Phileine, ik zou je persoonlijk een nóg 'makkelijker' optie aanraden: trek je gewoon geleidelijk aan een beetje terug. Dat is mijn methode meestal, in dit soort gevallen. Zelf weinig of geen initiatief nemen, en bij initiatief van de andere kant regelmatig ook 'ns aangeven dat je geen tijd hebt, dat je andere dingen te doen hebt, dat het nú nou juist niet uitkomt... later wellicht? (je hebt het er tenslotte niet over het contact volledig te willen afbreken).Phileine schreef:Even naar het nu: Deze week 'moet' ik een paar mensen vertellen dat de vriendschap op een lager pitje gaat. Pfffff..... ik vind het niet makkelijk.
Bepaald niet 'direct', nee. Maar waarom zou het altijd 'direct' moeten? Soms is dit simpelweg de minst pijnlijke manier voor de ander. En waarom altijd honderd procent eerlijk zijn? Ik heb wel eens op die manier een contact laten 'doodbloeden' omdat ik de persoon in kwestie bijzonder aardig, maar zo oérsaai en oninteressant vond eigenlijk... Een prima mens!, voor 'n ander wellicht helemaal niet oersaai en oninteressant, dus waarom zou ik daar to-the-point over moeten zijn? Wordt toch niemand beter van?
Of denk je dat je wel heel direct zult móeten zijn, omdat in deze gevallen de boodschap anders niet overkomt?
Nou ja, en zomaar even een plaatje tussendoor:


En, vraagje aan jullie al: wat vinden jullie van mijn 'zachte heelmeesters-aanpak'? Zien jullie hier iets in of zijn jullie vanuit een zeker principe voor echte 'harde' duidelijkheid? Simpelweg benieuwd naar hoe júllie hierover denken!
