hebben jullie hier ook wel eens last van~?

[linda]

Hallo gelijkgestemden,


Sinds enige tijd, zo´n half jaartje ben ik erachter gekomen dat ik HB ben, ik ben 32 jaar en moeder van twee jongens een van bijna 8 en eentje van 9 de jongste hb+ pdd?? en de oudste alleen hb.
Nou zijn er altijd al eigenschappen van mezelf geweest die me stoorde......de meest simpele dingen zoals bijv het huishouden wilt me maar niet lukken en geloof me ik doe ECHT mijn best, al die dingen die bij andere mensen zo vanzelf gaan kost mij heel veel moeite, dit heb ik nooit begrepen en ik voelde me daar echt rot bij en vooral onbegrip! Maar sinds ik weet dat ik hb ben valt het allemaal zo'n beetje op zijn plaats.
Het punt wat me nu veel bezighoud is dat ik niet weet wat ik wil, op het moment werk ik niet........ik ben al aan zoveel begonnen, en ik maak nooit iets af, ook verschillende cursussen gehad maar na een tijdje vond ik er niets meer aan, ik wordt er gek van ik zal toch iets moeten maar ik ben al zo vaak afgehaakt dat ik eigenlijk nergens meer aan durf te beginnen, niet goed natuurlijk, maar............is dit misschien herkenbaar voor iemand, want ik mijn omgeving begrijpen mensen me niet!
Greetz Linda

[Peetje]

Ik heb geen idee of dit met HB te maken kan hebben. Natuurlijk zie je bij ondervraagde HB'ers wel eens dat ze ASS-achtige symptomen krijgen. Het komt het me ook zeer bekend voor, maar bij mij komt het niet door m'n HB, maar echt door een ASS. Ik heb dan ook hulp bij mijn huishouden en begeleiding in plannen en overzicht houden, anders red ik het niet. Aangezien ASS ook in je naaste familie voorkomt en het best erfelijk is, zou ik je voorzichtig willen voorstellen deze lijst eens in te vullen (100 vragen voor vrouwen). Misschien geeft dat wat helderheid.

[Enigma]

Nou zijn er altijd al eigenschappen van mezelf geweest die me stoorde......de meest simpele dingen zoals bijv het huishouden wilt me maar niet lukken en geloof me ik doe ECHT mijn best, al die dingen die bij andere mensen zo vanzelf gaan kost mij heel veel moeite, dit heb ik nooit begrepen en ik voelde me daar echt rot bij en vooral onbegrip!

Het punt wat me nu veel bezighoud is dat ik niet weet wat ik wil, op het moment werk ik niet........ik ben al aan zoveel begonnen, en ik maak nooit iets af, ook verschillende cursussen gehad maar na een tijdje vond ik er niets meer aan, ik wordt er gek van ik zal toch iets moeten maar ik ben al zo vaak afgehaakt dat ik eigenlijk nergens meer aan durf te beginnen, niet goed natuurlijk, maar............is dit misschien herkenbaar voor iemand, want ik mijn omgeving begrijpen mensen me niet!

Heel, heel herkenbaar, no worries!
Ik ben 's wereld meest abominabele huisvrouw! Ik doe het, maar met veel moeite en frisse tegenzin, en loop altijd achter de feiten aan.
Ik ga bv pas het gasfornuis schoonmaken als het me opvalt dat het vies is. Niet netjes elke dinsdag ofzo.
Maar ja, als ik ergens anders mee bezig ben in mn hoofd valt het me helemaal niet op dat het vies is, zelfs niet als ik sta te koken hahaha!
Echt, heel maf. Ik ben er nu zo'n half jaar mee bezig om het gestructureerd te krijgen, maar het verbetert echt heel langzaam :s

Kiezen = beperken. En ik wil mezelf best een tijdje ergens op storten (heerlijk zelfs), maar als de vragen beantwoord zijn of het proces beheerst is, wordt het routine en al snel lonkt er dan een nieuwe horizon.
Uiteindelijk heb ik een lijst gemaakt van dingen die ik leuk vond om te doen toen ik kind en puber was, dingen die me urenlang konden opslurpen en waar ik in de loop der jaren vaak naar terug ging.
Toen daar een beroep bij gezocht. En mezelf niet meer toegestaan dit te veranderen

Ik hoop dat je iets aan mijn aanpak hebt maar vooral: laat je er niet vanaf brengen tot je iets hebt, en laat je er dan niet meer vanaf brengen tot je dat bent!

Succes

[superik]

Helaas heel erg herkenbaar. Ben zelf ook zoekende en mijn huishouden, nou ehh ja het ziet er vandaag redelijk uit, want we krijgen morgen bezoek

[Leila]

Ik heb vandaag voor het eerst in de tijd dat we hier wonen ((2 dagen bezig geweest!), en compleet georganiseerd en opgeruimd huis (wel een berg achterstallige was maar die kon niet zo snel.. moet ook nog een programma draaien en drogen enz duurt lang)

Ben benieuwd hoe lang dit duurt Dus ja herken eigenlijk alles in je verhaal..

[Girafje]

Nou zijn er altijd al eigenschappen van mezelf geweest die me stoorde......de meest simpele dingen zoals bijv het huishouden wilt me maar niet lukken en geloof me ik doe ECHT mijn best, al die dingen die bij andere mensen zo vanzelf gaan kost mij heel veel moeite, dit heb ik nooit begrepen en ik voelde me daar echt rot bij en vooral onbegrip!

Het punt wat me nu veel bezighoud is dat ik niet weet wat ik wil, op het moment werk ik niet........ik ben al aan zoveel begonnen, en ik maak nooit iets af, ook verschillende cursussen gehad maar na een tijdje vond ik er niets meer aan, ik wordt er gek van ik zal toch iets moeten maar ik ben al zo vaak afgehaakt dat ik eigenlijk nergens meer aan durf te beginnen, niet goed natuurlijk, maar............is dit misschien herkenbaar voor iemand, want ik mijn omgeving begrijpen mensen me niet!

Eh, R U talking 'bout me?

Zat pas nog in dit boek te lezen dat sommige HB'ers (bepaalde context, bepaalde manier van omgaan met ... etc.) gemakkelijk hun eigen 'ikje' kwijtraken, niet goed weten wat ze willen enzo. Waar ken ik dat toch van? Ben nu overigens aardig op weg, zij het ietwat chaotisch.

[nathalie]

Ja hoor, hier ook een chaotische sloddervos. Het kost me heel veel moeite om de structuur er in te krijgen, en verzuip ook wel in de rommel als ik niet uitkijk . Ben dan ook een alleenstaande moeder met 2 rommelkinderen, maar dat zie ik niet als smoes, ik ben eerder netter geworden daardoor.
Tuurlijk zie ik ook wel dathet rommelig is, zelfs als ik net heb schoongemaakt , en kan wel mezelf dwingen heeeel goed mijn best te doen, maar ja, het leven moet ook een beetje leuk zijn, toch, en niet alleen maar hygienisch.
Ik ken mensen die niet gelukkig zijn als de ramen niet schoon zijn, wij gaan gewoon lekker de hort op als we door het vieze raam zien dat het zonnetje schijnt!
Het blijft wel je best doen, papierwerk gelijk afhandelen, afspraken opschrijven, niet te veel te gelijk willen en maak af waar je aan begint (hem hem ). plan niet te veel. En het belangrijkste vind ik , die buitenwereld niet zo in je nek mee laten hijgen. al is dat het moeilijkste, meet je niet aan de ander. (lukt mij ook haast niet, maar alleen al het besef is al een begin)
sterkte!!!

[mai-sze]

hi linda, en ook nathalie, dank voor je bericht.
Dit is een onderwerp waar ik erg mee worstel. Ik ben 45, ben al een aantal jaren gescheiden (5 ofzo, kan het niet goed onthouden) en ben sindsdien vrijwel voortdurend bezig weer grip op mijn leven te krijgen. In de zin van het burgerlijke huishouden dan, bedoel ik. De elementaire regels van enige hygiene kan ik wel naleven, zoals het verschonen van bedden en de wc's schoonmaken, maar gemiddeld vind ik mijn huis een puinhoop. Het opvallende is dat ik vooral degene ben die dat ziet, maar ook dat ik er veel last van heb wanneer ik denk dat mijn buren zich aan mij (mijn tuin, mijn katten) irriteren. Kennelijk is het heel belangrijk om deel uit te maken van de burgerlijk e elite. Ik voel me erg beoordeeld. Ergo, dat word ik ook. Ik woon in een straatje waar de heggen allemaal dezelfde lengte hebben min of meer. Niet mijn tuin. Ook toen ik het huis kocht was deze heg al hoger dan die van de buren. Ik vond het prettig, het beperkt mijn inkijk, en maakt dat ik me meer prive voelde. Tijdens de onstuimige groei in de zomer ben ik nogal eens laat met het fatsoeneren, en vorig jaar kreeg ik een soort dreigbrief (anoniem) in de bus, dat ik daar iets aan moest gaan doen, en dat ik een 'tokkie' was....Hoewel ik daar wel over wil lachen, heeft het me ook erg geraakt, en heb ik heel snel iets gedaan aan die wildgroei.
Nu twijfel ik tussen een aantal opties: ga ik me aanpassen aan hoe ik denk dat mijn buren mijn tuin willen zien (want daar neig ik toe), ga ik dat niet doen en verhuizen naar een landelijk geheel waar ik minder bemoeienis ervaar? Of ga me er geen reet van aantrekken? Ik opteer gemiddeld altijd voor het laatste, maar merk dat ik me toch veel meer aantrek van 'opinie' dan ik dacht...heel vervelend.

[Sofie]

Haha zal ik dan ook maar iets vertellen over mijn huishouden
Toen ik helemaal niet lekker in mijn vel zat stond ik op het punt een huishoudster te nemen, ik deed afwas wanneer ik weer iets nodig had en de droge was trok ik aan vanaf de waslijn. Zoiets dus.

En nu ik wel lekker in mijn vel zit vind ik het nog steeds lastig. Ik vind het werk op zich niet lastig, de tijd heb ik er zelfs ook voor.
Maar die discipline... Het is zo makkelijk zeggen tegen een ander hoe het moet, maar als je het daadwerkelijk moet gaan doen... maar goed.
Wat ik nu vaak doe is niet meer standaard alles elke week, maar als ik iets doe dan doe ik het heel goed. Dus als ik de badkamer schoonmaak dan ontkalk ik werkelijk alles en worden alle tegeltjes superglimmend schoon. Dan ben ik er wel blij mee, als ik dat niet doe dan vraag ik me af waar ik het voor doe met het gevoel dat ik zo weer opnieuw kan beginnen.

Vaak ervaar ik als ik eenmaal bezig ben en in een soort flow kom dat ik er niet echt bij nadenk en dat het dan meer vanzelf gaat. Dus áls ik die drempel over ben dan valt het best mee. Je kunt ook muziek luisteren tijdens het schoonmaken en keihard meezingen
Plannen doe ik dus niet meer, dat frustreert toch alleen maar. En natuurlijk zijn de noodzakelijke dingen wel gedaan. Zoals huisdieren en bedlakens etc.

[Diderica]

In hoeverre niet schoonmaken hb-gerelateerd is kan ik niet zeggen. Ik heb een diagnose ADHD en daarbij wordt chaotisch zijn als kenmerk genoemd. Wat je beschrijft lijkt me wel zo algemeen dat je het niet in de ASS-hoek hoeft te zoeken. De vraag lijkt me waarom je het niet doet, waarom je afhaakt en vooral waarom je dat als een probleem ziet. Ik kan me overigens goed voorstellen dat dingen je kunnen aanvliegen, en ik neem dat ook serieus. Alleen denk ik dat kijken naar de mogelijkheden in dit geval een stuk praktischer is dan je afvragen waarom het niet lukt.

Een familielid van mij is een echte hamsteraar en dan zegt ze dat het zo'n rommel is en dat ze geen overzicht heeft. Een praktische oplossing zou zijn om die zes dozen kerstversiering naar de kringloop te brengen, aan twaalf kerstballen en drie slingers heb je echt genoeg, het is maar twee dagen per jaar kerst. Ook zou ze voor een dag kunnen koken, zodat ze geen 34 tupperwaredoosjes in de kast hoeft te bewaren voor het eten dat over is. Enzovoort. Beetje praktisch, denk ik dan. Je neemt toch ook geen langharige teckel en hoogpolig tapijt als je een hekel hebt aan stofzuigen en twee allergische kinderen hebt? Kijk naar je mogelijkheden en pas je huis aan op je karakter, en niet andersom. Mensen doen dat bijna nooit, waarom eigenlijk niet?

Ik ben doelgericht en pragmatisch (twee goede eigenschappen, vind ik zelf), dus ik maak vooral schoon wanneer ik dat nodig vind. Wat Enigma zegt, vind ik dus logisch, want waarom zou je je fornuis schoonmaken als het niet vies is? Ik geef de planten ook alleen maar water als ze al dood zijn, want dan zijn ze duidelijk aan water toe, al helpt het natuurlijk niet meer, dus geen planten meer voor mij.

Misschien ben jij iemand die overal enthousiast over is, graag nieuwe dingen doet en geen tijd steekt in 'zinloze' dingen. In het geval van je huishouden ervaar je dat misschien als een probleem, maar op andere terreinen kan het weer in je voordeel werken.

[linda]

hoi allen,

pfffffffff wat een opluchting ik ben dus zeker niet de enige met dit probleem! Op de een of andere manier is mijn garage altijd een puinhoop, ik lig ook altijd achter met de was, en op een goeie dag ga ik Super te keer ruim ik alles op naar het milieupark, wassen sorteren enz...en pakweg twee weken later is het weer een puinzooi!!Zelf vind ik dit storend, maar ik mis simpelweg de discipline om het te doen!
Mijn partner of mijn moeder hadden eerder de neiging om te zeggen `Als het je toch zo stoort ruim je het toch gewoon op?`Of ja als je altijd alles achter je opruimt gebeurd dit toch niet??`Super irritant , deze dingen kosten me gewoon veel moeite!!Maar ik moet zeggen sinds ze weten dat ik hb ben en sinds ik er openlijker over ben dat het mezelf stoort is het begrip wel beter!
Dank jullie allen voor de reacties, nu weet ik tenminste dat het een beetje bij hb zijn hoort!

Liefs Linda

[lindaja]

Hier ook een huishouden van jan steen
Boven is het wel netjes maar dat heeft een goede verklaring
Mijn dochter is bad verslaafd en wil voor het slapen gaan in bad.
2 keer per dag.
Dan blijft ze lekker spelen tot het water echt koud is geworden. ( heerlijk rustig )
Omdat ik natuurlijk haar niet echt alleen laat als ze in bad zit ( ze is pas 1.7 )
En ik boven verder niet veel te doen heb ben ik dan dus altijd aan het rommelen.
Dus de was poetswerk enz. gaat dan makkelijk terwijl ik met kleine meid babbel.
Beneden is een compleet ander verhaal

[Stefan]

hi linda, en ook nathalie, dank voor je bericht.
Dit is een onderwerp waar ik erg mee worstel. Ik ben 45, ben al een aantal jaren gescheiden (5 ofzo, kan het niet goed onthouden) en ben sindsdien vrijwel voortdurend bezig weer grip op mijn leven te krijgen. In de zin van het burgerlijke huishouden dan, bedoel ik. De elementaire regels van enige hygiene kan ik wel naleven, zoals het verschonen van bedden en de wc's schoonmaken, maar gemiddeld vind ik mijn huis een puinhoop. Het opvallende is dat ik vooral degene ben die dat ziet, maar ook dat ik er veel last van heb wanneer ik denk dat mijn buren zich aan mij (mijn tuin, mijn katten) irriteren. Kennelijk is het heel belangrijk om deel uit te maken van de burgerlijk e elite. Ik voel me erg beoordeeld. Ergo, dat word ik ook. Ik woon in een straatje waar de heggen allemaal dezelfde lengte hebben min of meer. Niet mijn tuin. Ook toen ik het huis kocht was deze heg al hoger dan die van de buren. Ik vond het prettig, het beperkt mijn inkijk, en maakt dat ik me meer prive voelde. Tijdens de onstuimige groei in de zomer ben ik nogal eens laat met het fatsoeneren, en vorig jaar kreeg ik een soort dreigbrief (anoniem) in de bus, dat ik daar iets aan moest gaan doen, en dat ik een 'tokkie' was....Hoewel ik daar wel over wil lachen, heeft het me ook erg geraakt, en heb ik heel snel iets gedaan aan die wildgroei.
Nu twijfel ik tussen een aantal opties: ga ik me aanpassen aan hoe ik denk dat mijn buren mijn tuin willen zien (want daar neig ik toe), ga ik dat niet doen en verhuizen naar een landelijk geheel waar ik minder bemoeienis ervaar? Of ga me er geen reet van aantrekken? Ik opteer gemiddeld altijd voor het laatste, maar merk dat ik me toch veel meer aantrek van 'opinie' dan ik dacht...heel vervelend.

Als ik een anonieme brief zou krijgen van die strekking, zou ik me er ook iets van aantrekken. Maar mijn buren zullen er niets van merken: een kopietje van de brief inclusief mijn antwoord die in niet mis te verstane woorden blijk geeft van mijn minachting voor de hypocriete en laffe manier van handelen, het beoordelen en veroordelen van andere mensen en dat mijn moeder me geleerd heeft niet op mensen neer te kijken + de adressen van een aantal psychologen gespecialiseerd in stress-reductie én een uitnodiging om tegen €2,50 per uur mijn heg te komen snoeien zal de brievenbussen van alle buurtbewoners vinden; als ik tijd heb voor die onzin dan dezelfde dag nog

bééeeehh wat heb ik een hekel aan dat soort lui zeg

[miriam]

Ben het heeelemaal eens met Stefan. Wat een walgelijk burgerlijk, maar vooral achterbakse lui! BAH!

[willemijn]

Ik zou zorgen dat mijn tuin er wel netjes uitziet maar die heg absoluut hoog houden!

Mijn huishouden draait. Ik doe niet te veel en niet te weinig én hou het ook nog eens bij.
Dat heeft wat moeite gekost maar het is lekker dat ik nooit opeens giga veel moet doen aangezien huishouden nou niet echt mijn hobby is .
Mijn grote struikelblok is mijn adminstratie; zo ongeveer fobisch voor alles wat daarmee te maken heeft.
Telkens neem ik het me voor en telkens als het achter de rug is dan denk ik 'was dat nou alles'.
Desondanks loop ik alweer een paar weken mezelf te pesten maar vandaag moet ik want anders kan ik noggeeneens mee met het Whiquend .
Vandaag loop ik er pas een uur of drie omheen
Wellicht scheelt het dat ik het opschrijf. Het zou toch leuk zijn als ik aan het eind van de dag bij 'ik ben trots op' kan noteren dat de stapel weg is. Terwijl ik dat schrijf springt de angst me tegemoet.
Zucht.

[Arjan]

de droge was trok ik aan vanaf de waslijn. Zoiets dus.

Dat doe ik zo vaak.. praktisch toch, scheelt weer opvouwen (of nu ja, het op een berg leggen met de intentie het op te vouwen dus eigenlijk)

[Luna]

wat een nare buren.

Maar hier idem met het huishouden. Nu heb ik veelal fulltime gewerkt en gebruikte dat als excuus voor het hebben van een enorme puinzooi in mijn huis. Nu ben ik fulltime thuis, maar het ziet er niet beter uit. Oeps. Mis gewoon de huishoud-genen.

[Girafje]

Nou, van je buren moet je het dus duidelijk niet hebben.... (die buren dan hè, er bestaan ook leukere buren hier en daar ) I.p.v. dat ze een praktische aanbieding doen, zoals mijn buurman van vroegâh deed. Hij ging een glazenwasser bestellen om (regelmatig) de ramen van de buitenzijde te doen. (ik woonde toen 1-hoog, dan is dat knap lastig te doen) of ik en mijn andere buurman daar ook gebruik van wilde maken, dan was het gelijk ook goedkoper. Dáár kan ik wat mee!

Ik heb destijds eens hulp gevraagd hiermee bij maatschappelijk werk. Die gaan ook idd praktisch te werk in de zin van dat ze helpen om je eigen weg hierin een beetje beter te vinden. En anders is er altijd nog (m.n. voor de administratie handige) huishoudcoach! Ik gebruik 'm nu m.n. om te zorgen dat ik bepaalde praktische gegevens bij elkaar houdt en weet te vinden. (ìn het boek dus)

[irinde]

Allemaal lekker herkenbaar. Ik ben van nature een enorme sloddervos. Huishoudgenen heb ik niet, maar ik heb wel een aantal trucjes geleerd waardoor iedereen mijn huis altijd zo netjes vindt!!! Een vriendin zei laatst: Als ik moet opruimen, dan denk ik altijd: hoe zou irinde dat doen?



Ik heb alleen maar dichte kasten...(en wat er in die laatjes en achter al die deurtjes zit, gaat niemand wat aan).
Daarnaast heeft mijn man mij geleerd hoe je moet opruimen. Dat heeft na een aantal jaren huwelijk toch geholpen. Dus alles snel achter deurtjes en in laatjes doen. En alle dingen hebben een vaste plek. Als ik nieuws koop, mag manlief bedenken waar we dat op moeten ruimen, anders ligt het nog wekenlang op de tafel...
Schoonmaken laat ik doen, anders zit er totaal geen structuur in en doe ik alles alleen als het zo vies is, dat het echt niet meer kan. Dat kost wat geld, maar scheelt een boel irritatie...en als ik dan thuis ben, hoef ik niet alleen maar bezig te zijn met mijn huishouden. Ik heb ook een vaatwasser, anders zou dat nog voor problemen zorgen...en een aparte waskamer met drie wasmanden om de was bij voorbaat al te sorteren.

Maar dat ik er van nature heel slecht in ben, blijkt wel als ik zonder man op vakantie ben. Dan is het echt lang leve de chaos...

een keurig opgeruimd bureau (huis) is voor de dommen, het genie beheerst de chaos

[irinde]

ehm...voor de oplettende lezer:

manlief zorgt dus voor de orde...
en ik voor de chaos,

heel erg yin en yang dus