Hallo allemaal,
Enige tijd geleden heb ik mijzelf aangemeld op het hb-forum, maar omdat ik eigenlijk niet goed weet waar te beginnen, heb ik tot op heden nog niets gepost. Ik vond het vandaag eens tijd worden om mijzelf toch maar eens voor te gaan stellen, dus bij deze mijn poging tot introductie. Ik moet wel zeggen dat het bericht tot in mijn verbazing langer is geworden dan dat ik had verwacht.
Mijn gebruikersnaam op het forum is Darwin, en ondanks dat dat wellicht anders doet vermoeden, ben ik van het vrouwelijk geslacht en pas 20 jaar oud. Ik heb voor deze gebruikersnaam gekozen omdat ik een ontzettend groot zwak heb voor de biologie en met name voor de groep eukaryoten, welke ontzettend interessant is voor de evolutieleer, dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik niet enthousiast wordt van de prokaryoten en archea.
Ik heb mijzelf aangemeld op het hb-forum omdat er op jonge leeftijd 'een soort van is vastgesteld' dat mijn intelligentie iets meer dan ver bovengemiddeld is. De resultaten van de onderzoeken die destijds plaats hebben gevonden (ik was hooguit 11 of 12) heb ik nietig laten verklaren, omdat ik niet door het leven wilde gaan met de stempel hoogbegaafd. Echter hoe verder het leven voor mij vorderde, hoe lastiger het voor mij werd om met mijn eigen intelligentie om te gaan, en terugkijkende was het wellicht fijn geweest om meer te weten van wat hoogbegaafd zijn inhoudt en hoe je er mee om kunt gaan, zonder er last van te ondervinden.
Mijn levensverhaal samengevat
Op de basisschool heb ik veel ondersteuning gehad in rekenen en Engels, omdat ik niet nog meer gepest wilde worden. Ik werd gepest omdat ik anders was, ik kon ontzettend goed lezen en schrijven (heb toen ik 5 was de Harry Potter serie al verslonden en begon vanaf mijn 6de maar met encyclopedieën tegen de verveling) en ik had een uitzonderlijke interesse voor alles om ons heen. Ik was altijd opzoek naar nieuwe insecten of plantensoorten, welke ik natuurlijk spaarde en observeerde. Na schooltijd was ik uren buiten om mieren of lieveheersbeestjes te volgen en als het slechter weer was, dan was ik binnen informatie aan het verzamelen vanuit mijn boekencollectie (of die van mijn ouders) of was ik bezig met wiskundige formules (vanaf een jaar of 8 kreeg ik daar steeds meer interesse in). Ondanks een grote algemene kennis, constant bezig te zijn met onderzoekjes en daar verslagjes over te schrijven en het maken van wiskundige formules bleef ik gedeeltelijk bewust onderpresteren op school. Ik had nogsteeds extra hulp met rekenen en Engels, en heb zelfs een onderzoek gehad naar dyslexie, want mijn Nederlands scheen ook niet al te best te zijn. Ik ging redelijk op in de middenmoot, haalde redelijke cijfers, kreeg wat extra aandacht gezamenlijk met klasgenoten en ben in dat opzicht niet erg opgevallen tussen alle andere. Het enige was dat ik er totaal niet tussen hoorde, ik had geen vrienden, sprak wel af met klasgenoten, maar kon het eigenlijk met niemand echt vinden. Ik werd maar raar gevonden, en ben mezelf ook raar gaan vinden.
Op de middelbare school wilde ik niet meer gepest worden. Ik ben begonnen in de brugklas van MAVO/HAVO, was behoorlijk populair en echt een onruststoker. Ik heb docenten het leven behoorlijk zuur gemaakt, en had natuurlijk de lachers op m'n hand. Problemen heb ik er niet echt mee gehad, omdat ik na schooltijd op "mijn" niveau met de docenten kon praten. Echter de schoolresultaten bleven uit, haalde veel onvoldoendes en mijn aanwezigheid in de klas werd met de tijd minder.
Na de brugklas ben ik verder gegaan met MAVO, maar was nogsteeds niet veel aanwezig op school, althans niet in de lessen. Ik mocht extra vakken volgen, en was voornamelijk bezig met extra opdrachten en het vinden van uitdagingen. Ik had geen idee waar ik mee bezig was en de resultaten bleven dan ook uit. Ik ging nogsteeds mooi op in de middenmoot. Ik ben semi-cumlaude geslaagd van de MAVO met twee extra vakken en ben vervolgens doorgestroomd naar de HAVO.
De HAVO was volledig nieuw voor mij, er werd van je verwacht dat je huiswerk maakte, dat je aanwezig was in de lessen en ik moest ineens de stof gaan toepassen in plaats van alleen beheersen. Het eerste jaar was een rampenplan, en ik ben dan ook blijven zitten. Bij de tweede poging in 4 HAVO had ik door wat er van mij verwacht werd, maar het was voor mij ontzettend lastig om gefocust te blijven en de stof te begrijpen. Het werd netjes in hapklare brokken aangeboden, en als ik maar iets diepgang vroeg dan werd ik scheef aangekeken, belachelijk gemaakt of uit de les gestuurd. Een aantal docenten hebben mij gesteund en ervoor gezorgd dat ik inzag dat dit niet een manier van leven was voor mij.
Ik ben gestopt met de HAVO en begonnen aan een MBO Niveau 4 opleiding (Diermanagement). Dit was een ontzettend goede keuze. Ik kon leren over wat ik leuk vond, ik haalde goede cijfers omdat ik de stof eigenlijk al beheerste, was bekent met de verwachting dat de stof wordt toegepast en ik kon eindelijk meer praktijk ervaring opdoen.
Dit alles was leuk voor een jaar....
Momenteel zit ik in mijn laatste jaar van de opleiding en ben er volledig op uitgekeken, ik verveel me ontzettend want het niveau is veel te laag. Ondertussen ga ik kapot van de werkdruk, welke is opgelopen door het uitstellen van verslagen, de examens waar ik momenteel mee bezig ben en alles daar tussen in. Ik kom niet toe aan het werk voor school, omdat ik constant afgeleid raak door dingen die wel uitdaging bieden en waar ik uren ik kan verdwalen. Ik kan uren non-stop doorgaan met een onderzoek en vergeten om bijvoorbeeld te eten of te slapen. Hierdoor raakt mijn brein zwaar overprikkeld, omdat ik meestal eindig in het maken van drie verschillende onderzoeken een goede 8 uur later, zonder dat ik heb gemerkt dat deze tijd is verstreken. Tevens zorgt dit ervoor dat, dit gedrag van onderzoek in vrije tijd, ik niet ver uit mijn sociale isolement treed. Ik kan trots zeggen dat ik een aantal goede vrienden heb waarmee ik ook goede gesprekken kan voeren, waar ik ook ontzettend dankbaar voor ben. Deze vrienden zijn echter vrijwel allemaal een stuk ouder dan ik, en dat maakt het lastig om af te spreken, omdat de levensopbouw en verplichtingen nu eenmaal anders zijn. Daarnaast heb ik nog niemand (informeel) gevonden waarmee ik lange gesprekken kan voeren op een niveau waarbij ik mijzelf niet hoef aan te passen.
Komend schooljaar wil ik gaan starten met de opleiding Toegepaste Biologie, en hoop daar ook mensen tegen te komen waarmee ik diepgaander over biologie kan praten, want iets is altijd beter dan niets. Ik wil graag werken aan mijn sociale vaardigheden, maar ben ook ontzettend klaar met het feit dat ik mijzelf altijd maar dom en mainstream voor doe, zodat ik niet letterlijk alleen sta.
Kort samengevat wie ik ben
Zoals dus te lezen is, ben ik zoals je zou kunnen noemen een chronisch onderpresteerder en ontzettend onzeker over mijn eigen intelligentie en daarmee aansluiting bij mijn leeftijdgenoten.
De interesses met leeftijdgenoten zijn niet vergelijkbaar. Ik ben namelijk geïnteresseerd in de biologie, wil later graag ornitholoog worden, vanwege mijn liefde en passie voor vogels. Houd me tegen verveling bezig met onderzoeken van biologische aard, maar combineer dit vaak met natuurkunde, scheikunde en wiskunde.
Ik ben op m'n 17e het ouderlijk huis uitgelucht onder het mom van studeren in een verre stad, en zou nooit meer zonder deze zelfstandigheid kunnen. Echter zorgt het soms voor een groter sociaal isolement, omdat ik nu niet meer verplicht met mensen hoef te praten.
Conclusie
Eigenlijk ben ik dus één groot rampenplan opzoek naar antwoorden en oplossingen. Ik ben een vreemde vogel vergeleken met leeftijdgenoten en vrienden. Soms zou ik willen dat ik "normaal" zou kunnen functioneren, maar haal daarnaast ook veel voldoening uit de manier waarop mijn brein kan werken, ondanks dat dit mijn dagelijks leven volledig overhoop gooit (door weer gemiste deadlines, maaltijden of slaap).
Als er iemand nog tips heeft betreffende punten genoemd in mijn introductie dan houd ik mijzelf zeker aanbevolen, en ik ben vooral benieuwd wat het hb-forum mij kan bieden, helemaal omdat deze introductie net voelt als uit de kast komen of schuld bekennen of iets in die richting.
Darwin