Nieuw

[Peach]

Hallo allemaal =)

Ik ben een vrouw van 28 jaar en vraag mij al een lange tijd af ik HB ben of niet. Omdat ik mij altijd al anders heb gevoeld dan de anderen.
Ik kreeg als kind altijd aansluiting bij de anderen, totdat ik in de pubertijd kwam. Sindsdien heb ik tot nu moeite om aansluiting te krijgen en moeite met het begrijpen van het gedrag van de anderen. Er kan er geen touw aan vast knopen. Ik heb het hele internet afgespeurd om mij sociaal te kunnen ontwikkelen. In de eerste plaats dacht ik het mij daaraan ontbrak. Sociale vaardigheden. Ik heb alleen vreemd gevonden dat mijn ex wel aansluiting kreeg bij de anderen, terwijl hij ook niet zo sociaal vaardig is.

Totdat ik een keer naar de denkwijze van HB zocht. Dat deed ik, omdat ik van mijn omgeving hoorde dat ze moeite hadden met mijn vader die HB is.
Ik begrijp dat geen aansluiting krijgen bij anderen niet gelijk betekend dat je HB bent. Want ook veel niet HB'ers krijgen geen aansluiting bij de peers. Terwijl er ook weer HB'ers zijn die wel aansluiting krijgen bij anderen. Ik las dan toch wel veel die ik erken, maar ik twijfel nog steeds. Want ik heb een lage opleiding gedaan, geen hoge prestaties en kreeg dezelfde leerstof al de anderen en niet al mijn vriendjes van vroeger waren ouder. Ik begon zelf op speciaal onderwijs voordat ik naar het basisonderwijs. Dat verklaard dus mijn niet zo goeie Nederlands

Dus heeft het even geduurd voordat ik mijn heb geregistreerd op dit forum. Ook al kende dit forum al een tijdje.
Dus Hallo. Wat leuk om jullie te ontmoeten.

Groetjes, Peach.

[Eekhoorn]

Welkom Peach!

[Evelyn]

Hallo Peach,
Welkom.
Ik hoop dat je je thuis voelt op het forum.

Ik wil graag even reageren op wat je hieronder aangeeft, wat je aan het twijfelen brengt:

Ik las dan toch wel veel die ik erken, maar ik twijfel nog steeds. Want ik heb een lage opleiding gedaan, geen hoge prestaties en kreeg dezelfde leerstof al de anderen en niet al mijn vriendjes van vroeger waren ouder. Ik begon zelf op speciaal onderwijs voordat ik naar het basisonderwijs. Dat verklaard dus mijn niet zo goeie Nederlands

Onderpresteren hoort ook bij hb zijn. Ik herken dit wat jij zegt ook; Ik had altijd hele, hele slechte schoolresultaten, en totaal geen aansluiting met de lesstof, de meester of juf en mijn klasgenootjes (lagere school, middelbare school en als student). Erg frustrerend en eenzaam.
In plaats van dat het je hb-zijn ontkent, zou het je hb-zijn zelfs wel eens kunnen bevestigen.
Ben je misschien een beeld-denker? Dat als je een vraag hoort of je een probleem moet oplossen, rolt dan het hele plaatje zich voor je ogen uit, met alle mogelijkheden en oplossingsrichtingen? Dat je het elke keer maar lastig vind omdat jij bij "het einde" begint, ipv stapje voor stapje naar het antwoord toewerkt.
Met andere woorden; Heb je in no-time de hele kerstboom opgetuigd, maar heb je vervolgens geen idee hoe je dit dan moet uitleggen aan je aanhoorder(s) of op laat staan op schrift?
Had jij ook altijd de voorlees boekjes allang uit, als de rest er zich nog hakkelend doorheen worstelde en jij dan totaal niet meer wist op welke pagina zij waren, als jij dan een de voorleesbeurt kreeg?
Dat soort dingen.

Ik zou zeggen ga op onderzoek uit, zoek mede-hb-ers op, bezoek hb-cafes en informele bijeenkomsten. Heb je daar met mensen ineens wel een klik, dan weet je genoeg. Kun je daar opgelucht ademhalen, omdat je niet elk woord hoeft herkauwen en je niet de hele tijd op de rem hoeft, omdat je gesprekspartner anders afhaakt? Dan weet je genoeg. Voel je je er thuis? Dan weet je genoeg.
Oh jah: Ook onder de hb-ers bevinden zich natuurlijk mensen van allerlei pluimage, dus haak niet direct af als je niet met iedereen een klik ervaart. (Zoals ik als een blij ei door de zaal stuiterde, en er op die manier achter kwam )

Succes!
Liefs,
Evelyn

[Peach]

Hallo Peach,
Welkom.
Ik hoop dat je je thuis voelt op het forum.

Ik wil graag even reageren op wat je hieronder aangeeft, wat je aan het twijfelen brengt:

Ik las dan toch wel veel die ik erken, maar ik twijfel nog steeds. Want ik heb een lage opleiding gedaan, geen hoge prestaties en kreeg dezelfde leerstof al de anderen en niet al mijn vriendjes van vroeger waren ouder. Ik begon zelf op speciaal onderwijs voordat ik naar het basisonderwijs. Dat verklaard dus mijn niet zo goeie Nederlands

Onderpresteren hoort ook bij hb zijn. Ik herken dit wat jij zegt ook; Ik had altijd hele, hele slechte schoolresultaten, en totaal geen aansluiting met de lesstof, de meester of juf en mijn klasgenootjes (lagere school, middelbare school en als student). Erg frustrerend en eenzaam.
In plaats van dat het je hb-zijn ontkent, zou het je hb-zijn zelfs wel eens kunnen bevestigen.
Ben je misschien een beeld-denker? Dat als je een vraag hoort of je een probleem moet oplossen, rolt dan het hele plaatje zich voor je ogen uit, met alle mogelijkheden en oplossingsrichtingen? Dat je het elke keer maar lastig vind omdat jij bij "het einde" begint, ipv stapje voor stapje naar het antwoord toewerkt.
Met andere woorden; Heb je in no-time de hele kerstboom opgetuigd, maar heb je vervolgens geen idee hoe je dit dan moet uitleggen aan je aanhoorder(s) of op laat staan op schrift?
Had jij ook altijd de voorlees boekjes allang uit, als de rest er zich nog hakkelend doorheen worstelde en jij dan totaal niet meer wist op welke pagina zij waren, als jij dan een de voorleesbeurt kreeg?
Dat soort dingen.

Ik zou zeggen ga op onderzoek uit, zoek mede-hb-ers op, bezoek hb-cafes en informele bijeenkomsten. Heb je daar met mensen ineens wel een klik, dan weet je genoeg. Kun je daar opgelucht ademhalen, omdat je niet elk woord hoeft herkauwen en je niet de hele tijd op de rem hoeft, omdat je gesprekspartner anders afhaakt? Dan weet je genoeg. Voel je je er thuis? Dan weet je genoeg.
Oh jah: Ook onder de hb-ers bevinden zich natuurlijk mensen van allerlei pluimage, dus haak niet direct af als je niet met iedereen een klik ervaart. (Zoals ik als een blij ei door de zaal stuiterde, en er op die manier achter kwam )

Succes!
Liefs,
Evelyn

Ik werd sinds de pubertijd buiten de groep gezet en daar is in mijn volwassen leven nog geen verandering in gekomen. Het voelt inderdaad eenzaam en zal eigenlijk ook wel een paar vrienden willen. Ik herken het gene wat zegt over het "op de rem moet" omdat anders je gesprekspartner afhaakt. Ik kan inderdaad niet alles zeggen tegen de ander en moet dat voor mezelf houden. Daarom pas ik mij aan en ga mee in hun ding. Praten over koetjes en kalfjes. Ook vind ik dat niet altijd even leuk en interessant. Ik houd ook zoveel mogelijk mijn gedachten erbij. Want als ik afhaak zijn zij beledigd en vinden dat ik niet goed luister naar de ander.

Ik heb op de basisschool vaak niet goed opgelet tijdens de les. Ik haakte af en begon te dag dromen. De leerkracht kreeg pas mijn aandacht als ik het interessant vond. Dat gebeurde ook tijdens het lezen. Toen ik een beurt kreeg, wist ik niet meer waar we waren gebleven. Daar was de leerkracht niet zo blij mee. Als wij leerboeken voor onze neus kregen, bladerde ik uit nieuwsgierigheid verder dan dat wij gebleven waren. Ik keek vooral naar de plaatjes. Ik ben een beelddenker en heb nystagmus. Dus lezen deed ik niet snel. langzamer zelfs dan de andere. Maar ja dat zegt niks over je intelligentie.

Bedankt voor het advies over het HB-cafe. Lijkt mij een goed idee omdat te gaan doen. Duidelijk antwoord om er achter te komen of ik HB ben of niet.

Liefs,
Peach.

[Evelyn]

Ik werd sinds de pubertijd buiten de groep gezet en daar is in mijn volwassen leven nog geen verandering in gekomen. Het voelt inderdaad eenzaam en zal eigenlijk ook wel een paar vrienden willen. Ik herken het gene wat zegt over het "op de rem moet" omdat anders je gesprekspartner afhaakt. Ik kan inderdaad niet alles zeggen tegen de ander en moet dat voor mezelf houden. Daarom pas ik mij aan en ga mee in hun ding. Praten over koetjes en kalfjes. Ook vind ik dat niet altijd even leuk en interessant. Ik houd ook zoveel mogelijk mijn gedachten erbij. Want als ik afhaak zijn zij beledigd en vinden dat ik niet goed luister naar de ander.

Ik heb op de basisschool vaak niet goed opgelet tijdens de les. Ik haakte af en begon te dag dromen. De leerkracht kreeg pas mijn aandacht als ik het interessant vond. Dat gebeurde ook tijdens het lezen. Toen ik een beurt kreeg, wist ik niet meer waar we waren gebleven. Daar was de leerkracht niet zo blij mee. Als wij leerboeken voor onze neus kregen, bladerde ik uit nieuwsgierigheid verder dan dat wij gebleven waren. Ik keek vooral naar de plaatjes. Ik ben een beelddenker en heb nystagmus. Dus lezen deed ik niet snel. langzamer zelfs dan de andere. Maar ja dat zegt niks over je intelligentie.

Nououou.. dit zou IK geschreven kunnen hebben... Echt..
Jeutje...

Alleen dat gedachten erbij kunnen houden... dat lukt me vaker niet als wel... mijn hersens gaan op "spinning" stand als iemand traag en lang doorpraat over hetzelfde oppervlakkige onderwerp. Kan, als het te lang duurt, er zelfs echt ziek van worden.
Heb als kind in de klas omdat mijn leraar maar door- en door- en door- en door- zaagde over een onderwerp die in 3 zinnen verteld kon worden. (De bloemenveiling - mijn maag draait nu nog om bij dat woord)
Ik heb 10 minuten met mijn hand omhoog gezeten omdat ik steeds misselijker werd, maar niemand mocht de klas uit totdat hij zijn relaas gedaan had.
Zucht....

[Peach]

Ik werd sinds de pubertijd buiten de groep gezet en daar is in mijn volwassen leven nog geen verandering in gekomen. Het voelt inderdaad eenzaam en zal eigenlijk ook wel een paar vrienden willen. Ik herken het gene wat zegt over het "op de rem moet" omdat anders je gesprekspartner afhaakt. Ik kan inderdaad niet alles zeggen tegen de ander en moet dat voor mezelf houden. Daarom pas ik mij aan en ga mee in hun ding. Praten over koetjes en kalfjes. Ook vind ik dat niet altijd even leuk en interessant. Ik houd ook zoveel mogelijk mijn gedachten erbij. Want als ik afhaak zijn zij beledigd en vinden dat ik niet goed luister naar de ander.

Ik heb op de basisschool vaak niet goed opgelet tijdens de les. Ik haakte af en begon te dag dromen. De leerkracht kreeg pas mijn aandacht als ik het interessant vond. Dat gebeurde ook tijdens het lezen. Toen ik een beurt kreeg, wist ik niet meer waar we waren gebleven. Daar was de leerkracht niet zo blij mee. Als wij leerboeken voor onze neus kregen, bladerde ik uit nieuwsgierigheid verder dan dat wij gebleven waren. Ik keek vooral naar de plaatjes. Ik ben een beelddenker en heb nystagmus. Dus lezen deed ik niet snel. langzamer zelfs dan de andere. Maar ja dat zegt niks over je intelligentie.

Nououou.. dit zou IK geschreven kunnen hebben... Echt..
Jeutje...

Alleen dat gedachten erbij kunnen houden... dat lukt me vaker niet als wel... mijn hersens gaan op "spinning" stand als iemand traag en lang doorpraat over hetzelfde oppervlakkige onderwerp. Kan, als het te lang duurt, er zelfs echt ziek van worden.
Heb als kind in de klas omdat mijn leraar maar door- en door- en door- en door- zaagde over een onderwerp die in 3 zinnen verteld kon worden. (De bloemenveiling - mijn maag draait nu nog om bij dat woord)
Ik heb 10 minuten met mijn hand omhoog gezeten omdat ik steeds misselijker werd, maar niemand mocht de klas uit totdat hij zijn relaas gedaan had.
Zucht....

Haha. Ik haak al af gewoon als mensen veel en lang praten. Ik kan overprikkelt raken als ik te veel indrukken opdoe, zoals bijv op een feestje. Of als er informatie door mijn hoofd zweeft in beelden en woorden. De doorsnee mens is dol op herhalingen, dus ook als ze met elkaar communiceren. Een onderwerp kan na een kwartier al worden herhaald of gewoon 3 keer op dezelfde avond.

Ik haakte gewoon af tijdens de les, als er saaie of langdradige verhalen komen. Dat had de docent niet door, tenzij ik een leesbeurt kreeg of als de docent mij om het antwoord vroeg. Gelukkig heb ik zelf nooit hoeven overgeven tijdens de les. Wel vervelend voor je dat het jou is overkomen. Ik snap dat het irritant is, want een korte maar duidelijke versie is gewoon beter. Ben je veel eerder klaar. Ik zelf kan ook verward raken van de lange versie, waardoor ik het juist niet snap.

[BuddyHolly]

Hallo allemaal =)

Ik ben een vrouw van 28 jaar en vraag mij al een lange tijd af ik HB ben of niet. Omdat ik mij altijd al anders heb gevoeld dan de anderen.
Ik kreeg als kind altijd aansluiting bij de anderen, totdat ik in de pubertijd kwam. Sindsdien heb ik tot nu moeite om aansluiting te krijgen en moeite met het begrijpen van het gedrag van de anderen. Er kan er geen touw aan vast knopen. Ik heb het hele internet afgespeurd om mij sociaal te kunnen ontwikkelen. In de eerste plaats dacht ik het mij daaraan ontbrak. Sociale vaardigheden. Ik heb alleen vreemd gevonden dat mijn ex wel aansluiting kreeg bij de anderen, terwijl hij ook niet zo sociaal vaardig is.

Totdat ik een keer naar de denkwijze van HB zocht. Dat deed ik, omdat ik van mijn omgeving hoorde dat ze moeite hadden met mijn vader die HB is.
Ik begrijp dat geen aansluiting krijgen bij anderen niet gelijk betekend dat je HB bent. Want ook veel niet HB'ers krijgen geen aansluiting bij de peers. Terwijl er ook weer HB'ers zijn die wel aansluiting krijgen bij anderen. Ik las dan toch wel veel die ik erken, maar ik twijfel nog steeds. Want ik heb een lage opleiding gedaan, geen hoge prestaties en kreeg dezelfde leerstof al de anderen en niet al mijn vriendjes van vroeger waren ouder. Ik begon zelf op speciaal onderwijs voordat ik naar het basisonderwijs. Dat verklaard dus mijn niet zo goeie Nederlands

Dus heeft het even geduurd voordat ik mijn heb geregistreerd op dit forum. Ook al kende dit forum al een tijdje.
Dus Hallo. Wat leuk om jullie te ontmoeten.

Groetjes, Peach.

Hoi Peach,

Herkenbaar verhaal hoor. Ik heb ook altijd moeite gehad om aansluiting te vinden bij anderen. Sinds kort ben ik er achter dat dit een symptoom is van hoogbegaafdheid (samen met andere symptomen). Ik heb ook lange tijd mijn hoogbegaafdheid weggedrukt, ook al ben ik hier in de brugklas al op getest. Het wegdrukken had mede te maken met het intellectuele/elitaire stempel dat ikzelf op de term had gedrukt. Maar ook met onderpresteren. Ik heb bijvoorbeeld nooit de middelbare school afgemaakt en ben via een 21+ test op het hbo beland. Ik ben er nu alleen wel achter, door me enigszins in te lezen op hoogbegaafdheid, dat prestaties en opleidingsniveau lang niet alles zeggen over hoogbegaafdheid.

Het er niet bij kunnen houden van de aandacht is ook zeer herkenbaar. Ik kan snel ongeduldig zijn/afdwalen wanneer mensen te lang over een verhaal doen terwijl dat in veel minder tijd/woorden verteld kan worden.

Ik weet niet of je hier ook maar iets aan hebt, maar ik vind het zelf (als nieuw lid) erg prettig om te merken dat ik niet de enige ben met deze "problemen".

[Peach]

Hallo allemaal =)

Ik ben een vrouw van 28 jaar en vraag mij al een lange tijd af ik HB ben of niet. Omdat ik mij altijd al anders heb gevoeld dan de anderen.
Ik kreeg als kind altijd aansluiting bij de anderen, totdat ik in de pubertijd kwam. Sindsdien heb ik tot nu moeite om aansluiting te krijgen en moeite met het begrijpen van het gedrag van de anderen. Er kan er geen touw aan vast knopen. Ik heb het hele internet afgespeurd om mij sociaal te kunnen ontwikkelen. In de eerste plaats dacht ik het mij daaraan ontbrak. Sociale vaardigheden. Ik heb alleen vreemd gevonden dat mijn ex wel aansluiting kreeg bij de anderen, terwijl hij ook niet zo sociaal vaardig is.

Totdat ik een keer naar de denkwijze van HB zocht. Dat deed ik, omdat ik van mijn omgeving hoorde dat ze moeite hadden met mijn vader die HB is.
Ik begrijp dat geen aansluiting krijgen bij anderen niet gelijk betekend dat je HB bent. Want ook veel niet HB'ers krijgen geen aansluiting bij de peers. Terwijl er ook weer HB'ers zijn die wel aansluiting krijgen bij anderen. Ik las dan toch wel veel die ik erken, maar ik twijfel nog steeds. Want ik heb een lage opleiding gedaan, geen hoge prestaties en kreeg dezelfde leerstof al de anderen en niet al mijn vriendjes van vroeger waren ouder. Ik begon zelf op speciaal onderwijs voordat ik naar het basisonderwijs. Dat verklaard dus mijn niet zo goeie Nederlands

Dus heeft het even geduurd voordat ik mijn heb geregistreerd op dit forum. Ook al kende dit forum al een tijdje.

Dus Hallo. Wat leuk om jullie te ontmoeten.

Groetjes, Peach.

Hoi Peach,

Herkenbaar verhaal hoor. Ik heb ook altijd moeite gehad om aansluiting te vinden bij anderen. Sinds kort ben ik er achter dat dit een symptoom is van hoogbegaafdheid (samen met andere symptomen). Ik heb ook lange tijd mijn hoogbegaafdheid weggedrukt, ook al ben ik hier in de brugklas al op getest. Het wegdrukken had mede te maken met het intellectuele/elitaire stempel dat ikzelf op de term had gedrukt. Maar ook met onderpresteren. Ik heb bijvoorbeeld nooit de middelbare school afgemaakt en ben via een 21+ test op het hbo beland. Ik ben er nu alleen wel achter, door me enigszins in te lezen op hoogbegaafdheid, dat prestaties en opleidingsniveau lang niet alles zeggen over hoogbegaafdheid.

Het er niet bij kunnen houden van de aandacht is ook zeer herkenbaar. Ik kan snel ongeduldig zijn/afdwalen wanneer mensen te lang over een verhaal doen terwijl dat in veel minder tijd/woorden verteld kan worden.

Ik weet niet of je hier ook maar iets aan hebt, maar ik vind het zelf (als nieuw lid) erg prettig om te merken dat ik niet de enige ben met deze "problemen".

Ik ben er zelf ook blij mee dat een aantal mensen zichzelf herkennen in dingen die ik schrijf over mijzelf op het forum. Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik raar ben en kan mij nu nog zo voelen eigenlijk. Ik heb ook zelf ook zo dingen over hoogbegaafdheid gelezen en heb daaruit opgemaakt dat het vaak te maken heeft met de ontwikkeling voorsprong die een hoogbegaafde heeft op de andere, waardoor hij/zij zich niet altijd thuis voelt bij de anderen. Maar ja dan vraag ik mij af welke fase past bij welke leeftijd bij niet hoogbegaafde, Ik weet wel dat zij het inschatten van gevaar en consequenties en het leren van plannen pas hun pubertijd ontwikkelen. Dat en de behoefte om te praten over koetjes en kalfjes zijn de enige dingen die ik weet over het denkpatroon van niet hoogbegaafden.

Het wegdrukken van hoogbegaafdheid kan ook te maken met hoe veel niet hoogbegaafde dat zien. Het uiten van een hoog IQ word geassocieerd met arrogantie of niet menselijk. Al bij het uiten dat men intelligent is associeert men dat met arrogantie, helaas. Ook hebben veel niet hoogbegaafden een bepaald beeld bij hoogbegaafden. Vooroordelen dus. Bijv dat men denkt dat slimme mensen weinig of zelfs geen problemen hebben.

Al die hele lange verhalen. Pfffffff zo vermoeiend en soms ook verwarrend. Een groep van niet hoogbegaafde kunnen samen lang over een gesprek doen om een conclusie te kunnen trekken. Het gesprek is dan ook niet zo pittig en als men elkaar herhaald vind ik dat wel irritant.

[T (vertrokken lid)]

Welkom Peach! Tja, die vooroordelen... En dan heb je van die schrijvers die hun gebrekkige interpretatie lopen te verspreiden. Dat wordt gelezen door een gemiddeld persoon die er nergens vanaf weet, en de cirkel is rond

Welkom.

[BuddyHolly]

Ik ben er zelf ook blij mee dat een aantal mensen zichzelf herkennen in dingen die ik schrijf over mijzelf op het forum. Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik raar ben en kan mij nu nog zo voelen eigenlijk. Ik heb ook zelf ook zo dingen over hoogbegaafdheid gelezen en heb daaruit opgemaakt dat het vaak te maken heeft met de ontwikkeling voorsprong die een hoogbegaafde heeft op de andere, waardoor hij/zij zich niet altijd thuis voelt bij de anderen. Maar ja dan vraag ik mij af welke fase past bij welke leeftijd bij niet hoogbegaafde, Ik weet wel dat zij het inschatten van gevaar en consequenties en het leren van plannen pas hun pubertijd ontwikkelen. Dat en de behoefte om te praten over koetjes en kalfjes zijn de enige dingen die ik weet over het denkpatroon van niet hoogbegaafden.

Het wegdrukken van hoogbegaafdheid kan ook te maken met hoe veel niet hoogbegaafde dat zien. Het uiten van een hoog IQ word geassocieerd met arrogantie of niet menselijk. Al bij het uiten dat men intelligent is associeert men dat met arrogantie, helaas. Ook hebben veel niet hoogbegaafden een bepaald beeld bij hoogbegaafden. Vooroordelen dus. Bijv dat men denkt dat slimme mensen weinig of zelfs geen problemen hebben.

Al die hele lange verhalen. Pfffffff zo vermoeiend en soms ook verwarrend. Een groep van niet hoogbegaafde kunnen samen lang over een gesprek doen om een conclusie te kunnen trekken. Het gesprek is dan ook niet zo pittig en als men elkaar herhaald vind ik dat wel irritant.

Ik weet dit niet hoor maar ik denk dat het indelen in fases (bij hoogbegaafd en niet hoogbegaafd) per persoon verschild. En dat er verschillende ontwikkelingen zijn waarbij je er bij de één als hoogbegaafde voorloopt en bij de ander misschien juist weer achter. Ik merk juist dat nu ik de verschillende fases heb gehad, en de rest ook, ik het lastig vind om erachter te komen hoe ik mij nu verhoud naar anderen. Het praten over koetjes snap ik ergens wel, alleen heb ik deze gave helaas niet. Ik zou willen dat ik het wel in me had, dat zou het leven toch een stukje makkelijker maken.

Ik heb sinds kort een nieuwe teamleider en bij de kennismaking kwam naar voren dat hij een paar punten bij mij zag die mijn inziens samenhangen met hoogbegaafdheid. Ik heb er voor het eerst in mijn leven toch voor gekozen om het maar te benoemen. Toch was dat wat ongemakkelijk omdat ik bang was voor de vooroordelen die je beschrijft. Ik weet niet of hij doorhad wat het precies inhield maar hij pakte het op het moment best oké op (met een beetje uitleg van mijn kant). Misschien is het ook een vooroordeel van "onze" kant dat niet hoogbegaafden er zoveel vooroordelen over hebben. Of misschien klopt dit wel maar zijn deze weg te nemen met een beetje uitleg.

En die lange verhalen inderdaad! Ik merk soms dat ik ook mensen hun zinnen af begin te maken en conclusies voor ze trek om het verhaal een stuk in te korten. Dat is niet bepaald een goede eigenschap en wordt enigszins als arrogant bestempeld denk ik maar ik kan er niets aan doen.

[Peach]

Welkom Peach! Tja, die vooroordelen... En dan heb je van die schrijvers die hun gebrekkige interpretatie lopen te verspreiden. Dat wordt gelezen door een gemiddeld persoon die er nergens vanaf weet, en de cirkel is rond

Welkom.

Bedankt Tensei! Het is helemaal waar wat je schrijft!

[Peach]

Ik ben er zelf ook blij mee dat een aantal mensen zichzelf herkennen in dingen die ik schrijf over mijzelf op het forum. Ik heb vaak het gevoel gehad dat ik raar ben en kan mij nu nog zo voelen eigenlijk. Ik heb ook zelf ook zo dingen over hoogbegaafdheid gelezen en heb daaruit opgemaakt dat het vaak te maken heeft met de ontwikkeling voorsprong die een hoogbegaafde heeft op de andere, waardoor hij/zij zich niet altijd thuis voelt bij de anderen. Maar ja dan vraag ik mij af welke fase past bij welke leeftijd bij niet hoogbegaafde, Ik weet wel dat zij het inschatten van gevaar en consequenties en het leren van plannen pas hun pubertijd ontwikkelen. Dat en de behoefte om te praten over koetjes en kalfjes zijn de enige dingen die ik weet over het denkpatroon van niet hoogbegaafden.

Het wegdrukken van hoogbegaafdheid kan ook te maken met hoe veel niet hoogbegaafde dat zien. Het uiten van een hoog IQ word geassocieerd met arrogantie of niet menselijk. Al bij het uiten dat men intelligent is associeert men dat met arrogantie, helaas. Ook hebben veel niet hoogbegaafden een bepaald beeld bij hoogbegaafden. Vooroordelen dus. Bijv dat men denkt dat slimme mensen weinig of zelfs geen problemen hebben.

Al die hele lange verhalen. Pfffffff zo vermoeiend en soms ook verwarrend. Een groep van niet hoogbegaafde kunnen samen lang over een gesprek doen om een conclusie te kunnen trekken. Het gesprek is dan ook niet zo pittig en als men elkaar herhaald vind ik dat wel irritant.

Ik weet dit niet hoor maar ik denk dat het indelen in fases (bij hoogbegaafd en niet hoogbegaafd) per persoon verschild. En dat er verschillende ontwikkelingen zijn waarbij je er bij de één als hoogbegaafde voorloopt en bij de ander misschien juist weer achter. Ik merk juist dat nu ik de verschillende fases heb gehad, en de rest ook, ik het lastig vind om erachter te komen hoe ik mij nu verhoud naar anderen. Het praten over koetjes snap ik ergens wel, alleen heb ik deze gave helaas niet. Ik zou willen dat ik het wel in me had, dat zou het leven toch een stukje makkelijker maken.

Ik heb sinds kort een nieuwe teamleider en bij de kennismaking kwam naar voren dat hij een paar punten bij mij zag die mijn inziens samenhangen met hoogbegaafdheid. Ik heb er voor het eerst in mijn leven toch voor gekozen om het maar te benoemen. Toch was dat wat ongemakkelijk omdat ik bang was voor de vooroordelen die je beschrijft. Ik weet niet of hij doorhad wat het precies inhield maar hij pakte het op het moment best oké op (met een beetje uitleg van mijn kant). Misschien is het ook een vooroordeel van "onze" kant dat niet hoogbegaafden er zoveel vooroordelen over hebben. Of misschien klopt dit wel maar zijn deze weg te nemen met een beetje uitleg.

En die lange verhalen inderdaad! Ik merk soms dat ik ook mensen hun zinnen af begin te maken en conclusies voor ze trek om het verhaal een stuk in te korten. Dat is niet bepaald een goede eigenschap en wordt enigszins als arrogant bestempeld denk ik maar ik kan er niets aan doen.

Nu ik daar verder over nadenk, denk ik dat je gelijkt hebt over de ontwikkeling fases van de mens. Aangezien ik mezelf betrap dat ik zo mijn dingen heb, waarop ik voorloop en waarop ik achterloop op anderen,

Praten over koetjes en kalfjes lukt mij wel aardig, maar het blijft een gave. Vooral om dat juist heel lang vol te houden. Ik voel mij onrustig bij andere en raak overprikkelt als ik te lang onder de mensen ben. Dus ja ik vraag mij dan af hoe andere dat doen. De hele tijd door kletsen met andere, rustig blijven en minder snel overprikkelt raken. Dus ik zou het ook graag net zo goed willen kunnen als de anderen.

Ik denk dat er een aantal zijn met deze vooroordelen, waardoor wij alle niet hoogbegaafde over een kam scheren.