uitoefenen van deze job heb je zoveel tijd over (want alles is zo evident) dat je op een globale manier begint na te denken over je taken. Je doet vervolgens voorstellen om al je taken (het volledige proces) efficiënter te organiseren. Iedereen is akkoord met je voorstel: dit is inderdaad een betere manier maar niemand heeft je erom gevraagd: men eist/verwacht dit niet. Je vraagt uitdagender werk en ze zien dat je vraag méér dan terecht is; Je werkgever ziet dat je veel meer kan en zoekt actief naar een "betere" plaats voor jou.

2) Men geeft je vervolgens uitdagender werk (je vroeg erom!) én er zijn nu verwachtingen die niet meer evident zijn: je krijgt faalangst. Je moet tijd nemen (je hebt eigenlijk geen geduld, alles moet direct lukken) om zaken te beheersen en je stelt je vragen wat je moet doen om de verwachtingen in te lossen. Iedereen zegt vervolgens dat je werk goed is maar jij ziet overal tekortkomingen. (Misschien ligt het probleem hiervoor in een onduidelijke formulering van de verwachtingen.)

Een paradox: in een job waar de verwachtingen zo "laag" zijn en ze invullen een echt makkie is (gezien de evidentie van de taken) krijgt je brein echt dé creatieve ideeën. Die creatieve ideeën wordt geapprecieerd en bezorgen je "promotie". In de nieuwe uitdagende functie loopt je vast door je faalangst en presteer je, naar eigen mening, te weinig.

Herkent iemand zich hier in?

[Jim Bo]

Nee dus

[Verwijderde account]

Herken het in die zin dat als ik nieuwe technieken leer mijn stress- / frustratieniveau enorm stijgt. Nieuwe uitdagingen in combinatie met mijn nogal ongestructureerde top-down aanpak om het leren en, wat je zegt, geen geduld en liefst in één keer goed.

Geloof niet dat het bij mij faalangst is. Meer stress door teveel te willen en het overzicht kwijt zijn. Die stress is uiteraard fnuikend voor creativiteit.

Als ik puur voor mezelf zonder tijdsdruk of verwachtingen van klanten programmeer schrijf ik trouwens de beste code. Dat is héél herkenbaar

[Laatbloeier]

Een paradox: in een job waar de verwachtingen zo "laag" zijn en ze invullen een echt makkie is (gezien de evidentie van de taken) krijgt je brein echt dé creatieve ideeën. Die creatieve ideeën wordt geapprecieerd en bezorgen je "promotie". In de nieuwe uitdagende functie loopt je vast door je faalangst en presteer je, naar eigen mening, te weinig.

Een vorm van het 'Peter Principle'?

[Verwijderde account]

Een vorm van het 'Peter Principle'?

Nee, joh. Die pagina begint al met:

Hoewel de "wet" met een korrel zout genomen dient te worden, is ze niet van alle realiteit ontbloot.

en gaat verder met een verhaal waarin het gaat over de overschatting van de capaciteiten van degene die de promotie heeft gekregen.

Jim Bo zijn situatie gaat over iemand die ineens zijn hersens moet laten werken in een situatie die hij niet gewend is (andere verwachtingen / verantwoordelijkheden). (Hersen)capaciteit(en) genoeg, ervaring met de situatie onvoldoende. Dat hij in zijn vorige functie hele mooie dingen heeft gedaan is bewijs genoeg

[Sawi]

Ja herkenbaar, al is het niet vanuit mijn wer.
Ik zie het zo. Je begint onzeker aan een baan en bereikt een punt waarop je niets meer te leren hebt. Je wordt dan gewaardeerd door collega's en komt met allerlei verbeteringen en ideeen. En dan kom je in een nieuwe baan en dan moet je weer beginnen aan iets nieuws en heb je weer wat te leren. Dat kan goed gaan, maar het gaat vaker niet zo vlekkeloos. Als je te lang blijft hangen in je oude baan (onderpresteren) kan zo'n overstap lastig zijn. Zeker als je ineens een ander vakgebied, andere leidinggevende of zelfs andere werkgever hebt. En als je jezelf dan teveel wilt bewijzen ontwikkel je faalangst. Dat betekent dan niet dat je op een verkeerde plek zit, maar gewoon tijd nodig hebt om te groeien in je nieuwe functie. En die groei ontstaat door die moeilijke momenten.
Maar het is lastig om onderscheid te maken met een baan toch niet zo goed bij je past. Niet de werkzaamheden zijn waar je je prettig bij voelt of een te grote stap ten opzichte van de plek waar je zat. In dat geval is een stap terug misschien verstandiger, want dan is die enorme druk weg. Dus onderzoek de reden waarom je baan je faalangst bezorgt om uit te vinden wat je keuze is.
De beste manier om door te groeien wanneer je faalangst hebt, is om vanuit de functie die je past een project te mogen uitvoeren die een stap verder gaat. Maar helaas zien niet alle werkgevers dat in.

[Jim Bo]

next post :p

[Jim Bo]

Ja herkenbaar, al is het niet vanuit mijn wer.
Ik zie het zo. Je begint onzeker aan een baan en bereikt een punt waarop je niets meer te leren hebt. Je wordt dan gewaardeerd door collega's en komt met allerlei verbeteringen en ideeen. En dan kom je in een nieuwe baan en dan moet je weer beginnen aan iets nieuws en heb je weer wat te leren. Dat kan goed gaan, maar het gaat vaker niet zo vlekkeloos. Als je te lang blijft hangen in je oude baan (onderpresteren) kan zo'n overstap lastig zijn. Zeker als je ineens een ander vakgebied, andere leidinggevende of zelfs andere werkgever hebt. En als je jezelf dan teveel wilt bewijzen ontwikkel je faalangst. Dat betekent dan niet dat je op een verkeerde plek zit, maar gewoon tijd nodig hebt om te groeien in je nieuwe functie. En die groei ontstaat door die moeilijke momenten.
Maar het is lastig om onderscheid te maken met een baan toch niet zo goed bij je past. Niet de werkzaamheden zijn waar je je prettig bij voelt of een te grote stap ten opzichte van de plek waar je zat. In dat geval is een stap terug misschien verstandiger, want dan is die enorme druk weg. Dus onderzoek de reden waarom je baan je faalangst bezorgt om uit te vinden wat je keuze is.
De beste manier om door te groeien wanneer je faalangst hebt, is om vanuit de functie die je past een project te mogen uitvoeren die een stap verder gaat. Maar helaas zien niet alle werkgevers dat in.

De functie die ik nu heb is volgens mij niet boven m’n niveau maar eerder een gebrek aan interesse. Ik werk eigenlijk liefst op m’n eentje i.p.v. de ene vergadering naar de andere, met 1000 meningen moeten rekeningen houden, geconfronteerd worden met een log apparaat in een grote onderneming ergert me. (de keuze tussen kwaliteit opleveren vs. het halen van deadlines en nadien achter de feiten aanlopen, het belang van de aandeelhouders in schril contrast met de notie personeel en klanten)
Ik heb een zeer uiteenlopende werkervaring (vakman, verkoop, aankoop, analyst) studie-ervaring (bakkerij, marketing, lic. economie). Alles wat ik tot nu toe ondernomen heb lukt (meestal héél goed) en men is steeds heel tevreden terwijl het voor mij nooit een overtuigde keuze was (1 werkgever gaf me zelfs extra geld bij m’n vertrek :p) Het is ook zo dat m'n werkgever en omgeving steeds veel meer vertrouwen heeft in m'n capaciteiten dan ikzelf (cfr. faalangst) Ik weet niet wat ik wil dus doe ik maar es dit en es dat, etc.
Ik realiseer me ook dat ik alle keuzes die ik tot op heden gemaakt hebt, gezien ik nooit weet wat ik zelf wil, gebaseerd heb op wat mij ingegeven werd door derden of door wat logisch leek. Of door het kiezen van een richting die heel breed is in de hoop daar eindelijk m’n plaats te vinden. Nu, m’n laatste jobkeuze heb ik ook gemaakt omdat ik weg wou, uiteraard zonder opnieuw te weten wat. Ik probeer iedere functie toch gedurende een redelijke termijn uit te voeren gezien ik niet wil gezien worden als “jobhopper” en dit me eventueel bij het vinden van dé job zou kunnen hinderen. Ik zie mezelf eerder als “zoekend”. Om dit te vermijden neem ik binnenkort deel aan een traject loopbaanbegeleiding. Ik wil een job waarin ik me compleet kan uitleven, met passie, ontploffen van motivatie en gedrevenheid, etc. Dát wil ik van een job. Alle invloed van derden, diploma’s, laat ik deze keer achterwege…