Geen biologische kinderen willen, o.a. om HB.

[Maura]

Ik heb het gevoel dat ik me met dit topic op glad ijs bevind. Ik heb deze gedachte nooit geuit. Ik durf hier niet uitgebreid over te schrijven.

Een tijd terug heb ik me enorm ingelezen in wat hoogbegaafdheid nu eigenlijk inhoudt. Ik herkende enorm veel problemen. En een zeer 'heftige' uitspraak van een man met een IQ van over de 180, die ik verder nergens heb gehoord. 'Ik zou nooit (biologische) kinderen willen. Ik weet dat hoogbegaafdheid erfelijk is. Ik kan niet leven met de gedachte dat het wezen dat ik op de wereld zet (dus voor wiens bestaan hij de verantwoordelijkheid draagt), dezelfde problemen krijgt als ik.' Dit sluit aan bij een gedachte die ik al jaren, niet zonder schaamte want hoe durf ik, bij me draag.

Ik wil niet in detail treden over het waarom. Ik kan alleen zeggen dat hoogbegaafdheid voor mij niet de enige reden is voor het overwegen.

Ik ben wel benieuwd: zijn er mensen die hier wel eens bij stil hebben gestaan?

[Stefan]

Hell Yes,

Ik maak dezelfde overweging. Daar komen ook nog wel een paar andere dingen bij, zoals het risico op depressie. Je bent zeker weten niet alleen, en ik steun je beslissing van harte!

Ik vind dat anderen de overweging om kinderen te krijgen veel te licht nemen. Maar ik heb ook het idee dat tenminste de helft van iedereen alleen aan de oppervlakte nadenkt over dit soort dingen, en de "goede doelen" kiest die toevallig aansluiten met de eigen wensen. (bijv, niemand is vóór dierenleed, maar vleesliefhebbers worden niet vega, alleen mensen die al niet zo van vlees houden worden vega)

Maar goed, ik ben het dus helemaal met je eens.

[Barbara]

Ik sluit me hier bij aan! Niet om HB trouwens, maar wel om andere aangeboren (genetische of systemische) problemen. Er komen geen mini-Barbaraatjes op de wereld
En dat is dus niet, omdat ik niet van kinderen houdt!

[mefmdv]

Ik had hetzelfde tot iets van een jaar terug. Ik wilde mijn kind niet mijn leven aan doen. Nu is het anders, sinds ik weet dat het maar hb is en niet 5 psychische stoornissen en ik er nu goed mee kan dealen. Ik denk dat ik een kind er goed mee kan leren omgaan en de juiste thuissituatie kan geven en vooral een heleboel liefde. Daarom zou ik, wanneer ik een partner heb, want alleen is geen optie, graag samen kinderen willen.

[Matjur]

Je bent zeker niet de enige Maura. En of ik hier over heb nagedacht.

Ik heb in mijn familie inderdaad een aantal schrijnende voorbeelden. Aan beide kanten. Door de generaties heen. Ikzelf dartel ook niet als een elfje door het leven. Voor zover ik het kan overzien als leek bijna allemaal HB-gerelateerd. Met uitwaaierende problematiek. En dat heeft mij ertoe doen besluiten dat de genetische lijn in ieder geval niet door mij voortgezet zal worden. Daar moet ik wel aan toevoegen dat ik al nooit een kinderwens heb gehad. Never. Dus het besluit was niet al te moeilijk.
Ik heb trouwens gemerkt dat als er door de buitenwacht naar gevraagd wordt en ik e.e.a. uitleg er nauwelijks moeilijk over gedaan wordt. M.a.w. het is bespreekbaar gebleken.
Dat geldt dan weer niet voor de familie, maar dat vind ik gezien de materie en de verhoudingen min of meer logisch. Wel jammer, want juist daar zou het onderwerp van gesprek moeten zijn denk ik.

Een heel klein beetje twijfel over dit besluit is eerlijk gezegd altijd wel blijven knagen. Voortplanting is toch een soort tombola. En wie zegt me, behalve ikzelf, dat er niets goeds uit kan komen? Desalniettemin sta ik, voor 98% zogezegd, achter dit besluit. Het risico op ellende is gewoon te groot en dat is voor mij meer dan voldoende om de doorslag te geven.

Waaraan dan nog toegevoegd dat openheid, kennis en juiste begeleiding tegenwoordig veel meer voorhanden zijn dan vroeger. Als ik nu nog over dit besluit zou moeten nadenken is er een kans dat het anders uit zou pakken. Dat wel.

[Ano23]

Ik wil sowieso geen kinderen, omdat ik niet wil dat mijn kind dezelfde moeilijkheden ervaart als ik. Ik mag er niet aan denken dat ie net als ik hooggevoelig is, dezelfde ergernissen elke dag opnieuw moet doorstaan. En ik wil al helemaal vermijden dat ie in z'n vroege puberteit gaat beseffen in wat voor een wereld we leven en hoeveel idioten er in rondlopen die het schijnbaar allemaal oké vinden.

[Liv]

Hm, misschien komt het doordat ik geen problematische jeugd heb gehad, maar ik zie HB helemaal niet als een negatieve eigenschap die ik door zou kunnen geven. Ik vind het ergens ook zo dubbel omdat mensen die genen doorgeven die in mijn optiek een stuk minder wenselijk zijn daar doorgaans een stuk minder diep over nadenken dan "wij".

[Hoofbegaafd]

Och man al dat onbegrip... onvoorgelichte ouders die vanzichzelf niet eens weten dat ze hoogbegaafd zijn. en vervolgens een kind op de wereld zetten om erachter te komen dat het een kind is met problemen. en zij maar twijfelen aan de opvoeding of aan het kind zelf waardoor het kind van de regen in de drup raakt. ik zeg het jullie, in mijn leven ga ik mij inzetten voor hoogbegaafde kinderen . ik zal niet opgeven ik zal mij door mijn thuissituatie heenbijten en zorgen dat ik hier doorheen kom. het is een makkie het enige wat scheelt is het onbegrip van ouders die niet weten hoe ze met hun kind om moeten gaan.

voor iedereen die hier op het forum schrijft dat ze geen kind willen om deze redenen. heel nobel echt waar.
maar IK zal mijn toekomst niet laten verpesten door mijn problemen. Lees een boek over opvoeding van hoogbegaafde kinderen. Zet ze op een school. Richt een vereniging op voor hoogbegaafden waar hoogbegaafde kinderen worden voorgelicht over de gevaren van buitenaf. leer ze dat ze niet anders zijn dan de rest van de wereld.

godsiemijne zeg wat een ellende voor deze kinderen... zo alleen... stel je voor dat je een kind bent dat helemaal alleen op de wereld komt zonder steun van je ouders omdat zij niet weten wat ze met je aanmoeten. zij hebben nog nooit van het begrip hoogbegaafdheid gehoord. och och och.. het is een schande. een schande op wereldschaal die koste wat kost uit de wereld geholpen moet worden.

ik dank jullie allen en iedereen op dit forum heeft mijn steun. het is niet makkelijk voor sommigen.. er zijn er die het opgeven en er zijn er die doorvechten. er zijn er die nooit te weten komen waarom zij zo geleden hebben en er zijn er die in tranen uitbarsten wanneer ze als een vis in het water vallen en overspoelt worden door herkenning bij lotgenoten.

Bij deze zweer ik jullie dat ik mij zal gaan inzetten voor hoogbegaafde kinderen van 0 tot 17. ik zal langs scholen gaan om voorlichtingen te geven. ik zal bijdragen aan onderzoeken en ik zal het hele begrip hoogbegaafdheid doen veranderen in de toekomst. ik ga er serieus werk van maken dames en heren want dit kan zo niet langer.
we leven in een tijd waarin hoogbegaafdheid niks meer dan tragiek inhoud. tragiek van onbegrip. kinderen die lijden aan enorme eenzaamheid en twijfel aan zichzelf. kinderen die volgepropt worden met antidepressiva en ouders die machteloos en teleurgesteld naar het kind aan het kijken zijn. maar nee ik ben niet zo.. ik weiger hier aan toe te geven. ik beloof jullie allemaal dat ik iedereen zal helpen . ik zal de wereld voor hoogbegaafden veranderen. tranen springen in mijn ogen echt waar....


jullie moesten eens weten wat het mij heeft gekost... tot nu toe... ik heb zo'n geluk gehad dat ik geboren ben met een vechterinstelling... met een ijzeren wil. ik zal niet opgeven en ik zal doorvechten tot ik antwoorden heb. ik wil allerlaatst nog meegeven dat iedereen op dit forum, tegen wie ik ook mag spreken, de plicht heeft om door te vechten... je mag NIET OPGEVEN. laten we onszelf nuttig maken en het heden waarin wij nu leven veiliger maken voor de volgende generaties. wij zijn 1. wij zijn anders dan het normale volk. wij staan erboven. wanneer komt de tijd dat de hoogbegaafden de macht pakken in deze wereld. samensmelten tot 1 machtsblok met voorlichtingen voor kinderen, met bijeenkomsten voor volwassenen, die allemaal kost wat kost, stuk voor stuk zich inzetten voor hun lotgenoten. zodat wij ons niet langer hoeven de verbergen maar de wereld naar onze hand kunnen zetten. POSITIVITEIT! EENHEID! GEMAK! voor hen die het moeilijk hebben. een wereld van verschil.

ik ben alleen.. en zal dat de komende paar maanden nog blijven.. het is mijn plicht om te blijven vechten.. het is mijn plicht om moedig te blijven . dat is alles wat ik wil zeggen. ik geef niet op en dat zal ik ook nooit doen. in de toekomst zal mijn creativiteit ten goede van iedereen die aan mijn zijde staan worden ingezet. Iedereen die om mij heen staat hoeft niet meer te lijden.

AMEN. Ik bid voor iedereen. Wij zijn 1.

[Daher]

Klinkt alsof de man met IQ >180 hoogbegaafdheid als een handicap beschouwd. Dat hij niet wil voortplanten omdat hij bang is voor schuldgevoelens tegenover het kind. Niet alleen HB’ers ervaren problemen in deze wereld. Juist veel HB’ers hebben de eigenschappen om de wereld wat mensvriendelijker te maken voor alle mensen ( Althans, in mijn denkwereld dan). Voortplanten als konijnen dus.

Zelf pas ik even om persoonlijke redenen.

[Hoofbegaafd]

Daher. Jij onderschat de dingen die wij kunnen doen voor mensen.
En bent op een typische manier verwaand en cynisch als het gaat om je reactie op dit topic.
Misschien moest jij je maar eens gaan bezighouden met zwemwedstrijden... want hier op dit forum ben je duidelijk niet thuis

[aletta]

Ik heb ervoor gekozen geen kinderen te krijgen, met name vanwege mijn ziekte en de zware medicatie die ik daarvoor gebruik. Toen ik begon met die medicijnen was er nog niets bekend over lange termijn effecten, laat staan over de effecten op een ongeboren kind. Op het moment van deze keuze was mijn HB zijn al bekend en dat heeft nooit een rol gespeeld in mijn afweging. Wel speelden nog een paar rare genetische dingen in mijn familie wel een rol.

Hoewel ik de biologische klok nu wel op alarm voel slaan ( the big 40 coming up!) heb ik geen spijt van mijn besluit. Ik ben gek op kinderen, ben een geliefde tante en ik heb allerlei leuke dingen met mijn neefjes en nichtjes kunnen doen. Ik zie ze opgroeien, kan ze raad geven, en ben een persoon waar ze ook even hun kritiek op paps en mams mee kunnen delen (zo leuk, de bijna pubers haha). Ik heb wel een stiefdochter van nu bijna 18, en dat heeft wellicht wel de keuze iets makkelijker gemaakt.

[thaumadzomen]

Daher. Jij onderschat de dingen die wij kunnen doen voor mensen.
En bent op een typische manier verwaand en cynisch als het gaat om je reactie op dit topic.
Misschien moest jij je maar eens gaan bezighouden met zwemwedstrijden... want hier op dit forum ben je duidelijk niet thuis

Volgens mij zie jij hier nu wel iets over het hoofd (en sommigen van jullie ook ), want als jullie kinderen zouden krijgen/hebben, dan aal vermoedelijk heel hun omgeving compleet anders zijn, want om te beginnen zullen hun ouders niet onwetend zijn over hoogbegaafdheid, en de kans is groter dat ze zo ook in contact komen met andere hoogbegaafden doordat hun ouders, hen gaan inschrijven voor organisaties rond HBheid en zo. Ook is de ks groter dat hul school beter geïnformeerd is.

@hoofdbegaafd: 20jaar geleden deed men op scholen Weinig tot niets voor hoogbegaafdheid, meestal niets. Nu zijn er al meer en meer scholen die er ten minste een beetje op letten. Waar staan we binnen nog eens 20 jaar? Als jij kinderen zou kunnen hebben en dan nog eens een paar jaar bij tot je mogelijke kinderen op de middelbare school gaan zitten?

[m1960]

Kinderen krijgen is tegenwoordig een keus. Als je geen kinderen wil prima! Maar om het HB zijn geen kinderen willen, vind ik een beetje kort door de bocht. Ik lees hier veel over problemen die HB zijn teweeg zou kunnen brengen, maar dat zijn naar mijn idee toch individuele gevallen. Ook HBers zijn onderling verschillend. Een ieder met een eigen achtergrond. Verschillende persoonlijkheden die onderling van elkaar een verschillende opvoeding genoten hebben. (Of iemand echt van zijn opvoeding "genoten" heeft, laat ik daarbij even in het midden).
Ook lees ik alleen maar reacties over HBers die HB kinderen krijgen en dan enkel HB problemen zien aankomen bij die kinderen. Wat als een HBer een zwakbegaafd kind zou krijgen? Want dat kan ook en zo'n kind heb ik. Dit kind loopt ook tegen allerlei problemen aan en ik als ouder net zo goed.
Ik denk, dat we meer moeten nadenken over verantwoordelijkheden willen/ kunnen nemen in het krijgen van kinderen, HB of niet!
En daar hebben we een eigen keuze in! (Gelukkig!)

Groetjes Marlou

[Tinus]

Er zijn veel aspecten om dit topic te bespreken. Het lijkt mij in ieder geval zeer vreemd om hb zo’n belangrijke rol (althans zo lijkt het voor mij) te laten spelen in de afweging van de kinderwens. Maar omdat de vraag vooral was ‘zijn er ook anderen die zo denken‘ zal ik niet te ver afwijken.

Een meer neutrale vraag, die niet over de rechtvaardigheid van het hb-aspect gaat, is de volgende: `Als je geen kind zou willen omdat dit eenzelfde soort leven zou leiden als dat van jezelf, hoe zit het dan met je eigen wens om te leven?`. Het idee achter deze vraag is dat een moeilijk leven misschien zo slecht nog niet is. De wens om te leven, en geluk, zit niet in het ontbreken van ongemakken. Ongemakken zijn juist zaken ondanks welke we toch wensen te blijven leven. Zo ook lijkt het mij dat je die wens kunt voortzetten in een kinderwens. Er is in weze niet zoveel verschil tussen de keuze om te blijven leven en een nieuw leven te creeeren.

Om toch pver het hb-aspect te spreken. Zeker bij iets als hb denk ik dat het alle kanten op kan gaan en vindt ik het vreemd dat je een kinderwens laat beinvloeden door eigen negatieve ervaringen met bepaalde genetische eigenschappen (die vrij neutraal zijn). Zeker in de toekomst lijkt mij begaafdheid steeds belangrijker worden. Misschien als je die series kijkt met nerds als sherlock holmes of the big bang theory. Ik stel me voor dat deze personen normaal zijn in de toekomst. Tevens ook heeft de mensheid slimme mensen nodig. Als homo sapiens niet door robots en computers wordt overgenomen dan zal er wel zoiets zijn als genetische manipulatie of op zijn minst selectie om een slimmere mens te krijgen.

[Robberson]

Er zijn veel aspecten om dit topic te bespreken. Het lijkt mij in ieder geval zeer vreemd om hb zo’n belangrijke rol (althans zo lijkt het voor mij) te laten spelen in de afweging van de kinderwens. Maar omdat de vraag vooral was ‘zijn er ook anderen die zo denken‘ zal ik niet te ver afwijken.

Een meer neutrale vraag, die niet over de rechtvaardigheid van het hb-aspect gaat, is de volgende: `Als je geen kind zou willen omdat dit eenzelfde soort leven zou leiden als dat van jezelf, hoe zit het dan met je eigen wens om te leven?`. Het idee achter deze vraag is dat een moeilijk leven misschien zo slecht nog niet is. De wens om te leven, en geluk, zit niet in het ontbreken van ongemakken. Ongemakken zijn juist zaken ondanks welke we toch wensen te blijven leven. Zo ook lijkt het mij dat je die wens kunt voortzetten in een kinderwens. Er is in weze niet zoveel verschil tussen de keuze om te blijven leven en een nieuw leven te creeeren.

Om toch pver het hb-aspect te spreken. Zeker bij iets als hb denk ik dat het alle kanten op kan gaan en vindt ik het vreemd dat je een kinderwens laat beinvloeden door eigen negatieve ervaringen met bepaalde genetische eigenschappen (die vrij neutraal zijn). Zeker in de toekomst lijkt mij begaafdheid steeds belangrijker worden. Misschien als je die series kijkt met nerds als sherlock holmes of the big bang theory. Ik stel me voor dat deze personen normaal zijn in de toekomst. Tevens ook heeft de mensheid slimme mensen nodig. Als homo sapiens niet door robots en computers wordt overgenomen dan zal er wel zoiets zijn als genetische manipulatie of op zijn minst selectie om een slimmere mens te krijgen.

Ik vind dat je gelijk hebt Tinus. Al vraag ik me af of jij de problematiek ook ervaart die veel andere HB'ers ervaren, met name omtrent hooggevoeligheid etc.

Overigens kies ik er voor boven mijzelf uit te stijgen en te kiezen voor vertrouwen waar het kinderen betreft.

[Tinus]

Ik zit inderdaad in een luxe positie waarbij het makkelijker zal zijn dit soort statements te maken, dat ‘(extreme) intelligentie gemiddeld geen negatief element is‘.

Een belangrijk punt in de overweging is denk ik wel om de situatie algemeen/objectief te beschouwen. Het is heel natuurlijk om (een enkele) persoonlijke ervaring mee te laten wegen, maar in werkelijkheid is er een grote variatie (voor wat betreft de levensloop en geluk van een hoog intelligent persoon), en dat zou een belangrijker gewicht moeten krijgen.

Een argument als 'mijn leven is naar dus dat van mijn kind zal ook naar zijn' dat vindt ik sec een vreemd argument. Van een kant omdat, in het geval van hb, de conclusie kort door de bocht is, en van de andere kant omdat het op zichzelf ‘dat het leven naar is‘ nog niet betekent geen wens te hebben om kinderen voort te brengen.

Ik begrijp dat het moelijk is zo'n gevoelsmatig onderwerp onder woorden te brengen. Maar nu klinkt het voor mij alsof dit hb-zijn als een (onrechtmatige, achteraf) rationalisering wordt gebruikt van een gevoel geen kinderen te willen.

[Stefan]

Een meer neutrale vraag, die niet over de rechtvaardigheid van het hb-aspect gaat, is de volgende: `Als je geen kind zou willen omdat dit eenzelfde soort leven zou leiden als dat van jezelf, hoe zit het dan met je eigen wens om te leven?`. Het idee achter deze vraag is dat een moeilijk leven misschien zo slecht nog niet is. De wens om te leven, en geluk, zit niet in het ontbreken van ongemakken. Ongemakken zijn juist zaken ondanks welke we toch wensen te blijven leven. Zo ook lijkt het mij dat je die wens kunt voortzetten in een kinderwens. Er is in weze niet zoveel verschil tussen de keuze om te blijven leven en een nieuw leven te creeeren.

Ik vind de wens om te blijven leven de verkeerde vergelijking: het gaat om de wens om, mits je de keuze had, dit leven nog een keer te doen. Daarbij zou ik toch naar "nee" neigen.
Ik heb vaker gehoord dat een hoger IQ een hogere kans op depressie veroorzaakt, maar kan daar nu geen bron van vinden.

Verder leg ik de vraag ook buiten mezelf (een luxe, realiseer ik me omdat de wens niet groot is, de biologische drang is niet zo overmachtig waardoor ik, meen ik, nog redelijk ben )

Er zijn legio argumenten:
-De wereld is niet zo leuk,
-Overbevolking

Maar de belangrijkste: de positiefste uitkomst is dat er een leven wordt gecreëerd die zonder al te veel ellende verloopt; de negatiefste is dat er een en al ellende ontstaat, de derde optie is niks, nada. Maar ook geen afwezigheid of de onthouding van geluk; er is immers niks.

[Tinus]

de positiefste uitkomst is dat er een leven wordt gecreëerd die zonder al te veel ellende verloopt; de negatiefste is dat er een en al ellende ontstaat, de derde optie is niks, nada.

Het zou nog kunnen dat die derde optie de negatiefste is.
En je kunt ook nog claimen dat ellende goed is, wat is dan te veel ellende? Ikzelf omarm het leed als een onderdeel van het leven, ik laat me daardoor niet van mijn stuk brengen.

Maar, ik ben het er wel mee eens dat mijn vergelijking wat mankementen vertoond. De situatie is uiteraard niet hetzelfde. Het is op zijn minst een interessant uitgangspunt om dieper te onderzoeken wat het is aan dit soort argumenten, het waardeloos zijn van het leven, dat er een onderscheid is tussen de keuzes ‘kiezen te blijven leven‘ en ‘kiezen nieuw leven te creeeren‘.

Het argument van overbevolking is dan een heel duidelijke. De waarde van het leven wordt dan afgewogen tegenover het aantal mensen op aarde. Hoe meer mensen op aarde hoe minder het waard is om er eentje aan toe te voegen (wat heel bot klinkt maar wel duidelijk is en in werkelijke gedachten niet zo bot, kortaf, voorkomt).

Bij andere argumenten komt zo’n onderscheid echter veel minder sterk naar voren. Bij het hb-zijn lijkt het mij zelfs afwezig.

[Stefan]

Het zou nog kunnen dat die derde optie de negatiefste is.

Voor mij, misschien, maar de afwezigheid van iets heeft geen negatieve impact, het is er simpelweg niet.

En je kunt ook nog claimen dat ellende goed is, wat is dan te veel ellende? Ikzelf omarm het leed als een onderdeel van het leven, ik laat me daardoor niet van mijn stuk brengen.

Ik denk ook dat dat de manier is. In veel gevallen overheerst het negatieve; het "positief" blijven is dan slechts een overlevingsmechanisme, een afweer die noodzakelijk is om door te blijven gaan.

Dat het erbij hoort denk ik ook. Geluk zit 'm in de verbetering (IMHO) geen verbetering zonder onvrede ("onvrede" als in "klein leed").

Bij andere argumenten komt zo’n onderscheid echter veel minder sterk naar voren. Bij het hb-zijn lijkt het mij zelfs afwezig.

Ja, het lijkt me dan ook eigenlijk aannemelijker dat de rationaliteit verantwoordelijk is voor het afwegen, waarbij de schaal veel vaker naar het kinderloos blijven uitslaat danwanneer er op emotie wordt besloten.

[m1960]

Ik denk, dat men te veel uit gaat van het eigen leven. Wanneer ik naar MIJN leven kijk bijvoorbeeld, is dat vrijwel hetzelfde verlopen als dat van mijn twee broers en toch heb ik daar mijn heel eigen beleving bij (gehad). Ik verschil dan ook duidelijk in karakter en persoonlijkheid van mijn broers (beiden ook HB). Dat ik wel problemen in mijn leven heb ondervonden en zij veel minder, heeft naar mijn idee dan ook te maken met die laatste twee. En ik ben daarbij dan ook nog eens een vrouw en het middelste kind. Dat speelt volgens mee allemaal mee.

Groetjes Marlou