extreem hoogbegaafd

[Eekhoorn]

Okee, ik voel me even heel dom

Mijn psych corrigeerde mij van de week toen ik iets zei over ´door hoogbegaafdheid een gevoel van sociale vervreemding te hebben gehad', door te zeggen dat dat voor 'extreem hoogbegaafden nog veel lastiger is'. Ik viel zowat van mijn stoel, want 1. we spreken nooit over mijn HB-zijn (hij heeft het zelf ook niet geconstateerd) 2. hoezo zou ik extreem hoogbegaafd zijn (en okee, ik had ook een 3 en een 4 en een 5 etc ).

Ik heb dat idee van extreem hoogbegaafd vervolgens nagevraagd bij twee Hb-expert vrienden. Die vonden het evident dat ik extreem HB zou zijn. En vonden het een wezenlijk onderdeel van waarom ik zo vastloop. En ik, ik heb het niet door en snap er werkelijk niks van (maar ja, dat heb ik altijd als het om mijzelf gaat ). Hoezo zou ik nog meer HB zijn dan ik al dacht? En hoezo zou dat mede mijn vastlopen verklaren?

Ik moet eerlijk zeggen dat ik op het internet nog weinig relevants kan vinden over extreem HB. Engelstalig gaat het vaak over prodigy children. Dat helpt niet mee in mijn begripvorming. Nederlandstalige sites zijn (deels) wat nuchterder, maar brengen ook relatief weinig informatie.

Dus, wie heeft zin om mij 'even' uit te leggen wat het wezenlijke verschil is? (en ja, dat IQ=130 en IQ=160 net zo zeer 30 punten van elkaar verschillen als IQ=100 en IQ=130 snap ik. Maar daar een consequentie uit trekken voor mijzelf.... )
Wie is zelf extreem HB, en kan vertellen wat hij/zij daarin ervaart?
Of wie weet een goede informatieve site waar ik verder in kan struinen?

Toch ironisch dat de uitspraak 'je bent extreem hoogbegaafd' mij zo dom kan laten voelen

[nathalie]

Hier in Nederland kunnen ze maar meten tot145 en heel soms 160. In Amerika wel tot 200
Gradaties zijn:
120+ is begaafd
130+ is Hoogbegaafd
140+ uitzonderlijk hoogbegaafdheid
160?+in Engels noemen ze het profoundly gifted.

[nathalie]

Ik bedenk me opeens de mogelijkheid tot verwarring...
In Amerika noemen ze 140+ al exceptionally gifted.
. Misschien denkt die therapeut dat dat extreem betekent.of klinkt als.

[Eekhoorn]

En in Nederland kunnen wij doorgaans niet differentiëren boven de 145. Dus wat doen de definities ( zijn het officiele definities) 'uitzonderlijk' en 'profoundly' er dan nog toe...
En dan fietst 'exceptionally' er nog doorheen. Lekker inconsistent.

Maar goed, ik ben dus vooral op zoek naar of en zo ja hoe wezenlijk anders 'extreem hoogbegaafd' is. Welke (extra) uitdagingen dit met zich meebrengt, etc.

[nathalie]

Exveptionally is uitzonderlijk .


Google even op deze woorden en sites zoals de Daimon institute of Novilo , Ieku, en youtubr filmpjes van Tijl Koenderink.en anderen
Daar lwggen ze het wel goed uit.
Ik heb alleen maar ervaring met kinderen en leersttijlen boven de 140 vergeleken met gemiddeld .
Alles top-down heel abstract denken zodat gewone sommen of verhaaltjes vokr dat kind haast onbegrijpelijk worden... ik zal wel dom zijn want de juf bedoelt vast niet 2+2 dat het 4 is..... kortom een gefrustreerd kind die ook nog bang is om fouten te maken

[Tinus]

1 Hoogbegaafd wordt vaak gezien als iets dat op 2% van de bevolking van toepassing is. Dat betekent zoiets als 'het slimste/intelligentste/begaafste kindje uit de klas'. Hoogbegaafd is zodanig niet echt uitzonderlijk. Iedereen kent wel een aantal mensen die (onbekend) hoogbegaafd zijn.

1.1 Die slimste kindjes lopen wel eens vast door hun andere interesses dan 'de rest'. Zeker als er weinig lotgenoten zijn om mee op te trekken op het eigen niveau en in dezelfde interesse-gebieden.

2 Bij extreem hoogbegaafden, wat je zou kunnen zien als een verlengde van (hoog)begaafd en wel meer inhoudt dan het slimste kindje uit de klas (hoewel de gemiddelde gymnasium klas, wat al een beperkte selectie van intelligente kindjes is, wel een extreem hoogbegaafde zal hebben), zou je kunnen zeggen dat het vinden van lotgenoten, of iets wat daarbij in de buurt ligt, een stuk moeilijker is.

2.1 Hoogbegaafd, in tegenstelling tot extreem hoogbegaafd, ligt namelijk nog altijd wel dicht tegen begaafd. Wanneer een hoogbegaafd kind/volwassenen geen psychologische zwakheden kent dan kan het ook nog echt wel opschieten met begaafde kindjes (en daarnaast ontstaat er vaak clustering van gelijkgestemden en zal dit vor hoogbegaafden makkelijker gaan dan extreemhoogbegaafden).

2.2 Het is daarnaast ook een spectrum en geen dichotomie (wat soms wel zo lijkt doordat hoogbegaafdheid vaak als een stempel, wel of niet, wordt gebruikt).

2.2.1 Dat wil zeggen dat er geen harde grens is en dat we het beeld kunnen afzwakken dat 'de hoogbegaafde' enkel tot een groep van 2% behoort en daarbuiten met de overige 98% slecht contact kan maken (de groep 'gelijkgestemden' is groter dan die 2%)

2.2.1.1 (je zou kunnen zeggen dat zoeiets, contact maken en sociaal zijn, overigens ook een aspect van, meerdimensionale, begaafdheid zou kunnen zijn: hoe goed je met anderen kunt omgaan ongeacht intelligentie van de ander, en hoe goed je de samenleving, praktisch, kunt begrijpen).

3 Ik heb echter zelf wel twijfels bij zo'n één-dimensionaal beeld, en een idee dat meer 'hoogbegaafd' ook sowieso meer 'problemen' betekent (als dit (ziekte-)beeld op zichzelf al juist is begaafd -> problemen). Intelligentie en extreme intelligentie (of begaafdheid) wordt op een gegeven moment niet makkelijk te meten op een één-dimensionale schaal. Je kunt niet zo duidelijk meer een grens trekken.

3.1 Daarmee is ook tevens de problematiek die sommige (extreem)(hoog) begaafden ervaren niet zo eenduidig te vergelijken met die "begaafdheidsschaal". Waar het om gaat is of je een buitenbeentje bent (niet alleen maar begaafdheid) én hoe je daar mee omgaat. Op een gegeven moment wordt je niet zo veel meer extra een buitenbeentje door nog meer begaafd dan hoogbegaafd te zijn. Waar het dan, (zodra een begaafd buitenbeentje bent) vooral nog om draait is ook je persoonlijkheid. Volgens mij telt dat veel meer dan hoeveel meer IQ-puntjes je hebt die boven de 130 uitsteken.

[Sawi]

3Ik heb echter zelf wel twijfels bij zo'n één-dimensionaal beeld, en een idee dat meer 'hoogbegaafd' ook sowieso meer 'problemen' betekent (als dit (ziekte-)beeld op zichzelf al juist is begaafd -> problemen). Intelligentie en extreme intelligentie (of begaafdheid) wordt op een gegeven moment niet makkelijk te meten op een één-dimensionale schaal. Je kunt niet zo duidelijk meer een grens trekken.

3.1 Daarmee is ook tevens de problematiek die sommige (extreem)(hoog) begaafden ervaren niet zo eenduidig te vergelijken met die "begaafdheidsschaal". Waar het om gaat is of je een buitenbeentje bent (niet alleen maar begaafdheid) én hoe je daar mee omgaat.

Ik denk dat hier inderdaad de kern van extreme hoogbegaafdheid in zit. Het gaat niet alleen om extreem intelligent zijn, die veelal worden gemeten met een IQ-test, maar juist ook al die andere aspecten van hoogbegaafdheid die in extreme(re) mate voorkomen. Dus extreem hoogbewust, extreem sensitief en vooral ook alle prikkels en informatie op een andere manier verwerken dan anderen doen. Volgens andere structuren.
Dat leidt tot andere denkbeelden en een andere kijk op de wereld en samenleving. Maar ook tot extreem veel aanpassen. Dubbelop misschien zelfs, want behalve dat het dan al aanpassen is in de omgang met 'normaal' hoogbegaafden, is er ook nog eens het extreme hoogbewustzijn wat maakt dat je vindt dat je niet zo moeilijk moet doen, want je zou alles toch prima moeten kunnen begrijpen.

(Hier is dus niets wetenschappelijks bij. Het is mijn idee over extreme hoogbegaafdheid gebaseerd op mijn gesprekken met mijn partner. Ik schaar mezelf namelijk zeker niet onder extreem hoogbegaafd. Mijn partner daarentegen mogelijk wel, met alle problemen van dien. En daar hoort ook bij dat ik hem niet altijd begrijp. Of wel rationeel kan volgen maar zijn emoties erbij niet snap, omdat ik structureel een ander (wereld)beeld heb in de basis.)

En Eekhoorn, dat je dat juist bij jezelf niet snapt is volgens mij ook logisch. Theoretisch is het allemaal wel te begrijpen, maar een gebrek aan praktijkvoorbeelden maakt dat je gewoon weinig beeld hebt bij hoe extreme hoogbegaafdheid zich uit. Door de beperkte hoeveelheid mensen aan wie je je kunt spiegelen is het niet eenvoudig om je 'een beeld' te vormen van wat extreme hoogbegaafdheid in de praktijk betekent en hoe zich dat bij iemand uit.

[Girafje]

Hoi Eekhoorn,

1) Wat Sawi ook al schrijft (mooi helder en fijn zo beknopt, dankjewel daarvoor Sawi!!).
2) Over dimensies gesproken ... Ik las laatst dit artikel The brain may learn by building 11-dimensional "sandcastles", tel daar HB× bij op en ...
3) Leaflet van IHBV over uitzonderlijke en exceptionele HB
4) Verder lezen (Engels) op DavidsonGifted The intellectual and psychosocial nature of extreme giftedness, bekijk vooral even de tabel in het artikel.

Als je daarbij, zoals Sawi ook al schreef, bedenkt dat de mensen om je heen a.h.w. je spiegel zijn en jij die van hen, dan kun je je wellicht voorstellen dat beide 'spiegelbeelden' die van een soort verwarring zijn. Geen wonder dat het moeilijk te vatten is (zowel voor de mensen om je heen alsook voor jezelf) en dat je daarop kan vastlopen. Schrale troost is dat je de enige niet bent, maar zie je lotgenoten hierin maar eens tegen het HB×-lijf te lopen.

[Mercurious]

3Ik heb echter zelf wel twijfels bij zo'n één-dimensionaal beeld, en een idee dat meer 'hoogbegaafd' ook sowieso meer 'problemen' betekent (als dit (ziekte-)beeld op zichzelf al juist is begaafd -> problemen). Intelligentie en extreme intelligentie (of begaafdheid) wordt op een gegeven moment niet makkelijk te meten op een één-dimensionale schaal. Je kunt niet zo duidelijk meer een grens trekken.

3.1 Daarmee is ook tevens de problematiek die sommige (extreem)(hoog) begaafden ervaren niet zo eenduidig te vergelijken met die "begaafdheidsschaal". Waar het om gaat is of je een buitenbeentje bent (niet alleen maar begaafdheid) én hoe je daar mee omgaat.

Ik denk dat hier inderdaad de kern van extreme hoogbegaafdheid in zit. Het gaat niet alleen om extreem intelligent zijn, die veelal worden gemeten met een IQ-test, maar juist ook al die andere aspecten van hoogbegaafdheid die in extreme(re) mate voorkomen. Dus extreem hoogbewust, extreem sensitief en vooral ook alle prikkels en informatie op een andere manier verwerken dan anderen doen. Volgens andere structuren.
Dat leidt tot andere denkbeelden en een andere kijk op de wereld en samenleving. Maar ook tot extreem veel aanpassen. Dubbelop misschien zelfs, want behalve dat het dan al aanpassen is in de omgang met 'normaal' hoogbegaafden, is er ook nog eens het extreme hoogbewustzijn wat maakt dat je vindt dat je niet zo moeilijk moet doen, want je zou alles toch prima moeten kunnen begrijpen.

(Hier is dus niets wetenschappelijks bij. Het is mijn idee over extreme hoogbegaafdheid gebaseerd op mijn gesprekken met mijn partner. Ik schaar mezelf namelijk zeker niet onder extreem hoogbegaafd. Mijn partner daarentegen mogelijk wel, met alle problemen van dien. En daar hoort ook bij dat ik hem niet altijd begrijp. Of wel rationeel kan volgen maar zijn emoties erbij niet snap, omdat ik structureel een ander (wereld)beeld heb in de basis.)

En Eekhoorn, dat je dat juist bij jezelf niet snapt is volgens mij ook logisch. Theoretisch is het allemaal wel te begrijpen, maar een gebrek aan praktijkvoorbeelden maakt dat je gewoon weinig beeld hebt bij hoe extreme hoogbegaafdheid zich uit. Door de beperkte hoeveelheid mensen aan wie je je kunt spiegelen is het niet eenvoudig om je 'een beeld' te vormen van wat extreme hoogbegaafdheid in de praktijk betekent en hoe zich dat bij iemand uit.

Goed gezegd.

[Sawi]

2) Over dimensies gesproken ... Ik las laatst dit artikel The brain may learn by building 11-dimensional "sandcastles", tel daar HB× bij op en ...
4) Verder lezen (Engels) op DavidsonGifted The intellectual and psychosocial nature of extreme giftedness, bekijk vooral even de tabel in het artikel.

Dank je wel voor deze links, Girafje
De eerste vond ik erg interessant, omdat ik me al vanaf mijn studietijd afvraag hoe ik de 5e en volgende dimensies moet zien. Nu heb ik er een beeld bij én meteen een toepassing. Erg verhelderend ook om te zien hoe ons brein lijkt te werken.

En de tabel in het artikel bevestigt mijn beeld van de extreme hoogbegaafdheid van mijn partner. Vooral die koppeling aan cultuurverandering en het geïntegreerd denken zijn wat mij duidelijke kenmerken. Wat naar mijn idee niet hoeft te betekenen dat elke extreem hoogbegaafde een cultuurverandering te weeg brengt. Daarvoor zijn ook de juiste omstandigheden nodig, denk ik.

[seivenrut]

Extreem hoogbegaafd, houdt dat in dat je gewoonlijk op een dronken avond je opwindt terwijl je de Principia Mathematica (in het Mandarijn) leest omdat de auteurs een artistiek meer verantwoorde structuur hadden kunnen kiezen?

Ooit eens op deze website gebotst, die misschien wat relevant is, in het algemeen ben ik van de opvatting dat vanaf een bepaald niveau intelligentie er minder en minder gaat toe doen in het leven.
In ieder geval heeft het nooit zin je te schamen voor wie je bent, dus ik zou zeggen, leef zo fantastisch mogelijk volgens je capaciteiten.

[MrMeozorz]

Dat is een interessante website. Een potentieel begin van een globale gedecentraliseerde meta-cultuur. Zou je ook zeggen dat meer hoogbegaafde (dus niet per se alleen een hoog IQ) de wereld als een meer holistisch geheel ervaren? Doet met denken aan een rijmwerkje welke ik een tijd geleden had geschreven. Ik denk dat deze wel enigszins relevant aan het topic is.

To cool for school

I’m to cool for school, witty, what a sh#tty way to educate
Pounding in facts like a fool, where to learn my skill-sets at
Nothing about logic, life skills and how to find a mate
Home educate, experience life and become the polymath

-fin-

[Mercurious]

*Too cool for school.

[MrMeozorz]

*Too cool for school.

Ironie is soms een mooi iets

Ik kan het bericht nu ook niet meer aanpassen, dus nu heeft het nog een extra laag van betekenis.

[Mercurious]

*Too cool for school.

Ironie is soms een mooi iets

Ik kan het bericht nu ook niet meer aanpassen, dus nu heeft het nog een extra laag van betekenis.

Hahahaha.
Ik wilde eigenlijk opmerken dat het ironisch is, maar ik dacht; ik zit hier op een forum met hoogbegaafden, dat hoef ik er echt niet bij te vermelden.

[Pococurante]

En in Nederland kunnen wij doorgaans niet differentiëren boven de 145. Dus wat doen de definities ( zijn het officiele definities) 'uitzonderlijk' en 'profoundly' er dan nog toe...
En dan fietst 'exceptionally' er nog doorheen. Lekker inconsistent.

Maar goed, ik ben dus vooral op zoek naar of en zo ja hoe wezenlijk anders 'extreem hoogbegaafd' is. Welke (extra) uitdagingen dit met zich meebrengt, etc.

Je bent op zoek naar de problemen die het extreem hoogbegaafd zijn met zich meebrengt, waarom focus je niet op jouw problemen en probeer je meer vanuit jezelf te leven in plaats van je te spiegelen aan anderen met hetzelfde label terwijl de definities hiervan er niet toe doen?

Blijkbaar doen de definities voor jou er wel veel toe, je hoort in het gesprek met je psycholoog het woord "extreem hoogbegaafd" en gaat gelijk opzoek naar bevestiging hiervan bij andere HB-er vrienden en op dit forum. Je hebt duidelijk een behoefte om je te identificeren met "de groep" extreem hoogbegaafden. Het klinkt alsof je dit doet om zo een bevestiging, in de vorm van IQ of meningen van anderen, hiervan te krijgen en hier de reden van het vastlopen, je eigenwaarde, en identiteit hieraan te koppelen.

Probeer te reflecteren wat je eigen problemen zijn, uit welke behoefte (wat waarschijnlijk het geval is) deze voortkomen, en wat je hieraan kan doen. Stel je voor dat je erachter komt dat je extreem hoogbegaafd bent, wat dan? Wat maakt het uit? Zodat je meer onderzoek kan doen onder gelijkgestemden en zij deze "extra uitdagingen" kunnen identificeren en beantwoorden?

De referentiegroep wordt steeds kleiner hoe verder je in "het spectrum" komt, er is al relatief weinig informatie over hoogbegaafden. Voor extreem hoogbegaafden is dit nog veel minder.

[plato]

Even kort maar krachtig. Niet alles wat je als mens in je hebt valt onder hoogbegaafd te definiëren. Als dat zo is dan is dat hetzelfde ook met extreem hoogbegaafd te zijn.

[-b-]

Hoe sterker de begaafdheid, hoe groter het effect van die begaafdheid op elk aspect van het leven. Op een gegeven moment is de definitie van de persoon op ieder mogelijk vlak mede gedefinieerd door de onderliggende matrix, en dan is het fijn om met anderen te praten met dezelfde soort matrix. Wanneer je altijd een uniek visje bent weet je misschien niet waar je allemaal kunt zwemmen. Zwem samen, en je leert meer.

[Mercurious]

Even kort maar krachtig. Niet alles wat je als mens in je hebt valt onder hoogbegaafd te definiëren. Als dat zo is dan is dat hetzelfde ook met extreem hoogbegaafd te zijn.

Hier ben ik dus een beetje bang voor.

[danser]

Toch ironisch dat de uitspraak 'je bent extreem hoogbegaafd' mij zo dom kan laten voelen

En, hoe voelde dat ter afwisseling?

Maar serieus. Ik las je tekst in je eerste regels en vroeg me af: was het een opmerking in het algemeen van je psych en betrok jij het op jezelf, of was het duidelijk op jou gericht? Of weet je dat je hieronder valt?

In de hele discussie over hoogbegaafdheid vraag ik me nog wel eens af: wat heeft met hb te maken en wat met persoonlijkheid. ontstaat de sociale disconnect door teveel aan inzicht en begrip? of kan juist de sociale connectie ontstaan door inzicht en begrip? Wat hebben vaardigheden en oefening ermee te maken? Wat heeft je opgroeien je opgeleverd aan 'schaduw' om je heen, die de connectie beinvloedt? Of je uiterlijk? Ik heb bijvoorbeeld een wijnvlek. Ik weet dat dit van klein af aan bepaalde reacties uitlokt bij mensen, die in eerste instantie niet positief zijn (mensen schrikken altijd even. Het is nooit meteen de positieve vertederde reactie geweest die mijn kinderen hebben gekregen bijvoorbeeld). Heeft mijn gevoel van disconnectie te maken met wederzijds onbegrip wegens die (mogelijke) hb-zijn of omdat ik me onbewust nog steeds onzeker voel in het eerste contact omdat ik vroeger niet die onvoorwaardelijke positiviteit nooit heb meegemaakt?

Maar eigenlijk ben ik het wel eens dus met wat iemand eerder zei: misschien is het goed voor jezelf om te kijken wat er in jouw leven gebeurt, wat jij nodig hebt, hoe jij om kunt gaan met je gevoel van sociale vervreemding en wat dit voor jou betekent. Heb je behoefte om er iets aan te doen? Hoe zou jij dat in jouw situatie met jouw vaardigheden aan kunnen pakken?

Los daarvan is theorie over je 'zijn' natuurlijk altijd interessant om na te pluizen