Leven lijkt stil te staan

[Robine]

Sinds september studeer ik psychologie aan de UU. Een droom die waar komt. Alleen is die 'rush' van enthousiasme en de daarbij behorende hormonen wel voorbij. Ja echt, met heel mijn zijn weet ik zeker dat ik als psycholoog wil werken. Maar ja... Dan moet je eerst 3 jaar een bachelor doen, dan 1-2 jaar een master, dan 2 jaar de opleiding tot GZ psycholoog en daarna... nog een specialisatie als je dat wil. Nu wil ik dat misschien wel. Het lijkt allemaal onbegonnen werk.

Oorspronkelijk kom ik van het HBO. Lerarenopleiding biologie. Nu interesseerde de biologie mij en de leerlingen ook. Het doel om van het onderwijs een betere plek te maken, sprak mij ook aan. Maar toch miste er iets. Het ging mij sowieso allemaal te langzaam. En het samenwerken kwam mijn neus uit. Ik heb het eerste jaar versnel gedaan, dus meer dan 70 studiepunten binnengehaald, aan het begin van het tweede jaar had ik me ingeschreven voor psychologie aan de UU. Midden in het jaar was ik binnen, dus ben daarna maar gestopt met de opleiding. Ik fantaseerde dagen lang over hoe het zou zijn om op de Uni te studeren, hoe goed het onderwijs wel niet zou zijn en hoe geweldig mijn peers waren. Nou ja, dat viel dus zwaar tegen. Alles is net zo slecht geregeld als altijd. En als ik met ideeën kom voor verbetering, dan wordt er niet naar geluisterd.

Daarnaast gaat het me nu allemaal nog te langzaam. Ja, het is veel leeswerk, dat gaat niet sneller dan dat het gaat. (ik kan sneller lezen, maar moet het wel begrijpen natuurlijk). Maar 2 hoorcolleges per vak per week is echt te traag voor mij. Daarnaast weet ik al welk punt de hoogleraar gaat maken voordat die zijn punt heeft gemaakt. Ik zit vooral in de collegezaal om nog enigszins het gevoel te hebben van 'productief zijn' en het sociale aspect natuurlijk. Ik doorzie dingen gewoon sneller dan mijn medestudenten, en kom met vragen die zij benoemen als 'abstract', 'diep', 'vergezocht'. Maar zo zie ik dat niet. Dit houdt mij dan ook weer tegen om met hen in gesprek te gaan over de stof, omdat zij mij geen nieuwe inzichten geven (en ik hen wel).

Ik heb echt de grootste hekel aan het maken van toetsen. Nu zijn alle toetsen bij deze opleiding meerkeuze toetsen, en daar scoor ik gewoon slecht op. Ik lees een vraag en mijn hersenen maken allerlei associaties, maken beelden/plaatjes/verhalen. Ik zie in elk antwoord wel een mogelijkheid, een waarheid dus hoe maak je daar nu onderscheid in? Ik ben heel mijn leven al een onderpresteerder geweest, maar ik heb nu niet het idee dat ik wél kan presteren op mijn niveau. Ik heb, simpel gezegd, niet de juiste mensen om mij heen. Die mij kunnen begeleiden, die mij begrijpen of die dezelfde interesse hebben.

Mijn punt: zijn er mensen die zich hier in herkennen? Of mensen die advies hebben? Hoe ga ik bijvoorbeeld om met het idee dat ik nog zo'n lange weg te gaan heb voordat ik ben waar ik wil zijn? En hoe ga ik om met het feit dat als ik daar eenmaal ben, ik waarschijnlijk weer uitdaging tekort kom? En wat is nu eigenlijk de zin van het leven, als ik toch nooit tevreden ga zijn met wat ik heb (of wie ik ben)?

[Truus]

Ja, ik herken het wel.
Sowieso hetgeen dat het leven stil lijkt te staan.
Ik heb zo al heel vaak het gevoel gehad 'is dit alles?!' En dat past precies in wat jij beschrijft.

Ook, en daar had ik eerder niet bij stil gestaan, heb ik moeite met de uni gehad na mijn HBO. Ik wilde werktuigbouwkunde doen op de uni. Maar dat viel me, na afronding van mijn HBO, zo tegen, dat ik binnen het eerste jaar gestopt ben en toch werktuigbouwkunde op HBO niveau ben gaan doen (en dat in 2 jaar heb afgerond). Ik heb toen altijd gedacht dat dat kwam doordat ik toch zo'n 4 jaar ouder was als de gemiddelde starter op de uni. En al wat (werk) ervaring had. Maar nu ik jouw ervaring lees... En nu ik de wetenschap heb, dat ik HB ben (dat wist ik toen niet), past dat ook wel heel erg. Het viel me dus op meerdere gebieden gewoon tegen.

Later heb ik wel nog een master gehaald (in verandermanagement) op de Open Universiteit, dus lekker in mijn eigen tempo, meer op mijn eigen manier en zonder in klaslokalen of collegebanken te moeten zitten.
Ik wilde het papiertje hebben, op dat niveau. En daar ben ik ook blij om, want het opent deuren die anders gesloten blijven.
Maar... Je kan dus ook eerst werkervaring op doen (eerst een HBO afmaken, je moet wel al iets hebben, om enigszins werkervaring 'op niveau' op te kunnen doen) en daarna nog weer studeren.

Mijn tip is eigenlijk wel om te kijken of je het vol kunt houden. Uiteindelijk zijn die jaren maar kort op je leven en je hebt er zeer waarschijnlijk heel veel aan. Lukt het toch niet, zou je eens kunnen kijken wat de Open Universiteit aanbiedt. Heel misschien kun je zelfs in overleg met de uni bepaalde modules via de OU maken en dat die dan uiteindelijk op de uni weggestreept mogen worden. Dus dat je op die manier wellicht de studie wat kunt versnellen.

Oh en de problemen met meerkeuzevragen, herken ik ook. Daar is de tip 'eerste antwoord telt'. Het eerste wat in je op komt. Want daar heb je nog niet zo heel lang over nagedacht. Zodra je langer gaat nadenken, ga je verbanden zien die andere niet zien, en ga je inderdaad denken dat zo goed als alle antwoorden goed mogelijk zijn. Je moet je denken dus een beetje uitzetten en vooral bedenken, 'welk antwoord vindt de leraar goed'.
En anders na de toets kijken of je in gesprek kan met de leraar (ach, dat heet natuurlijk professor, op de uni...) om je antwoorden uit te leggen, omdat je ze op een bepaalde manier beredeneerd hebt. Misschien dat ze bij een psychologiestudie daarvoor open staan. (Bij een technische opleiding niet, hoe zeer je eea echt recht (of krom) kunt redeneren...)

Succes!

Overigens denk ik ook dat een goede hobby, of dat vrijwilligerswerk wat je doet, ook kan helpen. Sporten is ook heel goed. Dat je ook even echt iets heel anders hebt dan de studie (en je denken). Muziek, ik las is een passie, is dus ook heel goed!

[Jack202]

Of mensen die advies hebben? Hoe ga ik bijvoorbeeld om met het idee dat ik nog zo'n lange weg te gaan heb voordat ik ben waar ik wil zijn?

Toevallig laatste een filmpje gezien van de special forces. Een tip die ze gaven: Kijk micro vooruit, niet macro vooruit. Want als je weet dat je nog 100km moet lopen terwijl je al moe bent, gooit zelfs de grootste rambo nog de handdoek in de ring, maar als je denkt, ik moet de komende 10 seconden een paar meter lopen, dan gaat dat wel lukken. Nu wil dat niet zeggen dat je dan ineens wel die hele 100km loopt maar je vermijdt het defaitisme dat macro denken teweegbrengt.

Daarnaast denken HB-ers vaak in abstracte termen als 'ik moet deze studie halen', terwijl dat het abstracte eindpunt is. Je moet de concrete tussenstappen weten. Ik moet mijn studieboeken morgen ophalen. Ik moet me daarna inschrijven op de school. Ik moet 10 bladzijden leren voor het tentamen. Dit haalt je uit je abstracte overzicht en maakt het minder overheersend.

[Truus]

Toevallig laatste een filmpje gezien van de special forces. Een tip die ze gaven: Kijk micro vooruit, niet macro vooruit. Want als je weet dat je nog 100km moet lopen terwijl je al moe bent, gooit zelfs de grootste rambo nog de handdoek in de ring, maar als je denkt, ik moet de komende 10 seconden een paar meter lopen, dan gaat dat wel lukken. Nu wil dat niet zeggen dat je dan ineens wel die hele 100km loopt maar je vermijdt het defaitisme dat macro denken teweegbrengt.

Daarnaast denken HB-ers vaak in abstracte termen als 'ik moet deze studie halen', terwijl dat het abstracte eindpunt is. Je moet de concrete tussenstappen weten. Ik moet mijn studieboeken morgen ophalen. Ik moet me daarna inschrijven op de school. Ik moet 10 bladzijden leren voor het tentamen. Dit haalt je uit je abstracte overzicht en maakt het minder overheersend.

Goede tip!
Alleen wel lastig, omdat je juist als HBer het grote geheel overziet, het macro vooruit ziet en het einddoel voor ogen hebt. Om dan terug te schakelen naar die kleine details en je puur daar op te focussen is lastig.
Bedenk ineens misschien werkt mindfulness ook wel daarvoor.

[Camiel]

Ik heb echt de grootste hekel aan het maken van toetsen. Nu zijn alle toetsen bij deze opleiding meerkeuze toetsen, en daar scoor ik gewoon slecht op.

Mijn advies in deze is: Zoek niet het enige goede antwoord, maar kies het beste antwoord

Het vervelende van de specialistische opleidingen van tegenwoordig is, dat je hier eerst een heleboel theorie voor moet leren - gewoon stampen. Dat betekend erg veel lezen en stomme tentamens maken om te bewijzen dat je inderdaad begrijpt wat je gelezen hebt. Very boring, maar een noodzakelijk kwaad waar je je gewoon doorheen moet slaan om de opleiding met succes af te kunnen ronden. In het tweede en derde jaar wordt het echter steeds interessanter. Je hebt dan de basis te pakken en kunt (hopelijk) zelf verder denken en meedenken. Dan kan de juiste (hoogbegaafde) professor - of persoonlijke begeleider - een uitkomst zijn. En ja, het gaat allemaal veel te langzaam, totdat je in het derde/vierde jaar zelf richting kunt geven aan je opleiding.

Ik heb een vierjarige HBO opleiding ICT in drie jaar gedaan, waarbij ik me 80% van de tijd bezig heb gehouden met andere opleiding-gerelateerde dingen. Maar dus wel glansrijk gehaald. Het jaar voor mijn HBO opleiding deed ik een éénjarige MBO opleiding ICT, omdat ik een vier-jarige opleiding niet kon/wilde overzien. En ik was 26 toen ik klaar was met de HBO.

Dus, geen haast. Met tijd komt raad.

[Robine]

Inderdaad goede tips. Dat schakelen vind ik ook lastig. Mijn psycholoog raadt mindfulness ook zeker aan, het haalt je uit het 'hoofd' en meer naar het 'lichaam'; het hier en nu. Het vergt veel oefening en geduld, zelf raak ik snel afgeleid door allerlei gedachten die dan te binnen schieten maar ook daar valt in te oefenen.

Is er iemand die veel ervaring heeft met mindfulness en hier misschien tips bij heeft?

[Robine]

In het tweede en derde jaar wordt het echter steeds interessanter. Je hebt dan de basis te pakken en kunt (hopelijk) zelf verder denken en meedenken. Dan kan de juiste (hoogbegaafde) professor - of persoonlijke begeleider - een uitkomst zijn. En ja, het gaat allemaal veel te langzaam, totdat je in het derde/vierde jaar zelf richting kunt geven aan je opleiding.

In het tweede jaar zal het vast weer anders en interessanter zijn dan in het eerste jaar. In het tweede jaar ga ik mij ook al specialiseren in een bepaalde richting. Dus dat geeft mij wel houvast. Een begeleider zoeken is ook wel een goed idee, die heeft misschien ook studie specifieke tips (ook m.b.t. hoogbegaafdheid).

Hoe is het nu om aan het werk te zijn na je studie? Heb je het idee dat je voldoening haalt uit je werk? Daar ben ik zo benieuwd naar, want ik heb voor mezelf een bepaald doel voor ogen en ben daar nu naartoe aan het werken. Maar hoe zou het zijn als ik eenmaal ben waar ik wil zijn? Wat gebeurt er dan en ben ik dan wel tevreden met wat ik heb? Hoe is dat allemaal voor jou?

[Robine]

Mijn tip is eigenlijk wel om te kijken of je het vol kunt houden. Uiteindelijk zijn die jaren maar kort op je leven en je hebt er zeer waarschijnlijk heel veel aan. Lukt het toch niet, zou je eens kunnen kijken wat de Open Universiteit aanbiedt. Heel misschien kun je zelfs in overleg met de uni bepaalde modules via de OU maken en dat die dan uiteindelijk op de uni weggestreept mogen worden. Dus dat je op die manier wellicht de studie wat kunt versnellen.

Bedankt voor de tip Truus! Ik heb er nog lang over nagedacht en gekeken hoe ik mijn studie nu het beste zou kunnen invullen. Ook via de Open Universiteit, maar dat bleek toch heel lastig. Ik heb er nu voor gekozen om via de LOI een cursus Schrijven te doen. Schrijven is echt een hobby van mij en ik zou mij er graag verder in willen professionaliseren. Deze opleiding duurt 10 maanden, 8 uur per week. Je mag er zo lang over doen als je zelf wil, dus aan deadlines zit je niet vast.

Het is toch dat beetje extra én iets wat gewoon leuk blijft!

[Truus]

Is er iemand die veel ervaring heeft met mindfulness en hier misschien tips bij heeft?

Ik heb niet veel ervaring, mar volgens mij is dit ook vooral te vinden en te leren in de kleine dingen.
Als je aan het wandelen bent en je ziet een aparte boom, een mooie paddenstoel, of je voelt een druppel op je gezicht of wat dan ook. Stop dan even, sta er even bij stil en geef het aandacht.
(Maar als het regent zou ik niet bij elke druppel stil gaan staan... )

Ik heb er nu voor gekozen om via de LOI een cursus Schrijven te doen. Schrijven is echt een hobby van mij en ik zou mij er graag verder in willen professionaliseren. Deze opleiding duurt 10 maanden, 8 uur per week. Je mag er zo lang over doen als je zelf wil, dus aan deadlines zit je niet vast.

Het is toch dat beetje extra én iets wat gewoon leuk blijft!

Dat doe je goed. Dingen oppakken waar je plezier aan beleefd.

Hoe is het nu om aan het werk te zijn na je studie? Heb je het idee dat je voldoening haalt uit je werk? Daar ben ik zo benieuwd naar, want ik heb voor mezelf een bepaald doel voor ogen en ben daar nu naartoe aan het werken. Maar hoe zou het zijn als ik eenmaal ben waar ik wil zijn? Wat gebeurt er dan en ben ik dan wel tevreden met wat ik heb? Hoe is dat allemaal voor jou?

Je leeft nu. Natuurlijk is een doel voor ogen hebben niet verkeerd, maar wat als je dat niet bereikt? Of wel en het valt inderdaad tegen? Het gaat er meer om dat je dan tevreden en gelukkig kunt zijn en het liefst nu, in de weg er naar toe, ook. Maar hoe je je dan voelt, kun je nu niet afdwingen.
Je kunt in ieder geval altijd dingen in je leven veranderen. Je kunt altijd vooruit blijven kijken en een (of je) doel veranderen. Je kunt ook achteruit kijken, hopelijk met een goed gevoel over de weg die je genomen hebt. En je kunt stil blijven staan en ook dat hoeft niet slecht te zijn (zou zelfs met het mindfulness in het achterhoofd juist goed kunnen zijn).

Het lastigste is, de maatschappij verwacht dingen van je. En het is de kunst om daar je weg in te vinden, je doel daarin te passen en / of daar mee leren om te gaan. (Of een andere maatschappij kiezen.)

[Camiel]

(...)
Je leeft nu....Het gaat er meer om dat je dan tevreden en gelukkig kunt zijn en het liefst nu, in de weg er naar toe, ook.
(...)

Dank je wel Truus voor deze aanvulling

@Robie
Ik ben vanaf mijn twaalfde "into computers" dus de keuze voor ICT was niet zo heel erg moeilijk. De opleiding was meer een bevestiging van alles wat ik de jaren daarvoor autodidactisch had geleerd. Het werk daarna was een verademing. Voor mij is programmeren (in éénieder welke taal, cobol, fortran, c#, pascal, css etc) iedere keer weer een feest, iedere dag opnieuw. Programmeren en astronomie zijn mijn grote passies, mijn grote liefdes, en beide beoefen ik al ruim 45 jaar.

Maar ik bemerk wel dat slechts 30% van de afgestudeerden daadwerkelijk in het vak terecht komen waarvoor ze hebben gestudeerd, dus dat zegt wel iets over die anderen. Toch verkeerde keus? Andere interesses? Een persoonlijk paradigma shift? Ik kan dus niet zeggen dat jij straks je werk leuk gaat vinden. Het gaat om het vinden van een leuke baas, leuk werk dat je aanstaat en waar je voldoening uit haalt. Maar dat is allemaal een zorg voor later - daar moet je je nu nog helemaal niet mee bezig houden. Er komt (bijna) altijd wel iets op je pad dat bij je past!

Camiel
PS LOi werkt voor mij niet - ik kan me er zelf niet toe zetten om iedere dag te gaan blokken