HB-Forum.nl

Hallo allemaal,

Sinds een maand of 5 werk ik fulltime bij een best wel serieuze organisatie en de laatste tijd heb ik bepaald niet optimaal gefunctioneerd. Ik merk dat ik me bij mijn collega's niet altijd op mijn gemak voel. De afgelopen twee weken ben ik om medische redenen thuis geweest, waarvan de oorzaak overigens niet is gelegen in hetgeen ik zojuist noemde. In die periode heb ik veel nagedacht over mijn rol binnen de organisatie, de verhouding ten opzichte van mijn collega's, etc. Bij mezelf merk ik dat ik het lastig vind om terug te keren, bang dat ik net als eerst soms moeilijk de aansluiting vind bij mijn collega's. Om een aantal redenen vind ik dit lastig. Bijvoorbeeld: de werkprocessen zijn erg bureaucratisch/routinematig, vaak heb ik er geen goed gevoel bij om, negatief gesteld, vreemde ideeën te poneren, ik ben erg gevoelig voor heersend negativisme. Tegelijkertijd merk ik dat ik het zelf erg moeilijk vind om mijn gedachtegangen begrijpelijk te maken, vind ik het erg lastig om van alle uitdagingen een paar 'battles te picken' (prioritering) en ik vind het moeilijk om mezelf aan een planning/structuur te binden.

Ik ben benieuwd of iemand van jullie deze eenzaamheid herkent. Hoe gaan jullie hiermee om? Als jullie hiermee worden geconfronteerd, in hoeverre maken jullie dit bespreekbaar?

Graag laat ik me inspireren door jullie verhalen!

Met hartelijke groet,

RJK

RKJ, ook ik voel me soms eenzaam tussen mijn collega's, en heb het gevoel slecht over te kunnen brengen wat mij beweegt, hoe ik het zie of hoe processen anders en m.i. beter kunnen. Het wordt heel snel als een aanval gezien op hun manier van werken, al verpak ik het nog zo lief en aardig.
Maar 'moederen' of 'pamperen' is volgens mij niet een professionele manier om in een zorginstelling te werk te gaan en dat botst.
Nu zeg ik niet veel meer, behalve als mijn grens echt bereikt is. Ik voel me anders dan de meeste anderen en werk in een organisatie waar het in ieder geval niet om ontwikkeling, kwaliteit en professionalisering gaat.

Hier hetzelfde verhaal,vooral op het werk.Probeer mezelf dan maar aan te passen.Valt niet mee.
Gelukkig heb ik een collega(die ik jammer genoeg niet veel spreek) die HSP is.
Gesprekken gaan dan de diepte in en wederzijds openheid..ik hoop dan ook dat dit gaat uitgroeien tot een mooie vriendschap.
In het dagelijks leven net zo,ik druk dat gevoel vaak weg,wat natuurlijk niet goed is.
Nood breekt wet..

Hoi RJK,

Ja, na zo'n periode van afwezigheid kan je soms des te beter voelen wat er mis is. Ik heb me achteraf gezien in mijn eerste serieuze baan ook best eenzaam gevoeld, er was zo weinig zelfreflectie en ruimte voor vernieuwing.
In de baan die ik daarna kreeg ben ik wel enthousiast bezig gegaan met nieuwe ideeën maar helaas kwam ik toen in de problemen doordat in ook slecht kan plannen en hoge eisen aan mezelf stel. Plus leidinggevende die weinig begrip had toen ik aangaf dat het me te veel werd.
Dus nu de ideale baan nog even weten te vinden, en dat geldt voor jou denk ik ook. Er bestaan trouwens wel leidinggevenden met wie je dit soort twijfels kunt bespreken, weet ik. Maar of de jouwe er zo een is?

Welkom op het forum trouwens! Ik zie dat dit je eerste post is. Sinds wanneer ben jij je bewust van hoogbegaafdheid?

Groet, Tjeempie

Goedemorgen Tjeempie,

Ik ga vandaag weer beginnen en wat je schrijft klinkt heel erg herkenbaar. Moet erg mijn best doen om mijn energie niet gelijk in zeven projecten tegelijk te steken en alles in één keer te willen doen. Prioriteiten kiezen, daar vrede mee hebben, en accepteren wat je dan laat liggen. Niet fijn, wel noodzakelijk voor mijn eigen rust.

Vooralsnog heb ik er niet echt een veilig gevoel bij om mijn issues met een hogere collega te bespreken. Ik werk in een politiek betrokken organisatie en daarin heerst nogal de waan van de dag, worden veel spelletjes gespeeld en hoewel men zich kwetsbaar wil opstellen, is het moment waarop je het daadwerkelijk doet niet altijd in je eigen voordeel. Ik ben zelf een ultragevoelig, zachtaardig persoon die juist heel erg op strategievorming is gericht en hectiek alleen maar als belemmeringen ziet om tot productiviteit te komen. Weliswaar zou dat wel kunnen, maar ik weet zeker dat het voor de lange termijn niet bevorderlijk is om groei te bewerkstelligen. Anyway, daar moet ik me dus nog even in (her)positioneren.

Ik vind het lastig om te zeggen wanneer de bewustwording echt is begonnen. Al op jonge leeftijd werd ik geobserveerd, omdat ik al heel vroeg kon praten, lezen, veel leerde, afwijkende interesses had, heel gevoelig was, ga zo maar door. Er is indertijd door mijn ouders weinig aan gedaan. In mijn puberteit begon ik veel meer over het thema na te denken en kwam ik erachter dat ik me toch wel heel erg herken in hetgeen over hoogbegaafdheid wordt geschreven. Bij mijn behandelaren werd het item om verschillende redenen, zo leek het, niet echt serieus genomen. Onlangs ben ik me er weer wat meer in gaan verdiepen en werden mijn gevoelens van zelf(h)erkenning steeds sterker. Nu heb ik hulp gevraagd aan een extern bureau om mij ermee te helpen. Alle tools waar ik naarstig naar op zoek ben, zoals omgaan met mijn omgeving, met mijzelf, richting in mijn werk kiezen, daar heb ik een nauwelijks te onderdrukken behoefte aan. Erg spannend, ik ben benieuwd.

Hoe is dit hele proces bij jou verlopen?

Groet,

RJK

Jeetje, wat zonde dat men bij jou al wel doorhad dat je iets in de trant van hoogbegaafd bent, maar dat daar verder niks mee gebeurd is om jou daarbij te helpen. Wel heel goed dat je nu zelf hulp in de arm neemt.

Wat mezelf betreft: dat kun je lezen in mijn introductie van half september en bij het topic 'Van onbewust hoogbegaafd tot bekwaam hoogbegaafd' (Heb ik opgestart omdat ik benieuwd was naar het proces wat mensen doormaken ná het moment van inzicht. Maar de titel klinkt misschien een beetje hoogdrempelig). Daar zal ik over een tijd wel weer eens een update geven als ik verder ben met het coachingtraject wat nu zo'n beetje gaat beginnen.

Ik ben er nog helemaal niet zo heel zeker van dat ik het ook echt ben, trouwens, maar voorlopig babbel ik fijn mee op het forum want ik beleef wel veel plezier aan de gesprekken hier en dat schijnt toch ook wel weer een indicatie te kunnen zijn. Vrijdag ga ik naar een HB Café, ben benieuwd hoe dat aan zal voelen. Ik heb het vage voornemen om over een jaar ofzo eens een test af te nemen, ik las ergens dat het slim is om dat te doen als je verder in je eigen proces van zelfonderzoek en -acceptatie bent.

Politiek dus, waar jij in werkzaam bent. Tja, hoe mooi ook het streven dat er onder zit, in praktijk natuurlijk toch een waan van de dag gebeuren, ik kan me voorstellen dat dat wel eens lastig kan zijn. Succes met je nieuwe begin, ik hoop dat je de rust kunt bewaren!

Hoi Tjeempie,

Ik ben zojuist even naar je verhaal gegaan. Wat fijn dat je na zo veel jaar zoeken eindelijk je ware identiteit lijkt te ontdekken! Het lijkt me heel naar om zo lang jezelf niet goed te kunnen peilen, en jezelf daarmee niet zo makkelijk te accepteren. Ook heel belangrijk dat je het met je familie hebt durven delen, en dat dat vruchten heeft afgeworpen.

En ook heel fijn dat je nadat je opgebrand bent geraakt iets wilt gaan doen waar je energie uit denkt te gaan halen. Ik hoop dat de baan die je voor je ziet aansluit met hetgeen de functie in werkelijkheid biedt. Gelet op je brede belangstelling denk ik dat het belangrijk is om te peilen en blijven peilen of je behoeften ermee worden bevredigd. Vooral denk ik dat het belangrijk is dat je voldoende vrijheid krijgt om je inzichten in de praktijk te kunnen brengen. Of dat je brengt waar je jezelf graag ziet, blijkt dan wel. Intuïtie is iets waar je, lijkt me, op kan vertrouwen.

Deze week heeft mij helaas niet gebracht waar ik op hoopte. Een collega van mij en ik zijn weer geclasht, alweer om iets heel onbenulligs, eigenlijk. Bij mij heeft dit vanbinnen iets stukgemaakt, en dat gaat hoogstwaarschijnlijk ook niet meer goed komen. Ergens is dat heel erg jammer, want de inhoud van mijn werk vind ik verschrikkelijk leuk, maar als ik mijn plezier erin verlies, dan speel ik helemaal niets klaar. En dat is funest voor mijn zelfvertrouwen. Gelukkig liggen er voldoende leuke uitdagingen voor het oprapen, dus als het zo ver komt dat ik ermee stop, dan heb ik geen enkele reden om verzuurd door het leven te gaan.

Ik ben erg benieuwd naar je ervaringen met het HB Café, zou leuk zijn als je daarover een verslagje geeft! Het lijkt mij een prachtig samenzijn met allemaal stiekeme en minder stiekeme bollebozen met leuke en verrassende inzichten. Iets waar je veel energie en inspiratie uit kan ontlenen. Als je je er goed thuis voelt, en op een heel natuurlijke manier een connectie met mensen ervaart, dan denk ik dat je zoektocht van jezelf goed gestimuleerd zal worden.

Heel veel plezier en suc6!

Hmm, vervelend dat het op het werk toch spaakloopt. Kan me voorstellen dat je daar moedeloos van wordt.

Wat mijn ideetje over onderwijsassistent betreft: ik ben inderdaad de afgelopen week meer gaan denken dat dat ook wel eens een frustrerende bedoening zou kunnen worden, minder uitdaging biedt dan ik zou willen en minder ruimte voor eigen inbreng.

Morgen wordt ik uitgebreid geïnterviewd over mijn 'kerntalenten'. Ben benieuwd wat er uit gaat komen.

Heel veel succes met je interview! Hoe ziet zo'n interview er precies uit? Ik ben benieuwd!

Dat (kerntalentenanalyse) gaat over wat je leuk vond om als kind te doen. Lastig, weet het allemaal niet meer zo goed. Maar blijkbaar is dat ook weer prima, dat sommige dingen wel zijn blijven hangen en andere niet zegt ook iets.
Het is een methode die voor hoogbegaafden blijkbaar extra verhelderend is. Als je veel dingen goed kunt zou het zo maar kunnen dat je uiteindelijk iets bent gaan doen omdát je het kon en niet omdat het past bij je diepste drijfveren. En dus ook niet omdat je er energie van krijgt.

Ja ja

Denk je dat jij de juiste richting hebt gekozen? Heb je iets aan de hulp die je hebt ingeschakeld om dit uit te zoeken?

Wat naar zeg! Misschien kun je kijken of je daar op je plek bent en ook naar je eigen houding over hoe je met dingen omgaat.

Ha Tjeempie,

Die methode klinkt als heel interessant om dingen over jezelf te ontdekken, dingen bevestigd dan wel ontkracht te krijgen! Hopelijk komt hieruit duidelijk naar voren waar je energie van krijgt, dat lijkt me een prima leidraad om toekomstige keuzes op te baseren.

(En hiermee ook in reactie op jou, Blauwe Regen:)

Ik merk dat het voor mij heel belangrijk wordt om na te gaan hoe ik met dingen omga, zoals tegenslagen, onbegrip, mijn eigen gevoeligheid. Nu zit ik daarin nog heel erg in de beginfase. Toen ik bij mezelf nogmaals bevestigd kreeg dat hoogbegaafdheid een heel relevant thema is, ben ik mijn eigen rol binnen en gevoelens over mijn werk bij de organisatie in één klap totaal anders gaan ervaren. Alsof ik bij mezelf een soort cruciale bevestiging heb gekregen dat ik mij óók daar een bepaalde (kameleon)rol heb toebedeeld, en tot me doorgedrongen is dat ik dat niet langer wil. En als dan ook nog het plezier in het werk in no time verdween, zoals bij mij het geval was, dan is het heel lastig om aan te blijven. Ik heb daarom besloten om deze week mijn ontslag in te dienen. Het is ook behoorlijk pijnlijk geweest om bij mezelf te zien hoe met het verdwijnen van het plezier ook mijn eigen functioneren in rap tempo verslechterde. En eerlijk is eerlijk: als ik naar mijzelf kijk, met wat voor idealen ik in de wereld sta, dan is de werking van de politieke dynamiek daar een regelrechte aanval op. Daar kan ik heel slecht tegen, en dan is het goed dat ik zo'n wereld niet al te hard tot me laat komen.

Voor nu heb ik me voorgenomen om eerst te proberen mijn teleurstelling te verwerken. Dat gaat tot nu toe erg goed, gelukkig kan ik het allemaal aardig relativeren, maar het is ook erg jammer. De inhoud van het werk dat ik deed was super leuk en maatschappelijk relevant, dus het voelt ook als een roeping die een beetje weggegaan is. Gelukkig heb ik ook veel ideetjes over wat ik de komende tijd kan gaan doen. De hoogbegaafdheidszoektocht, om maar iets te noemen. Onlangs heb ik naar een instituut uit de regio een mailtje gestuurd met mijn hulpvraag, maar zij gaven aan een wachttijd van een half jaar te hebben. En op andere websites zag ik ook al zo'n signaal staan... Dat is wel even balen, maar goed, dat is nu eenmaal de situatie. Ik kijk er ook naar uit om meer over het onderwerp te gaan lezen en ik denk er ook over na om een keer naar iets als een HB-café te gaan. Er is voor mij nu ook weer ruimte om mijn studie - mijn werk was een onderbreking van dat traject - op te gaan pakken. En buiten dat: lekker veel sporten, veel tijd met vrienden en familie doorbrengen, en kijken wat ik nog meer aan mooie uitdagingen kan nemen. Het lijkt me bijvoorbeeld leuk om naast mijn studie een paar extracurriculaire vakken/minoren te gaan doen, die ook niet met mijn vakgebied (Rechten) te maken hebben, misschien zelfs wel iets totaal anders (technisch, medisch, sociaalwetenschappelijk, etc.). En buiten mijn studie om wil ik vooral maatschappelijk werk doen: iets voor medestudenten, misschien vluchtelingen taalles geven, zoiets, zeg maar. Genoeg te doen, het is vooral de uitdaging voor mij om dat allemaal een beetje gestroomlijnd te laten verlopen.

En om dat succesvol te laten verlopen is het voor mij nuttig om mijn eigen toolboxje goed bijgewerkt te hebben. Verveling zal denk ik wel buiten de deur blijven...!

Zo, RJK, dat is toch wel een stap! Moedig. Fijn dat je boordevol ideeën voor de toekomst bent! Maar natuurlijk ook heel jammer dat iets waar je bevlogen over bent toch niet (op deze manier) bij je blijkt te passen.

Het klinkt alsof er nu bij jou echt een ontwikkeling in een stroomversnelling is geraakt. Dat geeft vast ook energie.

Met je andere vraag, over een goede coach oid kan ik je niet helpen. In welke regio zoek je? Ik zou donderdag mijn coach kunnen vragen of ze mensen kent.

Ik heb net een verslagje over mijn bezoek aan bet HB café geplaatst bij de gelijknamige rubriek op de afdeling IHBV van dit forum.

Groetjes, Tjeempie

Nog geen verslagje te zien Tjeempie!
Misschien kijk ik niet bij het juiste onderwerp?

Ik snap dat je het niet meteen vond, Jannemar, ik heb gekozen voor de plek 'HB Café' onder de blauwe balk van het IHBV.

Tjeempie schreef: ↑

di 19 nov 2019, 14:16

Zo, RJK, dat is toch wel een stap! Moedig. Fijn dat je boordevol ideeën voor de toekomst bent! Maar natuurlijk ook heel jammer dat iets waar je bevlogen over bent toch niet (op deze manier) bij je blijkt te passen.

Het klinkt alsof er nu bij jou echt een ontwikkeling in een stroomversnelling is geraakt. Dat geeft vast ook energie.

Met je andere vraag, over een goede coach oid kan ik je niet helpen. In welke regio zoek je? Ik zou donderdag mijn coach kunnen vragen of ze mensen kent.

Ik heb net een verslagje over mijn bezoek aan bet HB café geplaatst bij de gelijknamige rubriek op de afdeling IHBV van dit forum.

Groetjes, Tjeempie

Ha Tjeempie,

Ja, het is heel erg frustrerend dat het zo is gelopen, maar ik merk aan alles in me dat ik een zeer goede beslissing heb genomen. Deze week ben ik nog zo nu en dan op kantoor geweest om mijn dossiers over te dragen, en wat me direct opvalt ik de stress en het ongemak op de werkvloer opzuig en me des te meer realiseer dat dat geen prettige omgeving is om in te werken. Ik realiseer opeens dat ik fundamenteel anders denk dan hoogstwaarschijnlijk iedereen daar en die kloof gaat ook niet verdwijnen. En het is waar wat je zegt: dat ik me daar zo snel bewust van ben en er acties op onderneem, dat is hartstikke positief en geeft me heel veel moed voor de toekomst. Het is fijn dat de zelfontdekkingstocht zo van de grond is gekomen!

Ik woon in Nijmegen, dus bij voorkeur tref ik daar iemand! Maar als er mensen elders zijn die ook erg goed in hun vak zijn, dan is die afstand geen enkel bezwaar.

Ik heb je post gelezen en het klinkt als iets super interessants, zo'n café! Nu word ik alleen maar nieuwsgieriger... :p

Je komt er achter dat je op een andere manier denkt, maar hou er ook rekening mee dat je waarschijnlijk ook op een andere manier voelt en dat heeft ook veel invloed.

Nog een tip voor als je weer eens ergens in conclaaf wil of moet: Ik had laatst in een boek over hoogbegaafden (van Frans Corten) een interview gelezen met een vrouw die veel bestuurswerk doet en merkte dat haar mening vaak niet gehoord of begrepen werd. Zij heeft zich toen aangewend om simpelweg meer spreektijd te nemen. Niet kort en bondig haar idee formuleren, nee, eerst de strekking van het idee, dan uitgebreide uitleg en ten slotte nog eens als conclusie de kernboodschap. En nu kunnen mensen wel wat met haar ideeën!
Ik had dit aan mijn man verteld, die ook zo vaak gefrustreerd is op zijn werk omdat mensen hem niet begrijpen. Laatst schoot dit hem te binnen, paste hij deze methode toe (hij deed thuis na hoe hij vréselijk uitweidde over het onderwerp, echt op zo'n manier die wij zelf vaak storend vinden van collega's) en voila: wàt een goed idee vond men het nu ineens!

Geinig hè?

Ik zal even informeren over een hb-coach in of rond Nijmegen.

Ha Tjeempie,

Het verhaal dat je over deze vrouw vertelt klinkt voor mij gek genoeg heel herkenbaar! Ook ik heb weleens gehad dat ik een idee inbracht, en dat dan in min of meer zulke simpele en korte bewoordingen, dat ik werd aangekeken alsof ik niet goed bij m'n hoofd was. Als ik dan juist uitgebreid de tijd nam om het idee te presenteren, met de gedachten die hieraan ten grondslag lagen, alle voordelen versus alle nadelen, de stap van plan naar uitvoering schetste, en dat verpakt in een vurig betoog, dan was het in één keer een super goed idee waar heel veel draagvlak voor ontstond!

Mijn vriendin is hoogbegaafd en zij voelt zich ook weleens niet begrepen, zowel intellectueel als in de simpele communicatie over dingen des levens. Gisteren probeerde ik haar aan de telefoon uit te leggen dat haar manier van communiceren, laten we zeggen, iets te 'inclusief' is. Waarmee ik bedoelde te zeggen: als zij een boodschap brengt, dan beoogt ze daarmee ook heel veel detaillistische informatie te geven. Dat wordt lang niet door iedereen op waarde geschat, en het leidt bijgevolg tot misverstanden, verwachtingsmanagement mislukt zo. Ik moedigde haar daarom aan om over alle belangrijke mededelingen die zij wil doen, het zo uitgebreid mogelijk te vertellen. En verdomd: opeens wordt ze veel beter begrepen. Maar helaas is het wel vaak zo dat je niet de energie kan opbrengen om alles zo uitgebreid te vertellen.

Ha, dus jij hebt die truc zelf al ontdekt! Helemaal niet gek dat het herkenbaar klinkt trouwens, want dat is dus blijkbaar een typisch hb-probleem: je verkondigt een mening die voor jou volkomen logisch is maar voor anderen blijkbaar niet. De tijd nemen om hen mee te nemen in jouw gedachtegang is dan blijkbaar nodig.

Ik hoorde mezelf, toen ik over dit onderwerp nadacht weer zeggen: 'laat maar', wat ik blijkbaar heel wat keren heb gezegd in vergaderingen. Ik zag mensen dan glazig kijken en ging er van uit dat ik zelf op het verkeerde spoor zat. Dus maakte ik snel een terugtrekkende beweging. Goed om voortaan te beseffen dat niet begrepen worden niet hoeft te betekenen dat mijn mening of idee niet zinnig is.

Tjeempie schreef: ↑

wo 20 nov 2019, 20:06

Ik snap dat je het niet meteen vond, Jannemar, ik heb gekozen voor de plek 'HB Café' onder de blauwe balk van het IHBV.

Nog steeds niet gevonden. Ik kijk er vast overheen!!!