HB-Forum.nl

Ik ben op zoek naar boekentips voor hb'ers met een laag zelfbeeld.

Mijn partner is HB en heeft daarbij een heel laag zelfbeeld. Hij vindt zichzelf erg overbodig en wil vooral niemand tot last zijn. Dit neemt naar mijn idee steeds extremere vormen aan, waar vooral hijzelf last van heeft.

Een voorbeeld: hij klaagt al jaren over zijn werk, maar is er van overtuigd dat hij geen andere baan kan vinden, omdat hij geen aantoonbare kwaliteiten heeft.

Hulpverlening of een coach zoeken gaat hij (voorlopig) niet doen, maar ik heb 'm na een pittig gesprek wel zo ver dat hij op zoek is naar zelfhulpboeken. Ik ben, na het lezen van wat samenvattingen op internet alleen erg bang dat het allemaal te simpel en nogal door de bocht is, waardoor het boek snel in de kast belandt. En boeken met oefeningen zijn al helemaal niets voor hem.

Dus heeft er iemand nog goede tips voor boeken of artikelen om iets te doen aan een laag zelfbeeld? Enigszins wetenschappelijk of Engelstalig is geen enkel probleem.

https://www.bol.com/nl/p/negatief-zelfb ... rzEALw_wcB

Het is trouwens vrij universeel.
Dus voor iedereen bruikbaar.

http://www.levenskwaliteit.nl

Ook vrij leerzaam om tot inzicht te komen.

Dank je wel, Wilco. Het was alleen juist de samenvatting van dit eerste boek, waardoor ik mijn twijfels heb of het iets voor mijn partner is. Juist dat 'stapsgewijs' en met oefeningen is echt niets voor hem. Hij is nogal van het topdown leren.
Maar hij heeft het al wel besteld, hoor ik net. Dus wie weet...

Die tweede link vind ik interessant. Ga ik aan hem doorzetten. En zelf ook eens lezen.

https://www.amazon.com/Searching-Meanin ... 1935067222

Niet direct over laag zelfbeeld, maar over de lagen erachter. Het zelfbeeld komt vanzelf wel als hij de rest op een rijtje krijgt. Wat je zo beschrijft zijn de verdedigingsmechanismen die tot een laag zelfbeeld leiden.

Als hij Duits of Frans (of Chinees) spreekt absoluut deze lezen:
https://www.amazon.com/Zu-intelligent-g ... 01G1SWU8Y/

of deze
https://www.amazon.com/Jenseits-Norm-ho ... 00BJ3AIE0/

Coaching ben ik in de regel ook geen fan van omdat je iedereen overal heen kunt kletsen. De motivatie moet van binnen komen.

Hij vindt zichzelf erg overbodig en wil vooral niemand tot last zijn. Dit neemt naar mijn idee steeds extremere vormen aan, waar vooral hijzelf last van heeft.

Deze omdraaien en bestrijden met eigen middelen

Zijn besluiteloosheid zorgt er eerder voor dat anderen voor hem beslissingen moeten nemen en voor hem na moeten gaan denken over wat hij mogelijk zou willen. In plaats van minder is hij nu juist meer tot last. Als het puntje bij paaltje komt heeft hij ongetwijfeld een mening en voorkeuren. Het is voor iedereen veel leuker als hij aangeeft wat hij wil. Hij mag zich daarbij gerust vergissen, zijn mening/keuze later aanpassen of wat anders willen dan de rest. Dit gedrag aanpassen kost tijd, maar niet oneindig veel tijd (dus geen excuus om eeuwig te blijven rekken). Even zeggen dat hij er over na moet denken is prima, maar daarna is er een antwoord nodig. Elke beslissing sluit andere opties uit, dus ja, dat kan betekenen dat hij wat anders leuks mist. Niks beslissen zorgt er voor dat er helemaal niks gebeurt, hij kan dus net zo goed wel beslissen. Elk antwoord is prima, maar beslis! Er zijn altijd onvoorziene factoren die roet in het eten kunnen gooien, maar als de hele mensheid het kan, dan kan hij het ook. Zo soepel als het bij anderen er uit ziet, is het in de praktijk ook daar niet. Vantevoren lijkt alles veel gedoe voor een paar minuten lol, achteraf is het bijna altijd de moeite waard. En als het dat niet is, heb je wat bijgeleerd. Lekker gaan doen dus.
Als afsluiter kun je er achteraan gooien wat hij wil vertellen als hij 120 is en achter de geraniums blaadjes zit te tellen. Hij heeft zijn hele leven op zijn reet gezeten uit angst in de weg te lopen of heeft zijn leven voluit geleefd, zijn partner gelukkig gemaakt en het maximale eruit gehaald waardoor hij de zuster stoere verhalen kan vertellen als ze zijn luier ververst (en heeft daarbij vele herinneringen om op terug te kijken en is trots op wat hij allemaal gedaan heeft)? Dat gaat niemand anders voor hem doen dan hijzelf. Peper erin en lopen!

Alle gekheid op een stokje; een van de kernpunten bij HB is het waargenomen willen worden en begrepen willen worden. Waarnemen in de zin dat iemand de diepte en intensiteit begrijpt van wat hij vertelt. Dat is echter iets dat zich moeilijk laat vinden. Het kan wel en de zoektocht is niet altijd leuk. Maargoed, ofwel hij regelt het asap en heeft daar de rest van zijn/jullie leven lol van, of hij blijft zitten en is naderhand treurig omdat hij niet eerder gehandeld heeft en wat hij daardoor allemaal verloren heeft. Mooier gaat het niet worden.

Uit nostalgische gronden nog even:

bij de boekenrecensies op dit forum komt Searching for meaning er niet heel erg best af en daar heeft men wel een punt mee. De tactieken die aan het eind omschreven worden zijn een beetje dooddoeners en meer voor het VS publiek geschikt. De valkuilen die omschreven worden zijn wel herkenbaar en ik denk ook wel bruikbaar.
viewtopic.php?f=64&t=2051&start=20#p179936

Searching for meaning heb ik al liggen. Zelf vond ik dat juist wel een prettig boek. Het heeft mij best veel gebracht al zijn die oefeningen inderdaad wat simpel.
Mijn partner is er wel in begonnen, maar volgens mij is hij nog niet heel ver.

Die Duitse boeken lijken mij erg interessant. Alleen lees ik wel Duits, maar mijn partner niet. Misschien dat de Franse versie meer iets voor hem is. (Maar dat kan ik dan weer niet lezen.)

En leuk gezegd, dat 'wat wil hij bereikt hebben als hij 120 is?'. Dat heb ik al zo vaak gedaan. Maar zo eenvoudig is het bij hem niet. Hij heeft niet de behoefte iets te bereiken. Hij zou net zo lief (of nog liever) geheel geruisloos van deze aardbodem verdwijnen. Wat hem betreft mag dat morgen al. Hij heeft daarmee een geheel andere (tamelijk depressieve) kijk op het leven. Dat is deels de oorzaak, maar net zo goed een gevolg van zijn lage zelfbeeld.
Dat dit geen gezonde houding is, daar heb ik hem ook al (vaker) op gewezen. Maar ik kan hem niet dwingen om professionele hulp te zoeken. Ik ben dus al blij dat hij nu uit zichzelf op zoek is naar zelfhulpboeken.

Als het over zingeving gaat is Viktor Frankl, Man's search for meaning de moeite waard. "Te intelligent om gelukkig te zijn" zou ik mee beginnen.

Elk gevoel laat zich kapot analyseren en niets heeft waarde. Het is lastig om uit een dergelijke spiraal te komen en dat gaat pas gebeuren als hij nieuwe input krijgt en dat moet hij zelf doen. Aangezien hij de motivatie niet in zichzelf kan vinden, dan maar buitenom: hij is met jou samen en naar ik begrijp al geruime tijd. Je doet meer dan zo af en toe koken en bent dus belangrijk voor hem, anders had hij al wel aan zijn stutten getrokken. Hem maakt niets wat uit, jou maakt het wel wat uit. Dan kan hij dus net zo goed jouw referentiekader nemen en er voor gaan zorgen dat hij zich beter gaat voelen, want ik heb niet de indruk dat hij de hele dag in een halleluja stemming rondhuppelt.
Als hij niets kan en hem niets uitmaakt, bewijs het dan maar. Zet een CV in elkaar, trek een pak aan (kleed je voor de baan die je wilt, niet die je hebt) en solliciteer. Iedereen kan het, de eerste keer kopiëren, de tweede keer ook nog en de derde keer gaat het vanzelf. Wat is het ergste dat kan gebeuren? Precies, vrij weinig. Gezicht in plooi houden, vriendelijk lachen en doorlopen, hoe gek het ook is of aanvoelt. Bij sommige dingen zit er gewoon niets achter. Je kunt er heel moeilijk over gaan filosoferen en van alles en nog wat bij bedenken, sommige dingen moet je gewoon doen. De beslissing om wat van je leven te maken en er zelf voor te gaan zorgen dat je gelukkig wordt is daar een van. In het begin is dat moeilijk, lastig, raar en vervelend, maar dat is alles wat anders is. Als hij het niet voor zichzelf doet, dan wel voor jou.

Lijkt me voor jou ook niet de makkelijkste situatie, Sawi. Heel lastig om samen te leven met iemand die zichzelf niets waard vindt.

Sorry, Joop. Zo simpel werkt het allemaal niet. Hij doet juist al wel dingen. Heeft een baan, sport. Zelfs solliciteren doet hij. De buitenwereld weet nergens van. Maar zijn zelfbeeld is er alleen maar slechter om geworden.
Ik wil er verder ook niet te diep op ingaan, omdat ik het niet prettig vindt om andermans problemen hier te bespreken. Zoals ik aangaf ben ik nu vooral op zoek naar boekentips, om gebruik te maken van het moment nu waarop hij daarvoor open staat. Dank je wel voor je tips. Er zitten een paar interessante boeken tussen.

En danser, soms is het zwaar, maar meestal niet hoor. Ik kan me er goed voor afsluiten en kan het vaak prima relativeren.

Ik denk ook dat boeken lezen slechts een beperkte hulp kunnen bieden, en dat actie minstens even belangrijk is; eenzaam in de natuur trekken, bergbeklimmen... dat soort zaken.

Maar nu je toch expliciet boeken vraagt, Nietzsche en Camus? Zelf nog niet zoveel van gelezen, maar naar wat ik ervan opvang wel de moeite.

seivenrut schreef: ↑

zo 03 sep 2017, 19:26

Ik denk ook dat boeken lezen slechts een beperkte hulp kunnen bieden, en dat actie minstens even belangrijk is.

Mee eens, maar zoals gezegd, ik kan hem niet dwingen.

Zelfrespect en eigenwaarde zijn lastig... met name omdat al die zelfhulpboeken bevestigen dat er iets mis met je is.

Deze is nog niet genoemd denk ik



Sawi; mooie manier om iemand te helpen, of beter gezegd, om iets toe kunnen voegen als hij zichzelf gaat helpen

Zo herkenbaar... Mijn vriend heeft om dezelfde reden heel lang vast gezeten bij een bedrijf waar hij zwaar onderbetaald werd en niet meer kon groeien. Uiteindelijk is voor hem van doorslaggevend belang geweest dat het steeds vervelender werd op het werk. Kreeg toen een andere baan praktisch aangeboden, daar bleek hij direct ver boven verwachting te presteren, en nu lijkt hij iets van die schroom kwijt....
Maar als jouw vriend niet op die manier een duwtje krijgt moet het toch uit hemzelf komen. Heb je al eens gekeken naar boeken van Brene Brown? Ook wel enigszins soft maar wel mooie combi tussen haar persoonlijke verhaal en haar onderzoek, vind ik.

Sawi schreef: ↑

ma 28 aug 2017, 22:02

Ik ben op zoek naar boekentips voor hb'ers met een laag zelfbeeld.

Mijn partner is HB en heeft daarbij een heel laag zelfbeeld. Hij vindt zichzelf erg overbodig en wil vooral niemand tot last zijn. Dit neemt naar mijn idee steeds extremere vormen aan, waar vooral hijzelf last van heeft.

Een voorbeeld: hij klaagt al jaren over zijn werk, maar is er van overtuigd dat hij geen andere baan kan vinden, omdat hij geen aantoonbare kwaliteiten heeft.

Hulpverlening of een coach zoeken gaat hij (voorlopig) niet doen, maar ik heb 'm na een pittig gesprek wel zo ver dat hij op zoek is naar zelfhulpboeken. Ik ben, na het lezen van wat samenvattingen op internet alleen erg bang dat het allemaal te simpel en nogal door de bocht is, waardoor het boek snel in de kast belandt. En boeken met oefeningen zijn al helemaal niets voor hem.

Dus heeft er iemand nog goede tips voor boeken of artikelen om iets te doen aan een laag zelfbeeld? Enigszins wetenschappelijk of Engelstalig is geen enkel probleem.

Een laag zelfbeeld vraagt om voorbeelden van validatie van zijn zijn... Wat in dit geval in twijfel gebracht is door de ontkenning van zijn zijn eigen beeld.. Als je erkenning wilt voor jou eigen persoon, en niemand geeft een neuk, waar ga je die vandaan halen dan? Als iedereen iemand wil wijzen op zijn fouten en wijzen van handelen, waar is hij dan in dit verhaal?

Beide gaat niet direct over een laag zelfbeeld en hoe om te gaan met, maar Brene Brown [wel ietwat Amerikaans, ergeren sommigen zich aan] haar boeken hielpen wel heel ietsjes. En omdat sensitiviteit iets was wat mijn - toch al lage - zelfbeeld nog veel lager maakte hielp "hoogsensitief" van Elke van Hoof ook wel iets.

Is het misschien een idee om specifiek te kijken wat dat lage zelfbeeld veroorzaakt en daar iets over te lezen?

In ieder geval veel sterkte voor jou en je partner!

Geen boek, maar relevant. Kwam hier bij toeval op, en moet zeggen dat ik er zelf ook aan moet geloven e.e.a. onder de loep te nemen



Iemand anders zijn, of worden, is respectloos. Jezelf verbeteren, in deze context, dus ook.

Alle gekheid op een stokje; een van de kernpunten bij HB is het waargenomen willen worden en begrepen willen worden. Waarnemen in de zin dat iemand de diepte en intensiteit begrijpt van wat hij vertelt. Dat is echter iets dat zich moeilijk laat vinden. Het kan wel en de zoektocht is niet altijd leuk. Maargoed, ofwel hij regelt het asap en heeft daar de rest van zijn/jullie leven lol van, of hij blijft zitten en is naderhand treurig omdat hij niet eerder gehandeld heeft en wat hij daardoor allemaal verloren heeft. Mooier gaat het niet worden.

Nice.

Bij lange na niet wetenschappelijk en gewoon in NL, maar mogelijk wel een interessante is 'Ik ken mijn ikken' (Karin Brugman, Judith Budde, Berry Collewijn). Online zijn er gratis intfo-pdf's en presentaties over te vinden. Die inzien kan al een beetje beeld geven (en wellicht is het boek dan niet eens meer nodig ook).

Misschien is hij depressief en verbergt hij dit.

Dit is geen boek, maar geeft mogelijk wel inzicht in zijn gedachtegang. Het onderzoek gaat voornamelijk over jongeren, maar geeft een goed inzicht in de depressieve gedachtegang en bijgaand gedrag.
Het was voor mij in ieder geval heel herkenbaar en deed pijn om dit te lezen.

Het is geen vrolijk stuk trouwens. Denk erover na hoe je dit wil bespreken met je partner, het kan beter zijn om hem dit artikel zelf te laten lezen in plaats van hem hiermee te confronteren.

http://psych.wisc.edu/henriques/papers/Jackson.pdf