Het bewust zijn van jezelf, huh?

[Oscar]

Dag allen,

ik heb geen idee hoe ik dit goed kan verwoorden. Ik heb het nog niet echt kunnen vinden hier (of ik zoek niet goed) Maar ik heb wel eens het volgende meegemaakt, en dit gebeurd eens in de zoveel tijd. Met name als ik voor een spiegel sta trouwens. Het is echt lastig om te omschrijven vind ik maar ik doe mijn best.

Soms sta ik dus wel eens voor een spiegel, of kijk ik naar mijn hand als ik aan het fietsen ben, en dan lijkt het net alsof ik in 1 keer zeer bewust word van het feit dat ik besta. Dat ik Oscar ben. Zo zie ik eruit, dit is mijn uiterlijk en het feit dat ik dus denk. (Waarbij vervolgens de bewustwording komt van het feit dat ik dus dat ook denk.) Dit voelt als zeer onaangenaam en soms zelfs als nogal eng als het heel heftig is. Ik heb niet echt een idee hoe ik dit gevoel kan omschrijven verder maar ik vraag me af of meerdere mensen zich enigszins in dit gedeelte herkennen en of er ook misschien een verklaring voor is? Zoiets duurt niet heel erg lang, een aantal minuten en dan probeer ik me gewoon weer te focussen op wat ik aan het doen was en dan ebt het wel weg. Maar ik vind dit echt een bizarre ervaring.

[Thom]

Besta je niet, als je je daarvan niet bewust bent?

[Korrel]

Je bent in elk geval geen narcist zo te lezen.

Doe jij veel aan zelfreflectie ?

[Stefan]

Ik heb weleens gehoord dat dit soort veranderingetjes in bewustzijn een gevolg kunnen zijn van lichte epilepsie.

[inge mulder]

oe, dat vind ik een enge, Stefan!

Ik heb het ook wel eens, dat ik ineens merk dat ik me bewust ben van iets, terwijl dat eerder anders voelde. Ik dacht dat dat "sprongetjes" waren zoals bij oei ik groei.

[GermavM]

Ik herken me hierin, vooral het onaangename/enge.

In periodes dat ik niet goed in mijn vel zit en alleen maar in mijn hoofd zit kan ik soms schrikken als ik langs een spiegel loop, alsof het confronterend is dat ik een jonge vrouw ben. Wanneer ik probeer te bedenken hoe ik me daarvoor voelde over mijn 'vorm' voelde het meer als een grijze waas, een wirwar van connecties, iets dat niet bestaat uit tijd en ruimte. Ik vind het moeilijk uit te leggen maar wel interessant om het van een ander te lezen, dat maakt me trouwens weer bewuster, van mezelf en dit gegeven.

Heb je ook weleens dat je in principe beseft dat je mens/wezen bent en je dan toch verwondert over jouw specifieke kenmerken? (ik voel me denk ik onbewust vaak meer een oude man, wat het zien van een jonge vrouw als spiegelbeeld zo surrealistisch maakt, alhoewel ik me in het dagelijks leven bewust ben van mijn 'vrouwelijkheid', vandaar misschien alleen in sombere (geïsoleerde) periodes)

[Stefan]

Goh, mjah.. ik dacht dat epileptisch mini-aanvalletjes gewoon weleens voorkwamen eigenlijk. Niks om bang voor te zijn

Ik kan dit ook weleens hebben, al weet ik niet of de ervaring hetzelfde is. Ik word dan zelfbewust, en denk soms na over dat ik zo bewust ben van mezelf, en over dat ik daar over kan nadenken wat best cool is van het brein.. voor mij normale kost, maar ik vermoed dat er iets verschilt in de ervaring waardoor oscar het vreemd vindt aanvoelen...

Ik heb soms ook weleens dat ik me ineens in een ander inleef.. de wereld door diegene's ogen beschouw.. ik loop dan meestal vast op gevoel (gevoelens inbeelden alsof het de jouwe zijn is wat griezelig haha)

[Oscar]

Goh, mjah.. ik dacht dat epileptisch mini-aanvalletjes gewoon weleens voorkwamen eigenlijk. Niks om bang voor te zijn

Ik kan dit ook weleens hebben, al weet ik niet of de ervaring hetzelfde is. Ik word dan zelfbewust, en denk soms na over dat ik zo bewust ben van mezelf, en over dat ik daar over kan nadenken wat best cool is van het brein.. voor mij normale kost, maar ik vermoed dat er iets verschilt in de ervaring waardoor oscar het vreemd vindt aanvoelen...

Ik heb soms ook weleens dat ik me ineens in een ander inleef.. de wereld door diegene's ogen beschouw.. ik loop dan meestal vast op gevoel (gevoelens inbeelden alsof het de jouwe zijn is wat griezelig haha)

Misschien zijn het kleine epileptische aanvallen. Laat ik me daar eens in verdiepen. Als ik mezelf daarin herkennen kan ik het "oplossen" en ben ik dat gevoel misschien ook weer kwijt. Of het nou wel of niet zo is. Maar in je tweede alinea, dat is ongeveer hoe ik het ervaar maar bij mij voelt het inderdaad vreemd en niet cool. Het overkomt me en voelt echt heel erg vreemd. Maar ook het inleven in een ander, zeer zelden heb ik dat. Misschien dat dan de "theory of mind" aangesproken wordt ofzo, want dat voel echt heel vaag voor mij!

En GermavM, "leuk" dat jij een zelfde soort al dan niet de zelfde ervaring hebt. Ik wist wel dat ik hierin niet de enige in kon zijn. Het is niet zo dat ik ook in een bepaalde angst aanval kom dat ik niet functioneer. Soms gebeurd het als andere mensen er ook zijn, en dan reageer ik nog wel op hen maar het lijkt alsnog wel alsof ik meer in mijn eigen zelf zit op dat moment.

Heb je ook weleens dat je in principe beseft dat je mens/wezen bent en je dan toch verwondert over jouw specifieke kenmerken?

Wel het beseffen van het mens zijn. Heel soms een verwondering, maar door mijn onzekerheid komt dat niet vaak naar voren. Wel het feit dat ik opgebouwd ben uit de dingen die mij mens maken dat ik me daarover verwonder. De hersenen, oren, hoe alles wordt aangestuurd zonder dat ik er zelf over hoef na te denken en dat het toch gebeurd om mij te "helpen".

Je bent in elk geval geen narcist zo te lezen.

Doe jij veel aan zelfreflectie ?

En Korrel, ja ik doe veel aan zelfreflectie. Ik weet dus sinds 2012 dat ik Asperger heb. Mijn leven hiervoor was een chaos. En aangezien eerdere pogingen tot mezelf "beter" maken mislukten heb ik na mijn juiste diagnose toch de schakeling gemaakt om dit keer echt te leren. En ik wil ook zo graag door kunnen komen als de "NT'er". Dus constant reflecteer ik naar wat iets met mij doet (Dit tot vermoeienis toe) en probeer ik bepaalde dingen die mij beperken te overstijgen weliswaar gesimuleerd.

Besta je niet, als je je daarvan niet bewust bent?

En Thom, geen idee of ik dan niet besta. Ik zie het in ieder geval niet op een filosofische manier.

[Stefan]

ff minidisclaimer: ik ben geen psycholoog noch heb ik er meer verstand van dan elke andere boerenl*l met een browser maar, vind het wel interessant zeker of het verband houdt met je asperger diagnose..

[Oscar]

Dat was direct ook een gedachte die ik had toen ik het net las van jou. Ik weet dat er ook vormen van synesthesie bij Asperger voorkomen (Ik heb misschien een hele lichte variant daarvan) Maar ook kwam ik laatst een artikel tegen dat bij een baby bepaalde verbindingen afbreken in de hersenen naarmate ze ouder worden. Bij bepaalde onderzoeken schijnt dit bij mensen met een autistische stoornis niet zo te zijn (Heb hier geen bron bij de hand)

Maar het zou kunnen, bepaalde hersenengebieden worden niet echt aangesproken bij een Asperger. Wat nou als die af en toe activiteit vertonen en je er vervreemd bij voelt omdat je ze normaliter niet gebruikt? Pure brainstorm hoor. Een soort van jamais vu wat misschien ergens door getriggert kan worden?. Ik was net ook even aan het lezen over een partiële aanval, althans de begin fase ervan. Ik kan me hier nog niet heel erg in vinden (zit een aantal filmpjes te kijken) Maar het is het zeker waard om me daarin te verdiepen met wat jij zegt.

[Girafje]

Wat jij in je openingspost beschreef Oscar is iets wat me niet vreemd voorkomt. Al geldt voor mij hetzelfde als wat Stefan al schreef.

Ik kan dit ook weleens hebben, al weet ik niet of de ervaring hetzelfde is. Ik word dan zelfbewust, en denk soms na over dat ik zo bewust ben van mezelf, en over dat ik daar over kan nadenken wat best cool is van het brein.. voor mij normale kost, maar ik vermoed dat er iets verschilt in de ervaring waardoor oscar het vreemd vindt aanvoelen...

Ik heb soms ook weleens dat ik me ineens in een ander inleef.. de wereld door diegene's ogen beschouw.. ik loop dan meestal vast op gevoel (gevoelens inbeelden alsof het de jouwe zijn is wat griezelig haha)

In het verleden (als kind t/m als jongvolwassene) heb ik ook wel keren gehad (niet alle keren dus) dat het minder fijn voelde voor mij. Misschien dat dat (mede) kwam doordat ik me sowieso al niet zo tof voelde op die bewuste momenten? Eén keer daarvan staat me nog heel helder bij, ik was op dat moment in gesprek met iemand (tijdelijke job, letterlijk in de wandelgangen) & op zo'n moment voelt het dan heel gek terwijl je tegelijkertijd je kop bij het gesprek moet houden. En andere keren tijdens colleges (zowel theorie als praktijk).

Voor wt 't waard is: ik heb een paar maal een EEG ondergaan met oog op eventuele epilepsie en daar kwam daar uiteindelijk uit dat ik geen epilepsie heb. Dat laatste is heel duidelijk gecommuniceerd (2 specialisten, onafhankelijk van elkaar), ook al had een andere neuroloog (AZ) daar eerder over gezegd dat dat wel een mogelijke verklaring kon zijn en me zelfs medicatie voorgeschreven daarvoor.

Met dergelijke momenten 'speel' ik nu. Ik 'gebruik' ze in mediaties, voor wat zelfreflectie en om me te focussen op het moment en hetgeen waar ik mee bezig ben, zo kort als ze zijn. Zo nu en dan komt 't weer 'ns heel spontaan, zo ineens, onverwacht en ik kan er van genieten. Het geeft me wat rust alsof ik me heel even in 'het oog van de storm' bevind.

[Oscar]

Vandaag had ik dus weer zo'n moment terwijl ik dus iemand aan de lijn had bij het callcentre werk. Ik hoorde de hele tijd mezelf praten en toen voelde ik het aankomen, weer het op een hele rare manier bewust zijn van mezelf. En ondertussen moest ik natuurlijk dat staatslot verkopen. Dat was best wel apart overigens. Ik heb wel geprobeerd om zelfreflectie toe te passen zo als jij beschreef Girafje. Maar het was me verder niet echt gelukt.

[Girafje]

Maar het was me verder niet echt gelukt.

Kan je vertellen dat dat bij mij ook niet in één keer zo lekker ging als nu meestal wel het geval is. Vanaf dat ene moment (zie mijn eerder post > tijdelijke job) ben ik inmiddels alweer zo'n 14 jaar verder. Goed van je dat je al zover komt dat je dit probeert Oscar!

[willemijn]

Ben je op zo'n moment niet een beetje aan het dissociëren, Oscar? Klinkt negatief maar is niet zo bedoeld.

En wat betreft synesthesie> blog van mijn hand http://www.intensenzo.nl/659/ waarin ik ook verwijs naar een Nederlandstalig boek én een onderzoek dat recent gepubliceerd is.

[Ster]

Interessant topic! Ik herken het wel een beetje, maar geen idee of dit overeenkomt met wat je bedoelt. Ik had vroeger periodes dat ik zo bewust was van mijn bestaan dat mijn lichaam aanvoelde als een jas die niet lekker zat. Het besef dat ik de jas (mijn lichaam) niet uit kon doen vond ik verschrikkelijk. Tegenwoordig heb ik dit gevoel nog wel eens, maar meer in de beschrijving van Stefan.

[Akkelyn]

Ontzettend herkenbaar. Ik heb het altijd juist wel fascinerend gevonden en zou het niet kwijt willen. (Je zou het boek '101 Alledaagse Filosofische Avonturen' van Roger-Pol Droit trouwens wel eens interessant kunnen vinden.)
Ik ben zelf synestheet en ben wel benieuwd naar wat je bedoelt met 'een zeer lichte vorm van synesthesie'.

[Oscar]

Leuk blog Willemijn! Ik heb het even gelezen en zal daarin verder zoeken. Alhoewel ik niet denk dat het iets zal verklaren met wat ik mee maak want daar ervaar ik dus heel wat anders dan die kenmerken van synesthesie (Die ik dus super laag heb omdat ik er verder nooit in verdiept heb in mezelf) Maar wel leuk om daar verder in uit te weidden. En ja Ster.. dat is misschien wel een goede metafoor over de jas. Het voelt inderdaad niet heel erg lekker, ik heb dan altijd het gevoel als ik zo'n moment ervaar om ergens uit te willen springen. Klinkt misschien gek.

En Akkelyn, wat ik tot nu toe heb ervaren is dat ik bepaalde getallen als kleur of als plaatjes ervaar. En sommige getallen samen geven dan ook weer een andere kleur. Maar het is niet zo sterk als een synestheet die ik een keer erover had gesproken.
Tevens met muziek ervaar ik bepaalde gevoelens. En dit niet in de zin van, verdrietig of blij of wat dan ook. Eerder een plaatje wat ik zelf in elkaar zet. En dat plaatje kan leuk zijn of niet. Zelfs een compleet zomers liedje kan een bepaalde melodie of instrument bevatten waar ik een naar plaatje bij schets. Bijvoorbeeld dat ik een kind zie wat gepest wordt en de rest feestend verder gaat. Zonder dat ik weet wie dat kind is.

Verder ruik ik wel eens bepaalde geuren die er op dat moment niet zijn. Maar op zo'n moment ben ik echt overtuigt dat ik het ruik (Heb nooit echt aandacht gegeven of het getriggerd wordt door iets..). Ik word dan wel eens voor gek verklaard of dat ik dingen zie/ruik/hoor die er niet zijn dus besluit ik er maar geen aandacht aan te geven.

[willemijn]

Dit boek http://www.bol.com/nl/p/het-elastiek-tu ... 005738214/ al gelezen?
Het zou mij niet verbazen als daar je antwoord in staat. Vooralsnog vind ik het, het beste boek dat ik ooit over autisme heb gelezen.
Ik gebruikte eerder het woord dissociëren net zoals jij voor gek wordt verklaard als je dingen ruikt die niet te ruiken zijn maar zo kijken komt vanuit de psychiatrie alwaar nog weinig ruimte is voor een andere manier van bewustzijn.

[Akkelyn]

Voel je je ongemakkelijk, wanneer iemand de verkeerde kleur noemt? Dat is namelijk meestal waarin synestheten verschillen van mensen die cijfers (of iets anders) met een bepaalde kleur (of iets anders) associëren en waarbij die associatie op een of andere manier te verklaren is.

Wat je vertelt over hoe je muziek ervaart, klinkt zeker niet als synesthesie. Gewoon een kwestie van sterk associëren en een levendige fantasie hebben. De beelden bij muziek in het geval van synesthesie zijn abstract.

Het zien/ruiken/horen van dingen die de meeste mensen niet opmerken, kan ook een geval zijn een goede neus/goede oren/goede ogen hebben. Niet iedereen neemt even veel waar.
Het kan ook een kwestie zijn van 'minikortsluiting' in je brein of een vorm van synesthesie, maar dan zou je eens moeten uitzoeken of het ergens door getriggerd wordt en of je altijd exact dezelfde geur bij exact dezelfde trigger ervaart. Bij voorkeur flink veel verschillende triggers met de geur die je erbij ervaart opschrijven en het pas enkele maanden later herhalen, zodat je het niet allemaal gewoon kunt hebben onthouden.
Datzelfde kun je natuurlijk ook eens doen met getallen. Het beste is om er kleurstaaltjes bij te plakken. Als je synestheet bent, zul je maanden of jaren later vrijwel exact dezelfde kleur kiezen.

[Oscar]

Helaas Willemijn. No money no funny. Ik wil graag boeken lezen maar heb er op het moment geen geld voor. Ik ben al wel in een aantal boeken aan het lezen over autisme dat wel. Maar goed, die zijn ooit uitgelezen en dan heb ik weer nieuwe boeken nodig.

Akkelyn,

Hoe bedoel je dat qua ongemakkelijk voelen wanneer iemand een verkeerde kleur noemt? Bij het getal 3 bijvoorbeeld ervaar ik natuur kleuren (bruin, groen.. en niet omdat het in het engels klinkt als boom) Maar als iemand daar iets anders in ziet dan voel ik me daar niet ongemakkelijk bij als je het op die manier bedoelt.

Dat van muziek en levendige fantasie kan zeker kloppen. Een levendige fantasie heb ik zeker. Zo heb ik wel eens vaker ervaren dat er verschillen zijn met hoe ik plaatjes zie in mijn hoofd en hoe andere plaatjes zien. Ik ervaar beelden als een film, pauze stand, forward etc. Maar ook tot in de detail toe qua elk schroefje bijvoorbeeld. Ik kan het natekenen, vervormen in mijn hoofd, geluiden toevoegen etc. Niet dat "normale" mensen dit niet kunnen maar ik ervaar dat ze toch bepaalde details missen en het niet zo "sterk" ervaren. Vooral als mijn fantasie met mij op de loop gaat zit ik wel eens helemaal vast in mezelf. (Zo voelt het eigenlijk ook wel een beetje zoals ik beschreef in mijn opening post, vastzitten zoals Ster al beschreef)

Jou tip over het bijhouden vind ik wel wat! Ik ben daar wel benieuwd naar. Maar zoals ik al zei, ALS het eigenlijk al iets van synesthesie is dan is dat super licht bij mij en meestal besteed ik er niet heel veel aandacht aan. Ik ben bijvoorbeeld geen Daniel Tammett die antwoorden in kleuren ziet (Alhoewel ik mezelf daarin probeer te trainen ). Met getallen rekenen doe ik altijd nog "old skool" d.m.v logische stappen maken of hard core rekenen. En de geuren.. ik weet dat ik een goede reuk heb als ook gehoor en tastzin (sommige stoffen voelen echt heerlijk!) maar soms ruik ik iets en dan weet ik dat er in de buurt niks van eten of dergelijke wordt klaargemaakt. Dus ik kom er vanzelf achter als ik het bij ga houden.