Jezelf zijn

[Esther]

Op zich is het niet verkeerd om de ander te willen helpen. Maar verdriet dat er mag zijn het verdriet te laten zijn dat het werkelijk is is erg moeilijk als je alles op jezelf betrekt en zelf op een onvolwassen wijze met dergelijk verdriet omgaat c.q gewend bent om verdriet weg te willen stoppen. Het is ironisch en frustrerend te weten waar de schoen wringt en het dan toch niet een andere kant op te kunnen sturen.

Misschien is een start door te zeggen,
Ik merk dat je verdrietig bent. Ik weet daar niet zo goed op te reageren, maar wil je wel graag laten weten dat ik het opmerk en vervelend vind dat je je verdrietig voelt.

Vaak hoef je niet veel te doen, buiten gewoon aanwezig zijn en luisteren.

[Ray]

Misschien is een start door te zeggen,
Ik merk dat je verdrietig bent. Ik weet daar niet zo goed op te reageren, maar wil je wel graag laten weten dat ik het opmerk en vervelend vind dat je je verdrietig voelt.

Vaak hoef je niet veel te doen, buiten gewoon aanwezig zijn en luisteren.

Daar ben ik al min of meer mee bezig maar het valt niet mee om slechts te luisteren en daardoor waar te nemen, dat is een grote kunst op zichzelf.

Ik ben overigens inmiddels bezig met (intake) gesprekken bij een therapeut, deze week volgt een tweede gesprek, en hoewel ik via de grote info-bron, het internet geheten, niets anders lees dan dat de volwassen pyche, eenmaal gevormd, te onbuigzaam is om nog te kunnen veranderen (zich nog slechts aan kan passen) geloof ik niet in het definitieve wat daarin besloten ligt. Hoop doet leven zeggen ze maar mijn hoop leeft ook echt.

[Phileine2]

In het spreekwoord 'Een mens is nooit te oud om te leren' zal vast ook een kern van waarheid zitten.

[Ray]

In het spreekwoord 'Een mens is nooit te oud om te leren' zal vast ook een kern van waarheid zitten.

Het leren op zichzelf is nooit een probleem denk ik. Een verandering doormaken, dusdanig dat je interne instelling wijzigt, bijv. van negatief ingesteld naar positief en/of op anderen durven vertrouwen terwijl je voorheen alleen maar kon wantrouwen, dat is wat ze ermee bedoelen.

[Phileine2]

Dat valt volgens mij ook onder 'leren'. Het zal niet zomaar op een maandagochtend veranderd zijn, het zal een lang proces zijn, maar ik denk dat een mens niet snel echt 'te oud' is.

Tenzij iemand 80+ is en dement.

[Esther]

Positiviteit start met positiviteit.
Ik heb momenteel iemand om me heen die mij op een negatieve manier vraagt om positiever te zijn.
Wat ze van me terugkrijgt is negativiteit, doordat ze veel emoties in me raakt.
En ik des te harder moet werken zelf het positieve in mezelf weer te vinden.
Zo fijn om positieve mensen in je omgeving te hebben, die stimuleren het positieve in jou ook veel meer.

[Ray]

Positiviteit start met positiviteit.
Ik heb momenteel iemand om me heen die mij op een negatieve manier vraagt om positiever te zijn.
Wat ze van me terugkrijgt is negativiteit, doordat ze veel emoties in me raakt.
En ik des te harder moet werken zelf het positieve in mezelf weer te vinden.
Zo fijn om positieve mensen in je omgeving te hebben, die stimuleren het positieve in jou ook veel meer.

Da's een treffend voorbeeld van weten hoe de vork in de steel zit maar degene die het betreft toch niet kunnen beinvloeden middels die wetenschap.

[Phileine2]

Positiviteit start met positiviteit.
Ik heb momenteel iemand om me heen die mij op een negatieve manier vraagt om positiever te zijn.
Wat ze van me terugkrijgt is negativiteit, doordat ze veel emoties in me raakt.
En ik des te harder moet werken zelf het positieve in mezelf weer te vinden.
Zo fijn om positieve mensen in je omgeving te hebben, die stimuleren het positieve in jou ook veel meer.

Heel herkenbaar. Zo heb ik iemand om me heen die mij op een hele nare manier op mijn fouten wil wijzen. Althans, wat diegene vindt dat ik fout doe.
En dan begint ie ergens over maar zegt niet wat ie nou eigenlijk bedoelt maar het zit wel vol verwijten. Keer op keer.

Mooi gezegd, vaak neem ik het meeste aan van mensen die ik bewonder. Mensen die een voorbeeld voor me zijn.

[Esther]

Ieder mens wil enkel gehoord zijn en 'toestemming' krijgen zichzelf te mogen zijn.
Met de mooie en de minder fijne dingen.
Negatieve aandacht en feedback voelt als afwijzing en helpt niet positief om te bouwen.
Wanneer je het gevoel hebt dat je goed bent, zoals je bent (je jezelf mag zijn), is het veel gemakkelijker iets aan te nemen en om te zetten. Niet jezelf mogen zijn, geeft weerstand. Een mechanisme waar volgens mij veel mensen gevoelig voor zijn.

Ik ben net begonnen in een boek over omdenken, een kunst die ik wel meer mag leren.
Problemen omdenken tot kansen.
Als jezelf positiever bent, trek je misschien ook weer de meer positieve mensen aan?
Met meer stimulans en toestemming jezelf te zijn. Iets waar we wellicht dus zelf mee moeten beginnen.

Het boek omdenken begint wel leuk: de pessimist zegt dat het glas half leeg is, de optimist ziet het als half vol. De omdenker vraagt, waar is de kraan?

[Phileine2]

Iets aannemen en omzetten, zeg je.
Maar moet dat altijd?

Een ander kan zich storen aan iets van mij, maar als dat voor mij de goede manier is, dan heeft hij pech. Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt bereid de dingen nog eens kritisch te bekijken.
Maar ik heb geleerd om te doen wat voor mij goed is. Anders houd ik het niet vol, allemaal. Als een ander zich benadeeld voelt doordat ik doe wat voor mij goed is, dan ga ik me niet weer veranderen voor diegene. Ik kan hooguit uitleggen waarom ik doe wat ik doe maar dan moet hij zich daar ook bij neerleggen.

[Esther]

Iets aannemen en omzetten, zeg je.
Maar moet dat altijd?

Da's een goede vraag.

Ik heb net een periode gehad dat ik me niet lekker met mezelf voelde (al ging ik daarin eigenlijk net weer goed vooruit!), maar allicht wil ik mezelf wel positiever voelen en ben ik dus wel geneigd me door haar verzoek aangesproken te voelen. Als ik daarin echter op een negatieve manier aangestuurd word, bereik je het tegenovergestelde. Belangrijker nu is inderdaad wat goed voor mij is en niet haar verzoek voor haarzelf.

[Phileine2]

Inderdaad. Ik had zelf vorige week een drukke week omdat ik een evenement organiseerde. Eén taak was me net teveel, die kon ik niet meer doen. Het was in het geheel niet zo belangrijk, na overleg bleek dat het niet erg was om het te laten zitten.
Iemand die er helemaal niks mee te maken had, met het hele evenement niet, begon toen vervelend te doen. Denk dat hij me duidelijk wilde maken dat je niet zomaar iets kunt afzeggen (geen idee wat hij eigenlijk precies wilde zeggen, eerlijk gezegd). Dat vind ik dan zo raar, niemand van het evenement heeft dat ene dingetje gemist en als iemand die er compleet buiten staat dan met een hele hoop bombarie en negatieve aandachttrekkerij mij iets wil 'leren' dan heb ik daar eigenlijk niet zo'n zin in. Zeker niet als ik mijn andere 99 taken wel gedaan heb.

Soms moet je ook naast je neerleggen wat de mensen vinden. Alleen in het geval van vriendschap kan dat best lastig zijn.

[Ray]

Niet goed in staat zijn om te luisteren naar een ander omdat je te oplossingsgericht bent of zelf zo nodig je verhaal wilt doen. Geen rekening kunnen houden met andermans gevoelens doordat de eigen gevoelens allesoverheersend zijn. Geen klankbord kunnen zijn door te vervuld te zijn van je eigen klanken. Nauwelijks meer begrijpen dat de ander ook meedoet in het verhaal. Dezelfde feedback erover verkrijgen van twee verschillende mensen die je erg redelijk tot zeer goed kennen.

Teveel jezelf zijn en teveel van jezelf uit willen leggen....

Ik wil er graag van leren maar de realiteit is quite disturbing to say the least...

[Rietje]

Juist! IQBeNnUt (had je niet een iets makkelijker naam kunnen kiezen...?)

Tuurlijk wel, maar copy en plakken kan ook.

Eerlijkheid is het grootste goed in iedere persoonlijke relatie, dat zou je moeten bieden, en dat mag je ook van de ander verwachten.

Eerlijkheid: Daar staat of valt het mee.
Wie niet eerlijk is over zichzelf mag niet verwachten dat een ander hem 'trouw' blijft. Er komt een moment dat je hele verhaal in duigen valt als de 'leugen' doorzien wordt.
Weg vriend/partner en wellicht is het niet eens je (kwade) bedoeling geweest, maar angst/schaamte om jezelf te laten zien.

Maar verdriet dat er mag zijn het verdriet te laten zijn dat het werkelijk is is erg moeilijk als je alles op jezelf betrekt en zelf op een onvolwassen wijze met dergelijk verdriet omgaat c.q gewend bent om verdriet weg te willen stoppen. Het is ironisch en frustrerend te weten waar de schoen wringt en het dan toch niet een andere kant op te kunnen sturen.

Juist daarom ben je hulp gaan het zoeken.

Een verandering doormaken, dusdanig dat je interne instelling wijzigt, bijv. van negatief ingesteld naar positief en/of op anderen durven vertrouwen terwijl je voorheen alleen maar kon wantrouwen.

Wantouwen/achterdocht binnen de perken houden vind ikzelf het moeilijkste wat er is.
Angst hebben voor anderen is een vreselijk gevoel. Toch merk ik dat het begint te lukken, dat ik anders denk en dat het idd lukt om gedachtes om te vormen.
Helaas gebeurt dat niet door er een nachtje over te slapen, het vergt veel in/doorzettingsvermogen van jezelf.

Niet goed in staat zijn om te luisteren naar een ander omdat je te oplossingsgericht bent of zelf zo nodig je verhaal wilt doen. Geen rekening kunnen houden met andermans gevoelens doordat de eigen gevoelens allesoverheersend zijn. Geen klankbord kunnen zijn door te vervuld te zijn van je eigen klanken. Nauwelijks meer begrijpen dat de ander ook meedoet in het verhaal. Dezelfde feedback erover verkrijgen van twee verschillende mensen die je erg redelijk tot zeer goed kennen.

Nav dit stukje wil ik wel even opmerken dat ik denk dat je al heel goed bezig bent.
Je bent aan het denken gezet, je ziet je eigen rol in het geheel en nee het is niet fijn om je 'fouten' te (h)erkennen.
Van de andere kant denk ik door juist die pijn zo diep te ervaren, het pijnlijke weten, het meest zwakke deel in jezelf te zien, je idd hulp zoekt en eraan gaat werken.
Dat is een groot voordeel voor jezelf en je omgeving.

Ik wil er graag van leren maar de realiteit is quite disturbing to say the least...

Het gaat om je doorzettingsvermogen en wil. Daar komt ie dan, de dooddoener: Wie van zichzelf houdt heeft het er voor over.
Wel eerst leren om een beetje van jezelf te houden.

[Phileine2]

Ik heb ervaren dat je best heel goed kunt luisteren. Misschien hangt het van je bui af hoeveel aandacht er is voor de ander maar je kunt het wel.
Ik bedoel, het is niet iets wat er totaal niet is, het vermogen om te luisteren. Misschien zitten nu andere dingen in de weg waardoor je hoofd al vol zit.

[Suus]

Niet goed in staat zijn om te luisteren naar een ander omdat je te oplossingsgericht bent of zelf zo nodig je verhaal wilt doen. Geen rekening kunnen houden met andermans gevoelens doordat de eigen gevoelens allesoverheersend zijn. Geen klankbord kunnen zijn door te vervuld te zijn van je eigen klanken. Nauwelijks meer begrijpen dat de ander ook meedoet in het verhaal. Dezelfde feedback erover verkrijgen van twee verschillende mensen die je erg redelijk tot zeer goed kennen.

Teveel jezelf zijn en teveel van jezelf uit willen leggen....

Ik wil er graag van leren maar de realiteit is quite disturbing to say the least...

Net als IQBeNnUt denk ik dat je al een heel eind op weg bent door het probleem op een dergelijke heldere manier onder ogen te zien!
Even een hart onder de riem steken: je bent verre van afwijkend. Er zijn er veel meer die met dit probleem kampen. Wat zou het saai zijn als we allemaal onszelf precies zo zouden kunnen 'inrichten' zoals we zouden willen!
Ik baal ook enorm van mezelf als ik me weer eens uit mijn tent heb laten lokken, maar helaas, zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Betrokkenheid uit zich bij mij al snel in een volledig gevoel van verantwoordelijkheid Vreselijk! Ik heb er last van en mijn collega's hebben er last van en toch glij ik er iedere keer weer over uit.

gedragsverandering = motivatie x discipline x inzicht
Als één van de 3 factoren 0 = dan is het eindresultaat ook 0
Voorbeeld: het heeft geen zin om je op discipline te focussen als het inzicht ontbreekt.
Motivatie kun je nog weer verdelen in intrinsieke motivatie, extrinsieke motivatie en alternatieven.
'Alternatieven' houdt in dat je moet weten (en kunnen uitvoeren) hoe het anders kan.

Vooral met de factor 'alternatieven' slaan peuten nog al eens de plank mis. Ze schotelen je alternatieve voor (doen je ideeën aan de hand) die niet van jou zijn, die niet bij je passen en die je om die reden ook nooit eigen zult maken. Blijf zelf aan het roer.

[Ray]

Wie van zichzelf houdt heeft het er voor over.
Wel eerst leren om een beetje van jezelf te houden.

Hahaha! jij bent ook een mooie, een beetje mij van advies dienen en een hart onder de riem willen steken terwijl je zelf zo'n gezicht trekt

Wantouwen/achterdocht binnen de perken houden vind ikzelf het moeilijkste wat er is. Angst hebben voor anderen is een vreselijk gevoel. Toch merk ik dat het begint te lukken, dat ik anders denk en dat het idd lukt om gedachtes om te vormen.

Wantrouwen maakt hetgeen kapot je zo graag wilt. De angst dat een ander je zal gaan schaden is het meest intensieve gevoel dat mij persoonlijk zou kunnen overkomen, dat en de stress die erop volgt. Het is driedubbel zuur te noemen dat hetgeen je het meest nodig hebt in je leven, en waar je zo naar hunkert, iedere keer opnieuw verloren gaat op die manier. Op dit moment ben ik erg zwaarmoedig maar door alle duisternis heen is er toch een fundamenteel puntje van licht dat m'n aandacht trekt en dat het me niet toestaat om in een 'echte' depressie te raken. Ondanks de negativiteit van de afgelopen periode bestaat er voor het eerst een stukje vertrouwen in de mensen die dicht bij me staan. Het is misschien niet het vertrouwen dat je nodig hebt om een relatie op te kunnen baseren maar het is het idee en de zekerheid dat ze toch het beste met me voor hebben en werkelijk om me geven. Hoe insignificant dan ook geeft dat me een positief gevoel over hen en met betrekking tot mezelf, dat ze me na alles dat ze inmiddels met me hebben meegemaakt me nog steeds niet bij het spreekwoordelijk grof vuil gezet hebben

Ik heb nog niet altijd evenveel ruimte voor dat soort gevoelens maar het is in ieder geval iets dat ik nog niet eerder gekend heb. Soms kan ik het niet voelen maar op momenten dat dat wel zo is ontroert het me en stelt het me gerust, hoopvol is het.

[Ray]

Ik heb ervaren dat je best heel goed kunt luisteren. Misschien hangt het van je bui af hoeveel aandacht er is voor de ander maar je kunt het wel.
Ik bedoel, het is niet iets wat er totaal niet is, het vermogen om te luisteren. Misschien zitten nu andere dingen in de weg waardoor je hoofd al vol zit.

Dat is ten dele waar. Je kent me helaas niet zo goed, we hebben elkaar tenslotte maar een enkele maal ontmoet, maar ik vind het wel lief van je dat je me een hart onder de riem wilt steken

[Phileine2]

Ik bedoel te zeggen dat ik daar wel degelijk een luisterend oor heb ervaren zoals ik dat niet vaak meemaak. Je hebt het wel in je, maar wat ik zei, misschien is het door omstandigheden even weg.
In ieder geval sterkte met het hulp-traject. (Tjee ik kan er ff niet een goed woord voor verzinnen)

[Rietje]

Wie van zichzelf houdt heeft het er voor over.
Wel eerst leren om een beetje van jezelf te houden.

Hahaha! jij bent ook een mooie, een beetje mij van advies dienen en een hart onder de riem willen steken terwijl je zelf zo'n gezicht trekt

Niks mis mee lijkt me.
Het laat je vast zien waar je tegenaan gaat lopen en waar je net als mij, waarschijnlijk, heel veel moeite mee gaat krijgen.
Ze kunnen je zo veel vertellen, je moet dit, je moet dat en als ze dan zeggen je moet van jezelf houden legt niemand het gevoel uit dat erbij hoort.
Doe leuke dingen voor jezelf, ben lief voor jezelf etc etc...
Ok, maar wat behoor ik dan te voelen? Als ik de link niet kan leggen tussen het houden van mezelf en het gevoel ervaren van het houden van mezelf, schiet ik niet veel op.

Ja Odran, ook ik leer nog elke dag.
Een beetje vooruit lopen op dingen is mij niet vreemd.