Ik ben er een of twee maanden geleden erachter gekomen, dat ik vooral in beelden denken en dat ik dus niet hetzelfde denk als de meeste mensen, taaldenken. Mijn moeder bestempeld mij als "beelddenker" Ik heb daar over gelezen en kan mij in een aantal dingen vinden en een aantal dingen niet. Zo is mijn tijdsbesef ook inderdaad wat minder, dan het tijdsbesef van de taaldenker. Ook is mijn spelling minder. Maar herken mijzelf niet in de het nodig hebben van kleur in een agenda of moeite hebben met het op tijd komen voor een afspraak.
Ik heb ook gelezen dat veel hoogbegaafden in beelden denken. Maar dat zij wel goed zijn in rekenen en taal. Ik heb nooit top gescoord op deze vakken, maar vraag mij achteraf af of ik wel zo slecht ben in rekenen en taal. Ondanks dat ik niet zo goed daarin ben ontwikkeld. Dit komt omdat ik erachter ben, dat de schoolse manier van leren mij niet ligt. Ik werd moe van het langdradige gebabbel van de leerkracht. Ik denk ook dat een niet-begaafde beeldender gelijk loopt met de peers in de ontwikkeling en niet dezelfde voorsprong heeft als de hoogbegaafde. Een hoogbegaafde kan verder vooruit denken en dingen analyseren denk ik. Maar zowel hoogbegaafden als de niet-hoogbegaafden beeldenkers, hebben een voorkeur voor topdown leren en dan word het voor en kunnen een probleem van meer invalshoeken bekijken. Een beeldender kan net als de hoogbegaafde, abstract redeneren. Hoort het overslaan van stappen in de communicatie bij beeldenken, hoogbegaafd of allebei? Dan word het voor mij moeilijk om de hoogbegaafde van de beelddenker te onderscheiden.
Dus mij vraag, wat is het verschil tussen een hoogbegaafde en een beelddenker?