Oscuras Evræ

[Siouxsie]

Onvoorwaardelijke liefde van een ouder is een zwakte, echter zodra men zich voortgeplant heeft is dat niet erg meer, vanuit een evolutionair oogpunt gezien. Het draait dan om het grootbrengen en beschermen van het nageslacht. Als een ouder daarbij voorwaarden zou stellen aan het kind, zou dat gek zijn want het kind kan in beginsel nog niets en stelt in wezen langere tijd weinig voor. Onvoorwaardelijke liefde heeft in die zin dus een doel en kan je daarom logisch noemen.

De liefde van een ouder voor zijn kind is biologisch ingeprogrammeerd en daarom heeft het nauwelijks iets met vrije wil te maken, lijkt het. Zou dit betekenen dat die liefde niet vanuit de geest komt maar vastligt in de hardware als het ware? Dit geldt ook voor andere primitieve instincten, je kan er rationeel naar kijken echter als die hardware van jou op de normale manier werkt zullen die menselijke instincten vroeg of laat met je ratio beginnen te fucken.

[Oscuras Evræ]

Onvoorwaardelijke liefde van een ouder is een zwakte, echter zodra men zich voortgeplant heeft is dat niet erg meer, vanuit een evolutionair oogpunt gezien. Het draait dan om het grootbrengen en beschermen van het nageslacht. Als een ouder daarbij voorwaarden zou stellen aan het kind, zou dat gek zijn want het kind kan in beginsel nog niets en stelt in wezen langere tijd weinig voor. Onvoorwaardelijke liefde heeft in die zin dus een doel en kan je daarom logisch noemen.

De liefde van een ouder voor zijn kind is biologisch ingeprogrammeerd en daarom heeft het nauwelijks iets met vrije wil te maken, lijkt het. Zou dit betekenen dat die liefde niet vanuit de geest komt maar vastligt in de hardware als het ware? Dit geldt ook voor andere primitieve instincten, je kan er rationeel naar kijken echter als die hardware van jou op de normale manier werkt zullen die menselijke instincten vroeg of laat met je ratio beginnen te fucken.

Ja, en daarom het dus zwak, het is geen keus. Also, evolutionair, who the fuck cares, mild gezegd =']. Als je eenmaal dood bent heb je er helemaal niks aan. Wat boeit het wat er gebeurt na je dood? Daarover speculeren is zinloos. Het produceren en verzorgen van nageslacht is irrationeel en zinloos; Het voortbestaan van de soort heeft geen nut voor het individu. Ik geef enkel om het individu; Om het zo te zeggen, als de hele soort moest uitsterven voor mijn welzijn vind ik dit volkomen logisch - vanuit mijn perspectief. En ja, daarom onderzoek ik ook heel erg hoe die hardware (en de wisselwerking ervan met de persoonlijkheid, emoties, etc) werkt, zodat ik het een stap voor kan zijn (het dus abnormaal kan laten werken.)

Ik ga het komende stuk redelijk fel zijn, dus als je snel offended bent, skip het.. Ik vraag niemand het te lezen, en als je makkelijk gekwetst of niet tegen sterke meningen kan, negeer het volgende stukje. Ik zou 't normaal niet posten, maar 'tis mijn topic en gaat over mij, dus dit is hoe ik denk; Ik kan niet censureren hoe ik denk en in het leven sta, maar ik kan wel mensen waarschuwen dat dit eraan komt mochten ze zich erdoor gekrenkt voelen:



Dat hele irrationele, daarom heb ik eigenlijk een hekel aan ouderschap. Het kind stelt niks voor en is waardeloos in principe. Het is een klont cellen, een vampier die zonder iets terug te geven tijd, geld, liefde en alle andere dingen uit je zuigt, een klein monster dat zich aan je oxytocinesysteem vastbijt, je brein hackt... Fuck, ik heb nog liever een bloedzuiger in m'n genitale streek, die zuigt tenminste mijn ziel (in de metaforische zin, ik geloof niet dat een metafysische ziel bestaat), liefde voor mijn partner en individualiteit niet weg. Ik vind moeder/vaderschapsgevoelens die op wat voor manier dan ook het belang van het zelf ondermijnen (bijna altijd) een gevaarlijke, zelfdestructieve, slaafse emotie van ontmenselijkende en degraderend gif, niet heel anders dan wanneer de overheid ervoor zou kiezen om een slave chip in je brein te implanteren - vervang alleen overheid met "Biologisch imperatief/belang van de soort."

Ik begrijp en erken dat het bestaat obviously, en ironisch genoeg dank ik mijn bestaan eraan; Maar dit is niet iets wat het voor mij als individu rechtvaardigt! Ik kijk niet naar het plaatje voor de mensheid, ik kijk naar het plaatje voor mij. Of een individu in mijn omgeving. Rationaliteit vanuit mijn (subjectieve obviously) standpunt is simpelweg de maximalisatie welzijn voor het zelf, maximale controle, maximaal geluk. Het individu, het zelf, het ego, das ich. Hoe je het noemen wil. Elk ander doel behalve de evolutie van het zelf nastreven vind ik (nogmaals, vind ik, ik zeg niet dat het daadwerkelijk zo is) grenzend aan krankzinnig, en elk persoon die het imperatief vanuit de biologie accepteert (ik heb al een afschuwelijke hekel aan het principe van "Acceptatie", maar die hekel wordt nog tienvoudig overschaduwd door mijn hekel voor accepteren van "Je natuur" die je tegen wil en dank in je maag gesplitst heb gekregen.)

Sterker nog, ik vind iedereen die die scheidlijn niet trekt, en zich leerlegt bij biologische eigenschappen waar ze niet bewust voor hebben gekozen, die bestaan voor een ander doel dan zelfverbetering/verrijking een hypocriete verrader van zichzelf en de waarde van zijn of haar eigen leven, een soort ruggengraatloze kakkerlak die niet alleen op zijn knieen valt als de controlechip dat beveelt, maar braaf zijn of haar mond open doet als moeder natuur wil schijten, zonder dat dit zelfs van ze gevraagd wordt, zelfdeterminatieloze fokvee. Ik ben al best wat vriendinnen kwijtgeraakt doordat ik geen enkel respect meer voor ze kon opbrengen wanneer ze - zonder rationeel onderbouwde reden en zonder het te kunnen verdedigen, zelfs boos wordend als ik er vriendelijk om vroeg - toch besloten kinderen te willen/nemen.

"Hmmm ja, je gaat er toch anders in staan als je ouder wordt he, ik had het niet verwacht maar ik luister gewoon naar mijn lichaam" - De zin die vooraf gaat aan een permanente verbanning uit mijn leven en mijn basale, inherente respect voor hun bewustzijn. Als er nou daadwerkelijk een coherente, denkfoutloze argumentatie zou volgen die nauwkeurig uiteenzet wat en waarom, hoe hun persoonlijke geluk zonder bias structureel zal toenemen vanaf dat moment tot het moment dat ze sterven, een duidelijke, weloverwogen uiteenzetting die congruent is met hun persoonlijkheid, wensen en ambities, waarbij nauwlettend rekening gehouden is met mogelijke bias zou ik ze het beste wensen, volledig supporten en blij zijn voor ze dat ze een keus maken die hun leven verrijkt. Echter heb ik nog nooit gezien dat dit het geval is; Het enige wat ik zie zijn een soort stuifkorrel-stamper-moederkloeken, gehypnotiseerd door hun ovaries/testes tot het punt dat ik aggressieve mensen onder invloed van te veel drugs en alcohol vele malen minder eng vind.

[Siouxsie]

Geenszins offended door je mening, integendeel, ik vind het heel interessant en mooi/gepassioneerd verwoord !

Wat ik er interessant aan vind is dat jij als onderdeel van de menselijke soort lijkt te ageren tegen het bestaan van een evolutie die niet alleen "er is" maar ook nog eens onontkoombaar in jou zelf aanwezig is. Ik vind het frappant dat je het accepteren van bepaalde biologische eigenschappen een teken van hypocrisie noemt. Wat is de reden dat je de aanwezigheid van bepaalde eigenschappen van de menselijke soort, waar je weliswaar niet voor gekozen hebt, zou ontkennen? Je hebt immers je héle zelf, je eigen verstand incluis, niet gemaakt? Al voelt het in ons bewustzijn alsof wij autonoom zijn, ons bewustzijn is slechts het resultaat of zelfs maar een bijverschijnsel van onze chemische samenstelling.

Je zegt dat je dit dilemma wilt opheffen door alles te weten over welk aandeel van jou "menselijke soort" is en welk aandeel jouw persoonlijkheid/eigenheid/verstand. Ik denk dat je dat onderscheid nooit zuiver kan maken, en dat je genen nú al, as we speak, fucken met je rationaliteit. Je bent immers zelf reeds onder invloed gekomen van liefde, de lijm van de menselijke soort die bedoeld is voor voortplanting? Of is jouw liefde ook omkaderd door zuiver rationele overwegingen en zelfopgelegde grenzen?

Het voortbestaan van de soort heeft geen nut, maar het gebeurt wel. En valt niet te stoppen door schijnbaar rationele overwegingen. Want de ratio in de mens is nooit zuiver ratio, die is gekleurd door diezelfde evolutie (maar nu begin ik mezelf te herhalen ).

[m1960]

Welkom Oscuras!
In jouw intro kom ik een visie tegen, die in verscheidene topics aan bod zijn gekomen en ter discussie zijn gesteld. Ik zal daar niet verder op in gaan, al kan ik me wel vinden in de laatste reactie van Siouxsie.
Ik kijk met belangstelling uit naar je afstudeerproject!

Groetjes Marlou

[R1981]

welkom

ik kan je alleen nog maar moeilijk plaatsen, dus ik blijf nog even observeren voordat ik op je reageer.

[inge mulder]

Goed dat je het opbrengt, Oscuras Evræ.
Wat ik wel apart vind, is dat je helemaal gaat voor jouw individu, terwijl je weet dat er een "samen" is.
Ik deel je mening niet. Voor mij was het vanaf mijn vijfde duidelijk dat ik kinderen zou krijgen. Ze hebben me gebracht waar ik nu ben. Door in hen het kind in mij terug te zien, heb ik daar een verrijking uit zien ontstaan: Ik heb veel weggestopt, wat ik door hen nu heb verwerkt en dat heeft mij in balans gebracht.
Ik was me nooit zo bewust van hoe het werkte met invoelen en meeleven. Dat is mede door hun naar voren gekomen. En ik merk dat zij daar nu al veel verder in zijn dan dat ik op die leeftijd was.
Door mijn eigen ervaringen geef ik hen nu de ruimte om dichter bij zichzelf te blijven. En natuurlijk weet ik niet of ze opgroeien tot liefdevolle, gelukkige volwassenen. Maar liefde is het enige dat zich vermedigvuldigd, als je het deelt. Dus deel ik het met heel mijn hart.

[Porcay]

Hé Ozzie, goed geschreven gepassioneerd stuk over je visie op ouderschap.
Inlijsten, bewaren en als het zo ver is boven het ledikant in de kinderkamer hangen zou ik zeggen!

Gisteren hoorde ik Maarten van Roozendaal levensfasen noemen en kwam na puberteit de adolescentie. Ben jij laat-puberaal of pré-adolescent?

Just joking

[R1981]

Hé Ozzie, goed geschreven gepassioneerd stuk over je visie op ouderschap.
Inlijsten, bewaren en als het zo ver is boven het ledikant in de kinderkamer hangen zou ik zeggen!

[nathalie]

Je kan ook morgen door een bus geraakt worden en dan ben je ook hartstike dood. Wees blij dat je hopelijk nog 50 tot 80 jaar hebt, meid.

Trouwns , een keuze voor kinderen valt niet uit te leggen. Tuurlijk is het een opoffering, en onvoorwaardelijk valt ook af en toe vet tegen, vooral als aleenstaande moeder, moet je wel dag en nacht paraat staan , ook al be je burnout of gebroken enke of whatever.
Toen ik depressief was, heeft het zorgen en dagelijkse structuur aanhouden voor de kindern mij er weer uitgetrokken.
En dan heb je geen tjd om te fixeren op je eigen lamenteren en navelstaren.
Of in ieder geval veel minder,in mijn geval. Ik heb nu wel een burnout , maar bdn er zeker meer constructief mee bezig dan vroeger. Toen ik 28 was heb ik 1,5 jaar in therapie gezeten , en las ook met veel plezier alle boeken en DSMIV
Maar als je niet ziet wat het allemaal losmaakt hier in deze posts dan kijk je denk ik niet om je heen.

[Oscuras Evræ]

Je kan ook morgen door een bus geraakt worden en dan ben je ook hartstike dood. Wees blij dat je hopelijk nog 50 tot 80 jaar hebt, meid.

Trouwns , een keuze voor kinderen valt niet uit te leggen. Tuurlijk is het een opoffering, en onvoorwaardelijk valt ook af en toe vet tegen, vooral als aleenstaande moeder, moet je wel dag en nacht paraat staan , ook al be je burnout of gebroken enke of whatever.
Toen ik depressief was, heeft het zorgen en dagelijkse structuur aanhouden voor de kindern mij er weer uitgetrokken.
En dan heb je geen tjd om te fixeren op je eigen lamenteren en navelstaren.
Of in ieder geval veel minder,in mijn geval. Ik heb nu wel een burnout , maar bdn er zeker meer constructief mee bezig dan vroeger. Toen ik 28 was heb ik 1,5 jaar in therapie gezeten , en las ook met veel plezier alle boeken en DSMIV
Maar als je niet ziet wat het allemaal losmaakt hier in deze posts dan kijk je denk ik niet om je heen.

Dat kan je evengoed tegen iemand met kanker zeggen. "Wees blij dat je nog een jaar hebt. Morgen kan je ook dood zijn." is dezelfde logica. Het feit blijft dat mijn telomerase afbreekt. Ik ga dood. Je kan het verbloemen hoe je het wil. De rest ga ik straks op in als ik terug ben van college

[inge mulder]

Een mens zoekt altijd vergelijking in een ander...
Het valt me net op dat we er eentje hebben!

Ik ga ook dood!!!

[PSG]

Welkom, dat is nog eens een binnenkomer!
Als mens, vrouw, dochter, moeder verbaas ik mij over diverse uitspraken en gedachtegangen en krijg haast medelijden (ik weet dat het niet nodig is maar zo steek ik nou eenmaal in elkaar).
Had je überhaupt wel geboren willen worden en waarom zoveel moeite doen voor een oppervlakkige studie als je toch dood gaat en het alleen om jou bestaan draait en niet dat van de mensheid en alles wat daar bij komt kijken?
Jou woorden doen me denken aan the Matrix, Battlestar Galactica en zo nog wat sci-fi films. Ken je de film the final cut? Baggerfilm maar het idee er achter is erg mooi. De jouwe zou ik dan wel willen zien!

[Oscuras Evræ]

Welkom, dat is nog eens een binnenkomer!
Als mens, vrouw, dochter, moeder verbaas ik mij over diverse uitspraken en gedachtegangen en krijg haast medelijden (ik weet dat het niet nodig is maar zo steek ik nou eenmaal in elkaar).
Had je überhaupt wel geboren willen worden en waarom zoveel moeite doen voor een oppervlakkige studie als je toch dood gaat en het alleen om jou bestaan draait en niet dat van de mensheid en alles wat daar bij komt kijken?
Jou woorden doen me denken aan the Matrix, Battlestar Galactica en zo nog wat sci-fi films. Ken je de film the final cut? Baggerfilm maar het idee er achter is erg mooi. De jouwe zou ik dan wel willen zien!

Medelijden, waarom? Omdat ik niet op m'n knieën val, en slavernij accepteer? Dit verbaast me; Het doet me denken aan verhalen van christenen in het oude rome, die hun slavenstatus als deugd gingen zien, als Omdat ik gelukkig ben zonder deel te zijn van een cyclus, als autonoom wezen? Ik snap je medelijden niet. Is empathie niet iets wat je hoort te voelen als een ander lijdt? Ik heb alles behalve leed. Oppervlakkige studie? Mijn afstudeerrichting is dan cognitive neuroscience, zodat ik iets kan veranderen aan dit alles. Ik zal dingen ervaren die jij nooit zal kunnen, terwijl ik alles wat jij ervaart verkies af te wijzen, in plaats van dat ik er niet bij kan, me het niet voor kan stellen. Ik heb eerder medelijden met jou.

En sowieso, het "geslacht" construct is iets waar ik kippenvel van krijg. Heb ik gekozen voor een XX / XY chromosoom? Ja/nee? Het antwoord is duidelijk nee. Waarom zou ik mezelf dan als een geslacht zien? Een geslacht is iets wat past bij een beperkt wezen, een incompleet wezen, een wezen wat onderdeel is uit balans en wisselwerking. Iets wat even ver van mij af staat als de maan.

[Arjan]

Even een reminder aan allen: persoonlijke aanvallen worden niet getolereerd op dit forum.

[Oscuras Evræ]

Ik weet een ding zeker; Ik had niet geboren willen worden als ik iets anders was geweest. Ik ga waarschijnlijk dood (waarschijnlijk, want het is niet absoluut zeker dat een staat van infomorph bereiken volkomen onmogelijk is.) Maar ik ga dood met trots zonder eraan toe te geven - of ik ga niet dood, en bereik iets wat nog nooit (op aarde in ieder geval) bereikt is, en word katalyst voor een nieuw soort bestaan, die de homo sapiens zich niet eens kan voorstellen. Statistisch ben ik goed bezig (normatieve besliskunde nogmaals):

Laten we zeggen dat ik 0,2% kans van succes heb als ik mijn hele leven met alle middelen en zonder enige vorm van compassie; En dat ik als infomorph minimaal een paar honderdduizend jaar besta. Dat maakt de investering van 80 jaar (die niet eens onleuk worden erdoor, ik vind dit leuk om te doen) rationeel prima te verantwoorden.

[Oscuras Evræ]

Mod ingreep: reactie verwijderd. Het is hier op het forum niet toegestaan modingrepen openlijk te bediscussiëren.

[PSG]

Ik probeer het te begrijpen, volgens mij geef ik dat ook aan en ik geef ook al aan dat ik weet dat ik geen medelijden hoef te hebben. Voor mijn gevoel, mis je veel als je zo "kil" in het leven staat, waarschijnlijk foute woordkeuze van mij, mea culpa.
IRL zou zoiets waarschijnlijk heel anders zijn overgekomen (maar gezien je kijk op mensen, denk ik dat je IRL hard langs me heen zou zijn gelopen )

Je vrij radicale/extreme gedachten lijken, voor een simpele ziel als ik, voort te komen uit een soort superioriteitsgevoel/je verheven voelen boven de rest. Waarschijnlijk stuit mij dat nog wel het meeste tegen de borst want je ideeën op zich vind ik wel heel mooi en zeker de moeite waard!

[Porcay]

Dames, heren ook,

Volgens mij zou Oscuras wel eens een talentvol persoon kunnen zijn, momenteel nog verkerend in een levensfase die we allemaal gekend hebben en waarin enige vorm van narcisme gebruikelijk is.

Ik geniet enorm van haar bijdragen (en daar is geen woord van gelogen!), al was het maar dat ik mezelf terug zie zo'n 35 jaar geleden. Tjee wat was ik een moeilijk manneke

Vanuit deze beleving pleit ik voor enig mededogen in de discussie. Ze is zoals ze is en als ze straks terugkijkt ziet ze dat zelf ook. Zelf heb ik het altijd aan de mormonenmaffia gewijd (i.e. Hormonen)

@Oscuras: zoals altijd meen ik wat ik zeg. Van jouw kant is er geen vraag naar dit type ondersteuning, desondanks hoop ik dat je het kunt waarderen. Indien anders: soi.
Ps volgens mij doe je een interessante en zware studie, zonder dat je dat, althans wat mij betreft, nog eens hoeft te benadrukken.
Pps blonde vraag: wat betekent je nick eigenlijk?

[Birdman]

Het is inderdaad leuk om te zien hoe Oscuras zich beroept op pure ratio. Lang ook mijn overlevingsstrategie geweest. Echter denk ik dat het organisme mens niet in staat is om louter op basis van ratio een gelukkig leven te lijden. Mits Oscuras gelukkig wil zijn, maar daar lijkt het wel op. Zoals Nietschze al schreef; wij zijn slechts de schakel tussen de aap en Übermensch. Waarbij laatstgenoemde vrij is van irratio (bestaat dat woord?). Beetje vrij vertaald, maar de strekking klopt. 'Wij' zijn zover nog lang niet.

[Oscuras Evræ]

Het is inderdaad leuk om te zien hoe Oscuras zich beroept op pure ratio. Lang ook mijn overlevingsstrategie geweest. Echter denk ik dat het organisme mens niet in staat is om louter op basis van ratio een gelukkig leven te lijden. Mits Oscuras gelukkig wil zijn, maar daar lijkt het wel op. Zoals Nietschze al schreef; wij zijn slechts de schakel tussen de aap en Übermensch. Waarbij laatstgenoemde vrij is van irratio (bestaat dat woord?). Beetje vrij vertaald, maar de strekking klopt. 'Wij' zijn zover nog lang niet.

Spreek voor jezelf. Ik vraag me af of het mogelijk is om te begrijpen dat ik al gelukkig ben :O. Ik vind het zo vreemd, dat mensen diversiteit in bewustzijn zo moeilijk kunnen bevatten. Is het dan zo moeilijk om je te verplaatsen in het feit dat niet iedereen van hetzelfde gelukkig wordt? Ik bedoel, ik ben bijvoorbeeld totaal anders dan iemand die kinderen wil, ik kan me prima verplaatsen in het hoe en waarom; Ik kan me prima inleven in dat het dan lijkt alsof je gelukkig bent, en dat die mensen het ook echt zo voelen, maar vanuit logische en ethische (mijn ethiek is gebaseerd op het ego, evenals mijn "moraal" - ik vind het onethisch en immoreel om mezelf te zien als iets anders dan de god van mijn wereld, evenals dat een conventioneel moreel persoon het onethisch vindt een ander te doden.) redenen wijs ik het af.

Natuurlijk, ik ben geboren met hardwirings vanuit de biologie, maar op het moment dat het ratio dit afwijst, dan kan ik hier wat aan veranderen. Voor de programmeurs onder ons; Er bestaan bijvoorbeeld low-level coding languages, die heel dicht bij de machineprocessen zitten en nodig zijn om deze aan te sturen. Dit is de "biologie" je kan deze code niet her-schrijven, maar dat hoeft ook niet. Als je genoeg lagen na lagen van interpretatie eroverheen doet (high-level language) kan je met een proces komen dat volkomen verschillend is dan het beginpunt, een verschil dat niet meer te defineren is als een gezonde variatie in het spectrum van fenotypes van de homo sapiens, maar een verschil in bewustzijn dat meer past bij verschillende species. Evenals dat je bij scheikunde en natuurkunde wel basale bouwstenen hebt, maar je van stoffen totaal nieuwe stoffen kan maken, ze op nucleair niveau kan transmuteren (denk bijvoorbeeld aan de oeroude alchemistendroom van lood in goud transmuteren, wat in de twintigste eeuw in een kernreactor gelukt is) en ze zelfs op een kwantumniveau kan veranderen (je kan materie omzetten in energie door anihilatiereacties.)

Ik zou het in zo'n dynamische wereld heel kinderlijk en beperkt vinden om te denken dat een homo-sapiens bewustzijn niet getransmuteerd kan worden naar iets anders op high-level programming niveau; Ik ontken mijn beginpunt niet, maar dat wil niet zeggen dat ik op dat punt moet blijven; Of eerder nog, moet willen blijven, want daar gaat deze discussie eigenlijk om. Verder wil ik trouwens zeggen dat ik iedereens inbreng erg waardeer - constructieve, inhoudelijke reacties op wat ik zeg zijn een kostbaar iets.